Στην όγδοη εξωτερική ομαδική δοκιμασία, οι τρεις παίκτες που ξαναμπήκαν στο τελευταίο επεισόδιο, δηλαδή η Μαριάννα, η Μάρλεν και ο Γιώργος, μαζί με τους παλιούς, μαγειρεύουν στον Φάρο, το rooftop του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Σε ρόλο κριτών δύο υψηλοί προσκεκλημένοι: η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Μαργκρέτε Βεστάγκερ, και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Μαργαρίτης Σχοινάς. Oι ομάδες δημιουργούνται με κλήρωση και καλούνται να μαγειρέψουν, δημιουργώντας πιάτα υψηλού επιπέδου με υλικά φτιαγμένα με περιβαλλοντική ευαισθησία από διαφορετικά μέρη της Ευρώπης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Ο Μαργαρίτης Σχοινάς έγραψε στο Τουίτερ του: «Μια ξεχωριστή βραδιά χθες που γυρίστηκε στις αρχές του χρόνου, όταν ακόμη πιστεύαμε ότι το 2020 θα ήταν μια κανονική χρονιά. Ευχαριστίες στους διαγωνιζόμενους, στους τρεις σεφ και στην άρτια παραγωγή. Η Πράσινη Συμφωνία και η διατροφική ασφάλεια σημαίνουν Ευρώπη».
Ευκαιρία να πούμε λίγα λόγια που έχουν σχέση με την τροφή και την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Η πρόταση της επιτροπής βασίζεται σε μια στρατηγική «από το αγρόκτημα στο πιάτο», με σχεδιασμό ενός δίκαιου, υγιεινού και φιλικού προς το περιβάλλον συστήματος τροφίμων. Υποστηρίζει την παραγωγή μιας πιο βιώσιμης πολιτικής στον τομέα των τροφίμων μέσα από τη συνένωση των προσπαθειών που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στην προστασία του περιβάλλοντος και στη διατήρηση και αποκατάσταση της βιοποικιλότητας, μαζί με τη φιλοδοξία του να διασφαλιστούν στους Ευρωπαίους φθηνά, ποιοτικά και βιώσιμα τρόφιμα, και ταυτόχρονα να εξασφαλιστούν αξιοπρεπή έσοδα για τους γεωργούς και τους αλιείς μας. Τα τελευταία χρόνια 12.000 παραδοσιακά σκάφη, πλεούμενα που σκαρώθηκαν για να ταιριάξουν με τις θάλασσες μας, καταστράφηκαν εξαιτίας μιας απαράδεκτης ερμηνείας ενός κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα πλαστικά, τα οποία με επιδότηση αντικατέστησαν τα παραδοσιακά ελληνικά σκαριά, πάλι υπεραλιεύουν! Μπορεί ο κ. Σχοινάς να ξαναφέρει πίσω τον στόλο μας; Όχι, βέβαια, αλλά ας βοηθήσει όσο μπορεί να απαλειφθεί αυτή η αδικία.
Η επιτροπή δεσμεύτηκε να μεριμνήσει ώστε τα ευρωπαϊκά τρόφιμα να καταστούν παγκόσμιο πρότυπο βιωσιμότητας, χρησιμοποιώντας τη στρατηγική «από το αγρόκτημα στο πιάτο», η οποία θα συνδράμει και την επίτευξη των στόχων της κυκλικής οικονομίας.
Όλη η Ευρώπη μαζί ας βρει λύσεις σωστές και δίκαιες για μια γαστρονομία συμβατή με ένα μέλλον ανθρώπινο για όλους τους κατοίκους της. Σήμερα, ο κόσμος της εστίασης είναι γονατισμένος.
Φέτος, ένας πρωτοεμφανιζόμενος μονοκύτταρος οργανισμός, ο κορωνοϊός, χρειάστηκε μόλις λίγους μήνες για να κατακτήσει όλη τη Γη και να επιβάλει δικούς του όρους και δικούς του ρυθμούς ζωής, κι έχει λειτουργήσει σαν να θέλει να μας επιβάλει, συγχρόνως και με το ζόρι, μέρος της Πράσινης Συμφωνίας και πολλούς από τους 17 στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ.
