Η κλήση μας είχε οριστεί για το απόγευμα της Πέμπτης. Η Νένα θα μπορούσε να είναι σπίτι στις 18:00 ώρα Αγγλίας, άρα κατά τις 20:00 και κάτι η Νικολέτα θα έκανε την απόπειρα να συνδεθεί στο Skype. Οι δυο τους είναι τα τελευταία 3 χρόνια αχώριστες, ή σχεδόν αχώριστες καθώς η Νένα σπουδάζει το τελευταίο διάστημα στο Λονδίνο. «Αν ζεις στην Ελλάδα συμβιβάζεσαι αργά ή γρήγορα ότι αγαπημένα σου πρόσωπα θα αναζητήσουν ένα πιο αξιοπρεπές μέλλον στο εξωτερικό. Και τότε αρχίζεις να αγκαλιάζεις το skype», εξηγεί η Νικολέτα. Η κλήση ξεκινά.
Η πρώτη γνωριμία
«Τον Σεπτέμβρη του '12 αποφάσισα να μάθω σουηδικά, επειδή ένας πολύ δικός μου άνθρωπος μετανάστευσε στη Σουηδία και σκέφτηκα ότι με αυτόν τον τρόπο, θα ένιωθα πιο κοντά του. Γράφτηκα σε ένα κεντρικό φροντιστήριο και εκεί συνάντησα τη Νένα. Έλειπε στα πρώτα μαθήματα. Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα, ενώ ήδη είχαμε ξεκινήσει και μπήκε μέσα μια συνάδελφος σγουρομάλλα με αστεία φωνή και μωβ κασκόλ. Κάθισε στο πρώτο θρανίο, επειδή δεν υπήρχε άλλη θέση, όπως είχα πάθει και 'γω στο πρώτο μάθημα. Στο επόμενο μάθημα, κάθισα μαζί της και δεν άλλαξα ποτέ διπλανή.
Βλέπω πώς μεγαλώνουν τα φυτά στο μπαλκόνι της, πώς έρχεται το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Το skype ένωσε και έσωσε τη φιλία μας. Η απόσταση ένωσε και έσωσε. Επειδή μιλάμε κάθε μέρα έστω και λίγο νιώθω πως δε μου λείπει. Κι έτσι ήταν εντυπωσιακό και συγκινητικό και τις 2 φορές που έχω πάει στην Ελλάδα ως τώρα, να νιώθω το πόσο μου είχε λείψει.
Η Νένα μιλάει συνέχεια, έχει πολλή ενέργεια, πολύ ενθουσιασμό, αγαπάει τη ζωή. Είναι αδύνατο να μην σε παρασύρει όλο αυτό το κύμα. Το κλικ έγινε την πρώτη φορά που με είπε «βόδι», σε συνέχεια μιας συζήτησής μας την ώρα του μαθήματος. Το βρήκα τρυφερό και γέλασα πολύ.
Ένα τυπικό 24ωρό μας στη Θεσσαλονίκη, συμπεριελάμβανε βόλτες κυρίως στο κέντρο της πόλης με κατάληξη στην παραλία που την αγαπάμε και οι δύο, στάση για φαγητό ενδιάμεσα και πολλές συζητήσεις και φωτογραφίες. Συχνά, πηγαίναμε σε θεατρικές παραστάσεις, σε συναυλίες, εκθέσεις φωτογραφίας και στον κινηματογράφο. Στον τελευταίο με μεγάλη επιτυχία.
Από τις αρχικές μας επαφές δεν θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση που μου άφηνε η Νένα, κάθε φορά που την έβλεπα. Σαν σίφουνας σάρωνε τα πάντα. Ήθελα να πω «ναι», πριν ακούσω την ερώτησή της», τονίζει η Νικολέτα, την ώρα που η Νένα στη δίπλα οθόνη στέκεται και στις σπεσιαλιτέ που «έδεσαν» τη φιλία τους. «Σίγουρα δε θα ξεχάσω και την πρώτη φορά που μου μαγείρεψε, ήταν κάτι εκπληκτικά ορικέτι από τη Σικελία με σάλτσα από μανιτάρι και εστραγκόν», προσθέτει.
