Διαβάζω ότι στο παλιό ιαπωνικό ημερολόγιο ο μήνας Mάιος λέγεται Σατσούκι (ιαπωνικά: 皐月). Είναι, επίσης, ένα κοινό όνομα για τις γυναίκες. Οι μαθητές της Ιαπωνίας παθαίνουν κάτι που λέγεται «ασθένεια του Μάη» και βαριούνται που ζουν. Έτσι νιώθω κι εγώ. Με τη μαγιάτικη πανσέληνο να φορτώνει, για να σας πω την αλήθεια μου, με το ζόρι κάθισα να δω το επεισόδιο της Δευτέρας. Όταν, βέβαια, στρώθηκα και το παρακολούθησα, γέλασα τόσο πολύ με τον Κουτσόπουλο! Είχε ρέντα ο άτιμος και πραγματικά κέντησε με τις ατάκες του.
Συνταγή με μέλι είχα ετοιμάσει, αλλά δεν θα δώσω συνταγές σήμερα, τελικά. Το μέλι που είχε η κηρήθρα στο τεστ δημιουργικότητας πιο πολύ χρειάζεται να μπει στα λόγια που χρησιμοποιούμε αυτή την εβδομάδα παρά σε οποιαδήποτε γλυκιά παρασκευή μας. Παρεκτράπηκε η γεύση του «MasterChef» με πικρά λόγια, λόγια ψεύτικα.
Πάμε στη θεωρία, λοιπόν, και η πρακτική ας μείνει πιο πίσω. Προτιμώ να διαβάσω λίγο για το υπέροχο αυτό ζουζούνι, τη μέλισσα, στο μπλογκ των Ελλήνων καλλιεργητών και να σας τα μεταφέρω. Γνωρίζω ότι οι λόφοι των Κυκλάδων μας, με τους θάμνους του μεσογειακού συστήματος, το θυμάρι, τις φίδες, το φασκόμηλο και πολλούς άλλους, είναι αρχαίος τόπος βοσκής για τις μέλισσες. Τι κρίμα που όλοι αυτοί οι θάμνοι ήδη καταστρέφονται στην Τήνο αυτή την εβδομάδα για να τοποθετηθούν τσιμέντα. Έχω ταξιδέψει αρκετά στη ζωή μου για να δω πόσο εύκολα μπαίνουν μέσα στη θάλασσα, χωρίς καμιά επιβάρυνση στις μελισσούλες μας. Το νομοσχέδιο του αίσχους ψηφίστηκε σήμερα και ένα αβέβαιο μέλλον για το περιβάλλον γοργά ξημερώνει.
Η μέλισσα, προτού ξεκινήσει για την ανίχνευση τροφής, δημιουργεί πρώτα μέσα στην κυψέλη ύμνο ανοιξιάτικης μελωδίας! Έτσι κι εμείς την Κυριακή, τελευταία μέρα της καραντίνας, στην ύστατη βόλτα μας με sms, τραγουδούσαμε δυνατά λες και η δύναμη της φωνής μας θα έκανε το θαύμα της μέλισσας. Σαν μελισσούλες κι εμείς, το πρωί φτιάξαμε μαρμελάδα φράουλα για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Αναμένουμε τα βερίκοκα, τα κεράσια και όλα τα άλλα που η άνοιξη μας χαρίζει απλόχερα, με περισσή αγάπη, που λέει κι ο θείος Λεό.
Όσο για την «καραμέλα» που ακούσαμε στο Star ότι στο αγγλικό «MasterChef» κέρδισε Κρητικιά ερασιτέχνης, ας ξεκαθαρίσουμε ότι το φορμάτ εκεί δεν δέχεται επαγγελματίες, παρά μόνο ερασιτέχνες, σαν την Κατερίνα. Είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί κανένας ερασιτέχνης να κερδίσει τον ελληνικό τίτλο. Η κουζίνα έχει απίστευτη πίεση και τα παιδιά που έχουν δουλέψει σε κουζίνες γνωρίζουν πόσο «καίει».
