Μια νέα γιατρός, που πήρε το πτυχίο της από την Ιατρική Σχολή το 2018 και έκτοτε περίμενε στην περιβόητη «λίστα ειδικότητας», έξι χρόνια από την στιγμή που συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο ζήτησε τη διαγραφή της και με επιστολή της στη LiFO εξηγεί όλους τους λόγους που την ανάγκασαν να αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό.
Μιλώντας εκ πείρας για ένα σύστημα Υγείας που σπρώχνει τους νέους γιατρούς σε άλλες κατευθύνσεις - ιδίως στην αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό - η 30χρονη σήμερα γιατρός απαριθμεί τα εμπόδια: Απαξιωτική αντιμετώπιση, εξαντλητικές ώρες εργασίας, χαμηλοί μισθοί και καμία διέξοδος για τους νέους που θέλουν να προσφέρουν, αλλά αισθάνονται πως από παντού, «τους κόβουν τα φτερά».
«Ένας αγώνας δρόμου, χωρίς να γνωρίζουμε τί μας περιμένει, ούτε χρόνους αναμονής, με την απάντηση "Εεεε θα πρέπει να περιμένετε μερικά χρονάκια, αλλά αυτό είναι το καλύτερο νοσοκομείο για την τάδε ειδικότητα. Κάνετε κανένα διδακτορικό, αγροτικό και πέρασαν τα χρόνια"’. Τί να πρωτοσχολιάσει κανείς σε αυτή την ελεεινή απάντηση», γράφει η γιατρός στην επιστολή της και τονίζει πως αν ήθελε να είναι ειλικρινής στην αίτηση διαγραφής της από τη λίστα ειδικότητας, θα έπρεπε να γράψει: «Αίτηση διαγραφής λόγω πλήρους αδιαφορίας του συστήματος για την επαγγελματική αποκατάσταση, τον προσανατολισμό και τη συνεχόμενη εκπαίδευση του ειδικευόμενου και μελλοντικού ειδικευμένου» - αντί αυτού, έγραψε απλώς «εργασία στο εξωτερικό».
Στην επιστολή της, η γιατρός δίνει επίσης επιλογές ως προς τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα στο σύστημα, προκειμένου να απορροφά γιατρούς με τον καταλληλότερο και αποδοτικότερο τρόπο: «Φτιάξε ερωτηματολόγια, να μας ρωτήσεις γιατί δε γυρίζουμε, ή γιατί φεύγουμε», «στην Ιταλία οι ειδικευόμενοι δε μένουν ποτέ μόνοι τους σε βραδινές εφημερίες», αναφέρει και τονίζει: «Κάνε συμφωνίες με νοσοκομεία του εξωτερικού, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να κάνω fellowships αναγνωρισμένα, που προσμετρώνται σαν χρόνος ειδικότητας, χωρίς να χρειάζεται να βάλω μέσον για να το πετύχω».
Η επιστολή της γιατρού στη LiFO
Η αίτηση διαγραφής από τη λίστα ειδικότητας, που θα ήθελα να έχω στείλει.
«Γεια σου, ήθελα να σε ρωτήσω εάν περιμένεις ακόμα να σε καλέσουν για να ξεκινήσεις ειδικότητα, γιατί είδα το όνομά σου στη λίστα αναμονής και σκέφτηκα ότι ίσως έχεις φύγει και εσύ για εξωτερικό, οπότε θα μπορούσες να διαγραφείς , ώστε να προχωρήσουν οι χρόνοι αναμονής για εμάς που περιμένουμε». Αυτό είναι το μήνυμα που λάβαμε εγώ και άλλοι φίλοι γιατροί, που ζούμε στο εξωτερικό από έναν συνάδελφο που περιμένει να ξεκινήσει την ειδικότητα του στο νοσοκομείο που είχα δηλώσει και εγώ όταν πήρα το πτυχίο της Ιατρικής, το 2018! Το αστείο; Ακόμα δε με έχουν καλέσει για να ξεκινήσω την ειδικότητα. 6 χρόνια αναμονής που ευτυχώς επέλεξα να τα ξοδέψω σε ειδικότητα στη Γερμανία και στην Ιταλία, αντλώντας εμπειρίες και γνώση, και τελικά αλλάζοντας ειδικότητα την οποία ολοκληρώνω στο εγγύς μέλλον.
