Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγραψε: «Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές για τον τόπο μας, αλλά και για τον κόσμο, αντλούμε από την ποίηση αισθητική απόλαυση και ελπίδα. "Μαζεύοντας τον πόνο της πληγής μας/ να βγούμε από τον πόνο της πληγής μας" έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης. Να βγούμε από τη δοκιμασία μας πιο δυνατοί και, εύχομαι, πιο σοφοί».
Ελπίζω στην εποχή της καραντίνας όλοι μας να το νιώσαμε αυτό, βλέποντας το τελευταίο επεισόδιο του «MasterChef». Αν ζούμε με συνειδητότητα, θα καταλαβαίνουμε σήμερα πλέον πώς νιώθουν άνθρωποι που το μόνο που ήθελαν ήταν να σωθούν, εξού και βρέθηκαν στην Ευρώπη. Είναι εδώ από το 2015, γιατί στη δική τους πατρίδα είχαν εμφύλιο πόλεμο. Πόλεμο που ξεκίνησε λόγω στέρησης του ύψιστου δημόσιου αγαθού, που είναι το νερό.
Είναι η επιτομή αυτού που ονομάζεται «πρόσφυγες». Άνθρωποι μετέωροι, που πέντε χρόνια τώρα σίγουρα παρακαλάνε να ξαναφιλήσουν τα πάτρια εδάφη τους, αλλά η πουτάνα η ζωή πάντα άλλα σχέδια σκαρώνει. Δεν πέρναγαν ζάχαρη και ξαφνικά τους την έδωσε και αποφάσισαν να μετακομίσουν, έτσι για να μας μπουν στο μάτι. Τα ζήσαμε και τα θυμόμαστε σαν φυλαχτό όσοι επισκεπτόμασταν τους πρόσφυγες την εποχή που το κράτος μας τους είχε εγκαταλείψει στο λιμάνι του Πειραιά για μήνες. Καταλάβαμε τότε τι σημαίνει αληθινή πείνα και όχι συναισθηματική, όπως αυτή που έχουμε εμείς. Ευτυχώς, η ψυχή και η καρδιά του ευλογημένου αυτού λιμανιού, που ο αστικός του ιστός κρατιέται σφιχτά χιλιάδες χρόνια, τους περιέθαλψε με τον καλύτερο τρόπο.
Η νίκη του Διονύση ήταν ξεκάθαρα από το «χεράκι» της παραγωγής, που θέλει να προστατεύσει τα «δικά» της παιδιά, δηλαδή τους παίκτες που έχουν να δώσουν στο ριάλιτι και όχι στη μαγειρική. Με το ίδιο σκεπτικό έγινε και η Κατερίνα αντίπαλος και βρέθηκαν οι δύο ερασιτέχνες με ασυλία ως «δώρο εξ ουρανού». Είχαν ένα ολόκληρο επεισόδιο να αποδώσουν ως ηθοποιοί ενός άγραφου σεναρίου, καθώς ήξεραν ότι θα μείνουν ό,τι κι αν γίνει.
Μια τέτοια Πειραιώτισσα, η Μαριάννα, έφυγε από το παιχνίδι την Τρίτη και η συμπεριφορά της μας έδειξε πώς είναι να ξέρεις να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά, κατανοώντας ότι οι άλλοι είναι μεγαλύτεροι από σένα ηλικιακά και λογικά ξέρουν πέντε πράγματα παραπάνω. Η Μαριάννα είναι θερμόαιμη με νότες drama queen ως γνήσια Ελληνίδα. Γι' αυτό και όλα της τα συναισθήματα τα βίωνε πολύ έντονα. Δεν είναι ψυχρόαιμη σαν τις σαύρες και τα φίδια.
Πίστεψέ με, Μαριάννα, θα γίνεις πολύ καλύτερη απ' όλους όταν φτάσεις στην ηλικία τους. Το λέει η ψυχούλα σου. Σου το λέω εγώ, που έζησα περιτριγυρισμένη από Παναθηναϊκούς ‒ωιμέ‒ και κάθε βράδυ ανάβω ένα κεράκι δίπλα στη φωτογραφία του Τσιόδρα ‒ Ολυμπιακού, όπως δήλωσε.