Και τι ζητάει από εμάς η φύση; Λίγο να τις νοιαστούμε τις μέλισσες. Διότι με τους παγκόσμιους ψεκασμούς, φυσικά λόγω της επιβαρυντικής καλλιέργειας που εξηγήσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, οι μέλισσες κινδυνεύουν. Η μέλισσα αποτελεί τον κυρίαρχο επικονιαστή στη φύση, καθώς ένα συνηθισμένο μελίσσι με 50.000 μέλισσες επικονιάζει 500.000 άνθη την ημέρα. Από τα 100 είδη φυτών που προσφέρουν το 90% της τροφής στον κόσμο, το 70% γονιμοποιείται από τις μέλισσες. Συνεπώς, το ουσιαστικότερο «προϊόν» της μέλισσας είναι η επικονίαση, αφού αυτή η προσφορά της στη φύση ξεπερνάει την αξία όλων των προϊόντων της κυψέλης.
Η κάθε μέλισσα, που ζυγίζει μόλις 0,1 γραμμάριο, γεμίζει το σπίτι της με 35 κιλά μέλι τον χρόνο. Επισκέπτεται 17.000.000 λουλούδια για να φτιάξει το κάθε κιλό. Οι μέλισσες και ο άνθρωπος είναι τα μόνα έμβια όντα που μεταποιούν την πρώτη ύλη, παρασκευάζοντας τροφή. Το μέλι είναι πλήρης τροφή και μπορεί να διατηρηθεί σφραγισμένο στην κηρήθρα για χιλιάδες χρόνια και το μάθαμε αυτό, καθώς βρέθηκε στις πυραμίδες της Αιγύπτου. Για ένα κιλό μέλι χρειάζονται 4 κιλά νέκταρ, δηλαδή 13.000 μέλισσες να πετάξουν 177.000 χιλιόμετρα και να επισκεφτούν 3-4 εκατομμύρια λουλούδια (η περίμετρος της γης είναι 40.000 χλμ.) για να ρουφήξουν το νέκταρ. Για ένα κιλό κερί οι μέλισσες πρέπει να καταναλώσουν 8 κιλά μέλι, που σημαίνει πως για τη συλλογή του θα διανύσουν 8x177.000 =1.416.000 χλμ.
Η μέλισσα αποτελεί αποδεδειγμένα τον ισορροπιστή της φύσης και χρειάζεται την προστασία όλων μας. Διαβάζω ότι χωρίς τις μέλισσες η ζωή στον πλανήτη θα διαρκούσε το πολύ τέσσερα χρόνια! Είναι τώρα η ώρα να μάθουμε καλύτερα πόσο σημαντική είναι η φύση στη ζωή μας και να σεβόμαστε περισσότερο κάθε ζωντανό.
Δεν έχω ξεπεράσει τη στενοχώρια μου με την αποχώρηση του Κώστα. Είμαι μια θερμόαιμη, παθιάρα γυναίκα, τι να κάνουμε; Σκεφτείτε ότι είναι η πρώτη φορά που δεν είδα καν το masterclass της Κυριακής. Το παιχνίδι το βρίσκω πλέον άγλυκο, ανάλατο, χωρίς ούτε έναν κόκκο πιπεριού. Διάβασα, όμως, τις συνταγές και τους έδειξαν μόνο γλυκά.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο σεφ «κυπαρίσσι στον κήπο της καρδιάς μας» είχε διδάξει φρέσκια πάστα. Άρα, οι παίκτες-σπασικλάκια θα έπρεπε να σκίσουν αυτή την εβδομάδα με τα ζητούμενα του παιχνιδιού. Ο Γιώργος γύρισε στο «MasterChef» άλλος άνθρωπος. Ελπίζω να το κρατήσει. Για τις μαγειρικές του δυνατότητες τον έγραψαν οι παππούδες του στο παιχνίδι. Τη στιγμή που κέρδισε τη Mastercard υπήρξε απερίγραπτος ενθουσιασμός στο τσατ! Ο Διονύσης ποτέ δεν έχει πάει στον τάκο. Εγώ, στην παρέα, τον ονοματίζω ΟΗΕ και το γεγονός ότι δεν έχει κατέβει ποτέ στον τάκο φτάνει για να καταλάβετε το γιατί. Δεν είναι με κανέναν και είναι με όλους. Είπε στο κιου ότι το μόνο που του έχει λείψει στο σπίτι είναι οι αγκαλιές. Μια φίλη τον είδε στο κέντρο τις προάλλες, τρικάβαλο με δυο κορίτσαρους. Ο καθένας για τον στόχο του μένει έγκλειστος.