Από τους 17 στόχους, ο 12ος, που έχει ως αντικείμενο την υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στις διατροφικές συνήθειες που θα διασφαλίζουν ένα φιλικό περιβάλλον. Πρόσφατη δημοσίευση θεωρεί το διατροφικό σχήμα της παραδοσιακής μεσογειακής διατροφής πρότυπο βιώσιμου διατροφικού συστήματος, διότι χαρακτηρίζεται από μεγάλη κατανάλωση φυτικών τροφίμων (λαχανικών και φρούτων και ελαιολάδου), με συνακόλουθη μικρότερη κατανάλωση ενεργειακών και φυσικών πόρων και εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου, σε σύγκριση με το διατροφικό σχήμα δυτικού τύπου. Η μεσογειακή διατροφή, πέραν του ότι είναι υγιεινή, είναι και φιλική στο περιβάλλον και μπορεί, σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή της, να γίνει και γκουρμεδιάρικη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Alain Ducasse είναι ένας από τους σεφ που την έχει πραγματικά αναδείξει στα αστεράτα εστιατόριά του αλλά και σε βιβλία που έχει γράψει, όπως το «Nature».
Η παραδοσιακή ελληνική μεσογειακή διατροφή είναι βασισμένη στο ελαιόλαδο, που με όλες τους τις ευεργετικές συνέπειες, παραμένει η ραχοκοκαλιά του καθημερινών μας πιάτων, λαδερών, πιτών, οσπρίων, χόρτων κ.ά. Ο Έλληνας επίτροπος πρέπει να βρει τώρα, πάση θυσία, τρόπους για να τη διατηρήσει. «Ό,τι σώσεις μες στην αστραπή, καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει» έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον Εστί».
Είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και το νέο που θα γεννηθεί ας εμπεριέχει τη γνώση από όλα τα παρελθόντα λάθη μας, μαζί με την ελπίδα για έναν κόσμο που θα έχει πλέον εφαρμόσει και τους 17 στόχους.
Όλη η Ευρώπη μαζί ας βρει λύσεις σωστές και δίκαιες για μια γαστρονομία συμβατή με ένα μέλλον ανθρώπινο για όλους τους κατοίκους της. Σήμερα, ο κόσμος της εστίασης είναι γονατισμένος. Στην Ελλάδα ας γίνουν παντού πεζόδρομοι με τραπεζάκια έξω χωρίς χρέωση από τους δήμους, όπως στη Λιθουανία. Είμαι σίγουρη ότι λύση στο πρόβλημα υπάρχει. Περιμένουμε από τους πολιτικούς μας να τη βρουν.
Πίσω στο παιχνίδι μας τώρα! Καθώς ημερολογιακά βρισκόμαστε στα μέσα Ιανουαρίου, κάνει κυριολεκτικά ψοφόκρυο εκεί πάνω –όποιος έχει πάει, ξέρει– κι αυτό από μόνο του δυσκολεύει τη δοκιμασία. Ποτό και ζεστά τσιμπολογήματα τούς δίνουν ενέργεια για να δουλέψουν.
Αρχηγοί ορίζονται με συνοπτικές διαδικασίες ο Σταυρής, ο Δημήτρης και ο Τζον. Ανάλογα με τα νούμερα που είχαν πάρει, διάλεξαν με σειρά προϊόντα από τους «πράσινους» παραγωγούς, οι οποίοι ήταν παρόντες. Ο Μπέλλος πήρε το τελευταίο νούμερο και του έπεσε ως προϊόν η ελιά, που την γκρίνιαξε πολύ, αλλά τελικά του χάρισε τη νίκη. Σιγά μη δεν ψήφιζαν οι καλεσμένοι με 10 ένα γλυκό που εμπεριέχει την ελιά, που είναι ο πιο ιερός καρπός στην ιστορία μας. Το πιάτο αυτό είναι η επιτομή της Πράσινης Συμφωνίας.
Δεν άκουσα τον Δημήτρη ούτε μία φορά, ούτε καν στην παρουσίαση (αλλά ούτε και από τους κριτές του παιχνιδιού – ελπίζω να το ανέφεραν off camera), να λέει ότι δεν το σκέφτηκε αυτός πρώτη φορά το γλυκό ελιάς. Είναι διαβασμένος πάντως, δεν λέω! Στη χώρα μας γλυκό με ελιά ή παγωτό με ελαιόλαδο είναι πολύ δημοφιλές στον γαστρονομικό κόσμο. Ο εθνικός μας ζαχαροπλάστης, Στέλιος Παρλιάρος, τα έχει κάνει αυτά πριν καν τελειώσει ο Δημήτρης το δημοτικό.
