Όλοιβλέπουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναινεαρός με μέλλον, με προσωπική γοητεία,με καθαρή ανάσα και διάθεση να αφήσειεποχή. Το ζήτημα είναι μήπως θυσιαστείεν ονόματι του μοχθηρούπαρόντος. Οι τελετάρχες βέβαια είναιπολλοί. Περιέργως πώς, η συγκυρία τουπολιτικού αδιεξόδου συμπυκνώνεται στοπρόσωπο αυτού του νεαρού, που πριν κανκινήσει τη φτέρη έγινε «βαρύχαρτί» μεανυπολόγιστες επενδύσεις. Οι πονηρέςδημοσκοπήσεις τον ανέδειξαν ήδη σεδεύτερο καταλληλότερο πρωθυπουργό. Τιακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θακλέψει το τρόπαιο στις εκλογές και θααναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας; Ότιτο ΠΑΣΟΚ θα υπερτερήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ θασυμμαχήσει για το καλό όλων μας; Μπούρδεςόλα αυτά. Η ντόπια πολιτική έχει τοντυχοδιωκτισμό φυλαχτό, ακόμα και τημάνα της μπορεί να καταβροχθίσειπροκειμένου να της βγουν τα χαρτιά. Ηκρίση, όπως γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς,υποκρύπτει το αίτημα μιας «καλύτερηςμεταπολίτευσης». Κάναμε ένα μεγάλολάθος, γιατί να μην το ξανακάνουμε σεμικρότερη κλίμακα; Η «αναπαλαίωσητου Συνασπισμού» προτείνεται σανανανέωση της πολιτικής σκηνής. Με απλάλόγια, ο δικομματισμός βρήκε ένα ακόμαάλλοθι για να γιατροπορευτεί.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Ένα διαμέρισμα του ’70 που απορρίπτει οτιδήποτε παλιό
Demure: Η λέξη της χρονιάς για το 2024
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ
Θεσσαλονίκη: Νέα καταγγελία για το 424 - Φαντάρος πήγε για επέμβαση θυροειδούς και πέθανε
Οι σεφ αποχαιρετούν την Βέφα Αλεξιάδου και ο Μαμαλάκης σχολιάζει: «Πριν μήνες δεν πήγε κανένας στο βιβλίο της»
σχόλια