Το σπίτι του «τέρατος» Jag-wah, καίγεται! Το πανέμορφο δάσος που κατοικεί καταστρέφεται από τις πυρκαγιές για να γίνει βοσκότοπος για τα βοοειδή ή να καλλιεργηθεί περισσότερη ζωοτροφή.
Αυτή είναι η ιστορία στην ταινία μικρού μήκους «Ένα τέρας στην κουζίνα μου» που φτιάχτηκε για την Greenpeace από το στούντιο κινουμένων σχεδίων Cartoon Saloon -υποψήφιο 4 φορές για βραβεία Όσκαρ και υποψήφιο για Golden Globe®, BAFTA και Emmy- και το ανεξάρτητο δημιουργικό γραφείο Mother. Τη φωνή του στον «τρομερό» Jag-wah δανείζει ο Βραζιλιάνος ηθοποιός Wagner Moura, γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Narcos.
Η ταινία είναι η συνέχεια του Rang-Tan, που μέσα από την ιστορία ενός ουρακοτάγκου μιλούσε για μία άλλη βασική αιτία της αποψίλωσης δασών, την καλλιέργεια φοινικέλαιου. Τώρα σειρά έχει ο Jag-wah, το φοβερο τζάγκουαρ που εισέβαλε στην κουζίνα του μικρού αγοριού.
Γιατί όμως το τζάγκουαρ;
«Ποιο είναι πραγματικά το τέρας, το τζάγκουαρ ή η βιομηχανική κτηνοτροφία που καταστρέφει τα δάση μας;» αναρωτιέται η Greenpeace. Γιατί μεγάλο μέρος του σπιτιού του στη Νότια Αμερική κινδυνεύει να εξαφανιστεί.
Παλιότερα, τα τζάγκουαρ βρίσκονταν παντού στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Από τη δεκαετία του 1880 όμως, έχουν χάσει περισσότερο από το μισό του εδάφους που κατοικούσαν, και ειδικά σε πολύτιμα οικοσυστήματα όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, οι υγρότοποι του Pantanal, η σαβάνα του Cerrado και το δάσος του Gran Chaco, κυρίως εξαιτίας της βιομηχανικής κτηνοτροφίας. Η αποψίλωση ώστε να παραχθεί τροφή για περισσότερο κρέας είναι η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζουν. Πλέον, εκτιμάται ότι στον Αμαζόνιο υπάρχουν μόνο περίπου 10.000 τζάγκουαρ και θεωρούνται απειλούμενο είδος.
«Αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, περισσότερα πολύτιμα οικοσυστήματα που φιλοξενούν μοναδικά ζώα θα καταστραφούν, οι αυτόχθονοι πληθυσμοί κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, και θα χάσουμε τη μάχη με την κλιματική κρίση.»
Τι συμβαίνει με τη βιομηχανική κτηνοτροφία
Η βιομηχανική κτηνοτροφία είναι η μεγαλύτερη αιτία αποψίλωσης δασών παγκοσμίως. «Η παραγωγή κρέατος είναι μία τεράστια βιομηχανία, με τις μεγάλες εταιρείες να ενδιαφέρονται για το κέρδος τους και να αδιαφορούν για εμάς και το περιβάλλον. Αυτή η παραγωγή γίνεται πλέον σε τόσο μεγάλη κλίμακα που ο πλανήτης μας δεν αντέχει. Οι εταιρείες και η βιομηχανία χρησιμοποιούν τις πυρκαγιές σαν εργαλείο για να καθαρίσουν ατέλειωτες εκτάσεις γης, ώστε να καλλιεργηθεί ζωοτροφή για τα δισεκατομμύρια ζώα που εκτρέφονται σε όλο τον κόσμο.»
Και φέτος, χάθηκαν τεράστιες δασικές εκτάσεις από τις πυρκαγιές. Το δάσος του Αμαζονίου, του πνεύμονα του πλανήτη μας, είναι σε χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Πολύ άμεσα, στα επόμενα 10-15 χρόνια, κινδυνεύει να μετατραπεί σε σαβάνα, σε γη πολύ πιο ξερή, με πολύ λιγότερες βροχές, με πολύ λιγότερα είδη χλωρίδας και πανίδας και απορροφώντας πολύ μικρότερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα.
«Τι μπορούμε να κάνουμε;»
«Αλήθεια, υπάρχει κανείς μας που να συμφωνεί να κάψουμε το δάσος του Αμαζονίου μόνο για να κάνουμε μερικές εταιρείες ακόμη πιο πλούσιες; Πολύ αμφιβάλλουμε. Υπάρχει λοιπόν ελπίδα, γιατί υπάρχει λύση, γιατί έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα.»
Στην ταινία, το ίδιο το τζάγκουαρ αφηγείται την ιστορία μέσα από τα δικά του μάτια. Και ο μικρός πρωταγωνιστής βρίσκει τη λύση: λιγότερο κρέας, διατροφή με περισσότερα φρούτα και λαχανικά. «Αν καταναλώναμε λιγότερο κρέας, θα εκτρέφονταν λιγότερα ζώα και θα χρειαζόμασταν λιγότερη έκταση για τις ζωοτροφές. Θα αφήναμε τα δάση ήσυχα, να μας δίνουν οξυγόνο και να καθαρίζουν τον αέρα από το επικίνδυνο διοξείδιο του άνθρακα.»
«Μπορούμε να αλλάξουμε το σύστημα διατροφής και να το μετατρέψουμε σε ένα σύστημα που θα αναγεννήσει τις κοινότητές μας και τον πλανήτη μας. Η μείωση του κρέατος είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για τους εαυτούς μας, την υγεία μας και τον πλανήτη», λέει η Greenpeace που καλεί τους καταναλωτές να ασκήσουν έμμεση πίεση σε αλυσίδες σούπερ μάρκετ και εστιατόρια, ώστε να σταματήσουν να προμηθεύονται προϊόντα από «οποιονδήποτε καταστρέφει τα δάση και τα οικοσυστήματά, να τους βγάλουν από την αλυσίδα εφοδιασμού τους. Ταυτόχρονα, ώρα να βάλουν περισσότερες επιλογές με βάση τα φρούτα και τα λαχανικά και λιγότερες με κρέας. Αν χάσουμε τον Αμαζόνιο και τα άλλα πολύτιμα δάση μας, κινδυνεύει όχι μόνο η άγρια ζωή, αλλά και η επιβίωση όλων μας.»
σχόλια