Στις 10 Νοεμβρίου 2016, οι επιστήμονες που συμμετέχουν στην αποστολή IceBridge της NASA φωτογράφισαν μια πλάγια όψη του τεράστιου ρήγματος στον παγετώνα Larsen C της Ανταρκτικής χερσονήσου, έναν από τους μεγαλύτερους παγετώνες στην περιοχή.
Οι επιστήμονες της ερευνητικής ομάδας IceBridge μέτρησαν το ρωγμή στην κρηπίδα πάγου Larsen C και υπολογίζουν πως είναι περίπου 70 μίλια σε μήκος και πάνω από 90 μέτρα σε πλάτος ενώ το βάθος υπολογίζεται πως ίσως ξεπερνά τα 500 μέτρα. Η κάθετη ρωγμή που «κόβει» τον παγετώνα δεν έχει φτάσει ακόμη στη βάση του, αλλά η NASA λέει στις παρατηρήσεις της πως αν το κάνει θα δημιουργήσει ένα παγόβουνο στο μέγεθος της αμερικανικής πολιτείας Ντελαγουέρ (6.452 km²).
Όταν αυτό συμβεί, οι επιστήμονες εκτιμούν πως θα έχουμε την μεγαλύτερη γέννηση παγόβουνου στην Ανταρκτική από το 2000, την τρίτη μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ και την μεγαλύτερη από το συγκεκριμένο τμήμα πάγου. Και αυτό είναι κάτι που αν η κλιματική αλλαγή συνεχίσει να διαμορφώνει τις συνθήκες με το ρυθμό που το κάνει τώρα, θα γίνει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.
Ο Larsen C βρίσκεται δίπλα σε ένα μικρότερο ράφι πάγου που αποσυντέθηκε το 2002, μετά την ανάπτυξη μιας παρόμοιας ρωγμής. Τα «ράφια πάγου» όπως αποκαλούνται, δεν αυξάνουν άμεσα τα επίπεδα της θάλασσας, αφού ο πάγος τους ήδη αναπαύεται στον ωκεανό σαν ένα παγάκι σε ένα ποτήρι. Ωστόσο, επειδή δρουν σαν εμπόδιο στον χερσαίο πάγο πίσω τους, όταν εγκαταλείπουν τη θέση τους, δίνουν το περιθώριο στους παγετώνες να κινηθούν στο νερό της της θάλασσας και αυτό προσθέτει όγκο στο νερό και αυξάνει τα επίπεδα της θάλασσας.
Στην περίπτωση του Larsen C, όταν η ρωγμή φτάσει σε όλο το μήκος και βάθος του παγετώνα, μια μεγαλύτερη περιοχή πάγου που έχει περίπου το μέγεθος της Σκωτίας θα αποσταθεροποιηθεί και θα βρεθεί σε μεγαλύτερο κίνδυνο απειλής για να λιώσει.
Το κοντινό ράφι πάγου Larsen B έγινε πρωτοσέλιδο παγκοσμίως το 2002, όταν χωρίστηκε μετά από μια παρόμοια διαδικασία και τελικά «πρωταγωνίστησε» σε μια από τις σκηνές της ταινίας καταστροφής «The Day After Tomorrow».