Mπροστά σε μια πρωτοφανή παρατήρηση συμπεριφοράς έχουν βρεθεί οι επιστήμονες στον υγροβιότοπο Everglades της Φλόριντα.
Οι αλιγάτορες της περιοχής, είδος σε μεγάλη αφθονία, έχουν μετατραπεί σε σωματοφύλακες πουλιών, λαμβάνοντας όμως αιματηρή πληρωμή για τις υπηρεσίες τους καθώς η εξαργύρωση γίνεται με νεοσσούς.
Στα σημεία όπου ζουν αλιγάτορες, υπάρχουν ελάχιστα πλάσματα που θα τολμούσαν να φτιάξουν τις φωλιές τους. Οι εξαιρέσεις όμως δεν είναι απαραίτητα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα που θα μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν, αλλά πολλοί μικρότεροι "γείτονες" που εκμεταλλεύονται την παρουσία τους. Στους βάλτους της Φλόριντα, παρυδάτια πουλιά, όπως πελαργοί και ερωδιοί φτιάχνουν τις φωλιές τους κοντά στα σημεία που ζουν οι αλιγάτορες, επειδή η παρουσία των μεγάλων ερπετών τους προστατεύει από τις επιδρομές των ρακούν και των τρωκτικών.
Ο Lucas Nell, από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα σημειώνει πως αυτή η σχέση μεταξύ πουλιών και ερπετών είναι μεν προς συμφέρον και των δύο ειδών, αλλά μάλλον γίνεται άθελά τους. Το κέρδος ενός αλιγάτορα από την γειτνίαση με ένα πουλί είναι τα πολλά μικρά πουλιά που πέφτουν από τις φωλιές τους ή που μπορεί να εξοστρακίζονται όταν υπάρχει πληθώρα, αλλά ακόμη και τα αβγά που γλιστράνε. Ωστόσο τα ερπετά δεν θα διστάσουν να κατασπαράξουν και οποιοδήποτε πουλί βρεθεί στο νερό λόγω αδυναμίας ή απροσεξίας. Τα στοιχεία του ερευνητή έδειξαν πως τα ερπετά που είχαν γείτονες πουλιά, ήταν αρκετά πιο ανεπτυγμένα σε βάρος με μέσο όρο τουλάχιστον δέκα κιλά περισσότερο.
"Πιστεύουμε ότι τα αρπακτικά ζώα είναι πάντα απειλή για το θήραμα, αλλά μπορεί να υπάρχουν έμμεσες θετικές επιδράσεις", λέει η Judith Bronstein, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Φοίνιξ. "Αν όμως ένα αρπακτικό μπορεί με την παρουσία του να ξεφορτωθεί πολλούς μικρούς, τότε ο κερδισμένος είναι το θήραμα." εξηγεί η επιστήμονας αναλύοντας την πτυχή αυτής της περίεργης συνύπαρξης.
σχόλια