Στο τεστ δημιουργικότητας είδα ελληνικά προϊόντα και αναθάρρησα. Η μεσογειακή διατροφή, η «άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας», σύμφωνα με την Unesco, εκφράζεται έξοχα στα ελληνικά γλυκά με μέλι. Η κηρήθρα που δόθηκε ως δύσκολο προϊόν παίζει να είναι το πιο εύκολο που έχει δοθεί ποτέ! Ο Κοντιζάς έως και παστέλι με ντάσι τούς έχει δείξει να φτιάχνουν. Απλώς τα παιδιά έχουν συνηθίσει πλέον στα ανατολίτικα καλούδια. Αν είχε δοθεί γιούζου, θα πετάγανε τη σκούφια τους.
Ακόμα και σε αυτόν τον απλό συνδυασμό η Μαρία χρειάστηκε την απόλυτη βοήθεια του Μπέλλου, ο οποίος της εξήγησε χαρτί και καλαμάρι πώς έπρεπε να δημιουργήσει το πιάτο της. Όταν δεν της βγήκε η γρανίτα με τσάι και σαφράν, δίστασε και ήταν διατεθειμένος ο άμοιρος να της δώσει τη δική του, αλλά τελικά έμεινε στο να της πει να προσθέσει λίγη ξανθάνη.
Να ξέρετε ότι ο κρόκος Κοζάνης, αληθινός θησαυρός της ελληνικής γης –γιατί έτσι θα έπρεπε να τον αποκαλούν, εάν αγαπούν τη χώρα τους, και όχι σαφράν–, είναι από τα πιο πολύτιμα προϊόντα μας που φύονται στο χωριό του Κρόκου Κοζάνης. Χρειάζονται 150.000 λουλούδια για να προκύψει ένα μόνο κιλό στίγματα του άνθους του κρόκου και όλη η διαδικασία, από την αρχή μέχρι το τέλος, γίνεται με τα χέρια. Γι' αυτό είναι και τόσο ακριβό. Είναι φρόνιμο να αγοράζετε μόνο αυτό του συνεταιρισμού, με άψογη διαδικασία αφύγρανσης, και όχι τα υπόλοιπα, που είναι συνήθως νοθευμένα με τούρκικα ή ιρακινά λουλούδια. Αυτά ας τα λένε σαφράν οι σεφ. Δεν με νοιάζει. Ειδικά τα εισαγόμενα που είναι σε σκόνη συνήθως είναι προϊόντα νοθείας με γύρη, κουρκουμά κ.λπ. και πολύ εύκολα την πατάει κανείς! Η σχεδόν δύο αιώνες τεχνογνωσίας που έχουν αναπτύξει στην Κοζάνη κάνει το ΠΟΠ προϊόν τους –με εξειδικευμένο κωδικό ISO 3632– απίστευτα αξιόπιστο και ποιοτικό και με σαφή ανώτερη ποιότητα που υπερέχει των άλλων χωρών.
Τα στίγματα του κρόκου περιέχουν σημαντικές ποσότητες χρωστικών, οι οποίες καλούνται κροκίνες. Έχουν μέσα σάκχαρα που διαλύονται στο νερό κι έτσι την ώρα του μαγειρέματος δίνουν το πορτοκαλοπορφυροχρυσαφένιο χρώμα. Η ελαφριά πικάντικη γεύση των στιγμάτων του κρόκου προέρχεται από την πικροκροκίνη, το συστατικό της γεύσης του λουλουδιού, και περιέχει κι αυτό σάκχαρα υδατοδιαλυτά. Η ουσία του αρώματος του κρόκου, η σαφρανάλη, δεν βγαίνει όταν το λουλούδι είναι σε ανθοφορία, εξού και τότε δεν μυρίζει.
