Δευτέρα βράδυ. Ασφαλτόστρωση στην παραλιακή. Υγρασία και ουρές από αυτοκίνητα. Στο Galea έχει πάρτι το περιοδικό Maxim. Δεκάδες wannabe μοντέλα κάνουν ουρές για να φωτογραφηθούν μπροστά από το πανό του περιοδικού, ενώ οι Βραζιλιάνες με τα φτερά στην πίστα αναβιώνουν το καρναβάλι του Μοσχάτου μες στο καλοκαίρι. Αθηναϊκή παραλιακή. • Άλλος κόσμος, άλλα ήθη. Αγόρια με αμάνικα και κορίτσια με σούπερ μίνι που θα ήθελαν να είχαν γεννηθεί στο Μαϊάμι και να πηγαίνουν στα κλαμπ με roller blades και βερμούδες παραλλαγής. Κάνω γύρους γύρω από το αχανές μπαρ και αισθάνομαι ξένος. • Φοράω κορδέλα στο λαιμό και με κοιτάζουν σαν alien. Εδώ, ακόμα και η παραμικρή εξτραβαγκάντσα δεν είναι αποδεκτή, αντιθέτως είναι ικανή να σε καταχωρίσει under file unknown και να σε θέσει πρωταγωνιστή σε ένα μελλοντικό κύκλο του CSI. • Αθηναϊκή παραλιακή. Άλλος κόσμος, άλλα ήθη. Ακόμα και τα after φαγάδικα δεν μοιάζουν σε τίποτα με αυτά που υπάρχουν στην υπόλοιπη πόλη. Στο Αμάμ, στην Αργυρούπολη, τα μπιφτέκια είναι τεράστια, οι πατάτες έχουν λιωμένο τυρί και κομματάκια μπέικον (αλά Wendy’s κάποτε) και όλοι παραγγέλνουν μερίδες bigger than life, κάπως σαν να βρισκόμαστε σε κάποιο diner λίγο έξω από τη Γιούτα και περιμένουμε τον Τζον Τορτούρο να σκάσει μύτη με τα κοκάλινα γυαλιά του. • Πέμπτη βράδυ στο 7 Jokers της Βουλής. Rolling Stones party, το ετήσιον. Αυτό που ξεκίνησε ως πλάκα από το Μπρίκι στη Μαβίλη, όπου ξαφνικά όλη η πλατεία γέμιζε κόκκινες γλώσσες και πολύχρωμες κορδέλες σε ένα ατελείωτο rock’n’roll circus, τώρα μεταφέρθηκε λίγο κάτω από το Σύνταγμα και όλοι σκάνε με τα τσιγάρα τους τα δεκάδες μπαλόνια υπό τους ήχους του Satisfaction (βασικά αν ο dj είχε λίγο χιούμορ θα το έκανε και αλλαγή με το «θα τη σφάξω» του Τουρνά αλλά φευ). • Παρασκευή βράδυ, μερικά μίλια νοτιοανατολικά της Αθήνας, ένα άλλο circus, λιγότερο rock’n’roll. Τρώμε fat tuna sashimi στο Coo της Μυκόνου και η Σοφία Καρβέλα χορεύει λάτιν πάνω στα τραπέζια υπό το άγρυπνο βλέμμα του Σωκράτη Κόκκαληκαι του Ρομπέρτο Καβάλι. • Έχει πλάκα να παρατηρείς τους celebrities χωρίς την ηδονοβλεπτική ματιά κάποιου που τους θαυμάζει ή έστω τους ζηλεύει. Είναι σαν show περιοδεύοντα θιάσου με λιοντάρια, θηριοδαμαστές, κλόουν και αλογάκια που περπατάνε στα δυο πόδια και περνάνε μέσα από φλεγόμενα χούλα-χουπ. Σήμερα για 2 παραστάσεις στη Μύκονο, αύριο για 3 στη Σαντορίνη, την επόμενη εβδομάδα Πάτμο και πάει λέγοντας. Οι paparazzi ξεροσταλιάζουν έξω από το μαγαζί για μια λήψη μερικών ευρώ που θα δημοσιευθεί στα OK! και στα Hello. • Εντωμεταξύ, στα γύρω σοκάκια το τσίρκο συνεχίζεται. All night long. Ένας τύπος πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι με περικεφαλαία που διαθέτει φάρο αστυνομικού αυτοκινήτου, μύτη κλόουν, παντόφλες με αρκουδάκια και ένα ναυτικό καπέλα στο χέρι τραγουδάει κάτι ακατάληπτες όπερες, ενώ δυο drag queen με μποά και τεράστιες περούκες περνάνε από δίπλα του και του αφήνουν μερικά κέρματα στο καπέλο. • Λίγο πιο πέρα, μια dominatrix ντυμένη με στρατιωτικά ρούχα και ζαρτιέρες πίνει το ποτό της έξω από ένα κατάστημα που πουλάει πετσέτες θαλάσσης. Σουρεαλιστική Μύκονος. Μόνο ο Τζον Γουότερς λείπει από εδώ. • Σάββατο βράδυ στο N’Ammos στην Ψαρρού. Πάρτι της Λουίζας και του Ρομπέρτο Καβάλι με τον Hiroshi Watanabe στα πλατό και δεκάδες όμορφα κορίτσια και αγόρια να περιφέρονται και να χορεύουν στην εξέδρα που στήθηκε (κυριολεκτικά) πάνω στην παραλία. • Κάποιος ρίχνει την ιδέα να παραγγείλουμε το νέο κοκτέιλ με την «κωδική» ονομασία Ursus Caipirinha. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συμπάθησα τα κοκτέιλ. Προτιμούσα την αυθεντική γεύση μιας σκέτης βότκας (με έναν πάγο), όπως προτιμώ το ψάρι χωρίς λαδολέμονο και λοιπές «παρεμβάσεις». Με αυτό αλλάζω γνώμη. Η Ursus κάνει έναν απίστευτο συνδυασμό με το lime και τη μαύρη ζάχαρη (απορώ πως η Β., που είναι ειδική στο να εφευρίσκει νέους συνδυασμούς για κοκτέιλ, δεν το είχε σκεφτεί τόσο καιρό). • Παραγγέλνουμε τις Ursus Caipirinha, ο Hiroshi ανεβάζει τα beats, κάποια ζευγάρια απομακρύνονται για να ρεμβάσουν αγκαλιασμένα τη θάλασσα από τις ξαπλώστρες, άλλα γεμίζουν βαθιά πιάτα με κοφτό μακαρονάκι και ρεβύθια και ταΐζουν ο ένας τον άλλο, οι paparazzi είναι πάλι εδώ στην Μυκονιάτικη dolce vita και μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, σ' ένα πάρτι σε μια βίλα στα Κανάλια, παίζει ένα κομμάτι του 50 Cent και χορεύουμε μέχρι το ξημέρωμα. • Μυκονιάτικη νύχτα. Άλλος κόσμος, άλλα ήθη.
σχόλια