Το κεφάλαιο "Λονδίνο"
«23 Αυγούστου 2015 ήταν το εισιτήριο της αναχώρησής μου. Δεν ήταν ανακοίνωση, περάσαμε μαζί όλη την απαιτητική/αγχωτική διαδικασία των αιτήσεων για ΜΑ, συνεντεύξεων, εξετάσεων κοκ. Μάλιστα τη μέρα που θα έκανα την οριστική κατάθεση όλων των εγγράφων, μου είχε πάρει ένα τέλειο σουφλέ σοκολάτας, για παρηγοριά προφανώς. Όλο αυτό κατά κάποιον τρόπο δε μας δημιουργούσε την ανάγκη να διατυπώσουμε αποχαιρετιστήρια λόγια και τα συναφή. Ξέραμε, πως θα φύγω. Τις τελευταίες μέρες τη θυμάμαι να λέει «κλάψε ρε Νένα, φεύγεις. Δεν πειράζει να κλάψεις. Να βγει από μέσα σου όλη η πίεση». Όμως δεν έκλαιγα. Μέγα λάθος όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια. Το τελευταίο βράδυ δε βρεθήκαμε. Ήρθε από το σπίτι μου 30' πριν φύγω για το αεροδρόμιο. Είχε ήλιο και τρομερή ζέστη. Δεν ήθελε να μπει μέσα και μοιραστήκαμε περίπου 5'. Μου χάρισε ένα τετράδιο με τον τίτλο «not a machine» λέγοντας πως κι εγώ είμαι φτιαγμένη από ανθρώπινα υλικά και δεν είμαι μηχανή και μέσα υπήρχε ένας φάκελος που όμως μου απαγόρεψε να τον ανοίξω πριν μπω στο αεροπλάνο. Κρατήθηκα, αλλά λύγισα μέσα στο αυτοκίνητο. Κι εκεί ξεκίνησε το κλάμα που δεν είχα ρίξει όλο τον προηγούμενο καιρό. Δεν έχει σημασία τι είχε μέσα ο φάκελος, η ουσία του όμως περιείχε την πρακτική και συναισθηματική δυνατότητα του να είμαστε κοντά όσα χιλιόμετρα κι αν έμπαιναν ανάμεσά μας», αναφέρει η Νένα.
«Ήξερα από τον χειμώνα ότι απέρριψε το μεταπτυχιακό στη Στοκχόλμη και ότι κατέληξε σε αυτό του Λονδίνου. Παρακολουθούσα όλη τη διαδρομή μέχρι την ημέρα της αποχώρησης. Αιτήσεις, αγωνία, άγχος, προγραμματισμός, κι άλλες αιτήσεις, αναμονή και στο τέλος η θετική απάντηση. Χωριστήκαμε ψύχραιμα, παρόλο που και οι δύο είμαστε σπουδαίες Drama Queen. Πέρασα από το σπίτι της το μεσημέρι λίγο πριν φύγει για το αεροδρόμιο. Είχε πολλή ζέστη, την κατέβασα στο πεζοδρόμιο, για να μην μπω στο σπίτι. Την αγκάλιασα πολύ, τα μαλλιά της μπλέκονταν στα γυαλιά ηλίου μου, της έδωσα ένα μικρό δώρο και έφυγα βιαστικά με γεμάτα μάτια», περιγράφει, από την πλευρά της, η Νικολέτα.
