Η απόσταση πολλές φορές, αν όχι πάντα, εκμηδενίζεται μέσω της μουσικής. Οι Monophonics επισκέφθηκαν για πρώτη φορά τη Θεσσαλονίκη και εντυπωσίασαν το κοινό της πόλης. Η 6μελής μπάντα από το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, εφοδιάστηκε με τον αέρα της πρωτεύουσας (μια ημέρα πριν βρέθηκαν στη σκηνή του RockWave), ανεβαίνοντας στη σκηνή λίγο μετά τις 11 το βράδυ.
Με χαροποιεί να βλέπω κόσμο στις συναυλίες, ο οποίος γνωρίζει που βρίσκεται και κάτι τέτοιο μου έδειξε το κοινό της Θεσσαλονίκης. Γνώριζε οτι για δύο ώρες θα ακούσει μουσική από μια άλλη δεκαετία με τις μουσικές ιδιοτροπίες των Αμερικανών.
Ψυχεδελική soul και funk. Τραγούδια από τη δική τους οπτική πλευρά. Σκοτεινά, αλλά συγχρόνως να φωτείζονται από την μελωδική φωνή του Kelly Finnigan. Εκστασιασμένος σα να επρόκειτο για το τελευταίο του live. Στη συνέντευξη μας μου είπε, οτι αυτό είναι το σωστό και το μυστικό ανάμεσα σε μπάντα και κοινό. Να πραγματοποιείς μια εμφάνιση σα να είναι η τελευταία σου.
Είναι η δεύτερη φορά στην Ελλάδα. Πως ήταν η περιοδεία σας μέχρι στιγμής;
Η περιοδεία ήταν πολύ επιτυχής. Σύντομη και γλυκιά! 5 Φεστιβάλ και μια εμφάνιση σε club. Παίξαμε σε τρεις περιοχές στην Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη) και όπως ακριβώς τη πρώτη φορά, περάσαμε πολύ όμορφα και μαγικά και ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο για αυτό. Επίσης το Montreux Jazz Fest ήταν πραγματικά αξέχαστο.
Τι σας οδήγησε στην ψυχεδελική soul;
Ο συνδυασμός της μουσικής και του vibe που βγαίνει προς τα έξω. Συγκροτήματα όπως οι Sly Stone and the Family, Funkadelic, Rotary Connection, ο παραγωγός Norman Whitfield, ο οποίος συνεργαστηκέ με τους The Temptations. Αν ακούσετε αυτά τα συγκροτήματα, υπάρχει μια καταπληκτική ατμόσφαιρα και ο ήχος ήταν πολύ διαφορετικός και νέος, αρχές δεκαετίας 70 και τέλη δεκαετίας 60. Η μουσική μιλάει σε τόσο πολλούς διαφορετικούς τύπους ανθρώπων οι οποίοι είναι ερωτευμένοι με τη μουσική.
Ο ήχος σας δεν είναι μονοφωνικός και όμως επιλέξατε αυτό το όνομα για το γκρουπ.
Όχι δεν είναι μονοφωνικός, αλλά δεν νομίζω ότι το όνομά εκπροσωπεί τον ήχο ή ποιος είσαι σαν μπάντα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συγκροτήματα όντως χαρακτηρίζονται από το όνομα τους, αλλά η δική μας περίπτωση είναι ένας old school τρόπος σκέψης που χρησιμοποιήθηκε για όνομα.
Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την φιλοσοφία των Monophonics;
Να δίνεις στον ακροατή και το κοινό το 110% των δυνατοτήτων σου, της καρδιάς σου και της ψυχής σου. Να μην δειλιάσεις και μείνεις πίσω. Διασκέδασε το. Παίξε σε κάθε συναυλία σα να είναι η τελευταία σου. Γράψε κάθε τραγούδι που θα μπορούσε να αποτελέσει την κληρονομιά σου. Να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου και ειλικρινός με τη μουσική. Ειναι προνόμιο και τιμή να εργάζεται κάποιος ως μουσικός για να επιβιώσει ανεξάρτητα από τα πόσα χρήματα θα κερδίσει. Δεν έχει σημασία.
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σας και ποια η χειρότερη;
Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν υπέροχα και συναρπαστικά. Βγάζοντας δίσκο, κάνοντας την περιοδεία, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, γνωρίζοντας νέους ανθρώπους κερδίζοντας συγχρόνως και νέο κοινό. Ήταν κάτι σαν ένα τρενάκι του λούνα παρκ, πολύ διασκεδαστικό. Δε νομίζω ότι ως μπάντα είχαμε κάποια κακή στιγμή στην πορεία μας. Υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα στις ζωές των ανθρώπων και στις επαγγελματικές σχέσεις, αλλά όχι κάτι άσχημο που να μας στιγμάτησε.
Η μουσική μπορεί να σώσει τις ψυχές μας;
Θέλω να πιστεύω πως ναι, μπορεί. Υπάρχουν όμως κάποια άλλα πράγματα κλειδιά στη ζωή των ανθρώπων που πρέπει να γίνουν αποδεκτά. Πράγματα όπως η αγάπη, η συμπόνια, η ειρήνη και η ισοτιμία πρέπει να μπουν στο παιχνίδι για να σωθούμε ολοκληρωτικά.
Ποιο είναι το μυστικό ανάμεσα στη σχέση των Monophonics και του κοινού;
Η αγάπη και η ευτυχία. Περνάμε υπέροχα πάνω στη σκηνή και αυτό θέλουμε να το μεταδώσουμε και στο κοινό. Θέλουμε την ενέργεια τους. Είναι ο κύκλος της αγάπης και της ανθρώπινης ενέργειας. Όταν παίζουμε και τραγουδάμε θέλουμε όλοι να καταλαβαίνουν αυτό που κάνουμε εκείνη τη στιγμή. Είτε είναι χαρούμενοι είτε είναι λυπημένοι. Θέλουμε να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι εκείνη τη στιγμή όλο αυτό είναι αληθινό.
Ποιο τραγούδι θα θέλατε να είχε γραφτεί από εσάς;
Το Bang Bang από Sonny Bono είναι υπέροχο και θα ήταν όμορφο να είχε γραφτεί από εμάς. Επίσης το "Sing a Simple Song" από Sly and the Family Stone. Υπέροχα επίσης είναι και δυο τραγούδια του Curtis Mayfield, "The Makings of You" και " Im So Proud". Το κομμάτι των Beatles, "A Day in the Life", είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί.
Ποιες είναι οι προσδοκίες για το μέλλον;
Οι προσδοκίες μας είναι να παρουσιάσουμε κάποια νέα κομμάτια. Να περιοδεύσουμε σε Αμερικη, Καναδά και Ευρώπη. Εχουμε και κάποια παράλληλα πρότζεκτς τα οποία ελπίζουμε να μας ανοίξουν και άλλες πόρτες.
* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε με τον Kelly Finnigan, τραγουδιστή των Monophonics.
σχόλια