Η ουσία του αρώματος δημιουργείται κατά την ξήρανση και καταστρέφεται εύκολα με τη θερμοκρασία, γι' αυτό ο κρόκος επιβάλλεται να μπαίνει στο τέλος του μαγειρέματος, γιατί αλλιώς χάνει το άρωμά του. Όπως επίσης δεν πρέπει να μπαίνουν πάνω από λίγα στίγματα σε καμία παρασκευή συνταγής, αλλιώς αλλοιώνεται η γεύση, αναδίδεται πικρίλα και βγαίνει βαρύ το φαγητό. Κρατήστε αυτήν τη συμβουλή μου, ζαμπονοτυροπιτάκια μου των επόμενων σεζόν, όπως κράτησε και η Κατερίνα το ξένο γράμμα, βάζοντας από κάτω φαρδιά πλατιά την υπογραφή της.
(Εδώ ας πούμε ένα μπράβο στην δικηγόρο κ. Πανά που ενήργησε άμεσα και ως σωστή επιστήμων μάς έσωσε από το να ξαναδούμε την αντιγραφέα στο «Κού Κου». Γαργάρα το έκαναν το θέμα και την εξαφάνισαν μετά την αποκάλυψη, ενώ είχαν πει ότι θα την ξαναφέρουν. Οι εύλογες απορίες, δηλαδή πώς η παραγωγούλα, της ίδιας εταιρείας βεβαίως βεβαίως με το πρωινάδικο του Star, δεν κατάλαβε εξαρχής ότι δεν γνωρίζει η κοπέλα εκ Γερμανίας τόσο καλό συντακτικό, ήγειραν πανελλαδικώς πολλές υποψίες ότι οι ίδιοι της είχαν δώσει το γράμμα. Δεν κολάζομαι. Βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.)
Η Κατερίνα έκλαιγε λέγοντας ότι τα παιδιά την κατηγορούν ότι η παραγωγή τη βοήθησε με τη δοκιμασία αποχώρησης. Ε, ναι, η αλήθεια πάντα πονάει, Κατερίνα μου. Όταν σου είπαν κι εσένα τη δική σου αλήθεια, έκλαιγες. Ανθρώπινο. Και αν πάω τώρα εγώ στον Πάνο και του πω κατάμουτρα και τη δική του αλήθεια, φυσικά, ακόμα κι αυτός, που είναι πολύ πολύ αντρουά, θα πονέσει. Εννοείται ότι η δοκιμασία αποχώρησης ήταν όντως κομμένη ραμμένη στα μέτρα της Κατερίνας. Απορώ πώς τόλμησε να το αμφισβητήσει. Αλλά εδώ αμφισβήτησε την κρίση των κριτών στην τελευταία δοκιμασία αποχώρησης, που δεν ενέκρινε τη βαθμολογία του Σταυρή. Ζυμαρικά έχουμε δει από αυτή την παίκτρια. Ψέματα είναι; Και η φρέσκια πάστα θέλει εμπειρία που η Κατερίνα, τόσες φορές που την έχει κάνει, την έχει στο τσεπάκι της. Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η αλήθεια. Της δίνουν πλεονέκτημα. Ποιον βοήθησαν με τα dumplings; Την Ντέμη, η οποία, γνώριζαν πολύ καλά, ότι δεν τα έχει ξανακάνει ποτέ της; Την Ντέμη, που ήταν απούσα, καθώς ήταν ασθενής την ημέρα που τα έκαναν ζυμαρικά στο masterclass; Αν έκαναν νιόκι, τότε θα ευνοούσαν την Ντέμη! Ή μήπως ευνόησαν τη Μαριάννα, που άιντε να έχει ξανακάνει μια-δυο φορές το κοριτσάκι. Τώρα τελείωσε τη σχολή της και στην καλύτερη να έχει κάνει και πρακτική, δηλαδή να έχει καθαρίσει έναν σκασμό πατάτες.
Εδώ να θερμοπαρακαλέσω, επειδή είμαι άρρωστη με το να μαθαίνουν σωστά τα παιδιά, ότι δεν λέγονται dumBlings, σεφ Θωμά, αλλά dumPlings. Τους μαθαίνετε που τους μαθαίνετε όλα τα ασιατικά, ας τα μάθουν σωστά. Το γράψατε λάθος στη συνταγή σας και καθιερώθηκε ήδη η λάθος προφορά τους μέσα στο σπίτι.