Το πρώτο διάστημα
«Το πρώτο διάστημα ήταν περίεργο, διαφορετικό. Έλειπε από την άμεση καθημερινότητά μου και η απουσία της ήταν αισθητή. Παράλληλα, η απαιτητική μου καθημερινότητα σε συνδυασμό με κάποιες επιλογές της Νένας οι οποίες με προβλημάτισαν, μας οδήγησαν σε μια περίοδο δύσκολη, η οποία όμως δεν κράτησε πολύ. Όπως χαρακτηριστικά λέει, «Τίποτα δεν μας βρήκε που να μην μπορέσαμε να το ξεπεράσουμε» και έτσι είναι. Δεν έχω έξυπνο κινητό, δεν είχα λογαριασμό στο facebook, χρησιμοποιούσα πολύ λίγο το skype. Όπως προκύπτει, η σχέση μου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν πολύ περιορισμένη. Η Νένα ήταν ουσιαστικά η αιτία, για να δημιουργήσω λογαριασμό στο facebook και μαζί με την ξενιτεμένη φίλη μου στη Στοκχόλμη, να πάρω έξυπνο κινητό», παραδέχεται η Νικολέτα.
«Άνοιξε λίγο το skype που έχω να σου πω...»
«Μπορεί να περάσουν 2 εβδομάδες και να μη μιλήσουμε καθόλου στο skype, αλλά μπορεί και να μιλήσουμε έστω ένα 10' 3-4 φορές την εβδομάδα. Έχουμε κάνει κι ένα μοναδικό «ρεκόρ» 6 ωρών που όμως απλώς συνυπήρχαμε στον ίδιο χώρο (;). Δεν μιλούσαμε φυσικά επί 6 ώρες. Κάποια στιγμή μέχρι που πήγε και super market. Έχουμε μαγειρέψει παρέα, έχουμε δει την ίδια ταινία συγχρόνως, έχω κάνει στούντιο φωτογράφιση με εκείνη στο skype να βλέπει, της δείχνω τη σχολή και το σπίτι μου, το Big Ben, την Tate.
Βλέπω πώς μεγαλώνουν τα φυτά στο μπαλκόνι της, πώς έρχεται το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Το skype ένωσε και έσωσε τη φιλία μας. Η απόσταση ένωσε και έσωσε. Επειδή μιλάμε κάθε μέρα έστω και λίγο νιώθω πως δε μου λείπει. Κι έτσι ήταν εντυπωσιακό και συγκινητικό και τις 2 φορές που έχω πάει στην Ελλάδα ως τώρα, να νιώθω το πόσο μου είχε λείψει. Κι ας μιλάμε κάθε μέρα. Πόσο ανίκανο είναι το skype όταν ο άλλος έχει σάρκα και οστά και είναι εκεί μπροστά σου. Και φτάνεις να το βρίζεις που σου φέρνει τον άλλον εκεί, δίπλα σου, όμως δεν μπορείς να τον αγκαλιάσεις», αναλύει η Νένα στη μία οθόνη και μας αφήνει για να δει αν τα γεμιστά έχουν καταφέρει να αποκτήσουν ένα πιο φυσιολογικό χρώμα. Η Νικολέτα αρπάζει την ευκαιρία και μας μιλάει για τη φιλία τους που έχει γίνει δημοφιλές Hashtag στα κοινωνικά δίκτυα.
Το Hashtag για τη φιλία μας είναι ένα δώρο της Νένας, μου το έκανε έκπληξη. Περιλαμβάνει στιγμιότυπα από καταστάσεις και γεγονότα που μοιραζόμαστε. Άλλοτε φανερά και άλλοτε πιο συνωμοτικά.
#ηκαλυτερηφιλητουκοσμουολου
«Το Hashtag για τη φιλία μας είναι ένα δώρο της Νένας, μου το έκανε έκπληξη. Περιλαμβάνει στιγμιότυπα από καταστάσεις και γεγονότα που μοιραζόμαστε. Άλλοτε φανερά και άλλοτε πιο συνωμοτικά. Νιώθω ότι δεν μπορώ να αφηγηθώ μία συγκεκριμένη ιστορία με τη Νένα. Είναι ολόκληρη μία έκπληξη. Ακούραστη και γενναιόδωρη, παίρνοντας τον ρόλο της φίλης μου, της αδελφής μου, του παιδιού μου, είναι σταθερά και συνειδητά παρούσα. Με άποψη, με πείσμα σχεδόν παιδικό διεκδικεί τη θέση της στη ζωή σου και σου δείχνει δυνατά ότι ήρθε για να μείνει. Υπάρχει κάτι πιο συγκινητικό από αυτό;», αναρωτιέται.
