ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.6.2019 | 00:17

Ναι, ξερω, θα φαω κραξιμο απο τους σερβιτορους αλλα...

Προσφατα ειχα παει σ ενα καφε με μια φιλη. Γενικα αφηνω φιλοδωρημα στους σερβιτορους, αλλα εκεινη τη μερα ετυχε να μην εχω πολλα ψιλα στο πορτοφολι, μονο 1 ευρω κ 10 λεπτα. Οταν ηρθε η ωρα να πληρωσω, δινω ενα 5ευρω για να πληρωσω τη σοκολατα που πηρα (εκανε ακριβως 5 ευρω) και αφηνω κ τιπ τα 10 λεπτα, γιατι μου φανηκε πολυ να δωσω το 1 ευρω. Θεωρησα οτι απο το να μη δωσω τιποτα, θα ηταν καλυτερο να αφησω εστω κ αυτο το πολυ μικρο ποσο. Ο σερβιτορος μου τα εδωσε πισω κοιτωντας με με ενα απαξιωτικο βλεμμα και αρνηθηκε να τα παρει. Εκεινη τη στιγμη δεν καταλαβα τι συνεβη. Μετα το συζητησα με εναν φιλο μου που εχει δουλεψει σερβις και με εκραξε, "καλυτερα να μην αφηνες τιποτα, ειναι ντροπη να αφησεις τοσα λιγα λεφτα". Κατσε ρε φιλε, θεωρει ντροπη ο σερβιτορος το οτι του αφησα 10 λεπτα, αλλα δεν θεωρει ντροπη το οτι ο ιδιος, παρολο που παιρνει μισθο (οσο χαμηλος και αν ειναι αυτος-δεν φταιω εγω για το υψος του μισθου του), περιμενει απο μενα και τους υπολοιπους πελατες να του δωσουμε λεφτα για να κανει απλα τη δουλεια του? Δεν καταλαβα ποτε γιατι ως πελατες καλουμαστε να "επιβραβευουμε" επιλεκτικα συγκεκριμενες κατηγοριες επαγγελματων για να κανουν τη δουλεια τους κ τιποτα παραπανω. Γιατι ναι, ειναι μεσα στα απαιτουμενα προσοντα των σερβιτορων (και γενικα οσων δουλευουν σε εξυπηρετηση πελατων) το να ειναι προθυμοι, ευγενικοι, χαμογελαστοι με τους πελατες, δεν μας κανουν χαρη. Γιατι λοιπον εφοσον ενας σερβιτορος παιρνει μισθο, ειθισται να του δινουν οι πελατες εξτρα μπονους για να τον επιβραβευσουν που κανει τη δουλεια του, αλλα στον ψιλικατζη και τον πωλητη που και αυτοι εξυπηρετουν πελατες δεν κανουν το ιδιο? Θα μου πειτε, "αν δεν θες, μη δινεις". Μα δεν ειναι αυτο το θεμα μου. Αναρωτιεμαι γιατι υπαρχει αυτη η συνηθεια να αφηνουμε σε σερβιτορους και οχι σε αλλα επαγγελματα που μπορει επισης να εξυπηρετουν πελατες. Θα ηθελα να ακουσω μια λογικη εξηγηση γι' αυτο.Δεν ειχα καμια προθεση να υποτιμησω το παλικαρι που με σερβιρε. Κ ενιωσα ασχημα που μου εκανε "ατυπη κριτικη" για το φιλοδωρημα που του αφησα δινοντας το μου πισω. Αν του αφηνα 1 ευρω φανταζομαι δεν θα ειχε την ιδια αντιδραση. Αναρωτηθηκε ομως αν μου περισσευε αυτο το 1 ευρω? Καποιος πιο ευκαταστατος ακομα και 5ευρω να αφησει σε ενα σερβιτορο δεν θα του λειψουν καν. Εμενα ομως που ειμαι φοιτητρια το 1 ευρω μπορει να μου λειψει. Ακομα και το 50λεπτο. Κ ομως πολλες φορες το δινω. Γιατι πρεπει να εισπραττω τετοια συμπεριφορα ομως οταν δεν εχω να το δωσω? Απο το να μη δωσω τιποτα δεν ειναι προτιμοτερο να αφησω ο,τι εχω? Εγω ειλικρινα δεν καταλαβα ποτε αυτη την λογικη πισω απο το να αφηνεις τιπ συγκεκριμενα σε σερβιτορους κ αλλα 2-3 επαγγελματα κ ομως παντα προσπαθω να δινω οταν εχω. Αλλα οχι και να με κοιταξει καλα-καλα ο αλλος που δεν του ενισχυσα αρκετα το μισθο του. Αυτο παει πολυ!! Αν δεν σε πληρωνει καλα ο εργοδοτης σου, να απαιτησεις απο αυτον τα επιπλεον λεφτα, οχι απο μενα. Στους πελατες σου οσα λεφτα και να σου αφησουν, θα λες απλα ευχαριστω. Δεν σου ειχαν καμια υποχρεωση. Αντε γιατι πολυ θαρρος εχετε παρει μερικοι.