Όταν ήταν υποψήφιος ο Κώστας, είχαν να αντιγράψουν μισελενάτο γλυκό του σεφ Μωυσίδη με 9 παρασκευές!
Σήμερα είδαμε:
1. Ένα κενέλ από σάλσα, που στην Αμερική οι υπάλληλοι στα μανάβικα το φτιάχνουν κάθε πρωί μόνοι τους και το πουλάνε, ok, όχι σε μορφή κενέλ με τζελ αλλά μέσα σε απλό πλαστικό κουτάκι. (Άσχετο, αλλά το γεγονός ότι βάζουν συνταγή με ντομάτα, Ιανουάριο μήνα, με ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ. Ας γίνει κατανοητό πλέον ότι σας μιμούνται. Δώστε, επιτέλους, κάποια σωστά μηνύματα στους τηλεθεατές, σεφ!)
2. Κραμπλ, συνταγή που διδάσκεται στα οικοκυρικά στο δημοτικό! Αλήθεια λέω, έχω βιβλίο μαγειρικής του άντρα μου απ' όταν ήταν μαθητής και κουφάθηκα όταν το διάβασα!
3. Έναν απλό ταραμά, που τον φτιάχνει και η κουτσή Μαρία στην Ελλάδα. Με λίγο τριμμένο αυγοτάραχο μέσα. Σκέφτομαι αν της έδιναν ολόκληρο το μπαστούνι τι κλάματα θα έριχνε!
4. Φρέσκα dumplings, που η Κατερίνα μπορούσε να τα κάνει και με κλειστά τα μάτια. Κι εγώ έβαψα μία φορά τα νύχια των ποδιών μου κόκκινα και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα έκανα, αλλά δεν σημαίνει ότι ξέρω να αφαιρώ κάλο ή να καθαρίζω στριμμένο νύχι, όπως κάνει μια επαγγελματίας πεντικιουρίστ.
5. Μια γαρίδα αχνιστή. Αστείο πράγμα. Και γέμιση γαρίδας για το dumpling. Σιγά τα ωά! Έχει αυτή η συνταγή οποιαδήποτε σχέση με τις συνταγές που κλήθηκαν να φτιάξουν ως προτεινόμενοι ο Κώστας, Ο Γιώργος, ο Ηλίας, ο Ηρακλής, ο Ιωάννης και δεν θυμάμαι και πιο πριν – αλλά και βαριέμαι να ψάξω. ΚΑΜΙΑ!
Συνεπώς, ξεκάθαρα ευνοήθηκε η Κατερίνα και όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν θα μπορέσω να τον κάνω να το καταλάβει όσα σεντόνια και να γράψω. Αλλά εδώ είδα σήμερα ποστ με 7.000 κοινοποιήσεις, όπου αναφερόταν πως το κρεμμύδι θεραπεύει τον κορωνοϊό! Αν έκανα ερώτηση ως σχόλιο στο συγκεκριμένο ποστ για το παιχνίδι, φαντάζεστε ποιον θα υποστήριζαν.
Το βράδυ πριν από τη δοκιμασία αποχώρησης είδαν το απόλυτο θρίλερ «Ο εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ», όπως είπε η Μαριάννα. Λογικό που δεν κοιμήθηκαν το βράδυ. Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία μιας κοπέλας από τη Βαυαρία που είχε εισαχθεί σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, χωρίς όμως να υπάρξει αποτέλεσμα. Στο διάστημα που ακολούθησε, και ενώ έπαιρνε αντιεπιληπτικά και αντικαταθλιπτικά χάπια, της δημιουργήθηκε η έμμονη ιδέα ότι γύρω της κυκλοφορούν δαίμονες. Υποβλήθηκε σε μια σειρά 67 εξορκισμών συνολικά και πέθανε. Μια άθεη δικηγόρος ανέλαβε να υπερασπιστεί τον ιερέα που της έκανε τον εξορκισμό για την κατηγορία του φόνου εξ αμελείας. Φρικτό έργο για να δεις την παραμονή δοκιμασίας αποχώρησης των κοριτσιών. Είναι να απορεί κανείς πώς τους αφήνουν τέτοια έργα μέσα στο σπίτι. Τηλεόραση ή Ίντερνετ, υποτίθεται, δεν έχουν. Ποιος τα διαλέγει λοιπόν; Αυτός δεν είναι ένας έμμεσος τρόπος να καταρρακώσεις κάποιους παίκτες; Psychology 101.