Συμπληρώνοντας την υπεύθυνη δήλωση για το τμήμα ειδικοτήτων της περιφέρειας, στο πεδίο ‘’Λόγος διαγραφής’’ συμπλήρωσα απλώς ‘’Εργασία στο εξωτερικό’’. Και αναρωτιέμαι: Πόσο εύκολο είναι να ρωτάς έναν ιατρό τους λόγους για τους οποίους διαγράφεται από τη λίστα αναμονής μετά από 6 χρόνια, δίνοντας του μια αίτηση με 3 γραμμές περιθώριο;
Δεδομένου λοιπόν ότι δεν υπάρχει κανένας φορέας στον οποίο μπορούμε να απευθυνθούμε και να εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους διαγραφόμαστε, αλλάζουμε ειδικότητες ή φεύγουμε στο εξωτερικό, αποφάσισα να συμπληρώσω εδώ την αίτηση διαγραφής όπως θα τη συμπλήρωνα εάν υπήρχε όντως ενδιαφέρον από το ελληνικό σύστημα υγείας να μάθει, γιατί μια ειδικευόμενη μετά από 6 χρόνια σπουδών και 6 χρόνια αναμονής, έχοντας μόλις γιορτάσει τα 30στά της γενέθλια, αποφασίζει να διαγραφεί.
“Αίτηση διαγραφής λόγω πλήρους αδιαφορίας του συστήματος για την επαγγελματική αποκατάσταση, τον προσανατολισμό και τη συνεχόμενη εκπαίδευση του ειδικευόμενου και μελλοντικού ειδικευμένου.’'
Παίρνοντας το πτυχίο μας το καλοκαίρι του 2018, τρέχαμε να γραφτούμε στις λίστες προσπερνώντας στα φανάρια και εξουσιοδοτώντας φίλους και γονείς που βρίσκονταν ήδη στην Αθήνα, μήπως κερδίζαμε 3-4 νούμερα και καταφέρναμε να γλιτώσουμε κανένα χρόνο αναμονής. Ένας αγώνας δρόμου, χωρίς να γνωρίζουμε τί μας περιμένει, ούτε χρόνους αναμονής, με την απάντηση ’’Εεεε θα πρέπει να περιμένετε μερικά χρονάκια, αλλά αυτό είναι το καλύτερο νοσοκομείο για την τάδε ειδικότητα. Κάνετε κανένα διδακτορικό, αγροτικό και πέρασαν τα χρόνια’’. Τί να πρωτοσχολιάσει κανείς σε αυτή την ελεεινή απάντηση.
Όχι, δε θέλω να περάσουν τα χρονάκια όταν 6 χρόνια μετά, οι συνάδελφοι που έφυγαν στο εξωτερικό έχουν ήδη ειδικευτεί, ενώ άλλοι περιμένουν ακόμα την κλήση για να ξεκινήσουν.
Όχι, δε θέλω να κάνω κανένα διδακτορικό ούτε ακαδημαϊκή καριέρα. Ως κλινικός γιατρός θέλω να εργαστώ, ξεκινώντας την ειδικότητα μου αμέσως μετά την απόκτηση του πτυχίου μου. Κάτι που αποφάσισα ήδη όταν στα 18 μου δήλωνα μηχανογραφικά ή ακόμα όταν στα 16 μου ακριβοπληρώναμε τα ιδιαίτερα φροντιστήρια για να μην αποτύχω, για να μην αναγκαστώ να σπουδάσω στο εξωτερικό.
Όχι δε θέλω οπωσδήποτε το καλύτερο νοσοκομείο, αλλά για να επιλέξω κάποιο άλλο θα πρέπει να με συμβουλεύσεις εσύ, σύστημα υγείας: πού υπάρχει δυνατότητα εκπαίδευσης, πού υπάρχουν κενές θέσεις, πού υπάρχει δυνατότητα μελλοντικής πρόσληψης ως ειδικευμένου πια, τί εναλλακτικές έχω, εάν η ειδικότητα που επιθυμώ έχει κορεστεί.
Όχι, δε θέλω στα 35 μου να ξημεροβραδιάζομαι σε 30ωρες εφημερίες και να θεωρώ τη μητρότητα ή τη δημιουργία οικογένειας ή την ιδιωτική ζωή εκτός νοσοκομείου μακρινό όνειρο.