5
 
 
 
 
σχόλια
@ ΚαραβανΑρα σε καποιους οταν εχω θα πρεπει να αφηνω 70 λεπτα ή και παραπανω (ωστε να θεωρειται αξιοπρεπες ποσο για τιπ), αλλιως θα αφηνω 0? Γιατι να μην αφηνω σε ολους εστω κ λιγο ωστε να ειναι ολοι ευχαριστημενοι κ να πρεπει να "αδικησω" καποιους εις βαρος αλλων? Κ αφου οπως λες η ετυμολογια της λεξης σημαινει "για να πιεις", ποιος εμποδιζει τον σερβιτορο να ενωσει τα 30 λεπτα τιπ που του αφησα εγω με τα 30 λεπτα που του αφησε καποιος αλλος κ τα 20 καποιου αλλου και να παρει ενα αναψυκτικο να πιει? Πρεπει εγω να του παρεχω το συνολικο ποσο για να παρει το αναψυκτικο του? (ΤΙ ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ!!).Εγω προσωπικα θεωρω υποχρεωση μου να αφησω μεγαλο τιπ μονο σε καποιον που με εξυπηρετησε και εκανε εναν παραπανω κοπο, ενω δεν οφειλε. Πχ ειχα παει τις προαλλες τον σκυλο μου για κουρεμα και η κοπελα που τον κουρεψε ειχε κατσει 100 ωρες να ξεμπλεξει ολες τις τζιβες του, τον χτενιζε υπομονετικα ενω δεν ηταν τοσο αναγκαιο πια να κανει τοσο λεπτομερη δουλεια! Και το τριχωμα του μετα ηταν τοσο μαλακο που δεν το ειχα ξαναδει ετσι. Ε ειπα στην κοπελα οτι την ευχαριστω πολυ που εκανε ολο αυτο τον κοπο και της αφησα 5 ευρω παραπανω. Επισης σε ενα παγωτατζιδικο που ειχα παει μια φορα ρωτησα την κοπελα αν μπορω να βαλω μιση μπαλα με μια γευση και μιση με μια αλλη (γιατι δεν μπορουσα να αποφασισω) και μου λεει οτι κανονικα δεν γινεται αλλα θα πει να μου το κανουν. Ε εκτιμησα το γεγονος οτι ενω δεν με ηξερε, το εκανε αυτο για μενα κ με εβγαλε απο το διλημμα του τι γευση να παρω. Κ πηρε επισης καλο τιπ. Ολοι οι υπολοιποι σερβιτοροι που απλα σου παιρνουν παραγγελια και μετα σου φερνουν αυτο που παρηγγειλες δεν κανουν τιποτα περισσοτερο απο αυτο για το οποιο εχουν προσληφθει. Αρα και τα 10 λεπτα που θα δωσω, τη στιγμη που δεν εχουν κανει κατι για να τα αξιζουν, μια χαρα τιπ ειναι. Δεν ειναι θεμα τσιγγουνιας το να μη θεωρω οτι αξιζουν παραπανω λεφτα, ειναι θεμα αξιοκρατιας. Γιατι να μην ειθισται να δινουμε πχ τιπ σε αυτον που μας ετοιμασε το σουβλακι, αλλα να δινουμε στον ντελιβερα? Η θα δινουμε σε οποιον μας εξυπηρετει ή σε κανεναν. Αυτη την επιλεκτικη επιβραβευση που δειχνουμε σε καποια επαγγελματα δεν την καταλαβαινω. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι στο τελος του μηνα αυτοι να εχουν ενα επιπλεον ποσο απο τα τιπς και να μην τα εχει καποιος αλλος εργαζομενος σε αλλη θεση. Πολυ το ανελυσα, ουφ, κουραστηκα. Αυτη ειναι η αποψη μου.
