Αυτό είναι το κείμενο της συμφωνίας στα ελληνικά

Ανήκωμεν εις την Ανατολήν!Ο νυν υπουργός των οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, κατά την παρουσίαση του σχεδίου συμφωνίας που υπέβαλε στην ολομέλεια για έγκριση, είπε κάτι στο οποίο ελάχιστη σημασία δόθηκε, αν όχι καμία απολύτως, πάνω στο οποίο, όμως, νομίζω, θα άξιζε να εστιάσουμε την προσοχή μας.Ανέφερε, σε μια αποστροφή της ομιλίας του, πως ένας αμερικάνος φίλος του, ασιατικής καταγωγής, του είχε πει κάποτε πόσο μεγάλη εντύπωση του προξένησε το γεγονός ότι οι άνθρωποι στη Δύση δείχνουν ευχαριστημένοι όταν κλείνουν μια συμφωνία· χαμογελούν, σφίγγουν τα χέρια, κλπ. στην Ασία, του είπε, η συμφωνία δεν είναι λόγος ευχαρίστησης, διότι, για τον Ασιάτη, τον ανατολίτη, το κλείσιμο μιας συμφωνίας σημαίνει συμβιβασμό, και συμβιβασμός στην Ανατολή είναι συνώνυμο της υποχώρησης, και υποχώρηση σημαίνει απώλεια· σημαίνει ότι και οι δυο μεριές χάνουν κάτι πολύτιμο. Ενώ στη Δύση, θεωρούν πως κι οι δυο χάνουν μεν κάτι, αλλά κυρίως κερδίζουν. Και συνέχισε (μεταφέρω το βασικό νόημα): «Έτσι κι εμείς (οι Έλληνες) τώρα (ενώπιον μιας συμφωνίας με Ευρώπη), δεν θριαμβολογούμε, δε χαιρόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι χάνουμε, παραχωρούμε κάτι πολύτιμο».Το συμπέρασμα των λεγομένων του είναι σαφές, νομίζω: «Ανήκωμεν εις την Ανατολήν». Τουλάχιστον σ’ ότι αφορά το συμβιβασμό, κατά Τσακαλώτο, έστω πλειοψηφικά (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις). Ίσως αυτό να εξηγεί πολλά από τα προβλήματα που έχουμε εντός της Ευρώπης και της ευρωζώνης, μια δυναμική σχέση που βασίζεται εξόχως στο συμβιβασμό. Ίσως αυτό εξηγεί γιατί αναφερόμαστε στους εταίρους μας, τους άλλους Ευρωπαίους, με όρους που υπογραμμίζουν την απόσταση που νιώθουμε να μας χωρίζει από αυτούς (γεωγραφική, πολιτισμική κλπ), ακόμα και την εχθρότητα. Λέξεις όπως: οι «ξένοι», «οι Ευρωπαίοι» (άρα, εμείς είμαστε κάτι άλλο), οι «άλλοι», οι «αντίπαλοι», «αυτοί», «οι εκβιαστές», «οι τρομοκράτες», οι «πραξικοπηματίες»… (αυτά τα τρία τελευταία, προσφάτως). Ίσως έτσι να εξηγείται το ότι αμέσως μετά τη σύναψη μιας συμφωνίας, κοιτάμε πώς να την ακυρώσουμε στην πράξη. Ίσως αυτό να ερμηνεύει γατί βιαζόμαστε να συνάψουμε συμφωνίες, επειγόμαστε να φτάσουμε στις υπογραφές – πολλές φορές, υπογράφοντας πράγματα εις βάρος μας – αφού, το ξέρουμε πολύ καλά, πως δεν το εννοούμε. Έτσι βιαστικά και εκ του προχείρου δεν μπήκαμε και στο ευρώ; Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβανόταν επί δεκαετίες: συμφωνίες για «πακέτα», «μεσογειακά, ολοκληρωμένα προγράμματα», ΕΣΠΑ, επιδοτήσεις, συμφωνίες για προϋπολογισμούς και ελλείμματα, για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, Μάαστριχτ και Λισαβώνες κλπ. ίσα-ίσα να πέσει το παραδάκι, και τέλος.Για τους «ξένους», αυτό που κάνουμε είναι ακατανόητο, δείγμα κακής πίστης, σκάνδαλο. Κάποια στιγμή, οι Ευρωπαίοι, μετά από αιώνες που αλληλοσφαζόντανε με θαυμαστή συνέπεια και με γεωμετρική πρόοδο, ανακάλυψαν τον συμβιβασμό. Ο συμβιβασμός όμως χρειάζεται αρκετά μεγάλη δόση μετριοπάθειας και αυτοπειθαρχίας. Ακόμη θέλει σκληρή δουλειά, πράγμα που δεν μας χαρακτηρίζει τόσο ως λαό. Κι όπως είπε ο Παναγιώτης Κονδύλης, δουλειά δεν είναι να τρέχεις πάνω κάτω σαν παλαβός, όπως κάνουμε εμείς, και να νομίζεις πως δουλεύεις σκληρά, αλλά η στοχοθεσία, η συνέπεια, η συγκέντρωση, η φαντασία, η δημιουργικότητα. Επίσης χρειάζεται τη σοφία να κατανοείς ότι πρέπει να τιμήσεις την υπογραφή σου, αλλιώς ακυρώνεις την αξιοπιστία σου και πλήττεις το θεσμό του συμβιβασμού. Βέβαια, οι εταίροι μας δεν τα καταφέρνουν πάντα τόσο καλά σε όλους αυτούς τους τομείς, ειδικά μετά την κρίση που ξέσπασε το 2008 και η εποχή των παχιών αγελάδων έλιξε. Είπαν κι αυτοί ψέματα, αθέτησαν συμφωνίες; Ναι, όμως, συνεχίζουν να πιστεύουν ειλικρινά στο συμβιβασμό, να παλεύουν γι’ αυτόν και να καλούν όλους να προσέλθουν στο τραπέζι. Και, εν πάει περιπτώσει, το ελληνικό φαινόμενο, φαίνεται να μην έχει προηγούμενο σε έκταση και βάθος. Ναι, πιστεύουν στον συμβιβασμό, ειδάλλως, σήμερα η Γερμανία ίσως να ήταν σε πόλεμο με τη Γαλλία εξ αιτίας της Ελλάδας. Και πάντως σίγουρα, στην Ελλάδα θα είχαμε εμφύλιο.