Η Καλαματιανή Γιάννα Μπαλαφούτη είναι η πρώτη γυναίκα από τα χέρια της οποίας, χρόνια πριν, δοκίμασα συσκευασμένο γλυκό ελιάς με κρασί και μέλι σε μια έκθεση τροφίμων. Η ίδια μού έχει πει ότι το πρωτοπαρουσίασε στο κοινό σε μια έκθεση στο ΣΕΦ με προϊόντα της περιφέρειας. Το γλυκό της, ακριβώς επειδή όλα αντιγράφονται, έπειτα το μιμήθηκαν πολλοί. Η εταιρεία της, Πυλιακή Γη, δεν μπόρεσε να επιβιώσει από την κρίση. Η ίδια ισχυριζόταν ότι ένα ολοκληρωμένο προϊόν πρέπει να είναι καινοτόμο και να αφηγείται μια ιστορία. Να αξιοποιεί τα αγαθά του τόπου, να σέβεται το περιβάλλον αλλά και τις λαϊκές παραδόσεις. Να δημιουργεί εικόνες στον καταναλωτή, να τον ταξιδεύει στον τόπο και ύστερα εκείνος να τον αναγνωρίζει ακόμη και με κλειστά μάτια. Αυτό είναι γαστρονομική ταυτότητα. Να σε ταξιδεύει η γεύση σε μέρη ονειρεμένα. Όπως ήταν η ελιά Καλαμών της σε κρασί με μέλι. Εταιρείες σαν την δική της είναι αυτές που θα έπρεπε να επιδοτούνται μέσω της πράσινης ανάπτυξης, κύριε Σχοινά!
Σας δίνω σήμερα μια συνταγή της που έχει όχι ελιές Καλαμών, όπως το πρωτότυπο προϊόν της, αλλά Χαλκιδικής, για να τιμήσω τα πατρογονικά του άντρα μου που ήταν κι εκείνος, σαν εσάς, από τα μαγικά αυτά χώματα. Η Γιάννα μαγείρεψε αυτό το πειραγμένο γλυκό κουταλιού, αξιοποιώντας τα αγαθά της Βορείου Ελλάδας στην πρώτη Olive Gourmet Exhibition που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Ελιά Χαλκιδικής σε σιρόπι Μαλαγουζιάς
Υλικά
500 γρ. ελιές Χαλκιδικής εκπυρηνωμένες, χωρίς αλμύρα
1 κιλό ζάχαρη λευκή κρυσταλλική
1 λίτρο Μαλαγουζιά
2 φύλλα αρμπαρόριζα
5 αποξηραμένα τριανταφυλλάκια
5 γρ. ροζ πιπέρι
5γρ. πράσινο πιπέρι (προαιρετικά)
Μισό λεμόνι
Μισό πορτοκάλι
Εκτέλεση
1) Αφήνουμε 12 ώρες τις ελιές σε μια λεκάνη με νερό και το αλλάζουμε ανά τακτά διαστήματα μέχρι να μηδενιστεί η αλμύρα.
2) Σουρώνουμε και αφήνουμε να στραγγίξουν καλά τα νερά.
3) Σε μια κατσαρόλα βράζουμε το κρασί με τη ζάχαρη, τα μυρωδικά και τα εσπεριδοειδή μέχρι να γίνει σιρόπι, όχι απαραίτητα να δέσει. Ξαφρίζουμε, αν χρειαστεί, και αποσύρουμε από τη φωτιά.
4) Αφήνουμε να κρυώσει και προσθέτουμε τις ξαλμυρισμένες ελιές. Τις αφήνουμε στο σιρόπι μέχρι να κρυώσουν εντελώς, σουρώνουμε και τις γεμίζουμε μία-μία με τα φιστίκια Αιγίνης.
5) Βάζουμε το σιρόπι να πάρει μια βράση, προσθέτουμε τις γεμισμένες ελιές, αφήνουμε για 1-2 λεπτά ακόμα και το γλυκό είναι έτοιμο.
6) Γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα, σφραγίζουμε με το καπάκι και τα γυρνάμε ανάποδα.
———————————————————
Και μια ακόμα συνταγή της, με άνθη νεραντζιάς. Το άρωμά τους είναι αυτό που μας δίνει λίγη χαρά μέσα στην καραντίνα στο κλεινόν άστυ.
Γλυκό κουταλιού από άνθη νεραντζιάς
Υλικά για ένα βαζάκι των 250 γρ.
