Tι κρύβεται πίσω από την "Ελευθεροτυπία" που επανακυκλοφόρησε

Δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα κείμενα δημοσιοποιήθηκαν στο ίντερνετ αυτές τις μέρες. Περιγράφουν και καταγγέλουν την μεθόδευση της ιδιοκτησίας της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ να ακυρώσει τις εκδόσεις των απλήρωτων ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ της εφημερίδας, με το πατρονάρισμα μιας άλλης έκδοσης που ονομάζεται "Ελευθεροτυπία", εκδίδεται απο το 20% των εργαζομένων και ουσιαστικά καταφέρνει να συνεχίζει το παιχνίδι της Μάνιας, χωρίς να πληρώνει και χωρίς να πτωχεύει.

Πρώτα το κείμενο του Δημήτρη Ψαρά:

Το προηγούμενο Σάββατο εμφανίστηκε στα περίπτερα η Ελευθεροτυπία. Είχαν περάσει σχεδόν έξι μήνες από τις 22 Δεκεμβρίου που κυκλοφόρησε το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας και δέκα μήνες από τη στιγμή που η Χ.Κ. Τεγόπουλος έπαυσε να πληρώνει τους εργαζόμενούς της, ενώ συνέχιζε να εκπληρώνει μέρος των υποχρεώσεών της προς εμπορικούς πιστωτές και προς τις τράπεζες.

Το φύλλο του προηγουμένου Σαββάτου είχε τον υπότιτλο "Απεργιακή έκδοση των εργαζομένων", ενώ σε ιστολόγια και ειδησεογραφικούς ιστότοπους εμφανίστηκε ως "τρίτο" απεργιακό φύλλο των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας. Οι προσεκτικοί αναγνώστες διαπίστωσαν μια σοβαρή διαφορά. Τα δυο απεργιακά φύλλα που κυκλοφόρησαν στις 15 και 25.2.2012 έφεραν τον τίτλο Οι Εργαζόμενοι και όχιΕλευθεροτυπία, ενώ και τα κείμενα των συντακτών ήταν ανυπόγραφα.

Μια διαφορά που δεν θα μπορούσαν να την εντοπίσουν οι αναγνώστες, αλλά είναι εξίσου αποκαλυπτική, αφορά το γεγονός ότι η επιχείρηση, που είχε κλείσει τα γραφεία της και είχε αποσυνδέσει τα μηχανήματά της προκειμένου να μην εκδοθούν τα δύο απεργιακά φύλλα, τώρα έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της στην ομάδα των εργαζομένων που διαχειρίζονται το νέο εγχείρημα υπό το όνομαΕλευθεροτυπία και έχει επανασυνδέσει τα μηχανήματά της για να τους διευκολύνει.

Μια τελευταία διαφορά είναι ότι ενώ τα απεργιακά φύλλα απέφυγαν την περιοδικότητα στην έκδοσή τους, τα φύλλα που διεκδικούν σήμερα τον τίτλο του "απεργιακού" έχουν εξαρχής ανακοινώσει την εβδομαδιαία κυκλοφορία τους.

Αλλά αυτά τα ειδοποιά στοιχεία των απεργιακών φύλλων εδράζονται στη γνωμάτευση του νομικού συμβούλου της ΕΣΗΕΑ κ. Λάζαρου Μπελίτση, τον οποίο είχαν συμβουλευτεί οι εργαζόμενοι προκειμένου να μην διακινδυνέψουν τα χρήματα από δεδουλευμένα και αποζημιώσεις που τους οφείλει η επιχείρηση. Η γνωμάτευση αυτή που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του εκπροσώπου των εργαζομένων υποδεικνύει σαφώς ότι για να προστατέψουν τα δικαιώματά τους οι εργαζόμενοι πρέπει να μην κάνουν χρήση του τίτλου Ελευθεροτυπία, να μην υπογράψουν τα κείμενά τους και να μην εκδίδουν το απεργιακό φύλλο σε τακτικά διαστήματα¹.

Παρά την τήρηση αυτών των τριών υποδείξεων, η ιδιοκτησία της Χ.Κ. Τεγόπουλος είχε αντιδράσει τότε έντονα στην προοπτική να εκδοθούν τα απεργιακά φύλλα. Αφού δήλωσε στον εκπρόσωπό μας ότι "τα θεωρεί εχθρική ενέργεια" και ότι "θα κάνει χρήση όλων των δυνατοτήτων που της παρέχει ο νόμος για να τα εμποδίσει"², παρενέβη με εξώδικο στο πρακτορείο πριν την έκδοση του πρώτου απεργιακού φύλλου και κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα πριν την έκδοση του δεύτερου. Οι κινήσεις αυτές δεν καρποφόρησαν, αλλά τόσο το πρακτορείο όσο και το δικαστήριο στηρίχτηκαν στην τήρηση των όρων που υποδείκνυε και ο νομικός σύμβουλος της ΕΣΗΕΑ. Τώρα οι όροι αυτοί δεν τηρούνται, για τον απλό λόγο ότι έχει εξασφαλιστεί η άδεια της επιχείρησης!

