«Το σπίτι είναι το όριο ανάμεσα στη μονάδα και το σύνολο. Είναι ο χώρος που νιώθει κάποιος ασφάλεια και απόλυτη ελευθερία», λέει η φωτογράφος Μαρίλια Φωτοπούλου. Στο πλαίσιο της πτυχιακής της εργασίας στην σχολή Καλών Τεχνών, δημιούργησε ένα φωτογραφικό project πολύ απλό στην σύλληψη αλλά εντυπωσιακό στο αποτέλεσμα. Φωτογράφησε το εσωτερικό χαρακτηριστικών αθηναϊκών σπιτιών, τα έπιπλα, τις λεπτομέρειες στην διακόσμηση, τις κρεβατοκάμαρες και τα σαλόνια, τους πίνακες στους τοίχους και κατάφερε μέσα από τις φωτογραφίες να συνθέσει κάδρα με χρωματική αρμονία, ενδιαφέρουσες αντιθέσεις και συναισθηματική αξία. To φωτογραφικό πρότζεκτ «Interior Decoration» έχει ένα ακόμη χαρακτηριστικό που το κάνει ενδιαφέρον, στις φωτογραφίες δεν υπάρχουν καθόλου πρόσωπα, παρόλα αυτά το ανθρώπινο στοιχείο είναι πολύ έντονο.
Η Μαρίλια ξεκίνησε να ασχολείται με την φωτογραφία ερασιτεχνικά στα μαθητικά της χρόνια όταν έπεσε στα χέρια της μια παλιά αναλογική μηχανή. «Η θέαση του κόσμου πίσω από το σκόπευτρο της μηχανής μού ασκούσε πάντοτε τεράστια γοητεία», λέει. «Το αίσθημα ότι μπορούσα να δημιουργήσω μία εικόνα κόβοντας την πραγματικότητα σε μικρά ορθογώνια κομμάτια και να κρατάω μόνο αυτά που με ενδιέφεραν ήταν η αρχή. Όταν κοιτούσα μετά την τυπωμένη εικόνα καταλάβαινα πως δε γίνεται να ξεγελάσεις την πραγματικότητα που πάντα θα σου κλείνει το μάτι με έναν τυχαίο περαστικό ή ένα πουλί που αποφάσισε την ώρα που κάνεις το κλικ να εισβάλει. Εκεί συνειδητοποίησα τη δύναμη του μέσου αλλά και τη σοβαρότητα και τον σεβασμό με τον οποίο θα πρέπει κανείς να το αντιμετωπίζει».
«Όταν βρισκόμουν στους χώρους αυτούς συνειδητοποιούσα την ιδιαιτερότητα και την αυθεντικότητά τους. Ορισμένα από αυτά αντικατοπτρίζουν την αισθητική περασμένων δεκαετιών, άλλα στιγμές της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας και άλλα αποκαλύπτουν έντονα την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους»
Συνέχισε με σπουδές στο ΤΕΙ Φωτογραφίας τις οποίες δεν ολοκλήρωσε, αποφοίτησε από το ΤΕΙ Συντήρησης Έργων Τέχνης και Αρχαιολογικών Ευρημάτων και στη συνέχεια από το εικαστικό τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα. «Οι σπουδές μου σε αυτά τα αντικείμενα έχουν κοινό σημείο την τέχνη από την δημιουργία της μέχρι την διάσωσή της στον χρόνο. Ο κοινός παρανομαστής ανάμεσα στη ζωγραφική και τη φωτογραφία είναι η δημιουργία της εικόνας. Το μόνο που αλλάζει είναι το μέσο που χρησιμοποιώ», λέει. Η φωτογραφία τής προσφέρει ικανοποίηση και ευχαρίστηση ειδικά όταν η εικόνα που δημιουργεί ανταποκρίνεται στις αρχικές της προσδοκίες και όταν η τελική μοιάζει με εκείνη που είχε γεννηθεί στο μυαλό της πριν την πραγματοποιήσει. «Βλέπω την φωτογραφία ως μία δική μου παρέμβασης ή σκηνοθεσία στον χώρο».
