Πριν πάρουν τα ηνία του Marvel Cinematic Universe, οι Τζο και Άντονι Ρούσο ήταν κυρίως γνωστοί για τη δουλειά τους στην κωμωδία, με ταινίες όπως το You, Me and Dupree (2006) και τηλεοπτικές σειρές όπως το Arrested Development και το Community.
Αυτή η αίσθηση του χιούμορ τους έκανε ιδανικούς για τον κόσμο της Marvel, που ήδη είχε καθιερώσει έναν ανάλαφρο, σκωπτικό τόνο μέσα από το Iron Man του Τζον Φαβρό και το The Avengers του Τζος Γουίντον. Ωστόσο, βλέποντας τη νέα τους επιστημονικής φαντασίας παραγωγή του Netflix, The Electric State, ένα ερώτημα προκύπτει: Πού πήγαν αυτοί οι Ρούσο;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η απουσία τους γίνεται αισθητή. Το ίδιο συνέβη και με το The Gray Man (2022), ένα ψυχρό και ανέμπνευστο θρίλερ δράσης. Αλλά το The Electric State είχε ανάγκη από παιχνιδιάρικη ενέργεια και δυναμισμό, σύμφωνα με το Vulture. Χωρίς μια ανάλαφρη προσέγγιση, καταλήγει απλώς ενοχλητικό.
Η ταινία βασίζεται στο εικονογραφημένο βιβλίο του Σίμον Στάλενχαγκ (The Electric State, 2018) και μας μεταφέρει σε μια εναλλακτική δεκαετία του ’90, όπου οι άνθρωποι έχουν πολεμήσει και νικήσει έναν στρατό ρομπότ. Αυτά τα ρομπότ δεν ήταν απλοί ανδροειδείς εισβολείς: Αρχικά παρουσιάστηκαν από την Disney στη δεκαετία του ’50 και για χρόνια εκτελούσαν καθημερινές εργασίες, από διανομές αλληλογραφίας έως κατασκευές. Όταν όμως απέκτησαν συνείδηση και ζήτησαν ελευθερία, ξέσπασε μια σειρά από εξεγέρσεις, συμφωνίες ειρήνης και τελικά ένας καταστροφικός πόλεμος.
Το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η Μισέλ (Μίλι Μπόμπι Μπράουν), μια νεαρή παραβατική που έχασε τους γονείς και τον αδελφό της, Κρις (Γούντι Νόρμαν), σε τροχαίο. Ένα βράδυ, ένας ρομποτικός χαρακτήρας από ένα παλιό παιδικό πρόγραμμα, ο Kid Cosmo, εισβάλλει στο σπίτι της και ισχυρίζεται ότι φέρει τη συνείδηση του Κρις. Μαζί ξεκινούν ένα ταξίδι για να βρουν το φυσικό σώμα του Κρις.
Στον δρόμο τους συμμετέχει ο Τζον Κιτς (!), ένας πρώην στρατιώτης και λαθρέμπορος (Κρις Πρατ), ο οποίος συνοδεύεται από το ρομπότ-συνεργάτη του, Χέρμαν (με φωνή του Άντονι Μάκι). Οι ήρωες βρίσκονται στο στόχαστρο του συνταγματάρχη Μπράντμπερι (Τζιανκάρλο Εσποζίτο), ενός αδίστακτου πολεμικού ήρωα γνωστού ως «ο Χασάπης του Σκενεκταντί» (!), ο οποίος κυνηγά κάθε ρομπότ που τολμά να επικοινωνήσει με ανθρώπους.
Το φιλμ έχει μια σειρά από χαρακτήρες, που περιλαμβάνουν:
- Έναν ρομποτικό Mr. Peanut (με φωνή του Γούντι Χάρελσον) που ηγείται της αντίστασης των ρομπότ.
- Ένα ρομπότ-γραμματοκομιστή, την Penny Pal (Τζένι Σλέιτ), που μπορεί να ξεριζώσει ανθρώπινες καρδιές.
- Ένα ρομπότ-μηχανή του μπέιζμπολ, τον Pop Fly (Μπράιαν Κοξ), που εκτοξεύει μπάλες στους εχθρούς του.
- Ένα μαγικό ανδροειδές, τον Perplexo (Χανκ Αζάρια).
- Ένα γιγαντιαίο κράνος αμερικανικού ποδοσφαίρου που κινείται μόνο του (με φωνή του Ρομπ Γκρονκόφσκι).
- Μια αυτόνομη καρέκλα κουρέα, οπλισμένη με ψαλίδια.
- Ένα τεράστιο ρομπότ-πιάνο που παίζει μουσική ενώ μάχεται.
Το The Electric State στοίχισε 320 εκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας το μία από τις ακριβότερες ταινίες όλων των εποχών. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να ξοδεύονται χρήματα για μεγάλα projects. Όμως δεν έπρεπε κάποιος στο Netflix να σταματήσει αυτή την παραγωγή; Η ταινία έχει ένα υπερβολικά ακριβό soundtrack, που περιλαμβάνει το “Yoshimi Battles the Pink Robots” των Flaming Lips και μια ορχηστρική εκδοχή του Wonderwall των Oasis.Όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι αισθητικά άσχημο, συναισθηματικά κενό και απογοητευτικά βαρετό.
