Σήμερα το πρωί είδατυχαία τη χριστουγεννιάτικη καταχώρισητων Εθελοντών ΔασοπυροπροστασίαςΑττικής (Ε.ΔΑΣ.Α., ήτοι περιβαλλοντικόμη κερδοσκοπικό σωματείο με στόχο τηνκινητοποίηση των κατοίκων της Αττικήςστην εθελοντική δασοπυροφύλαξη,δασοπυρόσβεση και αναδάσωση των βουνώντης, καθώς και στην παροχή βοήθειας προςτις υπηρεσίες κατάσβεσης ορεινών δασικώνπυρκαγιών. Συνεργάζεται με την ΠυροσβεστικήΥπηρεσία και τα Δασαρχεία της Αττικής).
Η εικόνα:Ένας, εθελοντής προφανώς, δασοπυροσβέστης,ζαλωμένος έναν καμένο κορμό δέντρου.Το μήνυμα: «Πέρασαν ένα καλοκαίριΓολγοθά. Ας μην περάσουν το ίδιο και ταΧριστούγεννα. Φέτος μη στολίσεις αληθινόδέντρο».
Το θέμα μουθα ήταν ούτως ή άλλως το περίφημο αυτόdebate που επανέρχεται κάθεχρονιά: αληθινό vs ψεύτικοχριστουγεννιάτικο δέντρο (ελλείψεικήπου, μπαλκονιού, έστω μιας γλάστρας,τέλος πάντων). Σέρφαρα για ώρες στοίντερνετ. Προσπαθώντας να βρω μιατεκμηριωμένη απάντηση, μπήκα στα πιοσκληροπυρηνικά οικολογικά αμερικάνικαsite. Μίλησα και με τουςδικούς μας, τους επιστήμονες και τουςυπεύθυνους των περιβαλλοντικώνοργανώσεων. Διάβασα διάφορα blog.Κάποια στιγμή πέτυχα μάλιστα το κείμενο«Πρόωρη Ακατάσχετη ΑντιΧριστουγεννιάτικηΔεντρίλα», που κυκλοφόρησε (πρόωρα)τον Αύγουστο και όπου με αφορμή τιςδασικές πυρκαγιές ο συγγραφέας αντιτίθεταιστο αληθινό δέντρο, ενώ με πρόχειρουςυπολογισμούς αποδεικνύει ότι το ΥΠΕΧΩΔΕθα μπορούσε να αγοράσει όλα τα babyέλατα από τις χριστουγεννιάτικες αγορέςέναντι €7,5 εκατ. περίπου και να αναδασώσειτην καμένη Πάρνηθα!
Τέλος,ξεφύλλισα το εξαιρετικό ημερολόγιο του2008 του Δημήτρη Αρβανίτη «Αυτόήταν ένα δάσος». Ο γνωστός γραφίστας,που αντιμετωπίζει το designως «μέρος της κοινωνικής δράσης»,αναπολεί στιγμές χαράς που έζησε στηνΗλεία λίγο πριν τις καταστροφικές φωτιέςτου καλοκαιριού...
Αν και δενεπιλέγω κανένα από τα δυο «είδη»για την εορταστική ντεκορασιόν τουσπιτιού μου, μ' όλα αυτά ένιωσα λίγοπερίεργα. Ειδικά όσο διαπίστωνα ότι η(επιστημονική) ζυγαριά έγερνε υπέρ τηςεπιλογής αληθινών δέντρων. Με προϋποθέσειςβέβαια. Το αμερικάνικοwww.christmastree.org/home.cfmγια παράδειγμα, βάζει και τα δυο, αληθινάκαι ψεύτικα, σε λίστα αντιπαράθεσης καιξεσκίζει τα δεύτερα: ότι είναικατασκευασμένα κατά 85% στην Κίνα, ότικαταναλώνεται απίστευτη ενέργεια κατάτην παραγωγή και διανομή τους, ότι ταυλικά κατασκευής τους είναι ιδιαιτέρωςτοξικά και προφανώς μη ανακυκλώσιμα,και άλλα τέτοια δεινά. Επιπλέον, προσκαλείτο νεαρό καταναλωτικό κοινό στο παιχνίδιοικολογικής συνειδητοποίησης «Attackof the MutantArtificial Trees»!
Με σχεδόνθυμωμένη επιχειρηματολογία τηλεφώνησαστον Νίκο Γεωργιάδη, υπεύθυνο δασικώνπρογραμμάτων του WWFΕλλάς. Με καθησύχασε διευκρινίζονταςότι «τα έλατα που κυκλοφορούν στηνΕλλάδα προέρχονται από αγροτεμάχια πουδεν θα χρησιμοποιηθούν για άλλεςκαλλιέργειες. Πρόκειται για γεωργικέςγαίες στη Χαλκιδική κυρίως, αλλά και σεάλλες περιοχές της βόρειας Ελλάδας πουκαλύπτονται συνεχώς από δάσος. Τα δέντρακόβονται επιλεκτικά και στο κατάλληλούψος, έτσι ώστε να υπάρχει σκιά για τιςεπόμενες φυτεύσεις».
Για τονΑριστοτέλη Παπαγεωργίου, επίκουροκαθηγητή στο Τμήμα Δασολογίας καιΔιαχείρισης Περιβάλλοντος του ΔημοκρίτειουΠανεπιστημίου Θράκης, ωστόσο η «φιλοξενία»ενός (άψυχου) δέντρου στο σαλόνι τουείναι απλώς θέμα (κακού) γούστου. Ο κ.Παπαγεωργίου υποστηρίζει επίσης ότιδεν υφίσταται οικολογικό δίλημμα: «Ταέλατα είναι γεωργικές καλλιέργειες,δεν μπορούμε να τα αφορίσουμε εντελώς,υπάρχουν άνθρωποι που ζουν από αυτά».Όσο για τα επιχειρήματα περί αναδάσωσης,τα θεωρεί άκαιρα, και για μια ακόμη φοράσυνιστά «να αφήσουμε τη φύση ναλειτουργήσει μόνη της».
Σε κάθεπερίπτωση, τονίζει ότι αυτό που θα πρέπεινα ελέγχουν οι υποψήφιοι αγοραστέςαληθινού δέντρου είναι η μολυβο-σφραγίδατου δασαρχείου, που αποδεικνύει ότι τοδέντρο έχει παραχθεί από νόμιμη φυτεία.Αν διαπιστώσουν την όποια παρανομία,θα πρέπει να απευθύνονται στην αρμόδιαΔασική Υπηρεσία.
Αλλιώς, υπάρχει πάντατο παραδοσιακό καραβάκι...
σχόλια