300 γρ. πέταλα από νεράντζι
300 γρ. ζάχαρη
150 γρ. νερό
1/4 πορτοκάλι, ψίχα και φλούδα
1/4 λεμόνι, ψίχα και φλούδα
Εκτέλεση
Αφαιρούμε προσεκτικά και με απαλές κινήσεις τα πέταλα. Τα ξεπλένουμε με λίγο κρύο νερό κι αφήνουμε να στραγγίξουν καλά τα νερά τους.
Τα ζυγίζουμε και τα σκεπάζουμε με ισόποση ζάχαρη.
Τα αφήνουμε για περίπου μισή ώρα να βγάλουν υγρά.
Τρίβουμε με πολύ απαλές κινήσεις τα πέταλα με τη ζάχαρη μέχρι να αρχίσουν να αποκτούν διαφάνεια. Ενώ αρχικά τα χέρια είναι στεγνά, θα παρατηρήσουμε στη συνέχεια υγρασία.
Μεταφέρουμε τα πέταλα με τη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα.
Όσο είναι το βάρος τους, προσθέτουμε μισή ποσότητα νερού.
Προσθέτουμε το λεμόνι και το πορτοκάλι.
Αφήνουμε να λιώσει η ζάχαρη σε χαμηλή θερμοκρασία και μετά δυναμώνουμε, περίπου στη μέση. Όχι σε δυνατή για να μην καραμελώσει η ζάχαρη και σκουρύνει το σιρόπι.
Με το θερμόμετρο ελέγχουμε το σιρόπι μέχρι να φτάσει στους 102 βαθμούς Κελσίου. Αν δεν έχουμε θερμόμετρο, τότε σε ένα πιατάκι δοκιμάζω το σιρόπι. Αν αφήνει καθαρές σταγόνες που δεν απλώνουν, τότε είναι έτοιμο. Αδειάζουμε το περιεχόμενο σε αποστειρωμένο βάζο, σφραγίζουμε καλά με το καπάκι και το γυρνάμε μέχρι να κρυώσει.
Ο Τζον, ως πρώτη φορά αρχηγός, δεν είχε εμπιστοσύνη στην ομάδα του, αλλά τελικά μια χαρά κέρδισε. Ο Κοντιζάς, στο συμβούλιο, με τρόπο τού υπενθύμισε, ότι τον έχουν βοηθήσει πολύ, βγάζοντάς τον μπροστά πολλές φορές. Προφανώς δεν του έχουν μπουστάρει την αυτοπεποίθηση όσο θα ήθελαν. Ήταν, βέβαια, και πολύ τυχερός. Έπεσε στην περίπτωση που ο Έλληνας επίτροπος έχει παντρευτεί Ισπανίδα και η μάνα του έκανε λαχανοντολμάδες. Οπότε οι ντολμάδες γεμισμένοι με παέγια και κρέμα αυγολέμονου είπε ότι του θύμισαν κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι. Ο αρχηγός έβαλε λάδι τρούφας στον πουρέ για να «απογειώσει την γεύση». Τζον, παιδί μου, δεν ξέρω πού το έμαθες, αλλά, σε παρακαλώ, ξέμαθέ το γρήγορα, τώρα που είσαι έξω στα χρόνια του κορωνοϊού. Όχι άλλο λάδι τρούφας στο ξεκούδουνο. Τις περισσότερες φορές είναι συνθετικό και όχι μόνο δεν απογειώνει τη γεύση, αλλά τη σκοτώνει κι από πάνω. Ο «ιπτάμενος» μπακλαβάς της Μαριάννας ήταν πολύ βαρύ γλυκό για τον μοντέρνο κόσμο της Ευρώπης.
Τα haute cuisine πιάτα της κόκκινης ομάδας δεν έκαναν γι' αυτό το κοινό. Αυτά τα τρώνε με το κουτάλι κάθε μέρα στις Βρυξέλλες, πολύ καλύτερα εκτελεσμένα.
Σημείωση για παίκτες επόμενων κύκλων: πρέπει να μαγειρεύετε σκεπτόμενοι σύμφωνα με το τι θα προτιμούσαν να φάνε οι καλεσμένοι της εκάστοτε δοκιμασίας. Εάν π.χ. ο άλλος λείπει μια ζωή από τη χώρα του, λογικό να θέλει να φάει κάτι πιο κοντά στα πιάτα της μάνας του, σε μια πιο γκουρμέ εκδοχή φυσικά!
