Review και πρώτα ακούσματα

Review και πρώτα ακούσματα Facebook Twitter
0
Review και πρώτα ακούσματα Facebook Twitter
Θα πω οριστικά αντίο στο 2014 με μια δεκάδα δίσκων που άκουσα περισσότερο στη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς...

Οι «λιστομανείς» αδυνατούμε να αποχαιρετήσουμε τον παλιό τον χρόνο, αν δεν συντάξουμε τις λίστες με όλα τα αγαπημένα μας: δίσκους, βιβλία, συναυλίες, ταινίες κ.ο.κ. Και να μην τα ρίχνουμε όλα στον Νικ Χόρνμπι. Το «High Fidelity» νομιμοποίησε απλώς μια μανία χρόνων. Θα πω οριστικά αντίο στο 2014 με μια δεκάδα δίσκων που άκουσα περισσότερο στη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς. Κανείς απ' αυτούς δεν πήγε τη μουσική μπροστά, αλλά βελτίωσαν τη ζωή μου/μας με συναρπαστικά τραγούδια, μελωδίες και ιστορίες.

1. Lydia Lunch & Cypress Grove -
Α fistful of desert blues

Η πιο σέξι φωνή του No Wave συναντάει τον Άγγλο τραγουδιστή, συνθέτη, παραγωγό και δεξιοτέχνη της μπλουζ κιθάρας και το αποτέλεσμα είναι μια «Xούφτα Μπλουζ της Eρήμου». Όπου η έρημος εδώ είναι η Αλμέιρα της Ισπανίας, τόπος γυρίσματος πολλών γουέστερν-σπαγγέτι – εξού και το πέρασμα της κιθάρας από τα μπλουζ στο φλαμένκο και στο desert rock. Στίχοι που μιλούν για αυτοκαταστροφικά πάθη, χωρίς να τα ωραιοποιούν.

2. The Coral -
Τhe curse of love

Πώς γίνεται ένας δίσκος ηχογραφημένος το διάστημα 2005-7 να κερδίζει με άνεση την κούρσα για τα καλύτερα άλμπουμ του 2014; Οι Βρετανοί Coral, μάστορες της αναβίωσης του κιθαριστικού ήχου στις αρχές της νέας χιλιετίας, μας πρόσφεραν αυτό που αποκαλούμε «Great lost album». Μήπως ήρθε ο καιρός της επανασύνδεσης;

3. Hurray for the Riff Raff -
Smalltown heroes

Η μουσική κολεκτίβα από τη Νέα Ορλεάνη δεν φοβάται να ανακατέψει τα παραδοσιακά όργανα (κιθάρες, μπάντζο, φυσαρμόνικες, τσέλο, ακορντεόν) με τα ηλεκτρονικά αλλά και τα παλιομοδίτικα ηλεκτρικά, όπως το hammond. Ο ήχος τους διδάσκει πώς επιστρέφει κανείς στις ρίζες χωρίς να καταντάει μουσειακό απολίθωμα. Η τραγουδίστρια Alynda Lee Segarra ανατρέπει το στιχουργικό περιεχόμενο γνωστών ή ξεχασμένων folk τραγουδιών – αυτών που θα χαρακτηρίζαμε «murder ballads».

4. Leonard Cohen -
Popular problems

Ο 80χρονος ποιητής σιγοψιθυρίζει τις απόψεις του για τον έρωτα και τη θλίψη, τον παράδεισο και την κόλαση, αναπολώντας τις νίκες και τις ήττες της ζωής του, υπό τη συνοδεία των γνωστών σέξι γυναικείων φωνητικών. Όσο ζει και δημιουργεί ο Cohen (και ο Γούντι Άλεν), ο έρωτας και η φιλοσοφία θα συμβαδίζουν αρμονικά.

