Εδώ και δυο εβδομάδες μαίνεται μια συζήτηση στον διεθνή τύπο για το εάν το να πηγαίνουμε στις ακτές και τις παραλίες ή να κολυμπάμε στη θάλασσα αυξάνει τον κίνδυνο να κολλήσουμε ή να μεταδώσουμε τον κορωναϊό. Αν και φυσικά στην χώρα μας το κολύμπι στη θάλασσα έχει απαγορευτεί, από τις 02/04, το ζήτημα φαίνεται να απασχολεί ακόμα αρκετό κόσμο εφόσον ζούμε σε ένα τόπο με μια τεράστια ακτογραμμή και έχει προβληματίσει όσους αναζητούν τον καθαρό αέρα και την φυσική άσκηση σε μια βόλτα στην παραλία.
H αρχή αυτού του μπερδέματος ξεκίνησε όταν στις αρχές του μήνα, κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια μέρα που απαγορεύτηκε το κολύμπι στην Ελλάδα, υπήρξε ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα Los Angeles Times με τίτλο «Κορωνοϊός στις παραλίες; Οι σέρφερ και οι κολυμβητές πρέπει να μείνουν μακριά, λέει μια επιστήμονας» στο οποίο η Kim Prather, μια αναγνωρισμένη χημικός με εξειδίκευση στην χημεία της ατμόσφαιρας, στο Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Scripps του Λος Άντζελες, δήλωνε ότι δεν θα έμπαινε μέσα στο νερό ούτε αν της χάριζαν ένα εκατομμύριο δολάρια μια και οι ακτές (της Καλιφόρνιας) κατά την εκτίμησή της, είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη για να βρίσκεται κανείς αυτές τις μέρες.
Στο δημοσίευμα αναφερόταν ότι σύμφωνα με έρευνα που διεξάγει η Prather, πιστεύεται ότι ο SARS-CoV-2, ο ιός που προκαλεί το COVID-19, θα μπορούσε να εισέλθει στα παράκτια ύδατα και να μεταφερθεί ξανά στον αέρα κατά μήκος των ακτών. Πιο συγκεκριμένα η Prather, ανάμεσα σε άλλα, εκδήλωσε την ανησυχία της για το ότι ο κορωνοϊός θα μπορούσε να εισέλθει στον ωκεανό από διαρροές και εκροές λυμάτων και στη συνέχεια να επανέλθει στην ατμόσφαιρα.
Ο στόχος της ήταν να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν τις σημαντικές συνδέσεις με την ατμόσφαιρα γύρω από τον ωκεανό και ότι υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά αναπάντητα ερωτήματα, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά που δεν είναι ακόμη γνωστά και πως όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά.
Οι δηλώσεις της Prather οι οποίες, όπως λέει η ίδια, προορίζονταν για να προφυλάξει όσους πηγαίνουν στις παραλίες πυροδότησαν μια καταιγίδα διαμάχης - ιδιαίτερα μεταξύ των σέρφερ- ενώ υπήρξαν πολλές διαδικτυακές αναρτήσεις στις οποίες η επιστήμονας κατηγορήθηκε ότι προκαλεί φόβο και υστερία. Πολλές από αυτές μάλιστα περιείχαν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και ορισμένες έφτασαν να την απειλούν ανοιχτά.
Η ίδια η Prather δεν άργησε να αντιδράσει αφού δυο μέρες αργότερα ανέβασε μια μακροσκελή ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε την Rosanna Xia, την δημοσιογράφο που της πήρε την συνέντευξη και η οποία καλύπτει περιβαλλοντικά θέματα για την εφημερίδα LA Times (μια εγκυρότατη εφημερίδα με δεκάδες Πούλιτζερ), ότι χρησιμοποίησε τα λόγια της αποσπασματικά, χωρίς τα συμφραζόμενα, γεγονός που προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη αγωνία και φόβο στους ανθρώπους.
«Η εβδομάδα μου έγινε ακόμη πιο τρελή αφότου μια δημοσιογράφος μου ξαναδίδαξε το νόημα της φράσης "out of context" (εκτός πλαισίου). Για όσους το διάβασαν, το άρθρο των LA Times ήταν μια μεγάλη απογοήτευση και προκάλεσε σε μερικούς ανθρώπους ακόμα μεγαλύτερο άγχος, κάτι που δεν χρειάζεται κανείς τη δεδομένη στιγμή», αναφέρει στην ανάρτησή της η Prather.