Με δυο λόγια, το φύλλο της Ελευθεροτυπίας που κυκλοφόρησε στις 16.6 και επρόκειτο να επανακυκλοφορήσει και χθες δεν είναι "απεργιακό". Είναι ένα υβρίδιο, το οποίο εκδίδεται μεν από απλήρωτους εργαζόμενους, αλλά με τη συναίνεση και την άδεια της εργοδοσίας. Τέτοιου είδους "απεργίες" δεν συναντάμε ούτε στην Ιαπωνία. Άλλωστε το παραδέχτηκαν και όσοι διηύθυναν το εγχείρημα, μιλώντας στη συνέλευση των συντακτών για "τύποις απεργιακό"! Και τα παράξενα δεν σταματάνε εδώ. Μεταξύ των συντακτών που πρωτοστατούν σ’ αυτή την υβριδική "απεργιακή-εργοδοτική" έκδοση είναι και στελέχη της επιχείρησης που έχουν ήδη προσληφτεί σε ανταγωνιστικές εβδομαδιαίες εφημερίδες, ενώ το παρών δίνουν και όσοι είχαν πολεμήσει τα απεργιακά φύλλα με τον ισχυρισμό -τότε- ότι δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν τα δικαιώματά τους.

Ο παράξενος χαρακτήρας αυτός έχει επισημανθεί από πολλούς συναδέλφους χωρίς να υπάρχει απάντηση επί της ουσίας³. Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο αποφάσισε η Χ.Κ. Τεγόπουλος να αναθεωρήσει τη μέχρι πρότινος στάση της και εκεί που πολεμούσε με απειλές και δικαστήρια τα απεργιακά φύλλα, τώρα εμφανίζεται να συμπλέει με τη νέα "απεργιακή έκδοση". Δυστυχώς και εδώ η απάντηση είναι απλή. Σε μεγάλο βαθμό οι δημοσιογράφοι που σήμερα πρωτοστατούν στη νέα έκδοση είναι εκείνοι που διαφώνησαν δημόσια με την έκδοση των γνήσιων απεργιακών φύλλων του Φεβρουαρίου και εκείνοι που συντάχθηκαν υπέρ της επιχείρησης, όταν η Χ.Κ. Τεγόπουλος υπέβαλε αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, προβάλλοντας ένα πρωτοφανές "μνημονιακό" business plan, το οποίο πρόβλεπε την απόλυση των μισών εργαζομένων και τη δραστική μείωση των οικονομικών απαιτήσεων όσων επρόκειτο να παραμείνουν.

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών που εξέτασε την αίτηση κατέληξε σε μια εξαιρετικά φιλεργατική απόφαση που εκδόθηκε στις 16.5.2012, με την οποία καθορίζεται ότι καμιά εξυγίανση της επιχείρησης δεν είναι δυνατή χωρίς την "ομαλή συνεργασία μεταξύ διοίκησης της εταιρείας και των εργαζομένων" (Απόφαση 704/2012). Στην απόφαση επισημαίνεται το γεγονός ότι το 80% των εργαζομένων αντιτίθεται στο συγκεκριμένο σχέδιο εξυγίανσης και εκτιμάται ότι "από τη μέχρι τώρα εμπειρία από τον τρόπο διοίκησης της εταιρείας" προκύπτει η "ανεπάρκεια του υπάρχοντος διοικητικού και ιδιοκτησιακού σχήματος", κάτι που βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία. Για παράδειγμα, επισημαίνεται ότι "προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά συμφέροντα του συντρόφου της Μαριάνθης Τεγοπούλου σε έναν εντελώς διαφορετικό τομέα επιχειρηματικής δραστηριότητας, η αιτούσα εταιρεία υπέστη ή αναμένεται να υποστεί οικονομική αιμορραγία άνω των 6 εκατ. ευρώ, όταν το ποσό αυτό θα μπορούσε να διατεθεί για την αντιμετώπιση μέρους των οικονομικών της υποχρεώσεων και δη για την καταβολή των δεδουλευμένων μισθών".

Το φύλλο της Ελευθεροτυπίας που εκδίδεται σήμερα εκπροσωπεί ακριβώς αυτό το 20% των εργαζομένων που είχε στηρίξει την επιχείρηση στην αίτηση για το άρθρο 99. Η διοίκηση της επιχείρησης εμφανίζεται έτοιμη να καταθέσει νέα αίτηση. Ο μόνος τρόπος να γίνει δεκτή αυτή είναι να εμφανιστεί αυτή τη φορά με μεγαλύτερη συναίνεση από την πλευρά των εργαζομένων. Το "απεργιακό φύλλο" είναι το όχημα προς αυτή την κατεύθυνση, όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις κάποιων απ’ όσους συμμετέχουν σ’ αυτό.

Έχει ήδη εκφραστεί δημόσια η πρόθεση να μεταβληθεί αυτό το υβρίδιο σε πραγματικό επαγγελματικό φύλλο, το οποίο θα εκδίδεται από κάποιο σχήμα που θα παρακάμπτει -με τη σύμφωνη βέβαια γνώμη της- την Χ.Κ. Τεγόπουλος, προκειμένου να αποφύγει τα χρέη που τη βαρύνουν. Μάλιστα συντάκτης που μετέχει σήμερα στην επιτροπή του "τύποις απεργιακού" φύλλου (δικός τους είναι ο χαρακτηρισμός) δεν δίστασε να προτείνει στη συνέλευση των συντακτών να μεταβληθεί το φύλλο σε οιονεί εκπρόσωπο τραπεζικών συμφερόντων!

Η παράκαμψη της Χ.Κ. Τεγόπουλος και η μεταβίβαση του τίτλου σε κάποια άλλη εταιρεία "ελεύθερη βαρών" προβλεπόταν και στην αίτηση για το άρθρο 99 που απορρίφθηκε (σ. 50). Δεν πρέπει λοιπόν να εκπλήσσει κανέναν.

