Ο Κρίστοφερ Μπλερ πίνει μια γουλιά από τον καφέ του. Στη συνέχεια συγκεντρώνεται σε μία από τις τρεις οθόνες μπροστά του. Κάθεται στο γραφείο του, στο σπίτι του που βρίσκεται 45 λεπτά έξω από το Πόρτλαντ στο Μέιν, στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ.
Χαϊδεύει τη γενειάδα του και σκρολάρει στους σελιδοδείκτες στον υπολογιστή του. Πίνει άλλη μια γουλιά από τον καφέ του και μετά αρχίζει να κρατά σημειώσεις για μια από τις πολλές ιστοσελίδες του.
Αρχίζει επιλέγοντας θέμα. Ποιος θα είναι ο... τυχερός πολιτικός με τον οποίο θα ασχοληθεί σήμερα; Ο Μπιλ Κλίντον; Η Χίλαρι μήπως; Ή κάποιος από τους Ομπάμα;
Ή μήπως σήμερα να μην ασχοληθεί με πρόσωπο, αλλά με μία πολιτική; Ένα θέμα πολιτικής ορθότητας; Να γράψει κάτι για τον έλεγχο όπλων? Την αστυνομική βία? Το φεμινισμός? Οτιδήποτε θα φέρει κλικ...
Στη συνέχεια, οι λεπτομέρειες. Ας πούμε ότι το βρήκε. Ή ότι απλώς θα "στήσει" ένα αμφιλεγόμενο περιστατικό, κάτι για έναν νέο νόμο, ένα έγκλημα, μία τροπολογία που προκάλεσε αντιδράσεις.
Οι αναθεωρήσεις του αμερικανικού συντάγματος είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικές - έχει γράψει περισσότερες από 30 ανύπαρκτες τροπολογίες - και να σκεφτεί κανείς ότι γνήσιες στην παρούσα φάση υπάρχουν μόνο 27.
Κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα του, βάζει τα χέρια του στο πληκτρολόγιο και ξεκινά με τον ίδιο τρόπο που κάνει κάθε φορά. Γράφει "ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ". Άνω κάτω τελεία... Μετά, μπορεί να γράψει οτιδήποτε.
«ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ: Πλοίο του ιδρύματος Κλίντον κατασχέθηκε στο λιμάνι της Βαλτιμόρης, φορτωμένο με ναρκωτικά, όπλα και σεξουαλικούς σκλάβους».
Οι λέξεις τρέχουν από το μυαλό του κατευθείαν στον υπολογιστή. Δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα κι αυτός επίσης δεν έχει καμία σχέση με την έρευνα, το ρεπορτάζ ή οτιδήποτε παρεμφερές. Δεν χρειάζεται να κρατήσει σημειώσεις για ένα θέμα. Σενάρια γράφει. Σενάρια ειδήσεων των 200 λέξεων.
Από τη στιγμή που θα πατήσει «δημοσίευση» στο blog του και θα μοιράσει την είδηση στα social, μετά αρκεί να περιμένει για να δει την αποτελεσματικότητά της σε απήχηση και likes.
Τhe Fact Cheker
Γύρω στα 5.000 χλμ. μακριά από αυτό τον τύπο, σε μια μικρή πόλη ανατολικά των Βρυξελλών, υπάρχει ένα άλλο γραφείο, στο σπίτι μιας άλλης οικογένειας. Τα παιδιά παίζουν έξω στον κήπο, είναι παιδιά του Maarten Schenk, που στο υπόγειο του σπιτιού του διατηρεί ένα στρατηγείο παρόμοιο με αυτό του Blair.
Σ' αυτό το γραφείο υπάρχουν τρεις οθόνες, που δοκιμάζουν τις αντοχές των σκληρών δίσκων τους. Σε κάποια φάση ο Schenk, παρατηρεί έντονη κινητικότητα στα analytics που μετρούν το περιεχόμενο που οι χρήστες των social media μοιράζονται. Η Αμερική ξυπνάει, διαβάζει ειδήσεις, μοιράζεται ρεπορτάζ στα timeline και αυτός εδώ ο άντρας ξαφνικά παρατηρεί ότι ένα συγκεκριμένο κείμενο τραβάει όλο και περισσότερους αναγνώστες.