Ο Μπέλλος δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει τον μπακαλιάρο που έτυχε στην ομάδα. Πώς σκέφτηκε να βάλει και προσούτο με το συγκεκριμένο ψάρι, δεν ξέρω. Δεν πάει το surf & turf εδώ. Δείχνει έλλειψη μαγειρικής αντίληψης. Το αφαλάτισμα του ψαριού τούς έκαψε. Η μους σοκολάτα-μαρμελάδα ελιά και μαρμελάδα ντομάτα τους έσωσε. Το γεγονός ότι πήραν 47/50 για ένα γλυκό που είχε κονκασέ με αγάρ και λίγο άχνη είναι η τρανή απόδειξη ότι βλέπουμε τηλεόραση και όχι διαγωνισμό. Η μαρμελάδα ελιά έκανε εντύπωση στους καλεσμένους, μια και, όπως προείπα, ήταν ένα πιάτο-επιτομή της Πράσινης Συμφωνίας. Εγώ, όμως, έχω άλλη οπτική. Εάν οι καλεσμένοι κριτές ήταν από τον μαγειρικό κόσμο της Αθήνας, το γλυκό αυτό θα είχε πάει άπατο. Η Κατερίνα στο πρώτο κιου, που νόμιζε ότι δεν θα άρεσε το γλυκό, ήταν έξαλλη. Με το που έρχεται ισοπαλία η ομάδα, αλλάζει συμπεριφορά και χειροκροτεί το γλυκό. Ρέει βέρο ελληνικό αίμα στις φλέβες της. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Οι ιδέες της κόκκινης ομάδας ήταν καταπληκτικές, αλλά χρειαζόταν κι άλλος χρόνος, ίσως εβδομάδα, για να τις αναπτύξουν σωστά. Ήθελε περισσότερα λαχανικά, είπε η κ. Βεστάγκερ. Ε, μα! «Πράσινη ανάπτυξη» ήταν το ζητούμενο. Το 80% της παγκόσμιας αποψίλωσης προέρχεται από τη γεωργία, σύμφωνα με τη WWF. H σόγια, η κτηνοτροφία, το κακάο, η ξυλεία, το φοινικέλαιο, είναι όλα προϊόντα που καταστρέφουν τα δάση της γης. Το 26% της στεριάς της γης, που σε μέγεθος είναι όση όλη η Αμερική, προορίζεται για να βοσκούν τα ζώα. Το 90% της παραγωγής σόγιας είναι για να τρέφονται τα ζώα. Οι άνθρωποι τρώνε πολύ περισσότερο κόκκινο κρέας απ' ό,τι στο παρελθόν κι αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα. Όσο πιο λίγο κρέας τρώμε, τόσο πιο πολλά δάση θα παραμένουν ανέπαφα. Συνεπώς, η πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής πρέπει να επιβληθεί ως η πιο ενδεδειγμένη δίαιτα, καθώς ως βάση της έχει τα λαχανικά. Και όταν λέω λαχανικά, δεν πάει το μυαλό μου στην παστινάκη, εισαγόμενη από τη Σκωτία φυσικά, που για ακόμη μια φορά ο Τζον την έκανε πουρέ. Δεν θέλουμε να έρχεται το λαχανικό που θα φάμε με αεροπλάνο. Μηδέν αποτύπωμα είναι ο στόχος μας.
Σαν αρχηγός ομάδας, πάντως, ο Σταυρής ξεκάθαρα πάτωσε. Και το τι φταίει είναι ολοφάνερο: η έπαρση. Είπε στο τέλος της ομαδικής ότι «έχουν κάνει κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στο "MasterChef"». Τόσο καλά περίμενε να πάνε. Το γλυκό ήταν δική του ιδέα. Μοντέ από σοκολάτα γάλακτος με κουλί φράουλας σε άνθρωπο που ζει στις Βρυξέλλες; Από μένα, όχι. Όλα τα πιάτα ήταν φορτωμένα σαν το καλάθι της νοικοκυράς την πρώτη μέρα της καραντίνας. Οι καλεσμένοι επιζητούσαν πολύ πιο ελαφριά πιάτα, εναρμονισμένα με τη φιλοσοφία της Πράσινης Συμφωνίας που σηματοδοτεί τη νέα εποχή που ανατέλλει.