«Το hashtag δημιουργήθηκε ως ανάγκη να την αποκαλώ κάπως στη δημόσια σφαίρα. Δε χρησιμοποιεί το facebook παρά μόνο για μηνύματα, οπότε δεν την κάνω tag ποτέ, ούτε instagram έχει. Tης λέω συχνά πως είναι η καλύτερη φίλη του κόσμου όλου (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ) και επίσης συνέχεια, με απλούς μα εντυπωσιακούς τρόπους το αποδεικνύει κι έτσι μου δίνει διαρκώς αφορμές να μιλάω για εκείνη. Aποφάσισα,λοιπόν, πως θα αναφέρομαι σε εκείνη με αυτό ακριβώς που είναι #ηκαλυτερηφιλητουκοσμουολου. Έτσι, με μια απλή αναζήτηση στο instagram, αλλά και στο facebook μπορείς να βρεις όλες τις αναρτήσεις που συνδέονται με τη φιλία μας. Για εμένα λειτουργεί σαν ένα φωτογραφικό ημερολόγιο όπου με ένα scroll περνούν από μπροστά μου διάφορες στιγμές που έχουμε μοιραστεί», προσθέτει η μαγείρισσα Νένα.
Η ιστορία του Super Market
«Ήταν μια εβδομάδα που είχα χρήματα μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Μέσω skype έφτιαξε μπροστά μου ένα εκπληκτικό φαγητό με μελιτζάνες, κρέας, φέτα και σάλτσα ντομάτας, ένα φαγητό που μόνο η περιγραφή, δηλαδή, μυρίζει ελληνικό καλοκαίρι. Το ζήλεψα φυσικά, όμως εδώ η μία μελιτζάνα κοστίζει 1 λίρα. Παράλληλα, είδαμε trailer μιας εκπομπής μαγειρικής όπου ο Πετρετζίκης θα έφτιαχνε σπιτικό γύρο και πολέντα με σπαράγγια και άλλα όμορφα. Χωρίς να μου πει τίποτα, απλώς και μόνο επειδή ήθελε να φάω αυτά τα φαγητά που τόσο πολύ λιγουρεύτηκα, έκανε online παραγγελία από το τεράστιο super market της γειτονιάς μου, έβαλε τη διεύθυνσή μου και 1 μέρα αργότερα έλαβα μια κλήση πως σε λίγο φτάνει μια παραγγελία για εμένα. Δεν μου είπαν από που ήταν.
Κατέβηκα στην είσοδο και ξαφνικά εμφανίστηκε ένας κύριος με ένα καλάθι με 5 σακούλες ψώνια μέσα. Ήταν όλα τα υλικά που θα χρειαζόμουν για να φτιάξω αυτές τις 3 συνταγές. Ο άνθρωπος δεν καταλάβαινε γιατί γέμισαν δάκρυα τα μάτια μου και μου έλεγε κάτι πράγματα που δεν κατάλαβα ποτέ, παρά μόνο έβαλα την υπογραφή μου σε ένα σημείο και του είπα πως μου τα έκαναν δώρα. Ε τότε κατάλαβε και δικαιολόγησε την έκπληξη και τη συγκίνησή μου. Είναι η #ηκαλυτερηφιλητουκοσμουολου, δηλαδή τι άλλο να πω για να σας πείσω;».
*Όλες οι φωτογραφίες είναι της Νένας και αποτελούν τμήμα του installation «Fragments of a present absence», το οποίο είναι το αντικείμενο της διπλωματικής της.
σχόλια