Από τη στιγμή που ανέλαβε την επιχείρηση η σημερινή ιδιοκτησία της Χ.Κ. Τεγόπουλος, το 2007, διαφάνηκε μια ανεξήγητη πρόθεσή της να απαξιώσει την επιχείρηση, να τη μικρύνει, να την προσαρμόσει στα προσωπικά της πρότυπα. Προηγήθηκε η εκδίωξη των σημαντικότερων διευθυντικών στελεχών, που συνοδεύτηκε με πρωτοφανή εκστρατεία απαξίωσής τους. Ακολούθησαν σποραδικές απολύσεις ανεπιθύμητων συντακτών και μαζικές απολύσεις στο πιεστήριο. Σειρά είχαν μετά ορισμένες στήλες με αναγνωσιμότητα που καταργήθηκαν με το έτσι θέλω (Ιός, Ρουμελιώτης, Μιχαηλίδης). Οι καθαρά εκδοτικές κινήσεις ήταν αυτοκτονικές: υποκατάσταση πετυχημένων ενθέτων με νέα δαπανηρά που απέτυχαν και έκδοση εβδομαδιαίου free press, το οποίο λειτούργησε ευθέως ανταγωνιστικά προς την εφημερίδα.

Και το αποκορύφωμα: την πιο κρίσιμη στιγμή για την οικονομική επιβίωση της επιχείρησης (αρχές 2009) πουλήθηκε η κερδοφόρα Χρυσή Ευκαιρία και ποσό 50 εκατ. ευρώ πήγε στους μετόχους του ομίλου με τη μέθοδο "επιστροφής κεφαλαίου". Από εκείνη τη στιγμή άρχισε ο υπερδανεισμός και το πρόβλημα ρευστότητας της επιχείρησης. Η σημερινή κατάληξη είναι αυτή που δεν φαίνεται στο "τύποις απεργιακό φύλλο". Πολυδιάσπαση των εργαζομένων, εξαναγκασμός δεκάδων σε απόλυση χωρίς αποζημίωση, άρνηση καταβολής δεδουλευμένων, άρνηση αναγνώρισης ακόμη και των επισχέσεων εργασίας, συνθήκες εργασιακού κανιβαλισμού κάτω από "αντιμνημονιακά" συνθήματα, απεργίες με την ευλογία του αφεντικού.

Όλα αυτά δεν είναι γνωστά στους αναγνώστες της Ελευθεροτυπίας, παρά το γεγονός ότι σπέρματα της αλήθειας έχουν καταγραφεί σε αρκετά διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. Μπορεί όμως καθένας να διαπιστώσει την ακρίβεια όσων σημειώνουμε εδώ, αν διαβάσει προσεκτικά ακόμα και το ιστολόγιο του εκπροσώπου των εργαζομένων, ο οποίος συμμετέχει στο υβριδικό εγχείρημα. Ειδικά ας διαβαστεί το "ρεπορτάζ" από την τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας στις 14.6.2012⁴.

Τότε θα διαπιστώσουν και όσοι παρασύρθηκαν από την αυτονόητη λάμψη του "απεργιακού φύλλου" ότι έπεσαν θύματα μιας πλαστής εικόνας.

* Μέλος της συντακτικής επιτροπής των γνήσιων απεργιακών φύλλων και ήδη απολυμένος χωρίς καταβολή δεδουλευμένων και αποζημίωσης από την Χ.Κ. Τεγόπουλος.

1 http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr/2012/02/blog-post_14.html.

2 http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr/2012/02/blog-post_3523.html.

3 Βλ. σχετ. http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr, http://www.thepressproject.gr/mediadetails.php?id=22955 και tvxs.gr/node/97591.

4 http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr/2012/06/blog-post_14.html.

________

Εικονογραφηση: απο το μπλογκ Zoornalistas

Σχετική είναι και η μαρτυρία της δημοσιογράφου Αφροδίτης Πολίτη, η οποία δημοσιέυθηκε σε πλήθος μπλογκς -και η οποία περιγράφει γλαφυρά το χρονικό και την ανήθικη χροιά του φαινομένου

Επειδή αδυνατώ να πιστέψω ότι όσα προβεβλημένα στελέχη της αριστεράς υποστήριξαν επωνύμως τα «τύποις απεργιακά» φύλλα είναι απλώς παραπλανημένα «θύματα μιας πλαστής εικόνας» (βλ. άρθρο του Δ. Ψαρρά στην Αυγή της Κυριακής 24/6/2012, σελ 53), δυστυχώς τείνω να συμπεράνω ότι απλά επιβεβαιώνουν τη γενική γραμμή περί εργασιακών σχέσεων που και η πλειοψηφούσα αριστερά υπηρετεί. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη γραμμή του πολιτικού καιροσκοπισμού και της γραφειοκρατικής διαμεσολάβησης,  η γραμμή «και με τους εργάτες, και με τις γραβάτες» ή έστω με τα σουέντ τζάκετ της εναλλακτικής εργοδοσίας και των εκλεκτών της,  και χωρίς μνημόνιο και με το ευρώ, και η απεργία ολόκληρη και το αφεντικό χορτάτο. Μόνο που αν αυτή η γραμμή μπορεί να φέρνει κουκιά στις κάλπες, με  προοπτική να σχηματίσει «αριστερή κυβέρνηση», δεν μπορεί δυστυχώς να πείσει όσους συμμετέχουν στις πραγματικές ταξικές και εργασιακές συγκρούσεις, από αυτές που έχουν πραγματικούς θύτες και θύματα, νικητές και ηττημένους, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, κόκκινες γραμμές που δεν θολώνουν όσο αντιμνημονιακό ροζ και αν πέφτει στα «υβριδικά» πρωτοσέλιδα που γεφυρώνουν (;) το φαινομενικά ασυμφιλίωτο χάσμα απεργών και  εργοδοτών.

