Πέμπτη 16/08
Είμαστε στην Κρήτη τρεις μέρες τώρα. Όλακαλά και υπέροχα. Από φαΐ όμως μηδέν. Ίσωςείμαι ο μόνος άνθρωπος που ταξίδεψε φέτοςτο καλοκαίρι στην Κρήτη και δεν έφαγε καλά.Σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε μέρα η Νάνσυμε βομβαρδίζει με το μενού της προηγούμενηςβραδιάς που σερβιρίστηκε στο Βάμο. Φαίνεταιπως εκεί τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απότα Σφακιά. Κολοκυθανθοί γεμιστοί, χοχλιοί, ρακές και πίτες σφακιανές. Το κινητό μου γεμίζειμε κάθε λογής κρητικό μεζέ. Μόνο το κινητόόμως. Το στομάχι γεμίζει με τα συνηθισμένα…Για να δραπετεύσουμε από τη γαστριμαργικήμας μοίρα, αλλάζουμε σχέδια και οδεύουμεπρος Ιεράπετρα. Συγκλονιστική διαδρομή. ΟΆγιος Παύλος είναι μια από τις ωραιότερες παραλίες της Κρήτης - ίσως και της Ελλάδας, Γιανα φτάσεις, διασχίζεις ένα μαγευτικό, κατάξεροσκληρό κρητικό τοπίο. Θεόρατα γυμνά βουνά.Τα φαντάζομαι χιονισμένα. Το νερό της θάλασσας απλώς αναζωογονητικό. Κολυμπάμε σεό,τι πιο καθαρό υπάρχει στην Ελλάδα. Απόλυτηευτυχία. Η Κρήτη είναι μια χώρα από μόνη της.Το απόγευμα φεύγοντας από την παραλία, καθόμαστε στο ταβερνάκι μιας κυρίας για μεζέ.Το μενού μού φαίνεται αστείο. Αυγά, πατάτες,σαλάτα, καλαμαράκια. Η κυρία γράφει την παραγγελία με σιγουριά. Ξέρει ότι αυτό που θα φάμε δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπουμεστο μενού. Τα αυγά είναι από τις κότες της καιτο ελαιόλαδο επίσης δικό της. Τα καλαμαράκιαμικρά και αυθάδη, τηγανισμένα δευτερόλεπταπριν. Ρίχνω λεμόνι και αλάτι και απολαμβάνω.
Όμως αυτό που έδωσε ρέστα για όλες τις βλακείες που φάγαμε τις άλλες μέρες ήταν η χωριάτικη σαλάτα. Αγγουράκια και ντομάτες κομμένα από τον κήπο. Είχαν ακόμα την κάψα του ήλιου που λίγο την καταλάγιασε το κρύο νερό της βρύσης. Κρεμμύδια λευκά, κομμένα σε μισοφέγγαρα, καυτερά, μυρωδάτα. Και στην κορφή ένα χοντρό κομμάτι φρέσκιας φέτας πασπαλισμένης με ρίγανη, που έσπαγε τα ρουθούνια. Όλα αγγιγμένα από το μαγικό ελαιόλαδο της κυρίας. Δεν ξέρω καλύτερο φαγητό από αυτό. Απολαμβάνουμε το γεύμα αγναντεύοντας τον ορίζοντα του Λιβυκού Πελάγους, κάτω από τη δαντελένια σκιά δέκα αρμυρικιών. Μετά, οδηγούμε μέχρι την Ιεράπετρα. Ακόμα κλείνω τα μάτια και βλέπω τις ατέλειωτες πλαγιές, κατάφυτες με ελιές, και τον ολάνθιστο κήπο μιας χωριάτισσας που ήταν σαν δέκα πολύχρωμα καλειδοσκόπια μαζί.
