Όσο το Mad Men είναι η ιστορία ενός άντρα που πέφτει, όταν τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν αρχηγό είναι αυτά που θα τον εκθρονίσουν, τόσο είναι παράλληλα και η ιστορία μιας γυναίκας που ανεβαίνει.
Η Πέγκι έγινε από γραμματέας μέλος της διαφημιστικής ομάδας. Δεν τα κατάφερε χωρίς θυσίες, ούτε χωρίς βοήθεια – μάλιστα ο Ντον ήταν αυτός που την υποστήριξε, με τον αμφιλεγόμενο μεν τρόπο του, που όμως ήταν τότε αποτελεσματικός. Όσο ο ίδιος έχανε έδαφος και την εκτίμηση των γύρω του, η Πέγκι γινόταν όλο και πιο απαραίτητη στην εταιρεία. Στο τελευταίο επεισόδιο (spoiler alert!) η Πέγκι φάνηκε να αποκτάει τη θέση που όλοι ξέρουμε ότι της αξίζει: μια δική της καμπάνια και μία αύξηση που θα την κάνει από ευκατάστατη, πλούσια.
Ή, τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Πολύ σύντομα συνειδητοποιεί ότι η αναγνώριση είναι μια φαντασίωση. Της ανέθεσαν τη διαφήμιση μιας αλυσίδας φαστ φουντ για να πείσει τη «μέση νοικοκυρά» ότι δε χρειάζεται να έχει τύψεις όταν ταΐζει την οικογένειά της με φαγητό από τη συγκεκριμένη αλυσίδα, γιατί αυτό το φαγητό είναι γρήγορο, αλλά και ποιοτικό. Η Πέγκι είναι από τους τελευταίους ανθρώπους που θα μπορούσε να πείσει κάποιον για κάτι τέτοιο – δεν είναι νοικοκυρά, δεν έχει οικογένεια, αλλά είναι γυναίκα. Αυτό, σύμφωνα με τους συνεργάτες της, φαίνεται να αρκεί. Ακόμα χειρότερα, ο πραγματικός λόγος που της δόθηκε η αύξηση και η κατά κάποιο τρόπο, προαγωγή, είναι ο Ντον. Δεν μπορούν να τον απολύσουν, μπορούν να όμως να τον κάνουν να παραιτηθεί. Το να βάζεις έναν πρώην προϊστάμενο σε μια κατώτερη θέση είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους με τους οποίους οι εταιρείες αναγκάζουν στελέχη σε παραίτηση. Πόσο θα αντέξει ο Ντον να ακολουθεί τις εντολές της Πέγκι;
Η Πέγκι δεν είναι αφελής. Καταλαβαίνει πολύ γρήγορα για ποιο λόγο πήρε περισσότερες αρμοδιότητες, αλλά είναι από τις περιπτώσεις που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αν καταφέρει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, ίσως καταφέρει να κερδίσει και τον σεβασμό. Ίσως πείσει με την αξία της ότι μπορεί να τα καταφέρει όσο ένας άντρας, και ίσως έτσι οι γύρω της ξεχάσουν ότι, κυρίως, είναι γυναίκα. Στο κάτω κάτω, βρισκόμαστε στο 1969, και τα πράγματα τότε ήταν πολύ διαφορετικά.
Πάμε στο 2013: στον προηγούμενο κύκλο του Good Wife, η Αλίσια δέχτηκε πρόταση να γίνει συνέταιρος. Η χαρά της κράτησε πολύ λίγο: σύντομα κατάλαβε ότι η πρόταση έγινε γιατί η εταιρεία χρειαζόταν την οικονομική συμβολή των καινούριων συνέταιρων για να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, έτσι η ίδια πρόταση έγινε σε όλους τους υπαλλήλους που είχαν κλείσει τα τέσσερα χρόνια. Η Αλίσια έσπευσε να διαμαρτυρηθεί στην προϊσταμένη της, τη Νταϊάν, νομίζοντας ότι θα ξεσκεπάσει την απάτη και θα την ντροπιάσει, όμως η Νταϊάν της είπε κάτι που δεν περιμέναμε να ακούσουμε: η Νταϊάν κατάφερε να γίνει συνέταιρος όταν το δικό της αφεντικό αντιμετώπιζε μια δίκη για σεξουαλική παρενόχληση, οπότε μια γυναίκα συνέταιρος εκείνη την περίοδο θα του έκανε καλό. Η Αλίσια είχε και ένα άλλο ατού: ήταν παντρεμένη με έναν πολύ ισχυρό άντρα. Αυτοί ήταν οι λόγοι που πήρε θέση εξουσίας. Οι ικανότητές της ήταν καλός λόγος, αλλά όχι αρκετός.
Δύο ιστορίες που απέχουν μεταξύ τους 44 ολόκληρα χρόνια, με τόσες ομοιότητες, για δύο γυναίκες που αναλαμβάνουν θέσεις εξουσίας όχι επειδή αναγνωρίστηκε η αξία τους, αλλά επειδή κάποιος άντρας αποφάσισε ότι το φύλο τους είναι χρήσιμο εργαλείο. Το φύλο τους ήταν που τις κρατούσε σε χαμηλές θέσεις, το φύλο τους ήταν και πάλι ο λόγος που ανέβηκαν στη σκάλα της ιεραρχίας. Ό,τι και να κάνουν, πρώτα είναι «γυναίκες». Το «ικανοί συνεργάτες» έρχεται δεύτερο.
σχόλια