«Για την ιστορία, το δημοσίευμα υποτίθεται θα επικεντρωνόταν στο γεγονός ότι τα αερολύματα (aerosols) μπορούν να «ταξιδέψουν» μακρύτερα από τα δύο μέτρα, ειδικά αν βρίσκεστε σε μια πολυσύχναστη παραλία, γεγονός που συνέχιζε να συμβαίνει στις παραλίες της περιοχή μας. Αυτή η διαπίστωση της μεταφοράς των αερολυμάτων βγήκε σε διάφορα άρθρα σε διάστημα δύο ημερών (βλ. εδώ). Το ζήτημα είναι ότι ο ΠΟΥ βασίζει την οδηγία της απόστασης των δύο μέτρων σε έρευνα που έγινε τη δεκαετία του 1930 πριν την ύπαρξη οργάνων που μπορούν να εντοπίζουν τα μικροσκοπικά σωματίδια αερολύματος. Από τότε έχει αποδειχθεί στη δημοσιευμένη βιβλιογραφία ότι οι άνθρωποι μπορούν να εκπνέουν μικρά σωματίδια αερολύματος που δεν καθιζάνουν μέσα στα δύο μέτρα - μπορούν να επιπλέουν για ώρες. Σημειώστε ότι εκπέμπονται στον αέρα χωρίς βήχα. Με βήχα, αποβάλλονται πολύ μεγαλύτερα σταγονίδια που υποχωρούν γρήγορα».
Σε άλλο σημείο της ανάρτησής της σημειώνει: «Τώρα, τι συνέβη με το άλλο σημείο του άρθρου όπου είπα ότι δεν θα έμπαινα στην θάλασσα ούτε αν με πληρώνατε; Αυτό ήταν εντελώς εκτός πλαισίου και όταν διάβασα για πρώτη φορά τις πρώτες γραμμές, θύμωσα και επικοινώνησα αμέσως με τη δημοσιογράφο. Ο τρόπος με τον οποίο γράφτηκε ακουγόταν σαν να ήθελα να βάλω τις φωνές στους ανθρώπους. Όχι, η ανησυχία μου για τους ποδηλάτες, τους ανθρώπους που κάνουν τζόκινγκ και τους σέρφερ είχε να κάνει με τον αέρα που πιθανόν να ταξιδεύει πιο μακριά από τα δύο μέτρα. Σε ένα άλλο μέρος της συνομιλίας, συζητήσαμε για όλες τις απορροές ρύπανσης και τα λύματα που εισέρχονται στον ωκεανό ειδικά μετά τις βροχές που είχαμε ( στην συγκεκριμένη περιοχή).
Είναι αποδεδειγμένο ότι οι θάλασσές μας μολύνονται κατά καιρούς – πολλές ακτές εδώ στο Σαν Ντιέγκο είναι πολύ μολυσμένες αυτή την εποχή. Αυτό που ήθελα να επισημάνω ήταν ότι δεν θα έμπαινα στη θάλασσα, εδώ στο Σαν Ντιέγκο, που είναι μολυσμένη αυτή την περίοδο και ότι δεν θα πήγαινα στις πολυσύχναστες παραλίες. Όπως υποψιαζόμουν, ότι θα αυτό το απόσπασμα έχει πλέον αναπαραχθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη καθώς παρερμηνεύτηκε και εντέλει γράφτηκε στα πρωτοσέλιδα ότι δεν θα έμπαινα σε καμία θάλασσα αυτή τη στιγμή.
Σε έναν κόσμο που έχει συνηθίσει να βρίσκει άμεσες απαντήσεις σε ερωτήματα στο Διαδίκτυο, η αδυναμία των επιστημόνων να προσφέρουν οριστικές απαντήσεις σε φαινομενικά απλές ερωτήσεις όπως το εάν «είναι ασφαλές να μπαίνουμε στη θάλασσα» έχει προσθέσει περισσότερο άγχος στις ζωές όλων μας μια και η πανδημία έχει φέρει τα πάνω-κάτω.
Συζητήσαμε σχετικά για την έρευνα που κάνω μαζί με την ομάδα μου σχετικά με το κατά πόσο η ανθρωπογόνος ρύπανση που εισέρχεται στον ωκεανό, εισέρχεται τελικά και στην ατμόσφαιρα καθώς και τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία μας. Το κατέστησα σαφές ότι πρόκειται για ερευνητικό έργο και ότι θα περάσει πολύς καιρός πριν μάθουμε τα αποτελέσματα της έρευνας. Κατέστησα πολύ σαφές επίσης ότι το SARS-CoV-2 δεν έχει εντοπιστεί στον ωκεανό ή στην ατμόσφαιρα από κανέναν. Πρέπει να γίνει πολλή έρευνα για να κατανοήσουμε αυτόν τον ιό, πώς και εάν ταξιδεύει μέσα από το περιβάλλον. Είναι επίσης ένας ιός που έχει μια «αχίλλειο πτέρνα»: εάν «συγκρουστεί» με τη θερμότητα, το αλάτι ή το νερό πιθανόν πεθαίνει – κι αυτά είναι τα πολύ καλά νέα».