Στενοχωρήθηκα που την έφαγε στη δοκιμασία η φεγιεντίν, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από τα corn flakes που τρώγαμε μικροί. Eμείς, που αποκλείεται να βρούμε έτοιμο φεγιεντίν για να κάνουμε τα μπισκότα της δοκιμασίας, εάν θέλουμε να φτιάξουμε τα ίδια, σπάμε corn flakes κακάο και τα ανακατεύουμε με ίση ποσότητα σοκολάτας λιωμένης. Τα απλώνουμε σε λαδόκολλα και τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Μπορείτε πανεύκολα να τα κάνετε μαζί με τα παιδιά σας, τώρα που είστε όλοι πιο κοντά. Δώστε τους κι έναν χάρακα, όπως είχαν οι παίκτες, βάζοντάς τους διάφορα προβλήματα που θα σκεφτείτε ως προς το κόψιμο, για να τα ενδυναμώσετε στα μαθηματικά. Δεν έχει γεννηθεί ακόμα το γλυκό που θα ζήσει μετά από διανυκτέρευση στο σπίτι μου, οπότε αποφεύγω τη ζαχαροπλαστική 10 μέρες κλεισμένη μέσα.
Όσοι έχουμε επισκεφτεί Λονδίνο, Παρίσι, Αμερική, ξέρουμε ότι τα παιδιά αυτών των άμοιρων προσφύγων θα είναι οι μελλοντικοί μας γιατροί, αρχιτέκτονες κ.λπ. Διότι μελετούν 1.000 φορές παραπάνω και έχουν στόχο να αριστεύσουν. Μέσω του προγράμματος ένταξης «Curing the Limbo» που τους προσφέρει ο δήμος Αθηναίων, όπως μας εξήγησαν η κ. Κοτανίδη και η κ. Δασκαλάκη, τους δίνεται η δυνατότητα κοινωνικής ένταξης. Η σύμπτωση, πρωτοξάδελφη της τύχης, μας έφερε αυτό το επεισόδιο σαν ένα ξυπνητήρι επίγνωσης της αληθινής ουσίας της ύπαρξής μας. Ας ξυπνήσουμε!
Η νίκη του Διονύση ήταν ξεκάθαρα από το «χεράκι» της παραγωγής, που θέλει να προστατεύσει τα «δικά» της παιδιά, δηλαδή τους παίκτες που έχουν να δώσουν στο ριάλιτι και όχι στη μαγειρική. Με το ίδιο σκεπτικό έγινε και η Κατερίνα αντίπαλος και βρέθηκαν οι δύο ερασιτέχνες με ασυλία ως «δώρο εξ ουρανού». Είχαν ένα ολόκληρο επεισόδιο να αποδώσουν ως ηθοποιοί ενός άγραφου σεναρίου, καθώς ήξεραν ότι θα μείνουν ό,τι κι αν γίνει.
Ο Διονύσης το κατευχαριστήθηκε, γυρνώντας με αμάνικο χειμωνιάτικα, τραγουδώντας, μοιράζοντας φιλιά και στις δύο ομάδες. Είναι τόσο διπλωμάτης, που του βγάζω το καπέλο. Εγώ παθιάζομαι τόσο πολύ που θα αρρώσταινα εάν μου έκαναν αυτό το swap. Σιγά μην είχε πρόβλημα ο Διονύσης με την τράμπα ομάδας που τους επεβλήθη. Μέσα σε λίγα λεπτά φώναζε «Red Family», κάνοντας έξαλλο τον Λιάκο, ο οποίος έχω καταλήξει ότι είναι Σκορπιός στο ζώδιο. (Άση Μπήλιου, μάθε να μας πεις, παρακαλώ!)
Η Κατερίνα, από την άλλη, φώναζε συνεχώς και παραληρούσε. Απαιτούσε να τελειώνουν την κάθε τους πρόταση με τη λέξη «σεφ». Βούρδουλα είπε ότι χρειάζονται οι παίκτες. Το παράκανε μεν, αλλά αναρωτιέμαι εάν όντως το χρειάζονταν. Εάν τους μιλούσε ήρεμα και χαμηλόφωνα, δύσκολα θα τους είχε επιβληθεί, καθώς μοιάζουν με απείθαρχους μαθητές που κάθε μέρα ψάχνονται για κοπάνα. Ο Κώστας έβριζε θεούς και δαίμονες επειδή βαριόταν να πάει στη λάντζα. Μόνο ο Γιώργος γελούσε. Γέλιο σαρδόνιο που θα του βγει σε θυμό στο επόμενο επεισόδιο την ώρα της κρίσης.