Και όχι, δε διαγράφομαι γιατί δε θα με πληρώσεις ποτέ όπως αξίζει σε έναν άνθρωπο που σε συνθήκες ανάγκης και ‘’έλλειψης προσωπικού’’ δουλεύει μέχρι και 100 ώρες την εβδομάδα, στερημένος ύπνου. Δε διαγράφομαι γιατί μετά από ανεξάντλητους συνδικαλιστικούς αγώνες θα αναγκαστώ να δουλέψω στον ιδιωτικό τομέα, γιατί έχεις ξεφτιλίσει τη δημόσια υγεία. Ούτε διαγράφομαι γιατί πρέπει να περιμένω πολλά χρόνια ή να αλλάξω ειδικότητα αν θέλω να δουλέψω άμεσα.
Διαγράφομαι γιατί αρνούμαι να προσφέρω σε ένα σύστημα που δεν μου προσφέρει. Που δεν ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα μου ως εργαζόμενης, που δε μου εγγυάται καμία μονιμότητα ή σιγουριά ως προς την πρόσληψή μου ειλημμένης της ειδικότητας, που δε μου δίνει τη δυνατότητα να αλλάξω ειδικότητα, εάν συνειδητοποιήσω ότι προτιμώ να ασχοληθώ με κάποιον άλλο τομέα, αλλά με τιμωρεί κιόλας, που με ωθεί στο να μαζεύω μόρια μπας και μου αυξήσει το μισθό κατά 25 ευρώ ή μου ανοίξει καμία πόρτα στο δημόσιο (Αχ Φιντέλ, δε ζεις για να δεις μέχρι που εφαρμόζονται οι μεταρρυθμίσεις σου..).
Και μιας και ζούμε στο σήμερα, αρνούμαι να γυρίσω σε ένα σύστημα που με επιβραβεύει ή μάλλον με λοιδορεί με bonus εφάπαξ για να καλύψω τις άγονες περιοχές, τις ‘’άγονες ‘’ ειδικότητες και για να γυρίσω από το εξωτερικό.
Φτιάξε ερωτηματολόγια, να μας ρωτήσεις γιατί δε γυρίζουμε, ή γιατί φεύγουμε, ή που πάμε και τι μας προσφέρουν εκεί γνωστικά, πρακτικά, οικονομικά. Ρώτησέ με γιατί προτίμησα να πάω στην κρύα Γερμανία που οι εφημερίες είναι 12ωρες με ρεπό και οι ημέρες διακοπών φτάνουν τις 30 εργάσιμες, και που κάθε 6μηνο έχω υποχρεωτική feedback-συζήτηση με τη διευθύντριά μου, όπου τα παράπονα μου ή οι συμβουλές μου, εισακούγονται.
Ρώτησέ με γιατί στην Ιταλία οι ειδικευόμενοι δε μένουν ποτέ μόνοι τους σε βραδινές εφημερίες, αλλά είναι πάντα μαζί με ειδικευμένους, έχοντας κάλυψη και δυνατότητα συνεκτίμησης περιστατικών από προσωπικό πιο έμπειρο.
Ρώτησέ με εάν ο ειδικευόμενος κάνει υποχρεωτικά μαθήματα, όντας εκπαιδευόμενος και δεν αναγκάζεται να τα χάσει λόγω ανάγκης κάλυψής της κλινικής και συναδελφικής αλληλεγγύης. Ρώτησέ με εάν υπάρχει μόνιμη πρόσληψη του ειδικευμένου και όχι 6μηνα συμβόλαια πρακτικάριου.
Φτιάξε κέντρα συμβουλευτικής να μας προσανατολίζουν ως προς τις ειδικότητες που έχεις ανάγκη να καλυφθούν ή που θα μπορούσαμε να συνδυάσουμε με αυτό που πιστεύουμε ότι θέλουμε να κάνουμε στην αρχή της καριέρας μας, ή να μας ενημερώνουν ως προς το τί μας αναγνωρίζεις εάν ποτέ θελήσουμε να γυρίσουμε από το εξωτερικό.
Κάνε συμφωνίες με νοσοκομεία του εξωτερικού, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να κάνω fellowships αναγνωρισμένα, που προσμετρώνται σαν χρόνος ειδικότητας, χωρίς να χρειάζεται να βάλω μέσον για να το πετύχω. Εγγυήσου μου τη δυνατότητα εξειδίκευσης σε κέντρα του εξωτερικού, που εν τέλει σε εσένα θα φανώ χρήσιμη φέρνοντας τα skills μου στο δημόσιο νοσοκομείο σου.
Δώσε μας κίνητρα, σύστημα, όχι χρήματα!
Με εκτίμηση,
Μια ακόμα ειδικευόμενη που διαγράφεται από τις λίστες σας με μεγάλο παράπονο και απογοήτευση.