Είναι μια ιστορία που μοιράζεται με ρυθμό πολυβόλου στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τη στιγμή που τη διαβάζει, σημειώνει τρελά κλικς. Είναι η ώρα που ο Schenk κάνει log in στο δικό του σάιτ και αρχίζει να γράφει την αλήθεια για οτιδήποτε γίνεται viral στο διαδίκτυο. Τώρα θα πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο γιατί η ιστορία με το πλοίο του ιδρύματος Κλίντον όχι μόνο δεν έχει ίχνος αλήθειας, αλλά είναι κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου. Είναι ο άνθρωπος που διασταυρώνει τις ειδήσεις και αποκαθιστά την αλήθεια. Είναι ένας μαχητής εναντίον των fake news.
Η γέννηση των fake news
Κατά τη διάρκεια των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του 2016, οι δημοσιογράφοι άρχισαν να παρατηρούν κάτι που έμοιαζε με επιδημία: άπειρες κατασκευασμένες ιστορίες που από τη μία στιγμή στην άλλη γίνονταν viral μέσω Facebook. Περιέργως, οι περισσότερες από αυτές δημοσιεύονταν από κατοίκους των Βαλκανίων και σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ εκείνων των ημερών στο BuzzFeed, κινητικότητα τέτοιου είδους είχε παρατηρηθεί στην μικρή πόλη Veles, της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
«Οι Αμερικανοί λατρεύουν τις ιστορίες μας και εμείς βγάζουμε χρήματα από αυτό. Ποιος νοιάζεται αν είναι αληθινές ή όχι οι ειδήσεις», δήλωσε στο BBC ένας... επαγγελματίας του είδους.
Οι ιστορίες κατά κύριο λόγο αποθέωναν τον Τραμπ, απευθύνονταν στοχευμένα μέσω των social media στους ψηφοφόρους του και στόχο είχαν την πολιτική του αντίπαλο, Χίλαρι Κλίντον. Όταν τα κατασκευασμένα ρεπορτάζ δεν ασχολούνταν με τα ανύπαρκτα προβλήματα υγείας της, τότε είχαν να κάνουν με τις τις παράνομες συναλλαγές της, οτιδήποτε θα έστρεφε τους ψηφοφόρους υπέρ του Τραμπ.
Άπειρες κατασκευασμένες ιστορίες που από τη μία στιγμή στην άλλη γίνονταν viral μέσω Facebook. Περιέργως, οι περισσότερες από αυτές δημοσιεύονταν από κατοίκους των Βαλκανίων και κινητικότητα τέτοιου είδους είχε παρατηρηθεί στην μικρή πόλη Veles, της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Τον Δεκέμβριο του 2016, η ίδια η Κλίντον σε ομιλία της έκανε λόγο για την «επιδημία κακόβουλων ψευδών ειδήσεων και ψευδούς προπαγάνδας» που είχαν πλημμυρίσει τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης κατά το παρελθόν, αναφερόμενη στον αντίκτυπό τους, χωρίς όμως τότε να είναι σαφές αν αναφερόταν και στις εκλογές.
Τότε, ορισμένοι δημοσιογράφοι ερμήνευσαν τα σχόλιά της ως μία αναφορά στο «pizzagate», μια θεωρία συνωμοσίας που πήρε τεράστιες διαστάσεις στο διαδίκτυο και η οποία ώθησε έναν άνθρωπο να εισβάλει σε ένα εστιατόριο της Ουάσιγκτον και να αρχίσει να πυροβολεί αδιακρίτως.
Δυστυχώς, ο όρος fake news που τότε χρησιμοποίησε η Κλίντον, υιοθετήθηκε άμεσα από τον πολιτικό της αντίπαλο και χρησιμοποιήθηκε με εντελώς διαφορετικό τρόπο λίγες εβδομάδες αργότερα.