Οι άλλοι όντως είχαν ψιλοφρικάρει. Το σατανικό γέλιο της Κατερίνας στις συνεντεύξεις ήταν λες και την είχε σκηνοθετήσει ο Ταραντίνο για το «Άδωξοι Μπάσταρδη». Κακότροπη συμπεριφορά. Αφού της αρέσει να τη φωνάζουν «φράου», ας το βγάλει ως ντομινατρίξ όταν βγει από το σπίτι. Αλλιώς, η ίδια θα υποφέρει μόνη στο πατάρι της ζωής.
Ο Σταυρής γκρίνιαζε ότι η Ντέμη είναι αργή σαν σαλιγκάρι. Στον εαυτό του έδωσε το όνομα του σούπερ ήρωα Flash. Εκεί μου ήρθε η επιφοίτηση. Όταν είσαι ικανός να κάνεις πολλά πράγματα μαζί, τότε μπορεί να χάνεις την ουσία. Πλατειάζεις, δεν εντρυφάς. Πραγματικά θεώρησα ότι είχε κάνει καταπληκτικό πιάτο στο τεστ δημιουργικότητας, αλλά δεν είμαι σίγουρη για τη γεύση πια. Ζούμε στην εποχή που πρέπει να ξαναβρούμε την ουσία, Σταυρή. Η μάνα όλων μας, η Γη, δεν έχει άλλους πόρους για φτιασίδια.
Βλέπουμε Σταύρο, Δημοσθένη και Ηρακλή από την κόκκινη ομάδα να κάνουν προσθέσεις και πολλαπλασιασμούς, προσαρμόζοντας τη συνταγή ώστε να φτάνει για 55 άτομα που είναι συνολικά οι καλεσμένοι, και ξεκαθαρίζονται δύο πράγματα. Πρώτον, πως είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η παραγωγή δεν τους αφήνει καθόλου κινητά, και, δεύτερον, ότι η παιδεία μας θέλει άμεσα υποστήριξη. Καταρρέει, όπως οι φωλιές από κανταΐφι που έφτιαξαν, και σίγουρα θα τους κάψουν στη βαθμολογία την ερχόμενη Δευτέρα.
Ο Σταύρος άρχισε να ρωτάει πόσο κάνει το 180 επί 6 και κατέληξαν, μετά από διαβούλευση, ότι χοντρικά κάνει κάπου 1.200. Το «ακριβώς» δεν μπορούσαν να το βγάλουν. Το 55 επί 6, κατέληξαν, μετά από πολλές διενέξεις, ότι κάνει 325. Στη βασική προπαίδεια έμεινε μετεξεταστέος ο Ηρακλής, που δεν θυμόταν καν πόσο κάνει το «έξι οκτώ». Ελπίζω η συνταγή να μην ήταν ακριβείας. Γατάκια είναι σε κάτι τέτοια οι Αμερικανοί, που μετράνε τα πάντα με φλιτζάνια, κουτάλια κ.λπ.
O Διονύσης, για να την μπει στον Κουτσόπουλο, που του τραγουδούσε ισπανικά, μας τραγούδησε κι αυτός, με φωνή ίδια βραχνή του Tonino Carotone, το «Me cago en el amor», ένα ιταλοϊσπανικό τραγούδι που περιγράφει τη ματαιότητα όλων. Είναι η πρώτη φορά μέσα στην καραντίνα που τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι στα μάτια μου, ακούγοντας τα λόγια του.
E' un mondo difficile / Δύσκολος ο κόσμος
E vita intensa / Κι έντονη η ζωή
Felicita' a momenti / Στιγμιαίες ευτυχίες
E futuro incerto / Το μέλλον αβέβαιο
Il fuoco e l'acqua / Φωτιά και νερό
Con certa calma / Σε πλήρη ηρεμία
Serata di vento / Φύσηξε το βράδυ
E nostra piccola vita / Μικρή η ζωή μας
E nostro grande cuore / Κι η καρδιά μας μεγάλη
Βλέπω ξεκάθαρα πια τους δύο Κύπριους να φτάνουν σίγουρα στους 4 και έναν στον τελικό. Είμαι περίεργη να δω εάν ο Ιωάννης θα σώσει κάποιον την τελευταία εβδομάδα, που θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την κάρτα. Εκεί θα δούμε τις αληθινές συμπάθειες. Θα είχε πλάκα να χάσει τη δοκιμασία αυτή η μπλε ομάδα και να ψηφίσουν προς αποχώρηση τον Σταυρή ως υπαρχηγό, καθώς η Κατερίνα έχει ασυλία. Είμαι σίγουρη ότι ο Ιωάννης θα τον έσωζε. Αλλά με έχετε καταλάβει πια. Είμαι αθεράπευτα ρομαντική.