5. Luke Haines -
New york in the '70s

Ο συνθέτης και τραγουδιστής των Auteurs σ' έναν φόρο τιμής στη νεοϋορκέζικη rock'n'roll σκηνή των '70s. Στο τρίτο άλμπουμ της ψυχεδελικής τριλογίας του (μετά το «9½ psychedelic meditations on Βritish wrestling of the 1970s and early '80s» του 2011 και το «Rock 'n' Roll Animals» του 2013), ο Haines γράφει «ένα γράμμα αγάπης» στον Lou Reed και στον Jim Carrol, τους New York Dolls και τον Alan Vega – και στον Γουίλιαμ Μπάροουζ, φυσικά. Κρίμα που πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να το διαβάσουν.

6. Damien Jurado -
Brothers and sisters of the eternal son

Η επιστροφή του Jurado στη μυθική τοποθεσία Maraquopa (ένα σίκουελ, κατά κάποιον τρόπο, του προηγούμενου δίσκου του), γεμάτη ψυχεδελικές και αλληγορικές εικόνες. Η μουσική είναι μια επιτυχής συνάντηση της americana με την chamber pop, στην οποία οι κιθάρες του Jurado διατρέχουν όλα τα είδη της αμερικανικής μουσικής, παλιάς και καινούργιας.

7. Fink -

Hard believer

Στον δίσκο των Fink (πρότζεκτ του Ουαλού παραγωγού και DJ Fin Greenall, ο οποίος ξεκίνησε από τη σκηνή του trip-hop του Μπρίστολ, πριν γίνει και τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης) το indie συναντάει επί ίσοις όροις τα μπλουζ και το dub. Το «Hard Believer» ηχογραφήθηκε σε πέντε στούντιο (αμερικανικά, αγγλικά, ολλανδικά, καναδικά) με παραγωγό τον Billy Bush (Garbage, Snow Patrol, Muse).

8. Andrea Shroeder -
Where the wild oceans end

Η Γερμανίδα torch singer τραγουδάει επηρεασμένη από το βερολινέζικο καμπαρέ και τη σκοτεινή πλευρά της americana των Walkabouts (παραγωγός του δίσκου είναι ο Chris Eckman). Από τα τραγούδια της περνούν τρομακτικές αράχνες, τα Φαντάσματα του Βερολίνου και οι Ήρωες του Bowie.

9. St Paul and the Broken Bones -
Half the city

Γνήσια southern soul τραγουδισμένη και παιγμένη από έξι λευκούς. Το σεξτέτο από το Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα φρεσκάρει έναν ήχο που, εδώ που τα λέμε, δεν πάλιωσε ποτέ.

10. Marianne Faithfull -
Give my love to london

Με τη γοητευτικά ραγισμένη φωνή της, η Faithfull ερμηνεύει συνθέσεις του Cohen και της Calvi, του Cave και του Hoagy Carmichael. Ένας δίσκος εντυπωσιακά οργισμένος και εξωστρεφής, ο οποίος επιβεβαιώνει –μετά από μερικά στραβοπατήματα– το αλάνθαστο ένστικτο της Marianne στην επιλογή υλικού και συνεργατών.

Ωστόσο, καθώς είμαστε ήδη στα μισά του πρώτου μήνα του 2015, ας δούμε ποιους δίσκους ανυπομονούμε να πιάσουμε στα χέρια μας.

1. Waterboys -

Modern Blues

Αυτό κι αν είναι νέο: το καινούργιο άλμπουμ των Waterboys θα βγει στις 19/1. We love you, Mike! Ο Mike και η μπάντα του ξεκίνησαν από την επονομαζόμενη Big Music, στράφηκαν στη folk και τώρα πια ακολουθούν πιο ρoκ κατευθύνσεις. Σε όλες τις δημιουργικές τους αλλαγές ποτέ δεν εγκατέλειψαν τις κέλτικες ρίζες τους, ενώ ήταν πάντοτε εμφανής η επιρροή του Van Morrison στη θεματολογία και στην αισθητική τους.