Σάββατο 18/08
Η Ιεράπετρα είναι σκεπασμένη με υγρασία. Μου θυμίζει τη Λεμεσό. Το πρωί παίρνουμε πρωινό στο ζαχαροπλαστείο Βετεράνος. Στην κεντρική πλατεία, κάτω από τον ίσκιο παχουλών φυλλωσιών, οι Ιεραπετρίτες απολαμβάνουν αραχτοί φραπέδες και φρέντους παρέα με μερικά από τα καλύτερα γλυκά και αρτοποιήματα του νησιού, ίσως και της Ελλάδας. Τα καλλιτσούνια με μυζήθρα είναι, νομίζω, τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Σχεδόν επίπεδα, αρκετά γλυκά, με μια ζύμη μεταξύ μαλακού και τραγανού. Αρωματικό τυρί, μέλι και ελάχιστη κανέλα. Έφαγα δέκα. Δεν μπορούσα να σταματήσω. Ζηλεύω τους λουκουμάδες που δεν παραγγείλαμε, μα σκέφτομαι τις ώρες πάνω στο διάδρομο του γυμναστηρίου και αποθαρρύνομαι. Ανηφορίσαμε στα βουνά με κατεύθυνση το Ηράκλειο. Στάση στα Ανώγεια για κρέας στον Αητό. Ολόκληρα κομμάτια ψητού κατσικιού ψημένα στα κάρβουνα με μοναδικό τρόπο. Στην έξοδο συναντάμε μια κηδεία. Η σκηνή είναι τόσο επιβλητική, που σχεδόν μας πιάνει τρόμος κοιτώντας όλους τους μαυροφορεμένους Ανωγειάτες να αποχαιρετούν με φοβερό και τρομερό ύφος τον πεθαμένο τους. Παρ' όλα αυτά, η κεντρική πλατεία του μεγάλου αυτού χωριού είναι παραμυθένια. Κάποτε εδώ, ο Μάνος Χατζιδάκις έκανε εκπομπές για μια βδομάδα για το τρίτο πρόγραμμα. Άκουγες τους συνομιλητές να συζητούν ανάμεσα στα τιτιβίσματα χιλιάδων πουλιών που κατοικούσαν στις τεράστιες μουριές της πλατείας. Απλώς μαγικό. Η φύση μέχρι το Ηράκλειο είναι σαν να βγήκε από το διεστραμμένο μυαλό του καλύτερου κηπουρού του κόσμου. Σε κάθε στροφή σκέφτομαι πως θα ’θελα να είχα ένα σπίτι εδώ.
Κυριακή 19/08
Σήμερα φεύγουμε από την Κρήτη. Τελευταίος σταθμός τα Χανιά. Όμορφα, αρχοντικά και απόμακρα. Το απόγευμα στα «Δύο Λουξ» είναι γλυκό και εύθυμο. Όλος ο κόσμος των Χανίων κατεβαίνει στο λιμάνι από αυτό το δρομάκι. Εκατοντάδες όμορφοι, μαυρισμένοι άνθρωποι καταφτάνουν για να περάσουν το βραδάκι παρέα στη δροσιά που φέρνει η θάλασσα. Μαζεμένη θετική ενέργεια. Πίνουμε στην υγειά τους και στην υγειά της νέας χρονιάς. Το καράβι μας φέρνει στην Αθήνα σε έξι ώρες. Οι γάτες περιμένουν πίσω από την πόρτα.
Υ.Γ. Δεν θέλω να γράψω τίποτα για όσα περάσαμε τις τελευταίες εβδομάδες. Θέλω να δω πώς μπορώ να βοηθήσω. Τι χρειάζεται να κάνω για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Να μάθω πώς πρέπει να ζω τη ζωή μου για να μη βαραίνω όλα τα άλλα θαύματα που συμβαίνουν εδώ πλην των ανθρώπων. Την ερχόμενη εβδομάδα, θα πω καλό φθινόπωρο και θα το εννοώ.
Σας φιλώ.
σχόλια