Κατανοώ τι λες. Όμως η σχέση είναι ένας-προς-έναν κάθε φορά (σερβιτόρος-πελάτης) στον άξονα εξουσίας-ταπείνωσης. Όσο υπάρχει η επίφαση ότι υπάρχει ισορροπία ισχύος δεν υπάρχει ταπείνωση: ένας δίνει (υπηρεσία), ένας παίρνει (ικανοποίηση), ένας δίνει (φιλοδώρημα), ένας παίρνει (συμβολική εκτίμηση).Δεν είναι ένας-προς-μια -ομάδα (σερβιτόρος προς πολλούς πελάτες που αφήνουν υπερβολικά μικρά τιπς). Αν ήταν θα ήταν σαν προμηθευτής του δημοσίου! Όπως είπα είναι ψυχολογικό το εφέ, όχι πρακτικό. Για να το χρωματίσω περισσότερο ας κάμω μια αντιπαραβολή. Στα κομμουνιστικά καθεστώτα όλοι είναι θεωρητικά ίσοι, αποκαλούνται "σύντροφοι". Όμως όπως γνωρίζουμε αποπ την μελέτη τγς ιστορίας, αλλά και της ψυχολογίας, οι σχέσεις εξουσίας εξακολουθούν να αναπτύσσονται. Κάποιοι είναι "πιο ιπσπι από τους άλλους" για να παραφράσσω τον Οργουελ. Επομένως κάθε υπενθύμιση αυτής της αδυσώπητης επιβολής ("σύντροφε τάδε η αναφορά στο γραφείο μου σε δέκα ή πας Σιβηρία") επιβεβαιώνει την ανείπωτη εξουσία. Την έχει ένας. Το μηδαμινό τιπ επιβεβαιώνει "ποιός κάνει κουμάντο", ο πελάτης, με όχι και πολύ διακριτικό τρόπο (όπως ειπώθηκε πιο πάνω "παρ'τα αχάριστε" που θα έπρεπε και μα είσαι ευχαριστημένος που με υπηρετείς!)Αντίθετα στις δυτικού τύπου αστικές δημοκρατίες, κι ιδιαίτερα σε σώματα όπου υπάρχει ξεκάθαρος συσχετισμός εξουσίας, όπως ο στρατός ή ένας βασιλικός οίκος, οι άνθρωποι μιλούν μεταξύ τους στον πληθυντικό, ή με τα επίθετά τους και τον τίτλο τους, ή αποκαλούνται κύριοι/κυρίες (που σημαίνει κυριαρχούν επί του εαυτού τους). Δηλαδή ενώ θεωρητικά (στον τίτλο/βαθνο/rank) κάποιος είναι υπό, στην ουσία χαίρει ισάξιου σεβασμού με τον ανώτερό του!Ο συμβολισμός, η σημειολογία δεν τον ταπεινώνει.Είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα θέματα ελέγχου, εξουσίας, ρόλων και τα μελετώ κι ανεξαρτήτως. Πάντως ένα είναι σίγουρο: σε κανέναν δεν αρέσει να τάεινώνεται χωρίς τη θέλησή του. Και αυτό κάνει το μηδαμινό φιλοδώρημα, ενώ δεν το κάνει το καθόλου φιλοδώρημα (επειδή ελλείψει πλέγματος εξουσίας, δεν υφίσταται και ταπείνωση, οι ρόλοι είναι ίσοι). Φυσικά δεν είναι μόνο το φιλοδώρημα πεδίο επιβολής αθέλητγς ή ηθελημένης εξουσίας σε ένα σερβιτόρο. Είναι κι άλλα πολλά. Τα "ψιτ", λες κι είναι γάτα. Τα "σκύψε να πιάσεις παιδί μου αυτά που έπεσαν". Το να αφήσει σκόπιμα να πέσουν τα χρήματα ο πελάτης. Να κρατά σκοπίμως