[σχέδιο Λευτέρης Κουλώνης]
.
Γεννήθηκα στην Καλλιθέα, αλλά όταν ήμουν 3 χρόνων μετακομίσαμε βόρεια, πρώτα στη Νέα Ερυθραία και μετά στην Εκάλη. Τότε εκεί ήταν χώμα και δάσος - πολλές φορές τύχαινε να δεις και κανένα βοσκό με πρόβατα.
Πήγα σχολείο στα Ανάβρυτα. Ήμουν παιδί που δεν έβγαινε πολύ. Είχα κάτι πολύ απαξιωτικό απέναντι στο σχολείο, μου έρχονταν όλα με το ζόρι, ότι «θα μάθεις αυτό κι αυτό κι από αυτο το βιβλίο». Λειτουργούσα αντιδραστικά. Το μισούσα το σχολείο.
Έπαθα μια μανία με τις ξένες γλώσσες από παιδί. Ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Σκέψου πως όταν ήμουν δέκα χρόνων έκατσα μόνος μου να μάθω γαλλικά. Με ενδιέφερε πολύ το σύστημα της εκμάθησης μιας γλώσσας. Πήρα τα βιβλία κι άρχισα να διαβάζω. Έβλεπα τις ασκήσεις ως παιχνίδι κι άρχισα να μιλάω και να γράφω μόνος μου. Αυτό δεν το είχα πει σε κανέναν, δεν θα με πίστευαν κιόλας. Όταν πια είχα μάθει πολλά, το είπα στους γονείς μου και με πήγανε σε ένα φροντιστήριο. Εκεί μου έκαναν ένα τεστ να δουν τι ξέρω και με βάλανε σε μια πολύ προχωρημένη τάξη.
[φωτο: Constantine Belias]
.
Eίχα την αίσθηση ότι μιλώντας μια ξένη γλώσσα ξέφευγα. Όταν με άκουγα να μιλάω με καινούργιους ήχους και να γράφω γράμματα τα οποία δεν ήξερα πριν ένιωθα ότι μεταμορφώνομαι κι ότι αυτή η μεταμόρφωση μού ανοίγει νέους ορίζοντες, μου δίνει μια ελευθερία να κάνω κάτι τελείως καινούργιο και διαφορετικό. Ένιωθα ότι γίνομαι κι εγώ μέρος του πολιτισμού που εκπροσωπεί αυτήν τη γλώσσα.
Μιλάω αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ολλανδικά. Επίσης, έχω κάνει κάποιες μεταφράσεις σε ιταλικά έντυπα, ξέρω λίγα γερμανικά κι έχω κάνει και μαθήματα αραβικών, αλλά δεν ξέρω να μιλάω, μόνο να διαβάζω και να γράφω λίγο.
Σπούδασα στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα. Έκανα Αγγλικά και Γαλλικά κι έμαθα και καινούργιες γλώσσες. Δούλευα κιόλας παράλληλα με τις σπουδές σε ξενοδοχεία, σε θέσεις λογιστηρίου, ρεσεψιόν. Όλοι οι φοιτητές δουλεύαμε σε ξενοδοχεία τότε - ήταν και τουριστικό μέρος η Κέρκυρα. Στο πανεπιστήμιο ήμασταν κάποιες εκατοντάδες φοιτητές, οπότε ήταν πολύ οικογενειακά. Τρώγαμε μαζί, βγαίναμε μαζί, διαβάζαμε μαζί, δίναμε εξετάσεις μαζί.
Μετά ήρθα στην Αθήνα. Προσπαθούσα να αποφασίσω τι θα κάνω στη ζωή μου κι αποφάσισα να κανω ένα διάλειμμα. Είχα βαρεθεί τα διαβάσματα και τα γραψίματα. Έπιασα δουλειά σε ενα μπαρ στο Θησείο για ενάμιση χρόνο. Βρισκόμουν κάθε μέρα ανάμεσα σε κόσμο και παρατηρούσα τον τρόπο που συμπεριφέρονται, έβγαζα διάφορα κοινωνικά συμπεράσματα ανάλογα με τον τραπέζι στο οποίο έπιναν καφέ και το πώς παραγγέλνανε. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους.