Τα πιτάκια που έφτιαξε τελευταία στιγμή ο Ιωάννης είναι που με έκαναν να θέλω να κερδίσει η μπλε ομάδα. (Κι ας μαλλιοτραβηχτούν πρώτα Κατερίνα και Γιώργος, όπως είδαμε στο τρέιλερ.) Πόσο γλυκά ρώτησε ο Ιωάννης την Κατερίνα εάν θέλει να τον βοηθήσει. Κι εκείνη, από «Frau Hitler», όπως μας έχει πει ότι τη φωνάζουν στο δικό της σπίτι, έδειξε το γλυκό κομμάτι του εαυτού της. Ο θυμός της έλιωσε σαν κεράκι.
Τα πιτάκια αυτά είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν οποιαδήποτε «αλοιφή», που εγώ τη λέω ντιπ. «Dip» στα αγγλικά σημαίνει βουτάω. Και πάντα, όταν έχω την οποιαδήποτε καλή ντιπ μπροστά μου, ονειρεύομαι τον εαυτό μου σαν τον Σκρουτζ στην πισίνα του με τις χρυσές λίρες. Να ανεβαίνω στον αναβατήρα και να ρίχνω μια βουτιά με το κεφάλι. Τόσο πολύ αγαπάω τις ντιπ.
Μια ωραία τέτοια ντιπ έκανε και ο Σταύρος σήμερα και τη σέρβιρε χωρίς να φοράει γυαλιά. Το πώς έβλεπε, χωρίς γυαλιά, το έχουμε αναλύσει σε άλλο άρθρο. Δεν ήξερε την ονομασία της, που είναι Baba Ghanoush, αλλά μικρός είναι ακόμα, θα γνωρίσει τις κουζίνες του κόσμου, εάν δεν έχει έρθει το τέλος όλων μας. Ας επικεντρωθεί στην εκμάθηση της δικής μας κουζίνας προς το παρόν, μπας και μάθει εάν μπαίνει κρεμμύδι στον ντάκο. Αληθινά, δεν ήξεραν σε πολλά τι να κάνουν κι αυτό δείχνει πόσο πιο αδύναμη είναι η ομάδα τους από την μπλε.
Σας δίνω σήμερα αυτές τις δύο μεσογειακές συνταγές, πιτάκια με μπαμπαγκανούς, γιατί είναι εύκολες. Τώρα που είμαστε όλοι σε καραντίνα, μάθετε να κάνετε ψωμιά. ΑΞΙΖΕΙ!
Αραβικά πιτάκια
360 γρ. σκληρό αλεύρι
150 γρ. μαλακό αλεύρι
2 κ.γ. αλάτι
1 κ.σ. ζάχαρη
1 κ.γ. ξερή μαγιά
15 ml ελαιόλαδο
250 ml νερό στη θερμοκρασία του σώματος
Κοσκινίζουμε τα αλεύρια με το αλάτι και τη ζάχαρη.
Διαλύουμε τη μαγιά στο νερό για 3 λεπτά. Βάζουμε μέσα σε μια μεγάλη λεκάνη το αλεύρι, κάνουμε μια τρύπα στη μέση, ρίχνουμε μέσα τη μαγιά και το λάδι και ανακατεύουμε.
Ζυμώνουμε για 5 έως 10 λεπτά, μέχρι η ζύμη γίνει ελαστική.
Βάζουμε τη ζύμη μέσα σε ένα λαδωμένο γυάλινο μπολ, σκεπάζουμε με μια βρεγμένη, αλλά στραγγισμένη πετσέτα και αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί μέσα σε κρύο φούρνο από 1½ έως 2 ώρες.
Μπουνίζουμε λίγο ακόμα τη ζύμη, δημιουργούμε ένα μπαστούνι και το χωρίζουμε σε οκτώ κομμάτια. Σκεπάζουμε και αφήνουμε να ξεκουραστούν για μισή ώρα ακόμα.
Ανοίγουμε κάθε μπαλάκι με τον πλάστη, δημιουργώντας έναν ολοστρόγγυλο κύκλο διαμέτρου 15 εκ. Μεταφέρουμε τις πίτες σε ταψιά όπου έχουμε απλώσει αντικολλητικό χαρτί, σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα και αφήνουμε στην άκρη για 15 λεπτά.
Ψήνουμε σε μαντεμένιο ή αντικολλητικό σκεύος στο μάτι ή, για ακόμα πιο αυθεντική γεύση, πάνω σε κάρβουνα στο μπάρμπεκιου, όπως έκανε και ο Κώστας.