 Αφροδίτη Πολίτη 

Η απάντηση της εργασιακής επιτροπης και της συντακτικής επιτροπής:

Mε αφορμή, δυσφημιστικά δημοσιεύματα για την απεργιακή Ελευθεροτυπία που εκδίδουν οι επί 11 μήνες απλήρωτοι εργαζόμενοι της, τα οποία διαστρεβλώνουν πλήρως τη πραγματικότητα, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξης:
   Η καλύτερη απάντηση στην επιχείρηση παραπληροφόρησης είναι το ίδιο το περιεχομενο των απεργιακών μας φύλλων και οι αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων. Η έκδοση των απεργιακών φύλλων της Ελευθεροτυπίας, γίνεται έπειτα από απόφαση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων, με 160 θετικές ψήφους, μία αρνητική και 20 λευκά!
   Αποτελεί λοιπόν ύβρι και ευθεία προσβολή προς τους 500 και πλέον απεργούς, απλήρωτους εργαζόμενους(συντάκτες, τεχνικούς, διοικητικούς) που δεν έχουν επιλέξει το δρόμο της συναινετικής καταγγελίας της σύμβασης εργασίας και παραμένουν στην εφημερίδα, η πρωτοφανής απόπειρα συκοφάντησης του αγώνα μας.
   Η απεργιακή έκδοση της Ελευθεροτυπίας, είναι μια έντιμη, καθαρή, αγωνιστική συλλογική απάντηση των εκατοντάδων εργαζομένων που έχουν παραμείνει στην επιχείρηση, με διπλό στόχο: Να αποφευχθεί η απειλούμενη πτώχευση και να επιβιώσει η εφημερίδα από τη μια μεριά και να ικανοποιηθούν στο ακέραιο τα αιτήματα όλων μας(και όσων έφυγαν και όσων έμειναν) από την άλλη. Πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο καλύτερος και ταχύτερος τρόπος δικαίωσης των αιτημάτων μας. Η απόφασή μας αυτή, δεν συνδέεται με καμμία άλλη πρόθεση ή δημόσια εκφρασμένες ατομικές απόψεις συναδέλφων.
   Ο χρόνος για την ιστορική εφημερίδα είναι πλέον οριακός. Με τη κίνηση μας αυτή δηλώνουμε παρόντες και αληλλέγγυοι στη κοινωνία που δοκιμάζεται και στέλνουμε παράλληλα ηχηρό μήνυμα προς την εργοδοσία αλλά κάθε άλλη κατεύθυνση, απαιτώντας άμεση πρόταση διεξόδου.
   Οι αντικειμενικές συνθήκες σε σχέση με τα προηγούμενα απεργιακά φύλλα είναι πολύ διαφορετικές. Η επιχείρηση μετα την απόφαση απόρριψης υπαγωγής της στο άρθρο 99, που αποτελεί σταθερό δεδομένο για όλους τους εργαζόμενους καθώς άλλαξε οριστικά το τρόπο προσέγγισης και επίλυσης του προβλήματος, βρίσκεται σε προφανές αδιέξοδο με όλα τα ενδεχόμενα, και κυρίως αυτό της πτώχευσης, ανοικτά.
   Η αλήθεια είναι λοιπόν, ότι για τα απεργιακά φύλλα της Ελευθεροτυπίας, ούτε ζητήσαμε, ούτε πήραμε την αδεια ή την συναίνεση της διοίκησης της εταιρείας. Επιλέξαμε μόνοι μας, να χρησιμοποιήσουμε, με ευθύνη της εργασιακής επιτροπής, τα γραφεία της εφημερίδας μας, στα οποία εργαζόμασταν όλα αυτά τα χρόνια. Βγήκαμε με δανεικό ΑΦΜ και όχι της Χ.Κ Τ όπως κάποιοι πονηρά διατείνονταν ενώ όλα τα έσοδα θα περιέλθουν στο απεργιακό μας ταμείο για ενίσχυση του κοινού μας αγώνα. Η εφημερίδα διευθύνεται από συντακτική επιτροπή, η οποία εκλέχθηκε από 121 συντάκτες που πήραν μέρος στη ψηφοφορία και η οποια έχει την αποκλειστική ευθύνη για την έκδοση της.
   Στη κοινή αυτή προσπάθεια επιβίωσης της Ελευθεροτυπίας και διάσωσης εκατοντάδων θέσεων εργασίας, δεν διαχωρίσαμε ποτέ τους εργαζόμενους σε κατηγορίες και ομάδες, ανάλογα με τη στάση του καθενός, όπως κάνουν άλλοι. Ο στόχος μας για την επομενη μέρα της Ε είναι ταυτόσημος και ενιαίος. Εξ 'αλλου η πληρότητα του απεργιακού μας φύλλου αυτό αποδεικνύει.
   Αλλα χειρότερο από τα ψέμματα είναι οι μισές αλήθειες. Αυτές που σκοπίμως αποκρύπτονται. Κάποιοι από εκείνους που μας λοιδωρούν, συμμετέχουν σε μια άλλη εκδοτική προσπάθεια, η οποια ξεκίνησε αρκετούς μήνες νωρίτερα. Κι ενώ μάλιστα αυτοί οι συνάδελφοι, ήταν ακόμη εργαζόμενοι στην "Ε", απεργοί, συνδικαλιστές, μέλη της συντακτικής των προηγουμενων φύλλων "Οι Εργαζόμενοι" αλλα και μέλη της εργασιακής επιτροπής που εκπροσωπεί το σύνολο των εργαζομενων!
   Η γενική μας συνέλευση αποδοκίμασε κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης και οικειοποίησης της ιστορίας της "Ε" από μια μικρή ομάδα, επισημαίνοντας ότι αυτή ανήκει στο σύνολο των αναγνωστών της και των ανθρώπων που εργάσθηκαν σ΄άυτην τα 37 χρονια της έκδοσης της.
   Προφανώς η επιτυχία και ο αντίκτυπος των τελευταίων απεργιακών φύλλων, θορύβησε πολλούς. Αλλα μέχρις εδώ. Ευχόμαστε σε όσους επιχειρούν μια άλλη εκδοτική προσπάθεια καλή επιτυχία και καλό ταξίδι στη περιπέτεια της ενημέρωσης. Χρειαζόμαστε άλλωστε θέσεις εργασίας και εναλλακτικές πηγες πληροφόρησης, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Ομως το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την έντιμη μάχη για την επιβίωση σε καιρούς αντιξοους, δεν το παραχωρούμε σε κανένα, παλιό, ή όψιμο τιμητή.

