Για την επιτυχία της Ελλάδας να κρατήσει χαμηλά τους θανάτους από την πανδημία κορωνοϊού μίλησε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας, Σωτήρης Τσιόδρας, αποχαιρετώντας τους πολίτες από την καθιερωμένη ενημέρωση που σήμερα φτάνει στο τέλος της.
Θα είχαμε χιλιάδες νεκρούς
Όπως είπε ο ίδιος, βάσει των μαθηματικών εκτιμήσεων το ποσοστό κρουσμάτων παρέμεινε κάτω από 1% του συνολικού πληθυσμού. «Σήμερα έχουν συνολικά καταγραφεί 173 θάνατοι. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω από την καθηγήτρια κα. Σύψα, με το καλύτερο δυνατό σενάριο σχετικά με τη θνητότητα του ιού, δηλαδή ένα 0,55% και χωρίς τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα, δηλαδή μια μείωση των επαφών του πληθυσμού περίπου 10%, ο αριθμός των θανάτων θα είχε μια μέση τιμή 13.685 θανάτους. Ενώ με μια μείωση των επαφών κατά 20% θα ήταν 7.015 θάνατοι» τόνισε ο κ. Τσιόδρας.
«Τα χειρότερα σενάρια δεν τα αναφέρω. Γιατί έστω και αργά κάποια μέτρα θα τα παίρναμε. Τότε όμως θα ήταν αργά.»
Στην τελευταία ενημέρωση από το υπουργείο Υγείας, μετά από 72 ολόκληρες ημέρες, είπε πως επιστρέφει στους ασθενείς και στους φοιτητές του, και από εκεί θα συνεχίσει να βοηθά. «Έλεγα πάντα την αλήθεια. Η αλήθεια δεν μπορεί να γίνει ψέμα και το ψέμα αλήθεια», είπε, ανακοινώνοτας ότι στο εξής η ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας θα γίνεται με γραπτή ανακοίνωση.
Παρέμεινα μαθητής
«Από την 1η Φεβρουαρίου, που ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας μου έκανε την τιμή και με όρισε εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας για τον νέο κορωνοϊό, ξεκίνησα μαζί με το επιστημονικό μου έργο και την ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας για τις εξελίξεις που αφορούν την πανδημία.
»Όπως μου έμαθαν οι δάσκαλοί μου κι εμένα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παρέμεινα μαθητής περισσότερο παρά καθηγητής, σε μία κατάσταση με συνεχείς αβεβαιότητες τις οποίες κατά καιρούς σας παρουσίασα. Κάποιοι μίλησαν για αντιφάσεις χωρίς να παρακολουθούν τις διεθνείς επιστημονικές εξελίξεις, χωρίς να γνωρίζουν τα πραγματικά δεδομένα, χωρίς να χρησιμοποιήσουν επιστημονικά επιχειρήματα. Προσπάθησα να μην εμπλακώ σε τέτοιο διάλογο, δεν ήθελα να δώσω αφορμές για αναπαραγωγή του μη επιστημονικού λόγου.
»Σε μοναδικές στιγμές της Ιστορίας, ίσως στη δυσκολότερη στιγμή μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ εύκολα μπόρεσαν και αναμίχθηκαν το ψέμα με την αλήθεια. Για να αναπαραχθεί το ψέμα ως αλήθεια. Το παρανοϊκό να παρουσιαστεί ως λογικό. Τέτοιες συμπεριφορές δεν βοήθησαν, ούτε βοηθούν, ούτε φυσικά θα βοηθήσουν στο μέλλον»
»Με μόνο εφόδιο την ειλικρίνεια και την προσπάθεια να αναλύσω επιστημονικά τα δεδομένα [...] προσπάθησα επί τέσσερις μήνες να δίνω χρήσιμες πληροφορίες, να απαντώ στα ερωτήματα που έθιγαν οι συμπολίτες μας μέσω των δημοσιογράφων, και κάποιες φορές να εμψυχώνω, από τη δικιά μου πλευρά, μια κοινωνία που αγωνιούσε. Επανέλαβα πολλές φορές αυτό που είναι το μοναδικό δεδομένο στην επιστήμη: η αβεβαιότητα. Η εντιμότητα του να πει κανείς δεν γνωρίζω. Όλο αυτόν τον καιρό δεν αισθάνθηκα κάτι διαφορετικό από όλους σας. Απλά ένας άνθρωπος απευθυνόμενος σε συνανθρώπους του. Ένας άνθρωπος που φυσικά και δεν πρέπει να προβάλλεται σαν πρότυπο.