Μπαμπαγκανούς
2 μέτριες μελιτζάνες
2 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένο
Χυμό ενός λεμονιού
125 ml ταχίνι
Αλάτι
Ελαιόλαδο
Κομμένος φρέσκος μαϊντανός, καπνιστή πάπρικα, σπόρια από ρόδι
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς. Στη μεσαία σχάρα του φούρνου ψήνουμε τις μελιτζάνες όπως είναι ολόκληρες, μέχρι να μαλακώσουν, για περίπου 30-40 λεπτά, γυρίζοντάς τες κατά διαστήματα. Μπορούμε να τις ψήσουμε προσεκτικά στο γκαζάκι ή στα κάρβουνα.
Τις ξεφλουδίζουμε, ενώ είναι ακόμα ζεστές, και αφαιρούμε τα κοτσάνια. (Εγώ βγάζω και τα σπόρια, αλλά ο Σταύρος δεν τα έβγαλε.)
Κόβουμε τη σάρκα, την τοποθετούμε σε ένα σουρωτήρι και την ανακατεύουμε ώστε να φύγει η επιπλέον υγρασία.
Την πολτοποιούμε στο μπλέντερ μαζί με το σκόρδο, μέχρι να γίνει ένας τραχύς πουρές.
Προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού και το ταχίνι και αλέθουμε ξανά.
Προσθέτουμε αλάτι ανάλογα με την προτίμησή μας και επιπλέον λεμόνι, αν χρειάζεται.
Σκεπάζουμε το μπαμπαγκανούς και τοποθετούμε στο ψυγείο μέχρι να σερβίρουμε. Μεταφέρουμε σε ρηχό πήλινο μπολ ή πιάτο, ανακατεύοντας με το πίσω μέρος μιας ξύλινης κουτάλας την επιφάνεια για να κάνουμε κοιλότητα. Περιχύνουμε με λάδι και πασπαλίζουμε ελαφρά με μαϊντανό, καπνιστή πάπρικα και λίγο ρόδι.
——————————————————————————-
Κάθε επεισόδιο που παρουσιάζεται στο «MasterChef» είναι αποτέλεσμα βαθιάς αγάπης, σκληρής δουλειάς και μόχθου πέραν των 100 εργαζομένων.
Όλοι εμείς, που είμαστε αρρωστάκια με το φορμάτ, τους ευχαριστούμε που τις δύσκολες αυτές ώρες συνεχίζουν να εργάζονται και μας χαρίζουν αυτές τις στιγμές ξεγνοιασιάς. Θεωρώ πολύ σωστό που το Star μείωσε στο μισό τις εκπομπές, έτσι ώστε να μας συντροφεύει το παιχνίδι όσο περισσότερο γίνεται. Τώρα παρακολουθούμε ακόμα επεισόδια που είναι γυρισμένα αρχές του χρόνου. Εξού και δεν εφαρμόζονται τα μέτρα προστασίας που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας.
Γελάω κάθε φορά που βλέπω ότι οι παίκτες δεν φοράνε γάντια πια όπως παλιά. Ο Κοντιζάς, που στις πρώτες σεζόν, προέτρεπε τον κόσμο να αλλάζει γάντια συνεχώς, στη φετινή σεζόν τούς προτρέπει απλώς να πλένουν τα χέρια τους. Φαντάζομαι, τα τέσσερα χρόνια που δουλεύει για το «MasterChef», κατανόησε, ως πατέρας πια, το οικολογικό πρόβλημα του πλανήτη μας. Εάν ήταν live τα επεισόδια, θα τους έλεγε να τραγουδάνε δύο φορές το «Happy Birthday» για να σιγουρέψουν ότι έχουν περάσει τα 20 δευτερόλεπτα, χρόνος ικανός να σκοτώσει τον ιό. Πλένουμε τα χέρια μας σωστά, λοιπόν, σε όποιο σπίτι κι αν μπούμε. Γιατί ένα σπίτι έχουμε όλοι μας, μέσα ή έξω από το παιχνίδι, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε στον κόσμο. Τη Γη.
Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές κι ελπίζω να είμαστε όλοι καλά να δούμε φέτος τελικό στο «Masterchef» και να απολαύσουμε και επόμενη σεζόν! Για να πιάσει η ευχή, να ξεμπερδέψουμε γρήγορα από αυτή την περιπέτεια, μένουμε σπίτι.