Φυσικά, σε ένα συμβιβασμό μεταξύ δυνατού και αδυνάτου, όπως και σε ένα θερμό πόλεμο, δεν μπορείς να αγνοήσεις την ισορροπία δυνάμεων. Όπως λοιπόν και σε ένα θερμό πόλεμο μπορεί ένας ικανός μικρός να γύρει τη ζυγαριά υπέρ αυτού, έτσι και στο συμβιβασμό. Εν τω μεταξύ, θα παραμείνουν κι οι δυο ζωντανοί και θα έχουν χάσει, αλλά θα έχουν κερδίσει και κάτι. Ειδικά, μέσα στην Ε.Ε., όπου οι «στρατοί» δεκαεννέα εθνών στο νομισματική ένωση, και είκοσι οχτώ στην Ένωση συγκρούονται …συμβιβαστικά, ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό για τον δεινό διαπραγματευτή!Ωστόσο, ο Έλλην, ως γνήσιος ανατολίτης, δεν πιστεύει στο συμβιβασμό· το ιδεώδες του είναι είτε η πλήρης επικυριαρχία επί του αντιπάλου – ξένου ή Έλληνα (κυρίως του δεύτερου!), είτε η μεγάθυμη παραχώρηση κάποιων προνομίων προς τον ηττημένο αντίπαλο· κοινό χαρακτηριστικό αμφοτέρων: η κολακεία του εγωισμού μας· η κενοδοξία. Μάλιστα, αν, κατά την εξέταση των διαπραγματευτικών ικανοτήτων βορείων και νοτίων, λάβουμε υπ’ όψιν και τη διαφορά της νοοτροπίας, βλέπουμε πως ο προτεσταντικής ηθικής βόρειος, όπως κρύβει τον υλικό του πλούτο, θα κρύψει και τον διαπραγματευτικό του, θα δουλέψει σιωπηλά και σκληρά, προσπαθώντας να προνοήσει, ει δυνατόν, για όλα τα ενδεχόμενα, ενώ ο ανατολίτης, επιδειξιομανής Έλλην, θα ρητορεύσει ακατάσχετα, και θα πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μια «δημιουργική ασάφεια», όπου, δυστυχώς, ο «εχθρός» θα έχει κλείσει ήδη όλα τα περάσματα. Πολλές φορές, οι ρητορείες μας και η απόλυτη πεποίθηση στις ικανότητες μας δεν μας αφήνουν να δούμε ούτε χιλιοστό πέρα από τη μύτη μας, με αποτέλεσμα να βλέπουμε τον τοίχο προς τον οποίο κατευθυνόμαστε, όταν πλέον έχουν σπάσει μύτη και αρκετά δόντια. Τότε, έκπληκτοι και σοκαρισμένοι, αναθεματίζουμε τους εταίρους μας, την τύχη μας, τις «ασύμμετρες απειλές», τις διεθνείς συνωμοσίες… μόνο τον εαυτό μας, ως διαπραγματευτή, δεν μεμφόμαστε.Ο «ασυμβίβαστος» Έλληνας, στην παρούσα συγκυρία, κωμικοτραγικά διχασμένος (θέλω ευρώ, αλλά δεν θέλω συμβιβασμούς, θέλω τα καλά της Ευρώπης, απλά …χωρίς Ευρωπαίους), υπογράφει ένα ακόμη κείμενο-προϊόν συμβιβασμού, ενώ, ίσως για πρώτη φορά μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ένας Έλληνας πρωθυπουργός πήγαινε να κλείσει συμφωνία με τον «τσαμπουκά» του. Άλλες όμως οι εποχές εκείνες, κι άλλος (κακά τα ψέματα), ο Ανδρέας Παπανδρέου: με όλα τα (πολλά) τρωτά του, κανείς δε νομίζω να μπορεί να πει πως ήταν κακός διαπραγματευτής, άσχετα αν κι αυτός δεν τηρούσε εν πολλοίς τα συμπεφωνημένα. Είναι ένα κείμενο, όπου μαζεύτηκε πολλή οργή και πολλή αγανάκτηση των εταίρων μας από όλες αυτές τις δεκαετίες παλινωδιών και αθετήσεων των συμφωνιών από την πλευρά μας. Και πάλι όμως, πρυτάνευσε η φιλοσοφία της συμβιβαστικής λύσης: όλοι να βγούνε λίγο κερδισμένοι και λίγο χαμένοι· να μοιραστούμε τον πόνο και τη χαρά· το μισογεμάτο ποτήρι, κι όχι το μισοάδειο.‘Όμως, τί εχέγγυα υπάρχουν πως τώρα θα τιμήσουμε την υπογραφή μας; Πολιτικά, κανένα: με πρωθυπουργό, τον άνθρωπο που θα έσχιζε τα μνημόνια, τη δεδηλωμένη να χάνεται, τον Πάνο Καμένο να βρυχάται, τα κόμματα της αντιπολίτευσης να τον περιμένουν στη γωνία, όσο και να λένε πως θα τον στηρίξουν (άλλωστε, Έλληνες είναι κι αυτοί!)… Ίσως, η μόνη εγγύηση να είναι πως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Όλα θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο ωρίμασε αυτός ο λαός το τελευταίο, πολύ γόνιμο ιστορικά, διάστημα… Πόσο άραγε;

