H νέα σειρά του Netflix με τίτλο «Tidying up with Marie Kondo» (στα ελληνικά «Σπίτι και ζωή σε τάξη») μας εισάγει στον μαγικό κόσμο της Marie, σύμφωνα με την οποία ό,τι υπάρχει μέσα στο σπίτι πρέπει να σου προκαλεί χαρά, διαφορετικά πρέπει να το πετάς.
Η Marie Kondo είναι μια 34χρονη σύμβουλος οργάνωσης από την Ιαπωνία, η οποία έγινε ευρέως γνωστή από τη δημοφιλή μέθοδο «KonMari» που ανέπτυξε σχετικά με το πώς να οργανώνεις ιδανικά τον χώρο σου.
Η επαγγελματική οργάνωση χώρου είναι ένας κλάδος που αναπτύχθηκε το 1984 στο Λος Άντζελες για να βοηθήσει άτομα και επιχειρήσεις να σχεδιάσουν συστήματα για τον χώρο τους με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους και της προσωπικής παραγωγικότητας και απόδοσης.
Αν ο καταναλωτισμός μάς έχει οδηγήσει σε τέτοια επίπεδα στρες και απόγνωσης που πρέπει απεγνωσμένα να συμβουλευτούμε κάποιον γκουρού οργάνωσης, τότε ο πολιτισμός έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ευτυχώς, δεν είμαι η μοναδική που το πιστεύει αυτό.
Η Kondo ισχυρίζεται ότι κατείχε αυτό το προσόν από μικρή. Όταν πήγαινε σχολείο προτιμούσε να τακτοποιεί τη βιβλιοθήκη της τάξης παρά να βγαίνει έξω και να κάνει γυμναστική με τους συμμαθητές της.
Μια μέρα έπαθε κάτι σαν επιφοίτηση: «Είχα πάθει εμμονή με το τι έπρεπε να πετάξω. Έπαθα κάτι σαν νευρικό κλονισμό και λιποθύμησα. Ήμουν αναίσθητη για δύο ώρες. Όταν συνήλθα, άκουσα μια μυστηριώδη φωνή να μου λέει, σαν άλλος θεός της τάξης, ότι πρέπει να δίνω περισσότερη προσοχή στα πράγματα.
Και τότε κατάλαβα το λάθος μου. Έψαχνα να βρω πράγματα να πετάξω, αλλά αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να βρω τα πράγματα που ήθελα να κρατήσω. Πρέπει να αναγνωρίζεις τα πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο, αυτός είναι ο σκοπός του συγυρίσματος».
Αρκετά απλοϊκή ως φιλοσοφία, αλλά η μέθοδος «KonMari» με τα 6 βήματα για την τακτοποίηση διαφόρων πραγμάτων μέσα στο σπίτι έπιασε. Για κάποιον που δεν έχει σχέση με όλα αυτά ακούγεται σαν feng shui του 21ου αιώνα.
Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε άπειρες γλώσσες και πουλάνε σαν τρελά. Αντίστοιχα, τα βίντεό της στο YouTube κάνουν αδιανόητα νούμερα, κάτι που το Netflix δεν άφησε ανεκμετάλλευτο, σπεύδοντας να αναλάβει την παραγωγή μιας σειράς makeover, όπου η Marie βοηθάει διάφορες οικογένειες να τακτοποιήσουν τα ακατάστατα σπίτια τους. Οι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που πολύ πιθανόν να ήθελες να σε καλέσουν στο σπίτι τους. Βέβαια, θα έφριττες αν έβλεπες την κατάσταση που επικρατεί σε αυτό.
Αν η σειρά επικεντρωνόταν μόνο στο καθάρισμα, θα ήταν απόλυτα βαρετή. (Δεν είναι σίγουρο ότι θα το αντέξεις, αρκετοί τα παράτησαν στο πρώτο επεισόδιο). Δεν θέλει μόνο το σπίτι ξεσκόνισμα αλλά και οι σχέσεις των ζευγαριών.
Γι' αυτό η Kondo τους βοηθάει παράλληλα να διορθώσουν τη σχέση τους που πάει κατά διαόλου επειδή ο/η σύζυγος δεν βάζει πλυντήριο (τζίζους!). Ακόμα θυμάμαι με τρόμο ένα τεράστιο υπόγειο με χριστουγεννιάτικα στολίδια που συσσώρευε μανιωδώς μια συμπαθής συνταξιούχος και έφταναν μέχρι το ταβάνι.