το σερβιτόρο με το μπλοκ στο χέρι πέντε χρόνια κσι μετά να αλλάζει την παραγγελία τελευταία στιγμή με σαδιστική ευχαρίστηση. Τα έχω δει όλα να συμβαίνουν. Φυσικά κι ο σερβιτόρος μπορεί να σαδίσει τον πελάτη, με πολλούς τρόπους, δείχνοντάς του "ποιός κάνει τελικά κουμάντο" συη σχέση, αλλά δεν αφορά το θέμα της παρούσης. Για τα περιστατικά που αναφέρεις, ποκύ ορθά άφησες το φικοδώρημα που έκρινες πρέπον επειδή υπήρχε ικανοποίηση γνήσια από την υπηρεσία που έλαβες. Κι αυτό, η ειλικρίνεια δηλαδή, τιμά τον σχετιζόμενο, δείχνει ότι δεν τον κοροιδεύεις. Είναι σαν τα κοπλιμέντα, έχουν αξία κι είναι ευπρόσδεκτα μόνο αν τα εννοεί κάποιος. Η κολακεία, αντίθετα, είναι ταπεινωτική επειδή υπαινίσσεται υπογείως ότι ο δέκτης είνσι βλάκας και δεν θα αντιληφθεί την προσποίηση. Υποτιμά. Κλείνω λοιπόν με το ίδιο συμπέρασμα. Η επικοινωνία (λεκτική και εξωλεκτική) έχει ένα text, αλλά έχει και ένα subtext, και συχνά είναι το δεύτερο που έχει την μεγαλύτερη σημασία τελικώς ως προς το αποτέλεσμα. Για τον λόγο αυτό η επικοινωνία είναι τέχνη κι αξίζει να μελετάται.
Έχω δουλέψει παλαιότερα σερβιτόρα και ποτέ δεν είχα το θράσος να επιστρέψω σε κάποιο φιλοδώρημα γιατί μου φάνηκε μικρό. Όπως κ να το κάνεις είναι θράσος.
Έχεις απόλυτο δίκιο...Και οι σοβαροί σερβιτόροι ή ντελιβεράδες (ή όσοι τεσπα εισπράττουν φιλοδωρήματα) που έχουν επίγνωση της κατάστασης θα πρέπει να συμφωνήσουν μαζί σου και όχι να σε κράξουν. Θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που έχει καθιερωθεί διαχρονικά το φιλοδώρημα στο επάγγελμά τους. Να πούμε βέβαια ότι και οι εργοδότες βασίζονται στο φιλοδώρημα που θα πάρουν οι υπάλληλοί τους ώστε να κρατάνε χαμηλά τους μισθούς. Επαφίεται όμως στους ίδιους τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν υψηλότερους μισθούς από τα αφεντικά τους και όχι να απαιτούν με τον τρόπο τους (μεγαλύτερο) φιλοδώρημα από τον πελάτη κάνοντάς τον να αισθάνεται άσχημα.
δεν είναι λίγο μίζερο να πληρώνεις 5 ευρό τη σοκολάτα και να γράφεις 50 σειρές για το σερβιτόρο και το δεκαλέπτο? Εγώ όταν το μαγαζί βγάζει τόση υπεραξία από ένα και μόνο αγαθό, δε δίνω καν μπουρμπουάρ και τέλος. δυστηχώς πέρνει η μπάλα τον εργαζόμενο, και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που εξ αρχής επιλέγω να πάω σε πιο χαλαρά και ανθρώπινα μέρη και αποφεύγω το πολύ κυριλέ.απλά πράγματα.
Scroll to top icon