»Αναπάντεχα και απροσδόκητα βρέθηκα κοντά σας. Τόσο κοντά σας. Μέσω του τηλεοπτικού φακού και εν μέσω απαγορευτικού. Και αισθάνθηκα κοντά σας. Κι ας μην επικοινωνούσαμε με φυσικό τρόπο. Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι πνευματικό εφόδιο, και μια παρηγοριά στον μυστικό πόλεμο με το άγνωστο. Με τον ίδιο τον χειρότερο εχθρό μας. Που τον αγκαλιάσαμε με έναν παράξενο τρόπο. Που τον «τιμούσαμε» αναφέροντας ενοχλητικά νούμερα και στατιστικές.
»Στην πατρίδα μας, παρά τις απώλειες, επιτρέψτε μου, δεν είχε τον τελευταίο λόγο (σ.σ ο ιός) και για αυτό δεν θα αναφερθώ ξανά σε αυτόν. Η ζωή θα συνεχίσει να νικά. Η πιο δύσκολη περίοδος ήταν αυτή του απαγορευτικού, του lockdown. Γενναία και επιβεβλημένη εισήγηση των επιστημόνων, αλλά αφού τηρήθηκε αποτέλεσε και απόφαση όλων μας. Των απλών ανθρώπων που έμειναν σπίτι να προστατεύσουν τους γονείς, τους παππούδες, τις γιαγιάδες μας, τις ευπαθείς ομάδες.
»Των γονιών που έμειναν σπίτι με τα παιδιά τους, αγωνιώντας για το εργασιακό τους μέλλον. Των συμπολιτών μας που δεν έμειναν σπίτι γιατί έπρεπε να εργαστούν όλο αυτό το διάστημα για όλους μας. Των αφανών ηρώων στα νοσοκομεία και στην κοινότητα. Αντέξαμε. Όλοι μαζί. Σε αυτή την πρώτη φάση περιορίσαμε την μετάδοση του ιού. Συγχαρητήρια σε όλους σας.
»Τέσσερις μήνες μετά, επιστρέφουμε σταδιακά στην κανονικότητα. Η επιστήμη κάνει παγκοσμίως ό,τι μπορεί σε έναν εξαντλητικό αγώνα δρόμου, να βρει αποτελεσματικές θεραπείες και όσο γρηγορότερα γίνεται, ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο. Σε αυτό τον αγώνα δρόμου, φυσικά και ως επιστήμονας και ως μέλος της επιτροπής θα παραμείνω και θα παραμείνουμε κοντά σας. Θα βοηθήσω τις επόμενες εβδομάδες, όπως έκανα τόσο καιρό, τον υπουργό και την επιτροπή σε θέματα που αφορούν τον νέο ιό, και σταδιακά θα ασχοληθώ και εγώ με θέματα που αφορούν τους αγαπημένους μου ασθενείς, τους φοιτητές μου στο πανεπιστήμιο που τους είδα χθες.
»Θέλω κι εγώ σταδιακά να επιστρέψω στα υπόλοιπα καθήκοντα. Είναι τώρα η ώρα. Μιας και η επιδημιολογική μας εικόνα είναι καλή. Τόσο καλή χάρη σε όλους σας, και δεν χρειάζεται αυτή η τακτική ενημέρωση», είπε ο κ. Τσιόδρας.
«Ο πραγματικός αναπαραγωγικός ρυθμός της πανδημίας [...] το πραγματικό R ήταν χθες το βράδυ 0,33. Πλέον θα έχουμε καθημερινή γραπτή αναφορά ως τις 31 Μαΐου, και αν όλα συνεχίσουν καλά, τον Ιούνιο μια φορά την εβδομάδα - όπως ακριβώς γίνεται κάθε χρόνο με τη γρίπη»
«Ας ευχηθούμε τηρώντας τα μέτρα να μην χρειαστεί να επανέλθουμε σε έκτακτες ή τακτικές τηλεοπτικές ενημερώσεις. Ελπίζω όλοι μαζί να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά. Να συνεχίσουμε να τα καταφέρνουμε. Φτάσαμε με πολύ κόπο, πολύ μακριά για να επιτρέψουμε οποιοδήποτε πισωγύρισμα. Εγώ θα κρατήσω την αγάπη σας που εισέπραξα αυτό τον καιρό και θα ήθελα να με συνοδεύουν οι ευχές σας, όπως αυτή που έλαβα από ένα σωματείο παιδιών με ειδικές δεξιότητες, που μου εμήνυσαν ότι οι άγγελοι στη γη, από το δικό τους μετερίζι μας σκέπτονται. Όχι εμένα. Όλους μας», κατέληξε, αποχαιρετώντας τους πολίτες με ένα απόσπασμα από ποίημα.
«Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια
Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι
Πολύ...
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους
Πολύ...
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται
Που μπορώ και κλαίω ακόμα
Και που τραγουδάω... μερικές φορές...
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν
Και ευωδιές που με γοητεύουν
Σας ευχαριστώ για όλα»