Οι κόκκινοι χάνουν και οι άλλοι μονομαχούν σε τυφλή γευσιγνωσία για την έξοδο με τον Αποστολάκη.
O Mπέλλος, που ήταν για πρώτη φορά αρχηγός σε ομαδική, και μάλιστα χωρίς τη Μαρία, δεν το σκέφτηκε καλά ποιον θα βάλει υπεύθυνο γευσιγνωσίας και εκεί την πάτησε. Η Ντέμη κάνει σαν παλαβή και στο τσατ οι φίλες μου την κατακεραυνώνουν. Εγώ θυμάμαι που είχε πει ότι έπαιζε σε επαγγελματικό επίπεδο βιντεοπαιχνίδια και καταλαβαίνω ότι γι' αυτό πωρώνεται τόσο Με οτιδήποτε προκαλεί άγχος ως δοκιμασία.
Η Μάρλεν, κλασική γκουρμεδιάρα, έβρισκε τα δύσκολα και δεν πήγαινε το μυαλό της στα εύκολα, όπως π.χ. το νερό. Κλασικά η Κατερίνα κριτίκαρε, χωρίς βέβαια να έχει καν προτείνει να πάει εκείνη να διαγωνιστεί. H Κατερίνα λέει στη συνέντευξη: «Μας έχει φάει η γκουρμεδιά εδώ μέσα». Εμ, η γκουρμεδιάρα Μάρλεν βρήκε τη ρέβα κι ας την είχε προφέρει λάθος. Σιγά μην την έβρισκε η Κατερίνα, αν είχε πάει να διαγωνιστεί εκείνη. Γλυκάνισος είναι το μυρωδικό του ούζου. Εξού και πέτυχε το ούζο, άρα ως γεύση το έχει η κοπέλα! Πολύ κοντινή γεύση και με τον μαραθόσπορο, που δεν τον βρήκε κανείς, ακόμα και στο τέλος που ερωτήθηκαν οι πάντες!
Οι Blue Dreamers νίκησαν και όντως είναι άτομα που ονειρεύονται και πάντα γοργά τους εύχομαι ολόκαρδα να βαδίζουν προς τα όνειρά τους. Φεύγουν και πάνε στο SIMUL του chef patron Νίκου Θωμά, που δουλεύει και ως F&B του παιχνιδιού. Εκεί θα συναντήσουν και τον Μανώλη Σαρρή, νικητή του περσινού «MasterChef». Στο τσατ με τις φίλες μου υποσχόμαστε να το επισκεφτούμε όπως και δήποτε με το που θα ανοίξει ξανά. Πόσο έχουμε λαχταρήσει ένα δείπνο υψηλής γαστρονομίας! Είμαστε πραγματικά στα όριά μας, ειδικά επειδή ξέρουμε ότι τα εστιατόρια θα αργήσουν πολύ ακόμα να ανοίξουν. Αν ήταν στο δικό μας χέρι, εννοείται ότι πρώτα τα εστιατόρια θα ανοίγαμε και μετά τα κομμωτήρια, νυχάδικα και κέντρα αισθητικής. Αλλά, φυσικά, καμιά μας δεν έχει καν βαμμένο νύχι, ούτε κάνει μιζανπλί.
Οι κόκκινοι με τους πράσινους πάνε σε μαγειρικά πέναλτι για την ασυλία! Αφού δεν υπάρχουν σπορ πια, λόγω καραντίνας, ζήσαμε έναν μαγειρικό αγώνα αληθινό ντέρμπι.
Τι να το κάνουμε το ποδόσφαιρο; Καλύτερο ήταν αυτό που νιώσαμε στο τέλος του αγώνα. Και μόνο που είδα τον Κώστα να χοροπηδάει σαν καρτούν στη λήξη, gif που θα μείνει από το φετινό παιχνίδι, μου φτάνει. Αλλά στο "MasterChef" είμαστε. Το pancake του Κώστα βρέθηκε άψητο. Οι πράσινοι σώζονται.
Προχωράμε στη δοκιμασία ασυλίας και αποχώρησης και είμαι χάλια, γιατί καταλαβαίνω ότι όποιος και να φύγει, το παιχνίδι θα χάσει έναν καλό παίκτη και θα έχει μείνει το πολύ πολύ (εδώ πάει το διπλό «πολύ» που βάζει και ο Κουτσόπουλος) πλούσιο κατιναριό.
