Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές έδωσε ελπίδα σε μερικούς ότι η ευρωζώνη θα αλλάξει την οικονομική πολιτική της. Ωστόσο, μετά από ένα μήνα και μερικές ώρες οδυνηρής διπλωματική μάχης, αυτές οι ελπίδες έχουν σαφώς διαψευστεί, γράφει ο Νίκος Μαλκουτζής στον Guardian.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η συμφωνία του Eurogroup για τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας δεν εξασφαλίζει πολλά περισσότερα από μία «μάχη φθοράς» για τους επόμενους μήνες.«Η ευρωζώνη θα προσπαθήσει να κρατήσει τη νέα κυβέρνηση στην Αθήνα υπό έλεγχο, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να φέρει βόλτα τα δημοσιονομικά περιθώρια για ορισμένες από τις πολιτικές που έχει υποσχεθεί».
Όπως αναφέρει το άρθρο, «σε πολιτικό επίπεδο, η παράταση των τεσσάρων μηνών θα είναι περισσότερο μια πρόκληση παρά μια ευλογία για την κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να ακυρώσει τα σχέδια για αύξηση των χαμηλών συντάξεων και άλλα παρόμοια μέτρα που θα επηρεάσουν τη δημοσιονομική ισορροπία της χώρας. Κάποιοι στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος σαφώς δυσκολεύονται να το δεχτούν. Ο βετεράνος αριστερός ευρωβουλευτής Μανώλης Γλέζος έχει ήδη παρομοιάσει τα επιτεύγματα της ηγεσίας του κόμματος ως "βάφτισμα του κρέατος σε ψάρι" και ζήτησε συγγνώμη για τη συμβολή του στην "ψευδαίσθηση" ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει κάτι. Τα σχόλιά του απορρίφθηκαν ευγενικά από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του κόμματος, και είναι σαφές ότι υπάρχει σε εξέλιξη μια άσκηση περιορισμού των ζημιών στον απόηχο της συμφωνίας».
Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι το περιθώριο ελιγμών του Αλέξη Τσίπρα τις επόμενες βδομάδες θα είναι περιορισμένο καθώς η κυβέρνηση έχει έλλειψη μετρητών, τα φορολογικά έσοδα έχασαν τον στόχο τους κατά 1 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο, ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός μέσω εντόκων γραμματίων έχει φτάσει το όριο των 15 δισ. και η Ελλάδα έχει δανειακές υποχρεώσεις ύψους 4,1 δισ., συμπεριλαμβανομένης της αποπληρωμής του δανείου του ΔΝΤ, αυτόν και τον επόμενο μήνα. Η απόφαση της ευρωζώνης να επανεκτιμήσει τον στόχο του 3% του ΑΕΠ για το τρέχον έτος προβλέπει κάποια ελπίδα ανακούφισης, αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο.
Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, συνεχίζει το άρθρο, εξασφάλισαν ότι θα έχουν το «πάνω χέρι», αρνούμενοι να παρατείνουν το πρόγραμμα για δύο ακόμα μήνες. Έτσι, το νέο «συμβόλαιο» της Ελλάδας με τους δανειστές θα πρέπει να συμφωνηθεί το καλοκαίρι, με την ελληνική πλευρά να «ελπίζει πως θα εξασφαλίσει τελικά την κάπως αφηρημένη υπόσχεση της ελάφρυνσης του χρέους που έχει τεθεί επί τάπητος από τα τέλη του 2012». Ωστόσο, δεν θα μπορεί να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος. «Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια σαφής πιθανότητα ότι οι επόμενοι μήνες θα φθείρουν την πολύ λεπτή εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών ακόμη περισσότερο».
«Ο Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης έχουν επικριθεί για την αποστολή ανάμεικτων μηνυμάτων, για την αναφορά στη ναζιστική Γερμανία, για τα βλέμματα προς τη Ρωσία, ακόμη και για τα πουκάμισά τους. Αλλά οι αδυναμίες ρευστότητας της Ελλάδας ήταν σαφείς πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, και έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης στο έπακρο από τους δανειστές της. Η εύθραυστη κατάσταση της χώρας έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να αυτοχρηματοδοτηθεί και έχει αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές ομολόγων. Μεταξύ αυτού και της απουσίας ενός αξιόπιστου σχεδίου για την έξοδο από το ευρώ, ακόμη και για χρήση ως διαπραγματευτικό εργαλείο, οι Τσίπρας και Βαρουφάκης έμειναν με πολύ λίγες επιλογές. Είτε βυθίστηκαν ακόμη περισσότερο σε μια συμφωνία ή την ασφάλισαν με έξυπνη πειθώ είναι ένα ασήμαντο θέμα αυτή τη στιγμή», τονίζει το άρθρο.
Όπως επισημαίνεται, «οι διπλωματικές αδιακρισίες της Αθήνας και η φύρδην μίγδην προσέγγιση στις διαπραγματεύσεις συνοδεύτηκε από το πείσμα και την περιφρόνηση σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Σε αυτό το περιβάλλον, ο καθένας μπορεί να αποφεύγει τις ευθύνες του. Οι Έλληνες ηγέτες μπορούν να υποκαταστήσουν την χάραξη προοδευτικής πολιτικής με λαϊκιστική παραφορά, ενώ οι Ευρωπαίοι ομολόγοι τους, μπορούν να συνεχίσουν να πλασάρουν τον μύθο ότι οι Έλληνες έχουν λάβει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αλλά δεν έδωσαν τίποτα σε αντάλλαγμα».
Αν όλες οι πλευρές επιμείνουν σε αυτές τις θέσεις τους επόμενους μήνες, ο ελληνικός λαός θα πληρώσει ένα ακόμη βαρύτερο τίμημα από ό,τι έχει πληρώσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, επισημαίνεται. «Υπάρχει μεγάλη ιστορική ευθύνη για όλους τους εμπλεκόμενους να διασφαλίσουν ότι η τιμωρία από τη μία πλευρά και τα αντίποινα από την άλλη δεν είναι οι κύριοι παράγοντες της πολιτικής κατά τους προσεχείς μήνες».
«Εκεί εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει την αφήγηση. Μία από τις πιο σημαντικές παραχωρήσεις που κέρδισε στις Βρυξέλλες ήταν να είναι ο κύριος συγγραφέας του δικού του μεταρρυθμιστικού του προγράμματος - οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν απλώς λάβει μια λίστα με τις αλλαγές από τους δανειστές της. Φυσικά, οι πιστώτριες χώρες θα εξακολουθούν να πιέζουν για ορισμένα αντιλαϊκά μέτρα.
»Αλλά οι Τσίπρας και Βαρουφάκης θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να δείξουν αν είναι πραγματικά αφοσιωμένοι στην αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων στην Ελλάδα που επέφεραν οι σάπιοι θεσμοί της, συμπεριλαμβανομένης της δημόσιας διοίκησης και του δικαστικού συστήματος. Οι αλλαγές αυτές θα μπορούσαν να έχουν ευρέως ελκυστικά στους Έλληνες, και μπορεί επίσης να βοηθήσουν να αλλάξει η ξινή διάθεση που έχει προκύψει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων», καταλήγει το άρθρο.
σχόλια