Μετά πήγα στο «Βήμα» για ένα χρόνο, όπου και δουλεψα ως μεταφραστής. Κάπως έτσι άρχισα να συνεργάζομαι με τη Μαρία Χούκλη και τη Λώρη Κέζα σε μια εκπομπή που έκαναν τότε για το βιβλίο στη ΝΕΤ. Δούλευα μαζί τους ένα χρόνο όσο κράτησε η εκπομπή, μετά άρχισαν οι συνεργασίες με τα περιοδικά, η ενασχόληση με τη μετάφραση - μάθαινα και καινούργιες γλώσσες παράλληλα.
Δεν θεωρώ ότι είμαι δημοσιογράφος. Θα έλεγα ότι είμαι κάτι σαν κειμενογράφος ή αρθρογράφος. Είμαι γραφιάς, δεν έχω κάνει ρεπορτάζ ποτέ - ούτε τι είναι δεν ξέρω.
Κάποια στιγμή είχα μια κρίση επαγγελματικής ταυτότητας, όπου είπα ότι θέλω να αποφασίσω πώς θα είναι η ζωή μου. Υπήρχε η ψυχολογική ασφάλεια του να έχεις μόνιμη θέση σε δουλειά και η άλλη περίπτωση, να είμαι σχετικά ανασφαλής και να δουλεύω ως freelancer, κάνοντας μεταφράσεις και γράφοντας στα περιοδικά. Προτίμησα να είμαι freelancer, να μην έχω αφεντικό, ούτε τρελή ρουτίνα, να μην έχω φοβερή πίεση. Είπα καλύτερα freelancer να καταφέρω να ξυπνάω κι ό,τι ώρα θέλω. Βέβαια, για να καταφέρω να πάρω αυτήν την απόφαση και να το κυνηγήσω, πραγματικά έκανα μια υπέρβαση. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι και την ασφάλεια, οπότε έπρεπε να αποδεχτώ ότι και το να μην είσαι πολύ ασφαλής δεν είναι τόσο κακό.
Δεν έχω πια χρόνο να μάθω άλλες γλώσσες. Είχα τρομερό πάθος όταν ήμουν μικρός, ήθελα να τα μάθω όλα, μέχρι κάποια στιγμή που είδα ότι η ζωή μου είναι να ξυπνάω και να διαβάζω μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθώ. Προσπαθούσα να τα συνδυάσω όλα μαζί, λες κι έκανα υπεραναπλήρωση και ήταν πολύ κουραστικό αυτό για μένα.
Είμαι χαμηλών τόνων άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να ξέρουν οι άνθρωποι πολλά πραγματα για μένα.
Τα ζώδια με ενδιέφεραν από όταν ήμουν μαθητής ακόμα. Δεν περίμενα όμως ότι μια μέρα θα έγραφα γι' αυτά.
Στα ζώδια υπάρχουν πράγματα που μπορείς και δεν μπορείς να δεις. Υπάρχουν κάποιες τάσεις να συμπεριφερθείς με συγκεκριμένο τρόπο εξαιτίας των εκλείψεων και των πανσελήνων, που υπάρχει ένταση στην ατμόσφαιρα. Το να βγάλεις συμπεράσματα όμως, όπως «θα χωρίσεις», είναι κατά τη γνώμη μου πολύ ακραίο.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αστρολόγο και ακριβώς γι' αυτό νιώθω μια φοβερή ευθύνη να τα ψάχνω πάρα πολύ τα πράγματα που γράφω. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να μην ειμαι παρεμβατικός μέσα από αυτήν τη στήλη. Δεν θέλω να δώσω σε κανένα το μήνυμα ότι «θα σου συμβεί αυτό» ούτε ότι «πρέπει να κάνεις αυτό».
Πολλές φορές με σταματάνε στο δρόμο και με ρωτάνε για τα ζώδια. Μια φορά ήρθε ένας τύπος σε ενα μπαρ και μου λέει: «Να σε ρωτήσω κάτι; Πώς τα πάνε οι Παρθένοι;».
Τι ζώδιο είμαι; Τώρα πρέπει να το πούμε αυτό; Δίδυμος.
σχόλια