Ηταν σε μία οργισμένη συνέντευξή του που ο Τραμπ αρνήθηκε να δώσει τον λόγο στον δημοσιογράφο του CNN Jim Acosta. «Δεν πρόκειται να σας δώσω τον λόγο. Είστε fake news», είχε πει τότε ο Τραμπ.
Από τότε, οι "ψευδείς ειδήσεις" αποτέλεσαν θέμα γενικευμένης εμμονής και συζήτησης, αν και αυτό που εννοείται με τον όρο ποικίλλει έντονα. Κάποιοι επιμένουν στον αρχικό ορισμό των κατασκευασμένων ρεπορτάζ από επαγγελματίες του είδους.
Άλλες εστιάζουν στα πολιτικά κίνητρα πίσω από αυτού του είδους τις θεωρίες συνωμοσίας. Μόνο που η κοινή γνώμη όταν μιλά για fake news εννοεί και τα δημοσιογραφικά λάθη και την προπαγάνδα, και τη δυσαρέσκεια απέναντι σε μια είδηση που μπορεί να φαίνεται αναξιόπιστη, αλλά δεν είναι. Η ομπρέλα των fake news δυστυχώς χωράει από κάτω και τις παρωδίες και τη σάτιρα και οτιδήποτε θα μπορούσε να ξεγελάσει τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές και τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και αυτό είναι το πλέον αρνητικό στην ιστορία των "ψεύτικων ειδήσεων".
Ρίχνοντας μια ματιά στο υπόβαθρο του Μπλερ, μαθαίνει κανείς ότι μεγάλωσε στο Lowell της Μασαχουσέτης. Ο πατριός του ήταν αφοσιωμένος Δημοκρατικός, που κάποτε διεκδίκησε και μια θέση στη Γερουσία.
Ο Μπλερ πέρασε πάνω από δύο δεκαετίες ως εργάτης σε οικοδομές, κάτι που τον εξάντλησε σωματικά και πνευματικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν ξεκίνησε η μεγάλη ύφεση και η βιομηχανία των οικοδομών κατέρρευσε, άρχισε να αναζητά μια άλλη πηγή εισοδήματος στο φιλελεύθερο πολιτικό blogging.
Του άρεσε να γράφει και διαπίστωσε ότι τα πήγαινε καλά με την αφήγηση ιστοριών. Ξεκίνησε ένα blog, το πρώτο από τα πολλά του. Βρήκε εξόχως απελευθερωτικό ότι μπορούσε να γράφει όσα πίστευε, αριστερόστροφα τα περισσότερα από αυτά. Όλο αυτό ήταν πολύ διασκεδαστικό, αλλά λίγοι άνθρωποι τον διάβαζαν: από το blogging δεν έβγαζε χρήματα.
Και έτσι άλλαξε τακτική. Άρχισε να γράφει κατασκευασμένες ιστορίες που έμοιαζαν με αληθινές ειδήσεις. Πολύ σύντομα θα διαπίστωνε ότι οι αναγνώστες προτιμούσαν να διαβάζουν το ψέμα, από ένα αληθινό ρεπορταζ. Βέβαια, η σύζυγος του δεν είχε πειστεί για τα αποτελέσματα αυτής της νέας ασχολίας του. "Χάνεις τον καιρό σου", του είχε πει. "Δεν θα καταφέρεις τίποτα με όλα αυτά"...
Μόλις όμως οι ψεύτικες ειδήσεις του άρχισαν να παίρνουν κλικς, ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τη διαφημιστική πλατφόρμα της Google για να μετατρέψει τις προβολές σελίδων του σε χρήματα. Το 2014 απλώς εγκατέλειψε την δουλειά του.
"Μόλις τα posts μου έγιναν αρκετά προσοδοφόρα ώστε να μην καταστρέφω πια το σώμα μου στις οικοδομές, τότε ήρθε η ώρα να μείνω σπίτι με τα παιδιά και να κάνω...αυτό", λέει γελώντας.
