Η ώρα του τώρα

Η ώρα του τώρα Facebook Twitter
0

«Ήτανοι καλύτεροι καιροί - ήταν οι χειρότεροικαιροί, ήταν τα χρόνια της σοφίας - ήταντα χρόνια της ανοησίας, ήταν η εποχή τηςπίστης - ήταν η εποχή της απιστίας, ήτανοι μέρες του φωτός - ήταν οι μέρες τουσκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας - ήτανο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπροστάμας τα πάντα - δεν είχαμε μπροστά μαςτίποτα, πηγαίναμε όλοι κατ' ευθείανστον Παράδεισο - πηγαίναμε όλοι ίσιαπρος την άλλη κατεύθυνση. Με μία λέξη,ήταν μια εποχή τόσο σαν την δική μας...».Έτσι αρχίζει ο Κάρολος Ντίκενς τομυθιστόρημά του Ιστορία των δύο πόλεων.

Εξήντα(περίπου) συνειδητές πρωτοχρονιές έχωζήσει (όχι, δεν είμαι εξήντα χρονών -αλλά πριν με ενδιέφερε μόνον ο ΆγιοςΒασίλης, κι ακόμα πιο πριν, το στήθοςτης μάνας μου). Και κάθε φορά άκουγα ήδιάβαζα απολογισμούς για το χρόνο πουπέρασε, που έμοιαζαν σαν του Ντίκενς.Οι απαισιόδοξοι έβλεπαν τον κόσμο ναβυθίζεται και οι αισιόδοξοι νααπογειώνεται.

Οκόσμος, περιέργως, μοιάζει συνεχώς ναδιαψεύδει τους πάντες (ευτυχώς). Πορεύεταιμε τους δικούς του τρόπους, δημιουργείπροβλήματα και βρίσκει τις λύσεις(μερικές φορές πολύ αργά). Το «τα πάνταεν σοφία εποίησεν» αναιρείταικαθημερινά - και η Δευτέρα Παρουσίαμάλλον σε Απουσία μεταμορφώθηκε. Εμείς,συνειδητά μυρμήγκια του σύμπαντος,γεννιόμαστε, εργαζόμαστε, αναπαραγόμαστεκαι πεθαίνουμε καθημερινά κατά χιλιάδες,μέσα σε ένα σκηνικό εντελώς αδιάφορογια την τύχη μας. Μερικοί αφήνουν πίσωτους λίγα ίχνη (που κι αυτά θα σβήσουν),οι πολλοί τίποτα. 

Άρα;Δεν υπάρχει «άρα»! Η μάλλον υπάρχειμόνο ένα: η στιγμή, κι όποιος την προλάβει- κι όποιος τη ζήσει. Η στιγμή είναι ηουσία (και η απουσία) της ζωής. Είναιπαντοδύναμη όταν έρχεται, αλλά παρέρχεται.

Στιγμέςτου 2007. Σαν φωτογραφικό άλμπουμ στημνήμη. Προσωπικό λεύκωμα, πριν από τααφιερώματα των περιοδικών που δενκυκλοφόρησαν ακόμα, τώρα που γράφω. Ημνήμη δουλεύει με φωτογραφίες, όχι μεβίντεο. Στατικά στιγμιότυπα ανακαλεί. 

Χειρονομίεςπρωθυπουργού. (Χωρίς αντίκρισμα. Χωρίςαποτέλεσμα). Καμένα δέντρα. Αμηχανίαστο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου.(Μία αμηχανία είναι όλος μαζί). Καμένασπίτια. Τσαμπουκάς Αλαβάνου. Καμέναζώα. Απουσία Αλέκας. Καμένοι άνθρωποι.Θράσος Καρατζαφέρη. Καμένοι εγκέφαλοι.

ΔίκηΠλεύρη. Οι εισαγγελείς -και ο πρώτος καιη δεύτερη- θεωρούν το αντισημιτικό τουπαραλήρημα ως «επιστημονικό έργο».Επιστημονικό πόρισμα η φράση: «Έτσιθέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσικαταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικόαπόσπασμα». Ευτυχώς υπάρχουν ακόμαδικαστές στην Αθήνα! 

Δενξέρω από τις καταστροφές του 2007 ποια θααποδειχθεί μακροχρόνια η χειρότερη: οιπυρκαγιές ή η είσοδος του ΛΑΟΣ στη Βουλή;Για να μπούνε φορέσανε την προσωπίδατου δημοκράτη - όμως οι δημοκρατίεςσυνήθως εκ των ένδον αλώνονται.

Παρηγοριά:φέτος για πρώτη φορά τα οικολογικάθέματα έγιναν πρωτοσέλιδα. Όχι μόνο απότα δάση που κάηκαν - αλλά και τα ποτάμιαπου μολύνθηκαν, και τα λατομεία που...συνέχισαν και τα σκουπίδια που δενδιαχειριζόμαστε. Οι 3.066 παράνομεςχωματερές ανά την Ελλάδα, παράφωνηχορωδία, τραγουδάνε το άσμα της θλίψηςκαι της σήψης. Αλλά τουλάχιστον, τιςμετρήσαμε! 

Εδώνα αποδώσω εύσημα στο ΣΚΑΪ, στην«Καθημερινή» και στο συγκρότημαΑλαφούζου. (Δεν τους χρωστάω τίποτα: μεέχουν απολύσει δύο φορές). Έδωσαν καιδίνουν συστηματικό αγώνα για τοπεριβάλλον. (Τις μέρες του χάους στηνΠελοπόννησο, το ραδιόφωνο του Σκάι έκανετο συντονισμό της πυρόσβεσης!). Θα μουπείτε: είναι καλό μάρκετινγκ. Απαντώ:Μακάρι όλα τα πλάνα μάρκετινγκ να ήταντόσο κοινωφελή.

Γιαμένα η παρέα αυτή είναι οι influentials τηςχρονιάς. Όσοι με διαβάζουν ξέρουν ότιδεν συμπαθώ τους οικοχόνδριους (δικήμου λέξη) και τους υστερικούς της«επιστροφής στη φύση» - όμως άλλοαυτά και άλλο η σωστή προστασία τουπεριβάλλοντος. 

Μετάτα οικολογικά, το πιο σκοτεινό σημείοτης χρονιάς: η κατάντια της Παιδείας, ηδιάλυση των ΑΕΙ, η τρομοκρατία τωνολίγων, η παραμόρφωση της μόρφωσης.Μικρή χώρα, φτωχή, διαθέτουμε ένα μόνοκεφάλαιο: το κεφάλι μας. Και το πυροβολούμε.Στην κοινωνία της γνώσης, απαξιώνουμετη γνώση. Φοβερή η έλλειψη μέλλοντος.

Αλλάέστω - τέλος οι απολογισμοί, πάμε πίσωστη στιγμή. Στο τώρα. Οι γιορτές είναιη ώρα του τώρα. Απολαύστε χωρίς ενοχέςκαι χωρίς τύψεις όσο περισσότερη χαράμπορείτε - όπου τη βρείτε. 

Πολλέςευχές!

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