Επιθέσεις και εισβολές από παιδιά που δρουν ως συμμορία δέχεται κάτοικος στη Σκάλα Συκαμνιάς της Λέσβου, που αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα.
Το τοπικό μέσο «Στο Νησί» κάνει λόγο για «απίστευτη βαρβαρότητα» από ανηλίκους που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι μόλις 12 και 13 ετών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Δήμητρα, κάτοικος της Σκάλας Συκαμνιάς έχει πέσει επανειλημμένως θύμα παιδιών - αγοριών και κοριτσιών - που εισβάλουν στο σπίτι της και επιδίδονται σε απρέπειες, τις οποίες καταγράφουν με τα κινητά τους τηλέφωνα και αναρτούν στο διαδίκτυο.
Χαρακτηριστική είναι η επίθεση και εισβολή που δέχθηκε προχθές, δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, όταν ανήλικοι αποπειράθηκαν να μπουν στο σπίτι της Δήμητρας, από το παράθυρο. Σε βίντεο που ανέβασαν οι ανήλικοι, φαίνεται να χοροπηδούν μέσα στο σπίτι της και πάνω σε έπιπλά βγάζοντας κραυγές.
Τα γεγονότα είναι σε γνώση της μικρής τοπικής κοινωνίας, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος Θράσος Αβραάμ και από σήμερα γνωστοποιήθηκαν και στις αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές, που καλούνται να λάβουν άμεσα μέτρα.
Η ζωή της Δήμητρας
Στα 14 της, η Δήμητρα είπε στους γονείς του ότι ήταν κορίτσι. Αντέδρασαν κλείνοντάς την σε ίδρυμα, κι όταν βγήκε της έριχναν κρυφά στο φαγητό ισχυρά φάρμακα. Δραπέτευσε στην Αθήνα όπου έζησε άστεγη για χρόνια, αλλά τελικά ξαναγύρισε στο χωριουδάκι του νησιού για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα της – για 25 χρόνια. Όταν αυτή πέθανε, άρχισε να φορά γυναικεία παντελόνια και μπλούζες και μόλις το 2014 έβαλε για πρώτη φορά φόρεμα και κυκλοφόρησε δημοσίως.
Το 2016, η Καναδή Rory Aurora Richards που είχε επισκεφτεί την Λέσβο για να βοηθήσει τους πρόσφυγες, εντυπωσιάστηκε όμως κι απ' την ιστορία της Δήμητρας και όταν τυχαία γνώρισε έναν Σουηδό, τον Torbjörn Stenberg που είχε φωτογραφική μηχανή, αποφάσισαν να μιλήσουν μαζί της και να φωτογραφήσουν. Πήγαν για ρεβεγιόν Χριστουγέννων στο σπίτι της και κατέγραψαν την κουβέντα τους, η οποία δημοσιεύτηκε στα αγγλικά, στο Pappas Post.
«Νιώθεις άντρας ή γυναίκα;» ρώτησαν αρχικά για να ξέρουν πώς να την αποκαλούν από κει και πέρα. «Γυναίκα» ήταν απάντηση, «και το όνομά μου είναι Δημήτρη».
Η Δήμητρα αφηγήθηκε τα παιδικά της χρόνια στο μικρό ψαροχώρι με τα αδέρφια και τους γονείς της. Περιγράφει τη μητέρα της ως βαθιά θρησκευόμενη και πιστή γυναίκα, και πηγή αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης για το παιδί της. Περιγράφει τον πατέρα της ως άγριο άντρα, που εξαφανιζόταν απ' το σπίτι για μεγάλες περιόδους κάθε φορά, κι όταν επέστρεφε προκαλούσε πανικό. Παρόλα αυτά η οικογένεια έμεινε μαζί και οι γονείς της έμειναν παντρεμένοι μέχρι και τον θάνατό τους πριν από 7 χρόνια. Πέθαναν και οι δύο με απόσταση έξι μήνες μεταξύ τους.
Από μικρή ένιωθε ότι ήταν διαφορετική. Στα 14, όταν είπε ότι είναι κορίτσι, στάλθηκε σε ψυχιατρείο απ' τους ταραγμένους γονείς της. Οι γιατροί απαίτησαν να παίρνει φάρμακα και μετά την επιστροφή της στο σπίτι, πιθανότατα και για όλη της τη ζωή. Η ίδια δεν το ήθελε. Τα φάρμακα την έκαναν να νιώθει χάλια, κι έτσι οι γονείς τα έριχναν στα κρυφά στο φαγητό της.
Παρ' όλα αυτά, δεν σταμάτησε να νιώθει κορίτσι, και η ειλικρίνειά της την εξοστράκισε από την κοινωνία του χωριού, προκαλώντας κουτσομπολιά και ντροπή στην οικογένειά της και περισσότερα προβλήματα στον ήδη προβληματικό γάμο των γονιών της.
Δεν έζησε ποτέ κάποιον εφηβικό έρωτα, μόνο ανεκπλήρωτους πόθους για αγόρια. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρει κάποιο αγόρι στο χωριό που θα την ήθελε. Ήταν έφηβη όταν έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας (η πρώτη απ' τις πολλές που θα ακολουθούσαν σε διάφορα στάδια της ζωής της).