Βασικά του εργαλεία σ' αυτή τη δουλειά το Busta Troll και το Flagg Eagleton. Ψευδώνυμα επί ψευδωνύμων και ψεύτικα προφίλ ήταν αυτό που του χρειαζόταν για να εμφανίζεται πότε σαν Αμερικανός πατριώτης που εξοργίστηκε με τον Πρόεδρο Ομπάμα, τους φιλελεύθερους, πότε σαν εξοργισμένη φεμινίστρια και πότε σαν κάποιος από το κίνημα των Black Lives Matters.
Και είναι πραγματικά ικανοποιημένος ότι για κάθε μία από αυτές τις φορές έγινε πιστευτός. Η επιτυχία αυτών των ψεύτικων ειδήσεων οδήγησε τον Μπλερ να δημιουργήσει μια σελίδα στο Facebook που ονομάζεται Τελευταία γραμμή άμυνας της Αμερικής. Ήταν αφιερωμένη σε ψεύτικες ειδήσεις που απευθύνονταν σε αυστηρούς Ρεπουμπλικάνους και υποστηρικτές του Προέδρου Τραμπ.
Οι τίτλοι ήταν εντυπωσιακοί και μερικές φορές ενοχλητικοί. Είχαν έναν στόχο - να προκαλέσουν μια συναισθηματική φόρτιση που θα έκανε τους ανθρώπους να μοιραστούν αυτές τις ειδήσεις.
• ΕΚΤΑΚΤΟ: Αίθουσα βασανιστηρίων βρέθηκε στο υπόγειο του Μπιλ Κλίντον, που περιγράφεται ως "δωμάτιο δολοφονιών"
• ΕΚΤΑΚΤΟ: Ο Ομπάμα, ο Σόρος και οι Δημοκρατικοί διέταξαν πραξικόπημα
Ο ίδιος παραδέχεται ότι οι τίτλοι του ήταν «ρατσιστικοί και γεμάτοι φανατισμό». Αλλά έγιναν viral και μετατράπηκαν άμεσα σε ζεστό μετρητό μέσω των κλικς.
Το σχέδιο αποσυναρμολόγησης των fake news
Πίσω στο Βέλγιο, ο προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών Maarten Schenk είχε δημιουργήσει λογισμικό που θα μπορούσε να εντοπίσει ποιες ιστορίες γίνονται viral στο Facebook. Δυσκολεύτηκε να βρει κοινό που θα κατανοούσε τι ακριβώς έκανε. Αλλά όπως και ο Μπλερ, βρήκε κοινό όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία περίπτωση fake news. Για όλους εκείνους που άκριτα θα μοιράζονταν μία ψευδή είδηση, υπήρχε κόσμος που έψαχνε την αλήθεια.
Το δικό του blog με τίτλο "Lead Stories" έγινε γνωστό με το μότο "επειδή κάτι είναι trending, δεν σημαίνει ότι είναι και αλήθεια"
Επίσης, ο Schenk παρατήρησε ότι υπήρχαν επαναλαμβανόμενα μοτίβα και συμπεριφορές στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, σε εβδομαδιαία βάση εντόπιζε ψεύτικες ιστορίες για το θάνατο της Χίλαρι Κλίντον.
Κάθε Σάββατο, θα διάβαζε ότι η υποψήφια των Δημοκρατικών είχε πεθάνει με κάθε πιθανό τρόπο: από έμφραγμα, όταν ξέφυγε λάστιχο προπορευόμενου οχήματος και τη χτύπησε στο κεφάλι, όταν βούλιαξε το σκάφος στο οποίο επέβαινε και άλλα τέτοια.
Όσο εμβάθυνε στο θέμα των fake news μπορούσε να εντοπίσει πληροφορίες για τα sites που δημοσίευαν τέτοια παραμύθια, ενώ με τη βοήθεια της βάσης δεδομένων του μπορούσε να ανιχνεύσει τα ηλεκτρονικά τους ίχνη και να γνωρίζει από πού αρχικά είχαν πάρει την είδηση. Ιστορία στην ιστορία, το ηλεκτρονικό του μονοπάτι τον έβγαζε σε μία πηγή: το site του Μπλερ!
