Θεωρώ ότι η γράφουσα θα μπορούσε να είναι και μαστερ τρολ, που με περισσή δεξιοτεχνία και απόλυτα ευγενικό και πολιτισμένο ύφος "Πάστας Φλώρας" κάνει παιχνίδι τόσο στην εξομολόγηση, όσο και στα σχόλια. Αν δεν ισχύει αυτό, προσωπικά διακρίνω 2 πράγματα:1) Μια διάθεση επιμελώς ατημέλητου "κομπασμού" και επίδειξης του λάιφστάιλ τους, που είναι και πλουσιοπάροχο, αλλά και "προχώ" σε νοοτροπία, αφού δίνουν τόση ελευθρία στα μικρά παιδιά τους και "τολμούν".2) Τον εγωιστή γονέα που θέλει να δικαιολογήσει με κάθε τρόπο την τάση του να βάζει πρώτο τον εαυτό του.Αυτά είναι αποψάρες μου, χωρίς καμία πρόθεση να προσβάλλω τη γράφουσα, απλώς αυτά διακρίνω εγώ.Εξομολογούμενη, αν και φυσικά είναι απόλυτο δικαίωμα σου να κερδίζεις και να ζεις ό,τι ζωή θέλεις και εσύ και όλη σου η οικογένεια, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι αναπόφευκτο για όλους μας, όταν λέμε ή γράφουμε κάτι δημόσια, να εισπράξουμε κάποιες αντιδράσεις, ακόμα και καθαρά σε πλαίσιο διαλόγου.Επίσης, όταν λέμε κάτι δημοσίως έχει τεράστια σημασία το τρέχον πλαίσιο, το context στο οποίο το εκφράζουμε. Όταν βγαίνεις εσύ τώρα που αντιμετωπίζουμε την κρίση της πανδημίας και με αφορμή αυτή τονίζονται ένα κάρο σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία τοπικά (αλλά και ως ανθρωπότητα παγκόσμια), όταν αυτά τα προβλήματα θέτουν σε κίνδυνο ζωές, δε βγαίνεις να δίνεις συμβουλές διακοπών επιπέδου διεθνούς τζετ-σετ... Κι αν είναι να δίνεις συμβουλές για διαπαιδαγώγηση παιδιών, κάνε φόκους στο πώς θα τα κάνεις πρώτα απ'όλα υπεύθυνα - ως ανεξάρτητα που είναι - απέναντι στους εαυτούς τους και τους γύρω τους.
14.3.2020 | 17:34
Ένα μήνυμα προς τους γονείς
Πλησιάζει καλοκαίρι και κανονικά θα σχεδιάζαμε όλοι τις διακοπές μας, ωστόσο αυτό δε θα συμβεί λόγω κορονοιου. Θα θίξω όμως ένα άλλο ζήτημα. Απευθύνομαι προς όλους τους γονείς και μέλλοντες γονείς εκεί έξω: αφήστε τα παιδιά ν ανεξαρτητοποιήθουν και να βρουν τον εαυτό τους, μακάρι να μπορούσαμε να εξαλείψουμε τους κινδύνους, Αλλά ας μάθουν από μικρά να γίνονται δυνατά. Το λέω εξ εμπειρίας. Πέρυσι εγώ και ο συζυγος κλείσαμε διακοπές στο εξωτερικό και τα παιδιά μας (7 ετών) σήκωσαν τον κόσμο ανάποδα. Όχι επειδή θα πηγαίναμε διακοπές μόνοι μας, Αλλά επειδή θα πηγαίναμε κάπου πάρα πολύ μακριά. Ορθώς έκριναν ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κλείσει πιο κοντά, Και αφού είχαμε τη δυνατότητα για κάτι τόσο μεγάλο, να το προσφέραμε και σε εκείνα. Είπαμε λοιπόν τελευταία στιγμή, οκ σας παίρνουμε και έσας. Όμως η απάντηση ήταν απρόσμενη: 《όπως εσείς θέλετε διάλειμμα από την καθημερινότητα, θέλουμε και εμείς, όχι μαζί σας》. Κάναμε πολύ προσπάθεια να τους πείσουμε ότι εινια μικρά ακόμη για κάτι τέτοιο και αν ήθελαν να τους στέλναμε κατασκήνωση στη Χαλκιδική. Έλα όμως, που το εξωτερικό δεν ξεκολλούσε από το μυαλό τους. Έψαξαν μόνα τους και βρήκαν κατασκήνωση διεθνούς χαρακτήρα στην Αμερική, πολύ κοντά από εκεί που θα ήμασταν και εμείς. Μετά από πολύ σκέψη, 2 παιδιά μικρά στο εξωτερικό τους στείλαμε. Έκείνες τις 3 εβδομάδες κάναμε ρομαντικές διακοπές οι 2 μας και τα παιδιά στο ίδιο μέρος , είχαν μια εμπειρία ζωής. Ήταν το πιο ξεχωριστό καλοκαίρι της ζωής μας. Θα τους στέλνουμε τώρα κάθε χρόνο. Φέτος όμως όχι, λόγω κορονοιου. Να τολμάτε! Αυτό έχω να πω.
38
