Όταν ενηλικιώθηκα, μουέκαναν ένα δώρο. Ένα δώρο πολύτιμο. Γιανα φτάσει στα χέρια μου χρειάστηκε ναπολεμήσουν γενεές ανθρώπων. Στον αγώνααυτό πολλοί θυσιάστηκαν, άλλοι χάρηκανκαι άλλοι πένθησαν. Με πολύ μόχθοκατάφεραν να μου κληροδοτήσουν αυτό τοδώρο.
Έχω καταλάβει πως είναιανεκτίμητο, σημαντικό, μοναδικό. Καιόμως, δεν ξέρω τι να το κάνω...
Μιλάω για την ψήφο. Τηθεωρούμε δεδομένη. Αλλά για να φτάσουμεστην καθολική ψηφοφορία, πέρασανχιλιετίες. Μη σας γελάει η αρχαία αθηναϊκήδημοκρατία - εκεί ψήφιζε μία μειοψηφία.Ούτε οι γυναίκες, ούτε οι μέτοικοι, ούτεοι δούλοι. Ολιγαρχία ήτανε, κι ας τηνέλεγαν δημοκρατία.
Χρειάστηκε να έρθει ηΑναγέννηση, ο Διαφωτισμός και η ΓαλλικήΕπανάσταση. Να καρατομηθούν βασιλιάδεςκαι αυτοκράτορες, να καταργηθούν προνόμιακαι τίτλοι ευγενείας, να βγουν στουςδρόμους οι σουφραζέτες και να διαδηλώσουν,για να έχουμε όλοι μία ψήφο. Υπόθεσηούτε ενός αιώνα.
Ωραία - και τώρα έχουμεόλοι μία ψήφο. Τιτην κάνουμε;
Πάντα ένιωθα αμηχανία πριντις εκλογές. Αυτή η ψήφος... ένα χαρτάκιδιπλωμένο κάθε τρία και τέσσερα χρόνια.Τι να πρωτοπεί; Είναι το γράμμα μου στηνεξουσία, αλλά με περιορίζουν σε έναμονολεκτικό «ναι» ή «όχι».Ναι σε αυτό το κόμμα σημαίνει όχι σταάλλα.
Θα είχα τόσο πολλά να τουςπω. Δεν είναι άσπρα-μαύρα τα πράγματα.Τα γκρίζα πώς τα εκφράζουν; Θα ήθελα νασταυρώσω άτομα από διαφορετικά ψηφοδέλτια,να συνδυάσω αρχηγούς με άλλα επιτελεία...Αδύνατον! «Πες το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ καιτέλειωνε. Περιμένει ο επόμενος!».
Αν άλλες χρονιές ένιωθααμηχανία, φέτος νιώθω αδιέξοδο. Τοψηφοδέλτιό μου έχει καψαλισμένες γωνιέςκαι μέσα στάχτη. Μπορώ να κλειστώ στοπαραβάν, να βάλω φωτιά σε μία γωνιά τουχαρτιού και να πυρπολήσω την κάλπη;
Έτσι να καούνε όπως μαςέκαψαν, σκέπτομαι και θέλω να βάλω φωτιάσε όλες τις κομματικές λίστες. Ακούω ταβογκητά ανθρώπων και ζώων που χαροπαλεύουνκαι το μόνο που νιώθω είναι: «φωτιάστη φωτιά!»
Καλύτερα να μην πάω φέτοςνα ψηφίσω...
σχόλια