Βλέπουμε τον Θοδωρή Μωυσίδη να μπαίνει. Σιελόρροια τρελή με το που αντικρίζουμε την τάρτα του. Πόσο γλυκός άνθρωπος είναι; Δεν έχουμε ξαναδεί αυτήν τη γλύκα σε καλεσμένο σεφ. Ο Χριστόφορος ξέρει γιατί αποφάσισε να τον κάνει ζαχαροπλάστη. Όλα σχεδόν τα «παιδιά» του Χριστόφορου Πέσκια έχουν έρθει, εκτός από την Κωνσταντίνα Φάκλαρη. Κρίμα κι άδικο. Ξεκάθαρα ευνοείται ο Σταυρής. Στο τσατ είμαστε πλέον σε κατάσταση απελπισίας, καθώς στο Βαρούλκο πάμε σχεδόν από την πρώτη μέρα λειτουργίας του.
Πήρε το μάθημά του ο Σταυρής από τη δοκιμασία του γλυκού αντιγραφής; Το ελπίζω. Ο Γιώργος τον έσκισε και θα έπαιρνε και παραπάνω βαθμολογία, εάν είχε βάλει τη ζαχαρωμένη βιολέτα. Αυτό δεν το είδαν από πάνω, να του το πουν ότι το ξέχασε, άραγε;
Στα memes της εβδομάδας βλέπω τον Σταυρή ήδη χρισμένο βασιλιά με κατάλληλη ενδυμασία. Δεν είμαι σίγουρη ακόμα, αλλά όλο και πιο κοντά προς τον θρόνο πάει. Αν έδινε και λίγο πιο πολλή σημασία στην ουσία και δεν επικεντρωνόταν στις πολλαπλές τεχνικές για να εντυπωσιάσει, θα κοιμόμουν πιο ήσυχη. Η πίστη και η θέληση που είπε ότι έχει δεν φτάνουν.
Ο Σταυρής δήλωσε ότι κουράστηκε πολύ από τη διαδικασία αντιγραφής. Ο Γιώργος και ο Κώστας πώς έπρεπε να ήταν τότε; Ο Κώστας, που έχει πάει σερί σε τρεις διαδικασίες αποχώρησης, και μάλιστα με το σοκ του να μάχεται αγαπημένους του συγκάτοικους, λογικό να είναι εξουθενωμένος. Είχε περάσει επιπλέον και τη δοκιμασία του σνίτσελ.
Οι σχολές για το σωστό σνίτσελ είναι τόσες, που έπρεπε να είχαν δοθεί επιπλέον οδηγίες στα παιδιά, αλλά τέλος πάντων. Στο τσατ κάναμε ολόκληρη ανάλυση γιατί κάποτε πηγαίναμε οικογενειακώς στην Αυστρία. Μου υπενθύμισαν ότι όντως το ξεκολλημένο πανάρισμα του Σταύρου ήταν δεδομένο για το αυστριακό στυλ. Ερχόταν, λέει, φουσκωτό σαν να είχε πάρει αέρα.
Στο σπίτι, ο Μήτσος ο παντόφλας, το πιο ταιριαστό για εκείνον όνομα που του δόθηκε από τον youtuber John Mike, καθόταν ανάμεσα στην Κατερίνα και στη Μαρία σαν πασάς και συζήταγαν ποιος θα γυρίσει. Όσο συμφωνεί με οτιδήποτε λέει η Μαρία, όλα είναι ok. Αλλιώς η παντόφλα είναι δεδομένη, δηλωμένο στα κιου και σε κάθε άλλη ευκαιρία. Το ξέρω ότι πολλές ατάκες που του λέει είναι επιτηδευμένες για να γράψουν κάπως στις κάμερες, αλλά λίγο κράτει, βρε κορίτσι μου. Δεν είναι έτσι κανένα μοντέρνο ζευγάρι, θέλω να πιστεύω. Ευτυχώς, κανένα που γνωρίζω εγώ στις παρέες μου.
Ο Κώστας είναι αυτός που θα φύγει. Τα κορίτσια είναι χαρούμενα γιατί υποστηρίζουν Σταυρή και Γιώργο, εγώ όμως απαρηγόρητη. Ο μόνος παίκτης που μου άρεσε φεύγει σήμερα.