Η Κατερίνα είπε στη συνέντευξη: «Δεν είμαι καλά. Δεν κοιμάμαι. Δεν τρώω. Έχω πιεστεί πάρα πολύ. Γίνονται ίντριγκες, πράγματα στο σπίτι, φασαρία. Τι δουλειά έχω εγώ με αυτούς τους ανθρώπους;». Η κοπέλα έχει αρνητικό τροπισμό. Στρέφεται συνεχώς στην απομόνωση και στην άρνηση και ίσως γι' αυτό έχει θεοποιήσει το «μολών λαβέ». Αλλά δεν είναι το «ή ταν ή επί τας» η καλύτερη λύση – για εμάς τουλάχιστον. Μας έχει χαριστεί η ζωή, που είναι το φως και η χαρά. Εμείς είμαστε ηλιοτρόπια, θέλουμε τον ήλιο και πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να τον χαρούμε και να προσαρμοζόμαστε στη θετική πλευρά της ζωής. Δεν θα διαφημίσουμε ποτέ τον θάνατο ή το σκοτάδι.
Παγκοσμίως στο παιχνίδι δεν νομίζω να έχει υπάρξει παίκτης που έκλαιγε κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου επεισοδίου. Κρίμα οι βλεφαρίδες, κρίμα το βάψιμο. Το σύνηθες αψεγάδιαστο μεϊκάπ είχε μετατραπεί σε μακιγιάζ κλόουν. Το ρουζ, από ροζέ, είχε γίνει μαύρο από τη χυμένη μάσκαρα. Τα δάχτυλά της ήταν σταχτί από τη σκιά ματιών. Της έλειπαν μερικές βλεφαρίδες από τα διπλά extensions. Μόνο τα ψεύτικα φρύδια είχαν μείνει ανέπαφα.
Ε, δεν χρειαζόταν να πει και κάτι παραπάνω για να καταλάβουμε ότι εκείνη θα έφευγε από τη δοκιμασία. Πόσο στενοχωρήθηκα γι' αυτή την εικόνα που έβγαλε η παραγωγή από αυτήν τη νέα κοπέλα. Την αγιοποίησαν για να στραφεί ο κόσμος ενάντια σε άλλους παίκτες, που αργότερα, αφού πρώτα θεοποιήσουν, επίσης θα κατακεραυνώσουν.
Έχω παρακολουθήσει τόσα φορμάτ στη ζωή μου, που είναι σαν να βλέπω τη «Μέρα της Μαρμότας». Είναι σαφές ότι έχουν ρίξει τεράστιο βάρος στο τομέα reality, και καλά κάνουν. Λεφτά βγάζουν. Αφού το πρόγραμμα πάει σφαίρα όμως, γιατί να μην μπορούν να κρατήσουν ένα στοιχειώδες επίπεδο; Εμείς, πάντως, οι παλιοί φαν, στο λευκό θα ελπίζουμε, κι ας κερδίζει το μαύρο φέτος. Ένα νέο μανιφέστο πρέπει να γραφεί για την επόμενη σεζόν, εάν και εφόσον υπάρξει. Που να εμπεριέχει και τη νέα νοοτροπία που μας επέβαλε ο ιός. Μια βαθιά αναθεώρηση των στόχων και των αξιών της νέας γαστρονομίας, καθώς όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα μας καταρρέουν.
Σημειώνω το όνομα της ψυχολόγου της εκπομπής για να το συζητήσω με φίλους ψυχολόγους ριάλιτι, εάν την ξέρουν. Δεν έχει γίνει καλή δουλειά φέτος. Η Κατερίνα εμφανίστηκε με τιάρα στο Star. Η μεγαλομανία της μπορεί να την κάνει να νομίζει ότι είναι η Κατερίνα των Μεδίκων, που, μετακομίζοντας από τη Φλωρεντία στο Παρίσι, θεωρείται ότι ξεκίνησε την υψηλή γαλλική κουζίνα.