Το «Interior Decoration» προέκυψε από την απλή περιέργεια της φωτογράφου να γνωρίσει και να εξερευνήσει τα σπίτια ανθρώπων που ανήκουν στο άμεσο και μη περιβάλλον της. «Ήμουν πολύ τυχερή που μου έδωσαν απλόχερα την άδεια να μπω μέσα, ακόμη και στους πιο προσωπικούς τους χώρους και να τους φωτογραφίσω», λέει. «Ήταν η αρχή μιας ευρύτερης έρευνας πάνω στον προσωπικό χώρο και σε όλα τα στοιχεία που τον απαρτίζουν. Στον τρόπο που αυτά συνθέτουν τελικά την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους. Η δουλειά βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει σαν απώτερο στόχο την δημιουργία ενός καταλόγου που θα περιλαμβάνει όλες τις εικόνες μαζί».
Τα σπίτια του «Interior Decoration» βρίσκονται σε διάφορες περιοχές της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής της Αττικής όπως η Πεντέλη, η πλατεία Αττικής, η Βάρκιζα. «Οι φωτογραφίες μού προκαλούν νοσταλγία αλλά και ταυτόχρονα χαρά και ικανοποίηση», λέει η Μαρίλια. «Όταν βρισκόμουν στους χώρους αυτούς συνειδητοποιούσα την ιδιαιτερότητα και την αυθεντικότητά τους. Ορισμένα από αυτά αντικατοπτρίζουν την αισθητική περασμένων δεκαετιών, άλλα στιγμές της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας και άλλα αποκαλύπτουν έντονα την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους». Γιατί όμως δεν φωτογράφισε καθόλου τα πρόσωπα των ιδιοκτητών; «Η αρχική πρόθεση ήταν να φωτογραφηθούν και οι ιδιοκτήτες σε κάθε σπίτι που επισκέφθηκα. Επειδή σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό δεν ήταν εφικτό αποφάσισα να μην τους συμπεριλάβω. Υπήρξε και η σκέψη να μπουν άλλα πρόσωπα, αλλά αυτό θα χαλούσε όλη την ιδέα του εγχειρήματος, που μελετά -ανάμεσα στα άλλα- τον χώρο και τον τρόπο που αυτός διαμορφώνεται από το άτομο που τον κατοικεί. Κατά την διάρκεια της φωτογράφισης κάποιοι ήταν μαζί μου και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι ιδιαίτερο βρίσκω σε ορισμένα σημεία του σπιτιού τους. Φαντάζομαι τους έκανε εντύπωση το ενδιαφέρον που έδειχνα για μια καθημερινή και σχεδόν αόρατη γι' αυτούς γωνία. Μπροστά στις τυπωμένες φωτογραφίες έμειναν ευχάριστα έκπληκτοι και αναρωτήθηκαν «μένω εγώ σε αυτό το σπίτι;» κάτι που με ξάφνιασε αφού δεν είχα επέμβει καθόλου στον χώρο».
- Ποια είναι τα πιο ωραία φωτογραφικά πρότζεκτ που είδες τελευταία;
Στο πλαίσια του περσινού Athens Photo Festival υπήρξαν πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές από Έλληνες και ξένους φωτογράφους. Κάποιες δουλειές που ξεχώρισα ήταν των: Niina Vatanen, Levin Gidon, Rahul Talukder, Victor Koen, Άρτεμις Αλκαλάη και του Πάνου Κοκκινιά. Οι «Τόποι Λατρείας» του Τάσου Βρεττού ήταν επίσης ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ.
- Ποιους φωτογράφους ξεχωρίζεις;
Εκτιμώ την δουλειά των Eugène Atget, Henri Cartier - Bresson, Edward Steichen, Andrè Kertèsz. Επιπλέον αγαπώ πολύ τις εικόνες των Francesca Woodman, Sally Mann, Andreas Gursky, Nan Goldin, William Eggleston, Philip Lorca DiCorcia, Stephen Shore, Alec Soth, Jozef Koudelka. Πέρα από αυτούς είχα την τύχη να γνωρίσω και να δουλέψω δίπλα σε σημαντικούς Έλληνες φωτογράφους όπως ο Μανώλης Μπαμπούσης, ο Πάνος Κοκκινιάς και ο Αντρέας Σμαραγδής και να θαυμάσω από κοντά το έργο τους.
Στο νέο πρότζεκτ που ετοιμάζει, το "Prayers and Memories", φωτογραφίζει θρησκευτικούς χώρους και λατρευτικά αντικείμενα της Ορθοδοξίας. «Το θέμα με απασχολεί τα τελευταία τρία χρόνια και σχετίζεται με την πίστη και πως αυτή εκδηλώνεται στους ορθόδοξους χώρους προσκυνήματος, περισυλλογής και λατρείας στην Ελλάδα», λέει.
σχόλια