2. Decemberists -

What a terrible world, what a beautiful world

Οι indie-folk από το Πόρτλαντ δοκιμάζουν μια πιο πoπ προσέγγιση – απ' ό,τι έχουμε ακούσει ως τώρα. Ίσως θέλουν να φτιάξουν τη μέρα περισσότερων ακροατών, κι αυτό δεν είναι κακό. Στις 20/1 η προσεκτική ακρόαση.

3. Panda Bear -
Panda bear meets the grim reaper

Η ψυχεδελική παραμορφωμένη πoπ του Noah Benjamin Lennox (των Animal Collective) υπό το όνομα Panda Bear διαφημίζεται ως το πιο πολυαναμενόμενο άλμπουμ της χρονιάς. Όταν θα διαβάζετε αυτό το κείμενο, θα ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή hype – στις 13/1.

4. The Chills – 

Silver bullets

Οι Chills του Martin Phillipps –το συγκρότημα με τις 15 διαφορετικές συνθέσεις– είχαν 18 χρόνια να βγάλουν δίσκο. Τους περιμένουμε με αγωνία, όπως αρμόζει στο καλύτερο indie pop-rock συγκρότημα της Νέας Ζηλανδίας, και όχι μόνο αυτής.

5. Belle and Sebastian -

Girls in peacetime want to dance

Η αγαπημένη μπάντα από τη Γλασκώβη απείχε από τη δισκογραφία για μια πενταετία. Θα μας χαρίσουν πάλι την τρυφερή πoπ που αγαπήσαμε ή θα στοχεύσουν στις πίστες; Θα ξέρουμε οσονούπω – 19 Ιανουαρίου βγαίνει το άλμπουμ.

6. Father John Misty -
I love you, honeybear

Για τις αρχές Φεβρουαρίου είναι προγραμματισμένη η κυκλοφορία του ένατου άλμπουμ του Joshua Tillman ή Father John Misty, όπως διάλεξε να αυτοαποκαλείται. O πρώην ντράμερ των Fleet Foxes γράφει ψυχεδελική/πειραματική πoπ και το πρώτο σινγκλ του δίσκου λέγεται «Bored in USA».

7. Benjamin Clementine -
At least for now

Βρετανός ποιητής, τραγουδιστής και πιανίστας, όσοι τον έχουν δει μιλούν για σκηνική παρουσία ανάλογη της Nina Simone. Ο πρώτος δίσκος του κυκλοφορεί τον Ιανουάριο του 2015.

8 Murder by Death -

Big dark love

Όσοι τους είδαν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη παραμιλάνε ακόμα. Η gothic country μπάντα με την πανέμορφη τσελίστρια Sarah Balliet επανέρχεται μετά από τρία χρόνια. Το «Big Dark Love» αναμένεται στις 3/2.

9 Gang of Four -

What happens next

Παρότι από τα αρχικά μέλη έχει μείνει μόνο ο κιθαρίστας Andy Gill, ένα καινούργιο άλμπουμ των Gang of Four είναι πάντοτε γεγονός. Guest star η τραγουδίστρια των Kills και Dead Weather (και ενίοτε φωτομοντέλο), Alison Mosshart. Πιθανή ημερομηνία κυκλοφορίας, 24/2.

10 Bob Dylan -

Shadows in the night

O Dylan αποτίνει φόρο τιμής στο Great American Songbook. Όπως λέει ο ίδιος, το στοίχημα ήταν να αποδοθεί η ατμόσφαιρα των κομματιών –τα οποία στο συλλογικό ασυνείδητο έχουν συνδυαστεί με τις 30μελείς big band– από το 5μελές συγκρότημά του. Ως θαυμάστριά του, τολμώ να προσθέσω: και να ακούσουμε πώς θα τα ερμηνεύσει με τη σπασμένη φωνή του, κι αν μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τους αρχικούς εκτελεστές τους, Billie Holiday, Frank Sinatra, Bing Crosby. Τον περιμένουμε στις 3/2.

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