  Η εργασιακή επιτροπη και η συντακτική επιτροπή

Και ένα άρθρο του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη

Παρακολουθώ από πολύ κοντά εδώ και μήνες τους εργαζόμενους και την ιδιοκτησία
της Χ.Κ Τεγόπουλος στο δρόμο, που έχει οδηγηθεί η Ελευθεροτυπία. Καί θλίβομαι κάθε φορά, που διαπιστώνω πόση χολή, πόσα συμπλέγματα, πόση μοχθηρία και πόση ασχετοσύνη και επιπολαιότητα, πόση ανευθυνότητα βρισκόταν μέσα σε μερικούς ανθρώπους, που η δουλειά τους ήταν να ενημερώνουν χωρίς παρωπίδες και να ανοίγουν τα μάτια στους πολίτες!

Και παρακολουθώ τις μεθοδεύσεις, που γίνονται πίσω από την πλάτη εργαζόμενων από άλλους εργαζόμενους, μερικοί από τους οποίους είναι και συνδικαλιστές, για να εξυπηρετηθούν προσωπικές φιλοδοξίες, προσωπικές διαφορές, ρεβανσισμοί. Με ονοματεπώνυμα.

Όλα, για να γελάει και να τρίβει τα χέρια της με χαρά η ιδιοκτησία, πού από όλη αυτή την ιστορία μέχρι σήμερα είναι η μόνη κερδισμένη: Εξακολουθεί και είναι ιδιοκτήτρια, δεν πληρώνει σέντσι για μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές σε απεργούς, απαλλάσσεται από όσους δεν αντέχουν άλλο να είναι απλήρωτοι, ή από όσους έχουν βρεί μια άλλη πόρτα δουλειάς, και κυκλοφορεί ανενόχλητη, χωρίς κανείς να την καταδιώκει, που έχει αφήσει 890 ανθρώπους απλήρωτους επί μήνες! Το κυριότερο:η διαρκης απεργια τής εχει δώσει την ευκαιρία να ελπίζει , ότι μπορεί μια μέρα να βρεθεί πάλι στη θέση της εκδότριας! Οχι της «Ε». Αλλ αυτό δεν τη νοιάζει. Εκδότρια να ναι…

Ο βασικός λόγος, που δεν αναμιγνύομαι εδώ και καιρό στην υπόθεση Ελευθεροτυπία είναι αυτός. Ο οχετός. Γιά όσους δεν το ξέρουν, είμαι ακόμα μέλος της οικογένειας της εφημερίδας από τη στιγμή, που εχω αμφισβητήσει εξωδίκως τη νομιμότητα με την οποία η ιδιοκτησία κατάγγειλε τη σύμβασή μου, χωρίς να εκπληρώσει τους όρους της.

Αλλά, τόννοι κειμένων έχουν γραφτεί εδώ και μήνες, και μύριες κατηγορίες και λάσπη έχουν εξακοντιστεί, τα περισσότερα από τα οποία θα έπρεπε να κρυφτούν από τους αναγνώστες και οι συγγραφείς τους θα έπρεπε να ντρέπονται να ονομάζονται άνθρωποι του Τύπου.

Σε ένα τέτοιας κατάντιας κείμενο,που αναρταται στην ιστοσελιδα «Βαθύ Κόκκινο» (http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_9066.html),στην ιστοσελίδα των συντακτών της Ελευθεροτυπίας και αναπαράγεται και από άλλα sites, με τίτλο «Για τα τυποις απεργιακά φύλλα της Ελευθεροτυπίας», η πρώην συντάκτρια του περιοδικού «Εψιλον» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας Αφροδιτη Πολιτη, φροντίζει με τη επιπολαιότητα της άγνοιας, με την ανωριμότητα της εμπάθειας και με τη χυδαιότητα, που αντλεί μάλλον εξ ιδίων, να συκοφαντεί ανάμεσα στα άλλα ψέμματα που γράφει και τον τελευταίο διευθυντή εκδοσης της Ελευθεροτυπίας Γ Παπαδόπουλο-Τετράδη. Δηλαδή εμένα.

