Αθήνα

Απότον τελευταίο όροφο της καινούργιας Fnac στη Γλυφάδα χαζεύω τη θάλασσα, τονκαταπράσινο φυσικό όρμο που κάποτε ήταντα Αστέρια / χαζεύω τη θάλασσα λουσμένηστο φως μιαςάνοιξης κανονικής, ανθρώπινης,με ζεστά απογεύματα και απροσδόκητεςβροχές, κελαηδίσματα και κρύα / καιθυμάμαι την πρόσφατη εμπειρία μιαςσυγκλονιστικής προσγείωσης στο «Ελ.Βενιζέλος»/ το αεροπλάνο προσέγγιζε την Αττικήαφήνοντας πίσω του τα τελευταία νησιάτων Κυκλάδων / ήταν μία ηλιόλουστη,καθαρή Κυριακή και,όπως πάντα,ανυπομονούσα να γυρίσω πίσω / δενακούγεται πολύ ωραίο αυτό που θα γράψω,αλλά το καλύτερο κομμάτι ενός ταξιδιού(με αεροπλάνο) είναι η προσγείωση / κάθεφορά που ακούω την τυποποιημένη φωνήτης αεροσυνοδού «να δέσουμε τη ζώνημας γιατί έχει αρχίσει η κάθοδος προςτο αεροδρόμιο της Αθήνας» τσιμπήματαανεξήγητης χαράς πολιορκούν την κοιλιακήμου χώρα / καρφωμένος στο τζάμι (πάνταπαράθυρο, εννοείται),ρουφάω την παραμικρή εικόνα / ταυτόχρονακλεφτές ματιές στους υπόλοιπουςσυνεπιβάτες / αν δεν φοβάσαι το αεροπλάνο,μου φαίνεται αδιανόητο να μην κοιτάςκάτω, τουλάχιστον στη φάση της προσγείωσης/ κι αν είναι ξένοι συνεπιβάτες, στέλνωκύματα θετικής ενέργειας να κοιτάξουν/ «κοίτα, άνθρωπέμου, τι καλύτερο έχεις να κάνεις!» /η αδιαφορία με κάνει έξαλλο / γιατί ανείναι μέρα, άνοιξη, έχει φως, η προσγείωσηστον «Ελ. Βενιζέλο»μοιάζει με κάθοδο στον παράδεισο / γιαορεκτικό οι ακτές της ανατολικής Αττικής/ μεθυστικές παραλλαγές του μπλε, απότο απαλό γαλάζιο έως το τιρκουάζ τηςΚαραϊβικής / σκόρπια νησάκια,ατελείωτεςαμμουδιέςκαι καταπράσινα χωριουδάκια με ωραίασπιτάκια / τα «καταπράσινα χωριουδάκια»είναι ο Σχοινιάς, η Νέα Μάκρη, η Ραφήνα/ προσεγγίζοντας τα Σπάτα ο κάμπος τωνΜεσογείων / τακτοποιημένοι, ευθυγραμμισμένοιαγροί, ελαιώνες, χαριτωμένες εναλλαγέςανάμεσα στο κυπαρισσί,το καφέ και το κίτρινο, η φαντασίωση πουέχεις για τη γαλλική ύπαιθρο, λίγοςΡομέρ, λίγος Τεσινέ / και ανάλογα με τηνπλευρά που κάθεσαι, οιανισόπεδοι κόμβοι της Αττικής Οδού / μαπού έρχομαι;/ και κατεβαίνειςαπό το αεροπλάνο, όλα υποδειγματικά,ησυχία, τάξη, καθαριότητα / και βγαίνειςαπό το αεροδρόμιο / και παίρνεις τολεωφορείο για Πειραιά / και διασχίζειςτη λεωφόρο Βάρης-Κορωπίουκαι λες «δεν είναι δυνατόν αυτό πουβλέπω» / νομίζω μία πολύ καλή ιδέα θαήταν να μοιράζονται στουςτουρίστες μας ειδικές μάσκες ύπνου τιςοποίες θα φορούσαν υποχρεωτικά σεσυγκεκριμένα σημεία της διαδρομής /διαφορετικά, πρόστιμο κι έξω από τηνπόρτα / τα ΆνωΠετράλωνα ανεβαίνουν διαρκώς / urban chicμεζονετούλες, διαμερίσματα, πολύ πράγμα/ και στην αγαπημένη οδό Τρώων άνοιξεανήμερα Κυριακή του Πάσχα ο Ζέφυρος /που από φέτος γίνεται art cinema υπό τηνκαθοδήγηση της σινεφίλ εταιρείαςδιανομής New Star / θερινός,και πριν ή μετά φαγάκι στα ταβερνείατης γειτονιάς δεν είναι καθόλου κακήιδέα / όσο για τη φωτογραφία αρχείου,ίσως θα αναγνωρίσατε το γνωστό ως«πράσινο κτίριο», στο ύψος τηςΕθνικής Αντιστάσεως, στη λεωφόρο Κηφισίας/ έργο του αρχιτέκτονα Γιάννη Βικέλακαι η φωτογραφία τραβηγμένη κάπου στιςαρχές της δεκαετίας του '80, αν δενπέφτουμε πολύ έξω / δεν έχει τέλειαατμόσφαιρα;