Η Prather στο τέλος της ανάρτησής της πρόσθεσε και ένα update όπου σημείωσε τα εξής:
«Μόλις έμαθα ότι η δημοσιογράφος που έγραψε το άρθρο αισθάνεται επίσης άσχημα τώρα που έμαθε ότι αυτή η ιστορία έχει προκαλέσει ανησυχία σε πολλούς ανθρώπους. Λέει ότι δεν ήταν αυτή η πρόθεσή της και πως χρησιμοποίησε γλώσσα τέτοια ώστε να με κάνει πιο προσιτή στον πολύ κόσμο και να δείξει πόσο νοιάζομαι για την κοινότητά μου. Στο τέλος, πολλοί σχολίασαν ότι αυτό με έκανε να μοιάζω με μια υστερική γυναίκα που φωνάζει στους ανθρώπους να μην πηγαίνουν στην θάλασσα. Αυτό σας διαβεβαιώνω ότι δεν συνέβη ποτέ.
Πιστεύει ότι ήταν ένα καλό δημοσίευμα με μεγάλη απήχηση και έλαβε ως επί το πλείστον θετικά σχόλια. Ο στόχος της ήταν να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν τις σημαντικές συνδέσεις με την ατμόσφαιρα γύρω από τον ωκεανό και ότι υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά αναπάντητα ερωτήματα, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά που δεν είναι ακόμη γνωστά και πως όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά.
Το μάθημα εδώ για όλους, εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας, είναι πως όλοι μας κάνουμε το καλύτερο δυνατό προσπαθώντας να μεταδώσουμε σημαντικά μηνύματα για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας καλή τη πίστει.
Επίσης, ένα πράγμα που θα ήθελα να επισημάνω είναι το πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Nature (μια ημέρα πριν από τη δημοσίευση του άρθρου στην LA Times αλλά και αρκετές μέρες πριν δώσει την συνεντυξη η Prather) που δείχνει ότι αυτός ο ιός δεν φαίνεται να είναι μολυσματικός μέσω των κοπράνων. Αυτά είναι καλά νέα. Είμαι βέβαιη ότι θα γίνουν πολλές ακόμη μελέτες σχετικά με αυτό και θα φανερωθούν κι άλλες πτυχές αυτού του ιού».
Σε δημοσίευμα στην ίδια εφημερίδα - με τίτλο «Μια προειδοποίηση σχετικά με τον κορωνοϊό στις παραλίες προκαλεί κύμα αντιδράσεων και μια πρόκληση για την επιστήμη»- το οποίο δημοσιεύτηκε πριν από έξι μέρες, ως απάντηση στο πρώτο δημοσίευμα που άναψε φωτιές, αναφέρεται το εξής:
«Η Kim Prather δήλωσε ότι εξακολουθεί να πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότητα τα ιογενή σωματίδια να ταξιδεύουν πάνω των δύο μέτρων όταν υπάρχει ελαφρύ αεράκι κατά μήκος παραλιών όμως υπάρχει νέα έρευνα που δείχνει ότι το νερό των ωκεανών μπορεί να μην είναι πιο επικίνδυνο από ότι ήταν πριν την πανδημία.
«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα σχετικά με αυτόν τον ιό ώστε να εξαχθούν διαφορετικά συμπεράσματα εκτός από την μακροχρόνια σύσταση να αποφεύγετε το κολύμπι και το σερφ σε περιοχές όπου η θάλασσα είναι μολυσμένη και να ελέγχετε την ποιότητα του νερού της παραλίας πριν πάτε στην παραλία» δήλωσε η Prather αυτή την εβδομάδα.
Και το δημοσίευμα των LA Times λίγο-πολύ καταλήγει στο ότι:
«Σε έναν κόσμο που έχει συνηθίσει να βρίσκει άμεσες απαντήσεις σε ερωτήματα στο Διαδίκτυο, η αδυναμία των επιστημόνων να προσφέρουν οριστικές απαντήσεις σε φαινομενικά απλές ερωτήσεις όπως το εάν «είναι ασφαλές να μπαίνουμε στη θάλασσα» έχει προσθέσει περισσότερο άγχος στις ζωές όλων μας μια και η πανδημία έχει φέρει τα πάνω-κάτω. Παρόλο που η έρευνα για το SARS-CoV-2 κινείται με ταχύτητα, η ανασφάλεια για το μέλλον μπορεί να προκαλέσει θυμό και δυσπιστία, λένε οι ειδικοί».
σχόλια