Παράλληλα, κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα επειδή έστειλε επιστολή συμπαράστασης στο φύλο Ελευθεροτυπια των Απεργων , που κυκλοφόρησε το προπερασμένο Σάββατο, ενώ κατά την ίδια δεν είναι φύλο απεργών, αλλα εργοδοτικών! Μαζύ με όλους τους αξιόλογους ανθρώπους της Αριστεράς που αρθρογραφούσαν σ αυτό!!

Η νεαρή συντάκτρια τού περιοδικού της Κυριακάτικης, βρίσκει σ αυτό το κείμενο την ευκαιρία να αναπαραγάγει ανοιχτά τις βρωμιές,πού αναπαρήγαγαν υπόγεια και δειλά, με τη δειλία κάθε υπόγειου ανθρώπου, οι συνοδοιπόροι της στην τελειωτική καταστροφή της Ελευθεροτυπίας , δήθεν φιλεργατικοί, δήθεν επαναστάτες, που έσωσαν την εργοδοσία από την πτώχευση με μια απεργία , την ώρα που η ίδια κατέρρεε!

Αναπαράγει η κυρία Πολίτη στο λιβελογράφημά της,αναφερόμενη ονομαστικά και σε μένα,οτι «στις γενικές μας συνελεύσεις τους πρώτους μήνες της «απληρωσιάς», καταψήφιζαν τις προτάσεις για απεργία, στο όνομα του «δημοσιογραφικού λειτούργηματος» για το καλό της αντιμνημονιακής ενημέρωσης. Κατόπιν, όπως άλλοι, αποχώρησαν με ελαφρά πηδηματάκια και μπράβο τους, αλλά όσο μας τιμούσαν με την παρουσία τους καταψήφιζαν τις απεργίες - ο Τετράδης μάλιστα ψήφιζε για το δικαίωμα της απλήρωτης εργασίας των άλλων από την προνομιακή θέση του συνταξιούχου διευθυντή.»
Ο πληθυντικός στο κείμενο περιέχει και τον σκιτσογράφο Στάθη,με τον οποίο δεν έχω καμμία σχέση κανενός είδους. Αλλά η ίδια θέλει να κατακεραυνώσει τον ΣΥΡΙΖΑ για τις «αντιαριστερές του επιλογές»…

Δεν θα απαντούσα σε μια τέτοια φτωχή συκοφαντική αθλιότητα, αν το κείμενό της απευθυνόταν στους εργαζόμενους της ΧΚ Τεγόπουλος, στη σελίδα τους και στο blog του εκπροσώπου,όπως κάνει η πλειονότητα των εργαζόμενων. Αυτοί ξέρουν πόσο γελοίοι είναι οι ισχυρισμοί της.Κυρίως, το ξέρει ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων Π. Σώκος, ένας έντιμος συνάδερφος, που ήταν παρών σε όλες τις συνελεύσεις και με τον οποίο ψηφίζαμε πάντα τις ίδιες προτάσεις. Και ο εκπρόσωπος εργοδοτικός;;;!!

Αλλά, η νεαρή συντάκτρια του περιοδικού βγάζει τα ψέμματα στο αναγνωστικό κοινό.Στούς πολίτες.Στούς ίδιους,που οι παραπάνω που ανέφερα ,δήθεν συνάδερφοι εργατοπατέρες και δήθεν επαναστάτες έσπερναν υπόγεια την προεκλογική περίοδο ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο υποψήφιος βουλευτής Τετράδης είναι εργοδοτικός! Ενω αυτοι, που στέρησαν με τη στάση τους την ανερχόμενη Αριστερά από τη μοναδική της μεγάλη εφημερίδα στην πιο κρίσιμη προεκλογικη και μετεκλογικη περίοδο είναι Αριστεροι! Σα δε ντρέπονται για την πολιτική τους σκέψη!

Το θράσσος έχει περισσέψει πιά σ αυτό το χώρο, που λέγεται Ελευθεροτυπία και Αριστερά. Και τα πράγματα πρέπει επιτέλους να ειπωθούν με το όνομά τους. Επειδή ο κόσμος δεν ξέρει τι πραγματικά γινόταν μέσα στην πολύπαθη Ελευθεροτυπία.

Κατ αρχήν, οι συνελεύσεις ξεκίνησαν με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του τότε διευθυντή Σεραφειμ Φυντανιδη από την νεόκοπη εκδότρια Μάνια Τεγοπούλου, αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα της Κίτσου Τεγόπουλου, το 2007. Μέχρι τότε όοοολοι οι μετέπειτα επαναστατημένοι ιδεολογικά συντάκτες ήταν ευχαριστημένοι με την πολιτική της εφημερίδας…

Από τότε και χωρίς τη σκιά του Κίτσου φούντωσε στην εφημερίδα η ίντριγκα και η καμαρίλα των εκλεκτών και των αρεστών, γυρω από τις διευθύνσεις της Ελευθεροτυπίας και της Κυριακάτικης. Για τις οποίες ούτε η κυρία Πολίτη ούτε οι μέντορές της φορείς του θανατηφόρου Ιου της Ελευθεροτυπίας είχαν καμμία ένσταση. Η συνεργασία ήταν άψογη…