Δεν υπάρχει ο πρέπων σεβασμός στην ψυχική υγεία στην Ελλάδα. Είναι πολύ λυπηρό φαινόμενο αυτό. Ξεκάθαρα αυτό το κορίτσι δεν έπρεπε να έχει κλειστεί σε ένα σπίτι με 24 ανθρώπους. Tα παιδιά είναι εκεί μήνες κλεισμένα κι έχουν περάσει μέσα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με ελάχιστες επισκέψεις από τους δικούς τους ανθρώπους, που στην περίπτωση της Κατερίνας δεν ξέρω καν εάν ήρθαν από τη Γερμανία. Πώς πέρασε το τεστ του ψυχολόγου, δεν το κατανοώ. Δεν γίνεται να περνάνε άτομα με σοβαρά προβλήματα σε θέματα εγκλεισμού. Αν κάποιος μπει στο σπίτι, επιβάλλεται να βάλει τη φαντασία του να δουλέψει και να βρει δρόμους συνύπαρξης, να μην κάνει τις εμπάθειες κανόνα της ζωής του σπιτιού.
Άτομα που δεν μπορούν να συμβιώσουν σε έναν χώρο δεν επιτρέπεται να λαμβάνουν μέρος σε ριάλιτι, που νοείται ως κατασκήνωση σε όλους τους τομείς, από το φαγητό μέχρι την προσωπική υγιεινή. Τα λίγα χρήματα που τους δίνονται όσο παίζουν ρόλους στο παιχνίδι δεν φτάνουν για το ψυχικό πόνο που τραβούν. Δεν αντέχουν. Τους διαλύει και είναι βαριά η σκιά που αφήνει πάνω τους.
Έξω από την Ακαδημία Πλάτωνος υπήρχε η επιγραφή «ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω», δηλαδή κανείς αγεωμέτρητος να μην εισέλθει. Δεν εννοούσε όμως ο φιλόσοφος να μην μπει κάποιος που δεν ξέρει τα σχήματα. Εννοούσε πως δεν δεχόταν να ασχοληθεί με ανθρώπους που δεν έχουν αίσθηση της γεωμετρικής αρμονίας του σύμπαντος. Το σύμπαν του σπιτιού θέλει ξεκάθαρα άλλη γεωμετρία σε επόμενες σεζόν.
«Έλα Σωτήρη, κόψε τις μαλακίες που θα έφτανε η Κατερίνα τελικό» έγραψε η Ναυσικά στο Τουίτερ. Νομίζω ότι δεν υπάρχει σεφ στην Ελλάδα που δεν συμφώνησε με αυτό το τουίτ. Σίγουρα ο Κοντιζάς είναι ο πιο τρολ κριτής, νομίζω το έχω ξαναγράψει. Εξού και οι απίστευτες γκριμάτσες του. Τον αγαπώ! Περνάω έξω από το μαγαζί του, αφού είμαι τόσο συχνά απέναντι, και το σταυρώνω.
Κι όσο για την «καραμέλα» που ακούσαμε στο Star ότι στο αγγλικό «MasterChef» κέρδισε Κρητικιά ερασιτέχνης, ας ξεκαθαρίσουμε ότι το φορμάτ εκεί δεν δέχεται επαγγελματίες, παρά μόνο ερασιτέχνες, σαν την Κατερίνα. Είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί κανένας ερασιτέχνης να κερδίσει τον ελληνικό τίτλο. Η κουζίνα έχει απίστευτη πίεση και τα παιδιά που έχουν δουλέψει σε κουζίνες γνωρίζουν πόσο «καίει». Προτρέπω τους μελλοντικούς ερασιτέχνες που θέλουν να λάβουν μέρος στο ριάλιτι –ο καθένας για τον δικό του λόγο, από ναρκισσισμό μέχρι εξεύρεση γαμπρού–, πριν δηλώσουν συμμετοχή, να διαβάσουν το καταπληκτικό βιβλίο «Heat» του Βill Buford, ενός συγγραφέα που παράτησε την καριέρα του για να πάει να δουλέψει στο Babbo, εστιατόριο του Μπατάλι.
