[Aπό τον Θανάση Χαραμή]
Το 1983 και μετά από μια συνεχή επιδείνωση στο πρόβλημα των ματιών του, ο συγγραφέας John Hull έχασε τελείως την όρασή του. Δεν είχε πλέον καμία αντίληψη του φωτός γύρω του και βυθίστηκε στο σκοτάδι. Για τα επόμενα τρία χρόνια άρχισε να καταγράφει σε κασέτες το καθημερινό του ημερολόγιο. Κάθε μέρα αφιέρωνε λίγα λεπτά για να μιλήσει μπροστά σε ένα παλιό κασετόφωνο και να εξομολογείται την απώλεια της όρασης.
Το φιλμ "Notes on Blindness" είναι η δραματοποιημένες απομαγνητοφωνήσεις των 90 κασετών του John. Tη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Peter Middleton και James Spinney:
"Τον Μάιο του 2011, λάβαμε ένα δέμα που περιέχει ένα σκονισμένο κουτί με οκτώ C90 κασέτες. Όταν βάλαμε να ακούσουμε την πρώτη εκτός από το σύρσιμο της κακοφορμισμένης ταινίας, ακούσαμε και μια γνώριμη φωνή. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια που η κασέτα έπαιζε και κάποιος την άκουγε.
Είχαμε συναντήσει τον John και την Marilyn Hull έξι μήνες νωρίτερα ενώ κινηματογραφούσαμε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την τυφλή εμπειρία της χιονόπτωσης. Μεταξύ λοιπόν των πολλών επαφών που είχαμε κάνει, είχαμε συναντήσει κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας και τον John που μόλις είχε γράψει το βιβλίο " Αγγίζοντας το Βράχο". Ήταν μια συγκλονιστική εξομολόγηση τυπωμένη σε σελίδες. Το βιβλίο είχε βασιστεί στις ηχογραφήσεις του συγγραφέα. Εκείνες τις οκτώ 90άρες κασέτες που λίγο αργότερα μας εμπιστεύτηκε."
Ο John εμφάνισε καταρράκτη στα 13 του. Υπήρχαν περίοδοι που η κατάστασή του δεν του επέτρεπε να δει σχεδόν καθόλου αλλά έκανε επεμβάσεις και θεραπείες που επανέφεραν την όρασή του. Το 1980 ο John ήταν 45 ετών και τα συμπτώματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά. Η όραση του σταδιακά άρχισε να χάνεται τελείως. Ήταν μόλις λίγο καιρό πριν που είχε παντρευτεί την αγαπημένη του και που είχαν αποκτήσει τον γιο τους. Μέσα σε τρία χρόνια δεν μπορούσε πια να διακρίνει παρά μόνο απόλυτο σκοτάδι. Το ίδιο καλοκαίρι αισθάνθηκε την ανάγκη να εξερευνήσει τον εσωτερικό του κόσμο, καταγράφοντας τον και κρατώντας αυτά τα πολύτιμα ημερολόγια.
Οι σκοτεινές διαδρομές, ο θρήνος της απώλειας, οι μνήμες, οι υπόλοιπες αισθήσεις του, η αγάπη της γυναίκας του, η λαχτάρα για το παιδί του που μεγάλωνε χωρίς να το βλέπει και η επαφή του με την πραγματικότητα από τον κόσμο των τυφλών, στριμώχτηκαν σε έναν μονόλογο 16 ωρών.
Σήμερα κοντεύει τα 70 και εξακολουθεί να είναι επίτιμος καθηγητής του Queen's Foundation for Ecumenical Theological Education στο Μπέρμιγχαμ. Όταν έμαθε και συνειδητοποίησε πως η μεγάλης διάρκειας ταινία Notes on Blindness έλαβε διθυραμβικές κριτικές, η ιστορία του διαβάστηκε σε όλο τον κόσμο και πως η ανταπόκριση ήταν συγκινητική άρχισε να ξυπνάει μέσα του ο εφιάλτης των πρώτου καιρού της απώλειας, πήρε τρομαγμένος τηλέφωνο τη σύζυγό του και τη ρώτησε: " Γιατί το κάνω αυτό;" Η Μarilyn απάντησε: " Για τους άλλους..."
'The world into which I am being dragged with my loved ones will engulf us.
There will be no return. Blindness is permanent and irreversible. My life is in crisis'.
John Hull, 16 Σεπτεμβρίου 1983
σχόλια