Μια τρελή ιδέα που απέδιδε καρπούς για καιρό
Στις αρχές του 2017, υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με την άνοδο των fake news ειδικά μέσω του Facebook. Και παρά τα προειδοποιητικά μηνύματα γι' αυτό που ερχόταν, οι επικεφαλής των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, αρχικά δεν φαίνονταν Αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι οι εταιρείες κοινωνικών μέσων ενημέρωσης έκαναν κάτι γι 'αυτό. Τότε ήταν που και ο CEO του Facebook, Mark Zuckerberg, είχε υποτιμήσει τις προειδοποιήσεις ότι αυτού του είδους οι ειδήσεις θα μπορούσαν να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ.
Ο ίδιος είχε κάνει λόγο για μια τρελή ιδέα, ότι θα μπορούσε όλο αυτό, δηλαδή, να επηρεάσει τις εκλογές. Αλλά το ξέφρενο πολιτικό κλίμα στην Αμερική απλώς σήμαινε ότι άνθρωποι σαν τον Μπλερ γνώριζαν τη μεγαλύτερη επιτυχία της διαδρομής τους. Όχι μόνο δεν έγραφαν πλέον μόνοι, αλλά βρίσκονταν στη θέση να μπορούν να προσλαμβάνουν κι άλλους και το χρήμα να ρέει άφθονο.
Αλλά οι καλές ημέρες δεν θα κρατούσαν για πάντα. Πολύ σύντομα η πολιτική συγκυρία θα στρεφόταν εναντίον του Μπλερ και των ομοίων τους. Τι κι αν ο ίδιος είναι αφοσιωμένος Δημοκρατικός; Ο κόσμος πλέον γνωρίζει -γι' αυτόν όπως και για τους συναδέλφους του- ότι γέμιζε το Διαδίκτυο ψέματα και ειδήσεις χωρίς απολύτως καμία βάση, μόνο και μόνο για στηρίξει τον Πρόεδρο Τραμπ...
Όσο οι συντάκτες ψευδών ειδήσεων έβρισκαν καινούριους, πιο ευρηματικούς τρόπους για να προσεγγίσουν το κοινό, τόσο άνθρωποι σαν τον Schenk που διασταύρωναν γεγονότα επιχειρούσαν να βρουν τρόπους για να εντοπίζουν άμεσα, όσο πιο γρήγορα γινόταν το ψέμα από την αλήθεια. «Θέλω να είμαι απλά μια αναζήτηση Google μακριά, κάθε φορά που οι αναγνώστες ψάχνουν αν κάτι είναι αλήθεια ή όχι», λέει.
Ο ίδιος εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 200 εξειδικευμένες οργανώσεις ελέγχου γεγονότων παγκοσμίως - σημειώνει όμως ότι δεν είναι αρκετές.
«Όσο υπάρχει δυνατότητα κέρδους, οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά θα συνεχίσουν να προσπαθούν. Θα ξεφεύγουν από τα φίλτρα και θα δημοσιεύουν κανονικά τις ιστορίες τους, γιατί απλά υπάρχει τρελό χρήμα σε όλο αυτό»
Τον Αύγουστο του 2017, ο τυφώνας Harvey διέσχισε το Τέξας, σκοτώνοντας δεκάδες και προκαλώντας ζημιές δισεκατομμυρίων στο Χιούστον και τις γύρω περιοχές. Ήταν η στιγμή που ο Μπλερ ένιωσε μια τεράστια επιθυμία να χρησιμοποιήσει το... δημιουργικό ταλέντο του. Έκατσε κι έγραψε λοιπόν μια ιστορία για έναν φανταστικό ιμάμη, σε ένα φανταστικό τζαμί στο Τέξας. Αυτός ο φανταστικός ιμάμης αρνήθηκε να φιλοξενήσει μη μουσουλμάνους κατά τη διάρκεια της καταιγίδας.
Τρομερή ιστορία για τους φανατικούς αναγνώστες του Μπλερ, μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Η φωτογραφία που χρησιμοποιήθηκε για να συνοδεύσει την ιστορία ήταν ενός πραγματικού ιμάμη, ηγέτης ενός τζαμιού στον Καναδά. Ο άτυχος Ibrahim Hindy όχι μόνο δεν είχε πατήσει ποτέ στο Τέξας, αλλά ξαφνικά το όνομά του αμαυρωνόταν από μία είδηση που απλώς δεν ήταν αλήθεια.