Στο επόμενο επεισόδιο η Μαρία, που θα είναι αρχηγός, όπως είδαμε, δεν πρόκειται να χάσει με τίποτα η ίδια, ακόμα κι αν καταποντιστεί η ομάδα της. Το ζευγάρι θα το κρατήσουν μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Να μην ανησυχούν οι φαν της, λοιπόν! Το Star Κου Κου έδειξε ότι ο Μπέλλος κερδίζει την ασυλία της επόμενης ομαδικής. Δεν μας έφταναν τα καθημερινά σπόιλερ του ανταγωνιστικού Open. Έχουμε και ενδοοικογενειακό σπόιλερ πια. Δύο μέρες έχει επεισόδια πλέον και με το σπόιλέρ τους ήδη μας ξεκαύλωσαν. Βαριέμαι, μα τω Θεώ, βαριέμαι. Θα γράφω πιο αραιά νομίζω, μέχρι να με ξανακερδίσετε και να χωθώ στον καναπέ μου.
Προς το τέλος της αποχώρησης έχω ανοίξει κι ακούω το ράδιο του Κουτσόπουλου, που έχει καλεσμένο τον Κοντιζά. Είμαι έξαλλη και με τους δυο τους, αλλά έτσι είναι η αγάπη. Πάντα συγχωρεί. Πώς γίνεται, ως επαγγελματίες, να μην υποστηρίζουν την παίκτρια συνάδελφό τους μέσα στην πανδημία και να την έχουν αφήσει έκθετη σε κατηγόριες φαντασιοπληξίας κάθε πικραμένου! Θα ήθελαν να συνέβαινε σ' εκείνους αυτό; Να σπιλώνεται χωρίς καμία απόδειξη το όνομά τους, έτσι στα ξαφνικά; Δεν το νομίζω, εάν κρίνω από το δημοσίευμα του enikos. Είμαι σίγουρη ότι η παραγωγούλα θα το επιδιορθώσει σε επόμενα επεισόδια, αλλά μέχρι τότε; Εδώ πάει η λέξη «κάρμα» που λειτουργεί σαν μπούμερανγκ, θείε Λεό. Μην το πληρώσετε άδικα. Διορθώστε, με δηλώσεις έμμεσες, άμεσες ή όπως προτιμάτε, σαν να δουλεύατε την επόμενη συνταγή που θα γευτούμε εμείς και θα τρώμε στο μαγαζί σας το καλοκαίρι. Εκεί στο Oinoscent, όπου όλοι συχνάζετε, πείτε στον Άρη να σας κάνει τυφλή γευσιγνωσία φρέσκου κόκκινου κρασιού με ένα βαρελάτο Σαββατιανό κι αν βρείτε ποιο είναι ποιο, γράψτε μου! Ε, κάτι παρόμοιο ισχύει και εδώ! Και το ξέρετε!
Έχουν ξεκινήσει το ραδιοφωνικό πρόγραμμα πριν καν τελειώσει το επεισόδιο. Έτσι έχω τον ήχο της τηλεόρασης στο mute. Ευτυχώς! Για καλή μου τύχη, γλίτωσα τον Γιώργο να διαβάζει το love letter. Πιο πολύ πια με αγγίζει η μουσική του σεφ παρά το παιχνίδι στο οποίο παίζει. Πέφτω πάνω στο αγαπημένο μου συγκρότημα, τους Smashing Pumpkins, και το τραγούδι τους «The beginning is the end is the beginning». Ταιριάζει γάντι στο επεισόδιο, από το clopy paste γράμμα μέχρι το φαντασιόπληκτο τοστ, μέχρι τον εγκλεισμό, μέχρι τον ιό, μέχρι τη βαθιά κρίση που ξημέρωσε στη γαστρονομία και κάθεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τη χώρα μας, δηλαδή τη Γη μας!
Is it bright where you are
Have the people changed
Does it make you happy you're so strange
And in your darkest hour, I hold secrets flame
You can watch the world devoured in it's pain
Strange
Strange
σχόλια