Όπως λέει, το κοντινότερο που έφτασε στο να της δείξει κάποιος ενδιαφέρον ήταν όταν ως έφηβη κολυμπούσε γυμνή στη θάλασσα, κι ένας ηλικιωμένος απ' το χωριό εμφανίστηκε και της είπε ότι ήθελε να τη βιάσει. Η Δήμητρα τρομοκρατήθηκε. Ο άντρας συνέχισε να την παρενοχλεί και να την παρακολουθεί κρυφά για αρκετά χρόνια. Πάντως, τώρα που τα ξαναθυμάται, δεν νιώθει μίσος γι' αυτόν τον άντρα, αλλά μάλλον συμπόνια. «Η ψυχή του ήταν μαύρη επειδή ποτέ δεν αγαπήθηκε. Εγώ τουλάχιστον είχα την ασφάλεια της μητρικής αγάπης, που με έσωσε», λέει.
Τελικά, στα 20, άφησε πίσω της το χωριό και το νησί της Λέσβου, κι έτρεξε στην πρωτεύουσα. Έζησε άστεγη, στους δρόμους της Αθήνας για σχεδόν πέντε χρόνια. Έκανε μερικές δουλειές, πχ. σε σούπερμάρκετ, αλλά και οι πρωτευουσιάνοι αισθάνονταν πως ήταν διαφορετική και σταδιακά την απέκλεισαν. Ακόμα και σε μια πόλη με τον πληθυσμό της Αθήνας, η Δήμητρα δεν βρήκε αγάπη ή συντροφιά, πέρα από μια γυναίκα –επίσης άστεγη- με την οποία έκανε κάποια παρέα. Μαζί, στους δρόμους, «έπαιζαν» μια φαντασίωση, ότι ήταν παντρεμένοι και ετοιμάζονταν να κάνουν και παιδί.
Έχοντας περάσει ολόκληρη τη ζωή της ως παρίας και με τη μητέρα της πια νεκρή, δεν έχει τίποτα να χάσει, νιώθει προστατευμένη απ' την αυθεντικότητα της ζωής της, απ' το ότι είναι ο αληθινός εαυτός της πια, και μόνο αυτό την νοιάζει. Δεν θέλει να φύγει απ' το μικροσκοπικό ψαροχώρι, ούτε θα ήθελε να κάνει εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου.
Παρά την κοινωνική απομόνωση, η Δήμητρα βρίσκει διέξοδο στη μουσική και στη μόδα, ξοδεύοντας όσα λίγα λεφτά έχει σε νέα φορέματα και παλιά άλμπουμς. Είναι μεγάλη φαν της Μαρίας Κάλλας, και λατρεύει παλιές χολιγουντιανές ντίβες όπως την Γκρέτα Γκάρμπο.
Οι Proud Seniors Greece εξέδωσαν δελτίο τύπου για την ειδεχθή επίθεση
Σήμερα το πρωί έκπληκτοι διαβάσαμε ένα άρθρο αναρτημένο στη διαδικτυακή εφημερίδα της Λέσβου "Στο Νησί", για τη Δήμητρα, κάτοικο Σκάλας Συκαμιάς, η οποία υφίσταται βάρβαρες συμπεριφορές βίας, εκφοβισμού και εξευτελισμού, των οποίων γίναμε αυτήκοοι και αυτόπτες μάρτυρες μέσω ενός βίντεο που κοινοποιήθηκε, εμβόλιμα στο ρεπορτάζ. Το περιστατικό που καταγράφεται στο βίντεο αυτό, συνιστά κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στην οποία έχει κάθε άνθρωπος δικαίωμα. Η Δήμητρα είναι ένας άνθρωπος ψυχικά ασθενής (και όχι Δημήτρης με ιδιαιτερότητες, όπως λανθασμένα αναφέρεται στο άρθρο), με ανάγκη νοσηλείας και περίθαλψης.
»Παρόλο που κατανοούμε τα ειδησεογραφικά πλαίσια δημοσιοποίησης του εν λόγω οπτικοακουστικού υλικού, πιθανώς με την έννοια του ντοκουμέντου ως μοχλού πίεσης. Ωστόσο, η δημοσιοποίηση τέτοιων εικόνων ντροπής δεν παύει να αποτελεί διαπόμπευση και εγείρει την έντονη δυσαρέσκεια, αποστροφή και οργή μας. Ζητάμε άμεσα να αφαιρεθεί το επίμαχο βίντεο από την επίσημη ιστοσελίδα της εφημερίδας, καθώς και από το αντίστοιχο κανάλι στο YouTube και να τεθεί υπόψη των αρχών και μόνο - όχι του φιλοθέαμονος κοινού.
»Αυτή τη στιγμή, οι Proud Seniors Greece (Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων Ηλικίας 50 & Άνω) καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε η Δήμητρα να λάβει την απαραίτητη υποστήριξη και την αναγκαία για αυτήν ιατρική και ψυχολογική βοήθεια. Αστυνομική δύναμη και κλιμάκιο κοινωνικών υπηρεσιών μεταβαίνει στην περιοχή.
Για κάθε άλλη εξέλιξη θα υπάρξει άμεση ενημέρωση. Εκ του Δ.Σ»