Σ αυτό το κλίμα και σε αντίθεση με τους άλλους διευθυντές, ,δεν έλειψα ποτέ από καμμία συνέλευση, μιλούσα πάντα σε όλες,κατέβαζα προτάσεις και οι προτάσεις μου υπερψηφίζονταν από την μεγάλη πλειοψηφία των συντακτών. Και δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να μην ψήφισα υπέρ των απεργιακών κινητοποιήσεων στις προτάσεις άλλων συναδέρφων. Εκτός από εκείνη , που ήθελε την απεργία αμέσως και τυφλή,έτσι στημένη,ώστε να σαμποταριστεί η τελευταία ελπίδα που είχε η εφημερίδα: το υπεσχημένο δανειο από την Alpha Bank και την Τραπεζα Πειραιως. Αυτήν την καταψήφισαν σχεδόν όλοι οι συντάκτες της «Ε»,γιατί ήταν εξώφθαλμη η ανοησία του εγχειρήματος. Αντ αυτής ψηφίσαμε απεργία εφ όσον η επιχείρηση έπαιρνε το δάνειο και δεν εξοφλούσε πρωτα τα δεδουλευμένα των εργαζόμενων. Μεγάλη αντεπαναστατικότητα! Είμασταν όλοι εργοδοτικοί!

Αλλά αυτό δεν το θυμάται ή το κρύβει ύπουλα η επιλεκτική μνήμη της κυρίας Πολίτη. Η οποία έχει το θράσσος να υπαινιχθεί,ότι δεν ψήφιζα τις απεργίες καλυμμένος πίσω από την ασφάλεια της σύνταξής μου! Προφανώς η κυρία αυτή κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.Εκτός αν η χυδαιότητά της δεν της αφήνει περιθώρια άλλης σκέψης. Δέν την άκουσα ,για παράδειγμα, ποτέ να ισχυρίζεται, ότι ο πρόεδρος της Ενωσης Συντακτών,(εκλεγμένος με την ευλογία της πασοκικης παράταξης) επεδίωκε μανιωδώς μια απεργία από την προνομιακη θέση του αμοιβόμενου από το σωματείο,αδιαφορώντας για την τύχη των εργαζομένων,που ήταν απλήρωτοι. Ο δικός μου νούς δεν το σκέφτηκε ποτέ για κείνον. Ο νοσηρος της το σκέφτηκε για μένα. Σα δεν ντρέπεται.

Γιατι, στόχος αυτών που ακολουθεί και αναπαράγει η επιπολαια κυρία Πολίτη ήταν η αναμπουμπούλα,και η απαλλαγή από τον διευθυντή Εκδοσης Τετράδη, πού υπερασπιζόταν την ανεξάρτητη εφημερίδα και είχε απήχηση στους συντάκτες της Ελευθεροτυπίας,ώστε να μπορέσουν να καταφέρουν αυτό στο οποίο αποκαλύφθηκε στο τέλος με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο,ότι αποσκοπούσαν: Να ελέγξουν την εφημερίδα προς την κατεύθυνση της φιλόδοξης ιδεοληψίας τους. Εκμεταλλευόμενοι μία υπόγεια σχέση με την ιδιοκτήτρια της εφημερίδας, η οποία – το ξέρει πιά όλη η «Ε» - ήταν και επι χρόνια κολλητή τους φίλη! Τόσο κολλητή, που η ίδια, παντελώς άσχετη και ανεπίδεκτη μάθησης με το τι γίνεται εκεί μέσα σε επίπεδο δουλειάς, αλλα πολύ καλά πληροφορημένη από τους δεκάδες ρουφιάνους της και κολητούς της για το τι γίνεται σε επίπεδο κουτσομπολιού, αναπαρήγαγε συνέχεια ότι οι παρέα των Ιών διαρκώς κερδίζει τις συνελεύσεις!! Από πού το μάθαινε αυτό το παραμύθι άραγε!

Δεν κατάφεραν τον έλεγχο της «Ε» αυτοί οι λίγοι και προτίμησαν να την αδρανοποιήσουν για να βγάλουν ένα δικό τους φύλο καπηλευόμενοι τον τίτλο της Ελευθεροτυπίας. Αυτό αποκαλύφθηκε πιά εδώ και δύο μήνες σε όλους τους εργαζόμενους.Και ενώ γλίτωσαν την ιδιοκτήτρια από την πτώχευση τον Δεκέμβριο, θριαμβολογούσαν πρίν από λιγο καιρο, που η απορριψη της ένταξης στο αρθρο 99 οδηγει την επιχείρηση στην «φιλεργατικη πτωχευση»! Ο οπορτουνισμος με τον αμοραλισμό σε όλο του το μεγαλείο!

Αυτοι ήταν οι μέντορες και καθοδηγητές της κυρίας Πολίτη, που έχει σήμερα το θράσσος να αναπαράγει τις αθλιότητες τους. Νομίζοντας προφανώς ότι η μέχρι σήμερα σιωπή του Τετράδη είναι δείγμα αδυναμίας ή ενοχής. Τραγικό της λάθος.