"Εντούτοις, η σύνοδος κορυφής για το ευρώ κατέστησε σαφές ότι η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν προδικάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη τελική συμφωνία επί νέου προγράμματος του ΕΜΣ, η οποία θα πρέπει να βασίζεται σε απόφαση επί του συνολικού πακέτου". Άρα, αν καταλαβαίνω σωστά, είμαστε ακόμη σε πολύ αρχικό στάδιο. Έγινε ένα μικρό θετικό βήμα, αλλά συμφωνία για να πάρουμε λεφτά δεν υπάρχει. Ας είμαστε λοιπόν (όσοι επιθυμούμε την παραμονή της χώρας στο ευρώ) συγκρατημενοι.

Απαράδεκτο και ανεφάρμοστο! Το ΟΧΙ ο κ.Αλέξης το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια . Ξεπούλημα της χώρας στα ξένα συμφέροντα πάλι δυστυχώς.Τίποτα δεν θα προχωρήσει ετσι και σίγουρα θα βρεθούμε σε πολύ άσχημες καταστάσεις.....

εν τω μεταξύ εδώ φαίνονται μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία http://www.esm.europa.eu/about/governance/shareholders/paid-in-capital/index.htmτο συνολικό κεφάλαιο του ESM είναι στα 120+ δις Ευρώ στο οποίο συμμετέχει σχεδόν όλος ο πλανήτης με :1) 21,62 δις Ευρώ η EIB (European Investment Bank) με συνολικό κεφάλαιο 265 δις Ευρώ.2) 9,68 δις Ευρώ η World Bank3) 6,2 δις Ευρώ η EBRD - European Bank for Reconstruction and Development 4) 5,89 δις Ευρώ η Asian Development Bank με συνολικό κεφάλαιο 153 δις Δολλάριατρέλα έτσι ;

θα ήθελα να καταλάβω ποια η διαφορά χρηματοδότησης σε αυτό το Μνημόνιο δλδ από τον ESM και από το IMF & EU σε σχέση με τα προηγούμενα Μνημόνια που ήταν η ECB και το IMF & EU.το IMF θα μπορούσαμε να το γλυτώναμε γιατί στην σύμβαση του ESM όσον αφορά τέτοια Μνημόνια (δάνεια, χρηματοδοτήσεις όπως θέλετε πείτε το) η συμμετοχή του IMF όπως αναφέρεται είναι.. πολύ επιθυμητή !! δεν είναι απαραίτητη, δλδ έχει παραθυράκι.δείτε εδώ σελ. 5 - σημείο 8http://www.esm.europa.eu/pdf/ESM%20Treaty%20consolidated%2013-03-2014.pdfόπως επίσης θα ήταν χρήσιμο να γίνει σύγκριση στις 3 συμφωνίες με τρόπο κατανοητό για τον κόσμο που δεν ξέρει οικονομικά.

Αυτο το πραγμα δεν ειναι συμφωνια.Ειναι μια δηλωση ισχυος και μια πραξη εκδικησης.Αυτο το πραγμα δεν μπορει να εφαρμοστει στην Ελληνικη κοινωνια.Σε ενα χρονο το πολυ θα εχουμε ξανα τα ιδια,με μεταρρυθμισεις που δεν γινονται,με δοσεις που δεν εκταμιευονται και απειλες για νεο Grexit.Το σχεδιο παει κατ'ευχην για τους Ευρωπαιους φιλους μας.