Το κυπαρίσσι στον κήπο της καρδιάς μου είπε στον Κώστα ότι είναι καλός άνθρωπος και χάρηκα πάρα πολύ γιατί αυτό έβγαινε στο γυαλί και τον απολαύσαμε πόσο καθαρό πρόσωπο έχει και σε συνέντευξη στο Star, αφού αποχώρησε. Ο ίδιος, στη σελίδα του στα σόσιαλ, έκανε ένα βίντεο ζητώντας συγγνώμη σε όλους όσοι είχαν πιστέψει σε αυτόν και τους απογοήτευσε. Δεν ξέρω η οικογένεια και οι οικείοι του εάν απογοητεύτηκαν, αλλά εμείς, οι απλοί φαν, καθόλου μα καθόλου. Μα γιατί τόσες ενοχές, βρε Κώστα μου;
Εγώ νομίζω ότι γλίτωσε κιόλας. Ξεκάθαρα στα δικά μου μάτια είχε μπει για να μάθει καλύτερα την τέχνη του, να περάσει ωραία και να νιώσει συναισθήματα όλων των ειδών. Δεν μου έδωσε ποτέ την εντύπωση ότι θα πατήσει επί πτωμάτων για να πάρει το έπαθλο. Ήταν ήρεμος γενικά κι αυτή η ηρεμία, ακόμα και μέσα στον χαμό, είναι τρόπος ζωής πολύ πιο ουσιαστικός. Ακούσαμε στο τέλος ότι βλέπει νούμερα παντού. Η κόρη της φίλης μου στο τσατ, που σπουδάζει γιατρός, μας λέει ότι πιστεύει πως έχει συναισθησία, μια νευρολογική ανάμειξη των αισθήσεων. Διαβάζω ότι συχνά μπορεί να επηρεάζει και την ένταση των γεύσεων. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος και ως τέτοιον τον αποχαιρετούμε σήμερα!
Ο Πάνος του είπε ότι όταν ένας καλός άνθρωπος φτιάχνει ένα καλό φαγητό, αυτό βγαίνει και στο φαγητό. Προσοχή – δεν μιλούσε ο Πάνος για το πόσο νόστιμο θα είναι το φαγητό. Γιατί αυτό είναι μεγάλος μύθος φυσικά. Καμία σχέση δεν έχει το ταλέντο με την καλοσύνη. Εξού και πολλοί δημιουργοί πεντανόστιμων πιάτων είναι απαράδεκτοι στην υπόλοιπη ζωή τους, μέσα στην κουζίνα αλλά και εκτός. Διαβάστε την τελευταία συνέντευξη του Μιχάλη Νουρλόγλου στη LiFΟ για να το διαπιστώσετε τι τράβηξε μέσα στις κουζίνες.
Ο Πάνος μιλούσε ενεργειακά. Η βαθιά αναπνοή και ο χορός βοηθούν στην απελευθέρωση της ενέργειας. Η αγκαλιά, το χάδι, το άγγιγμα και η τρυφερότητα μπορούν επίσης να αυξήσουν σημαντικά το επίπεδο της ενέργειάς μας. Πόσο μας λείπουν όλα αυτά πια;
Μετά, του είπε ο Κουτσόπουλος ότι έχει θετικά τσάκρα, κάτι που δεν γίνεται, αλλά νομίζω ότι ειρωνευόταν γενικώς. Δεν ξέρω γιατί δεν του αφιέρωσε τραγούδι, αλλά εμένα μου ήρθαν οι στίχοι «Γέλα πουλί μου, γέλα, είν' η ζωή μια τρέλα» του Χάρη & Πάνου Κατσιμίχα, που βγάζει ίσως πιο σωστά απ' όλα τα τραγούδια μια αυθεντική χαρμολύπη.
Ο Κώστας, στο αποχαιρετιστήριο κιου, μιλάει για το ταξίδι που σχεδίαζε με τον Διονύση. Αναρωτιέμαι εάν ξέρει ότι αυτά που λέει εμπεριέχουν πολλούς από τους 17 στόχους του ΟΗΕ.
Τουλάχιστον, η πίκρα μου που έφυγε σήμερα ο παίκτης που εγώ θεωρούσα καλύτερο και αγάπησα μέσα στο παιχνίδι κάπως μετριάστηκε με την ελπίδα ότι τα νέα αυτά παιδιά γνώρισαν και οι τηλεθεατές κάπως εισήχθησαν στη νοοτροπία της πράσινης ανάπτυξης και στην επίτευξη των 17 στόχων.
Κάθε καλό στον δρόμο σου και αέρα στο σερφ σου, Κώστα μας γλυκέ!