Ο σουρεαλισμός δεν σταματάει εκεί. Η Kondo, που δεν μιλάει γρι αγγλικά, λέει μόνο κάτι κλισέ προτάσεις, περιφέρεται στα σπίτια μαζί με τη Λίντα, μια μεταφράστρια-υπηρέτρια που τις μέρες που βρέχει της κρατάει την ομπρέλα για να μη βραχεί. Συχνά το πρόσωπό της μένει ανέκφραστο όταν ακούει ατάκες του στυλ «μοιάζουμε σαν να είμαστε οι καλύτερες φίλες, έτσι;».
Επίσης, πώς να σχολιάσεις το ότι στην αρχή κάθε επεισοδίου κάνει μια ολιγόλεπτη προσευχή για να χαιρετήσει το σπίτι στου οποίου το καθάρισμα θα βοηθήσει ή το ότι βάζει τον κόσμο να ευχαριστεί όσα πετάει;
Η σειρά είναι αναλάφρη και σου μεταδίδει μια feel-good αίσθηση. Εξάλλου, η παρουσιάστρια έχει αγαθές προθέσεις και δεν είναι καθόλου «δικτάτορας». Αντίθετα, είναι αρκετά χαλαρή, ήρεμη και χαμογελαστή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ό,τι πρέπει για να την κανιβαλίσεις. Ώρες-ώρες αισθάνεσαι ότι βλέπεις έναν live-action anime χαρακτήρα. Σαν να έχει ξεπηδήσει από τις σελίδες ενός shojo manga.
Παρακολουθώντας την εκπομπή, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Αν ο καταναλωτισμός μάς έχει οδηγήσει σε τέτοια επίπεδα στρες και απόγνωσης που πρέπει απεγνωσμένα να συμβουλευτούμε κάποιον γκουρού οργάνωσης, τότε ο πολιτισμός έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Ευτυχώς, δεν είμαι η μοναδική που το πιστεύει αυτό.
Αν και η σειρά έτυχε θετικής ανταπόκρισης από το κοινό και τους κριτικούς, γρήγορα άρχισαν να ακούγονται και κάποιες πιο επικριτικές φωνές, όπως αυτή της αρθρογράφου της «Guardian», Alexandra King, που, απευθυνόμενη στην Kondo, έγραψε ένα κείμενο με τον τίτλο: «Ξέρεις πώς θα είμαστε χαρούμενοι, Marie Kondo; Αν αγοράζουμε λιγότερες βλακείες!».
Σε αυτό εξηγεί ότι η μέθοδός της δεν λύνει το σημαντικό πρόβλημα μόλυνσης του περιβάλλοντος που αντιμετωπίζει ο πλανήτης αυτήν τη στιγμή, αντίθετα το εντείνει, τροφοδοτώντας τον με περισσότερα σκουπίδια που επιβαρύνουν τους ωκεανούς.
Αντιπροτείνει τη γιαπωνέζικη έκφραση «mottainai» που εκφράζει ένα συναίσθημα ενοχής για τα σκουπίδια που δημιουργεί κανείς και ενθαρρύνει την επισκευή ή μετατροπή των άχρηστων αντικειμένων, ώστε να αποκτήσουν διαφορετική χρήση.
Για να επιστρέψουμε στην Kondo, σε ένα άλλο άρθρο τής επιτέθηκαν λόγω της άποψης που έχει για τα βιβλία και λόγω του ότι στη βιβλιοθήκη της έχει μόνο τριάντα. Η Kondo προτείνει να ξεφορτωνόμαστε όποιο αδιάβαστο βιβλίο έχουμε στο σπίτι μας, κάτι που δεν άρεσε πολύ στους βιβλιοφάγους.
Όταν άρχισε να κυκλοφορεί μια φήμη ότι καταστήματα στυλ ΙΚΕΑ στην Αμερική με εξειδίκευση στα αποθηκευτικά κουτιά ήταν γεμάτα κόσμο χάρη στην εκπομπή, μια δημοσιογράφος αποφάσισε να κάνει έρευνα και διαπίστωσε ότι κανείς από τους πελάτες που ψώνιζαν εκεί δεν γνώριζαν την Kondo, ορισμένοι μόνο, ελάχιστα.
Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, το «Σπίτι και ζωή σε τάξη» με έκανε να σκέφτομαι σοβαρά να οργανώσω τα συρτάρια μου με τον τρόπο που δείχνει, διπλώνοντας πιο «έξυπνα» τα ρούχα. Φαντάζομαι τη μητέρα μου, αν γινόταν κάτι ανάλογο όταν ήμουν έφηβη, να μου κλείνει το μάτι και να σιγομουρμουρίζει ενθουσιασμένη ότι επιτέλους έμαθα να συγυρίζω το δωμάτιό μου.
«Κάλλιο αργά, παρά ποτέ» που θα έλεγε κάπως χαζοχαρούμενα η Marie.
Tidying up with Marie Kondo - Trailer
σχόλια