«Είχε αναστατωθεί, καθώς είχε γεμίσει το Twitter με το πρόσωπο του και οργισμένα μηνύματα για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Του έστειλα ένα εκατομμύριο συγγνώμες», λέει ο Μπλερ.
Δεν ήταν όμως η μόνη του ψεύτικη ιστορία που είχε προκαλέσει πόνο και αναστάτωση σε πραγματικούς ανθρώπους. Όταν ένας στρατιώτης ενεπλάκη σε μία αντίστοιχη ιστορία που έγινε viral σε όλο το διαδίκτυο και απελπισμένος ζήτησε τη βοήθεια του Schenk, εκείνος ζήτησε από τον Μπλερ να αποσύρει την ιστορία.
Τότε ήταν που οι δυο τους ουσιαστικά συναντήθηκαν. Για την ακρίβεια άρχισαν να μιλούν μέσω μηνυμάτων. Τότε ήταν και που ο Μπλερ αποκάλυψε το μυστικό του, τον πραγματικό λόγο που τον ωθεί να διασπείρει fake news.
Στον Μπλερ σχεδόν άρεσε ότι ο Σένκ τον ξεμπρόστιασε. Έβρισκε ενδιαφέρον ότι τον είχε ξεχωρίσει ανάμεσα σε τόσους άλλους, εντοπίζοντας τη δαιμόνια σάτιρα μέσω της οποίας αποκοίμιζε και στο τέλος ξεγελούσε τους οπαδούς του Τραμπ σε μία απόπειρα να αποδείξει την ηλιθιότητά τους, όπως έλεγε.
Τον Απρίλιο του 2018, όταν ο επικεφαλής του Facebook βρέθηκε πλέον ενώπιον του Κογκρέσου και η πλατφόρμα αναγκάστηκε να κατεβάσει εκατομμύρια ψεύτικους λογαριασμούς, τα χρήματα δεν έβγαιναν πλέον τόσο εύκολα για τον Μπλερ. Αναγκάστηκε να απολύσει κόσμο και να βάλει φρένο στις φανταστικές ιστορίες του. Ισχυρίζεται, όμως, ότι δεν είναι τέρας. «Είμαι απλώς κάποιος που έκανε αντίσταση», λέει. «Δεν είμαι τέρας και είμαι περήφανος για όσα έκανα».
Ο άνθρωπος που ουσιαστικά αποκάλυψε την ταυτότητα και τη τρελή πορεία του στο Διαδίκτυο παραδέχεται ότι τον θαυμάζει. Δική του δουλειά δεν είναι να γράφει άρθρα, φανταστικά ή αληθινά, είναι να διασταυρώνει γεγονότα. Όμως ο Σενκ θεωρεί ότι ο Μπλερ, σ' αυτό το είδος... δουλειάς ήταν από τους πιο επιτυχημένους.
«Δεν θέλω να σε κλείσω», του είχε πει σε μια από τις συνομιλίες τους. «Θέλω απλά να αποδείξω ότι αυτό που γράφεις δεν έχει καμία βάση. Αλλά ο τρόπος που το κάνεις είναι εντυπωσιακός», του είχε πει.
«Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί, αυτό που κάνω είναι μορφή τέχνης. Τα περισσότερα από αυτά που γράφω, τα διαβάζω και εγώ και γελάω. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν κάποιος να τα διαβάζει και να τα πιστεύει όλα αυτά, είναι πραγματικά γελοίο», λέει.
Όσο για τον Σενκ εξηγεί, με έναν τόνο εκτίμησης στη φωνή του: «Δεν ξέρω αν προσπαθεί να με κλείσει. Ας προσπαθήσει. Εγώ θα συνεχίσω να γράφω. Αλλά, μη σταματήσεις να κάνεις αυτό που κάνεις», λέει κοιτώντας τον.
Με στοιχεία από bbc
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 9.12.2018
σχόλια