Η κυρία Πολίτη, όπως και όλοι όσοι από τούς πρώην και νύν συντάκτες κόπτονται όψιμα για την Αριστερά και τη σχέση της με την Ελευθεροτυπια, έχουν το θράσσος τώρα να λασπολογούν κατά του Τετράδη, αλλά δεν ενοχλήθηκαν τόσα χρόνια που η εφημερίδα ήταν μια πασοκοφυλάδα. Δεν ενοχλούνταν, που η εφημερίδα διαβαζόταν πιά από τους αριστερούς αναγνώστες μόνο για τις σχολιογραφικές της στήλες, βρίζοντας στα τηλέφωνα και στα γράμματά τους για τη μονόπαντη γραμμή της.

Δεν έκαναν ούτε μία συνέλευση όλα αυτά τα χρόνια της Σημιτοκρατίας μέσα στην εφημερίδα. Δέν ανησύχησαν ποτέ για τη διαρκή πτώση της κυκλοφορίας της εφημερίδας εξ αιτίας αυτής της γραμμής ήδη από το 2002 έντονα.Αντίθετα,συνεργάζονταν αρμονικότατα προς αυτή την κατεύθυνση! Τα γραπτα είναι εκεί αδιάψευστοι μάρτυρες. Δεν αντιδρούσαν καθόλου, τη στιγμή που καποιοι από μας συγκρουόμαστε μέσα στη σύσκεψη της εφημερίδας, στην οποία δεν ειχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους.

Ούτε ενοχλούνταν και ξασηκώνονταν όταν ο προηγούμενος διευθυντής της Κυριακάτικης και αγαπημένος του πασοκ απέλυε τον έναν μετά τον αλλον τους συναδέρφους τους, που δεν του ήταν αρεστοί. Μεταξύ των οποίων και την «ανυπότακτη» αρχισυντάκτριά του, η οποία είχε και σοβαρό πρόβλημα υγείας! Αντίθετα, πήγαν να του συμπαρασταθούν όταν η ιδιοκτήτρια τον απέλυσε!

Τέτοιες ευαισθησίες είχαν οι δήθεν εργατοσυνάδερφοι και δήθεν ευαισθητοποιημένοι με τα εργασιακά της εφημερίδας,που παριστάνουν εδώ και καιρο τους κίνσορες και τους καθαρούς αριστερούς και έχουν το θράσσος να νουθετούν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για τις αρθρογραφικές επιλογές του!

Οι πολίτες πρέπει να θυμούνται,ότι αυτός ο εσμός,πού εμφανίστηκε στη δημοσιογραφία από το πουθενά,εφτασε στην Ελευθεροτυπία και όχι απλώς συνεργάστηκε αρμονικότατα με όλες τις φιλοπασοκικες διευθύνσεις της Ελευθεροτυπίας και της Κυριακάτικης, αλλα δεν έκανε ούτε μία σοβαρή δημοσιογραφική παρέμβαση, που να ενοχλήσει αυτή την πολιτική κατάσταση. Με πλήθος σκανδάλων στην καθημερινότητα. Αντιθέτως, συνεννογιόταν αρμονικότατα με πρώην διευθυντικά στελεχη του εκσυγχρονιστικου πασοκ για τα θέματα των σελίδων, που εξαντλούσαν τη θεματογραφία στην κακή εκκλησία , και στη διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων επί των παντελώς αγνώστων ακροδεξιών γκρουπούσκουλων και του εθνικισμού.

Όλος αυτός ο εσμός, που ανέβηκε στην επιφάνεια για να κυριαρχήσει μόλις άνοιξε ο βόθρος της διαταραγμένης διαχείρησης εκ μέρους της ιδιοκτήτριας, δεν ενοχλήθηκε ποτέ από αυτές τις διευθύνσεις, αλλά βάλθηκε να πολεμήσει λυσσαλέα τη μοναδική Δημοσιογραφική Ανεξάρτητη διεύθυνση, που κατάφερε σε διάστημα τριών μηνών να σταματήσει την διαρκή κυκλοφοριακή κατρακύλα 8 ετών, να ανοίξει την εφημερίδα σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, να σταματήσει τόν μονόπαντο πασοκισμό του Γιωργάκη και του Μνημονίου και να βάλει τους μέχρι τότε χειμαζόμενους ρεπόρτερς εξ αιτίας προτιμήσεων και καμαρίλας,σε κανονικό ρυθμό εργασίας. Με στόχο δουλειάς τη Δημοσιογραφία χωρίς αποκλεισμούς. Δηλαδή τη μόνη Δημοσιογραφία.

Πρίν καταφύγει σε συμβουλές η αμετροεπής και άσχετη κυρια Πολιτη προς τον Αλέξη Τσίπρα για το ποια φυλλα εφημερίδων πρέπει να στηρίζει και ποια όχι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ , καλό θα ήταν πρώτα να μάθαινε πώς λειτουργούσε η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στην οποία δεν είχε την τύχη να εργαστεί, αλλά τι διαβολο, ένας όροφος από κάτω ήταν. Ας ρώταγε.

Αντ αυτου, η κυρία Πολίτη έχει το θράσσος να αναπαράγει στο κείμενό της τα ψέμματα των πρωταγωνιστων όλης αυτής της αδιαφάνειας, ότι δήθεν είναι απολυμένοι χωρίς να έχουν πληρωθεί, ενώ στην πραγματικότητα έχουν προσυνεννοηθεί εγγράφως με την ιδιοκτήτρια της εφημερίδας να τους αποδεσμεύσει από τη δύναμη της εφημερίδας με τη συμφωνία, ότι θα πάρουν κανονικά την αποζημίωσή τους και τα οφειλόμενα μόλις