Κυριακή μεσημέρι και ο καιρός είναι ηλιόλουστος, σχεδόν καλοκαιρινός πια. Την ώρα που κατεβαίνουμε τα σκαλιά ενός υπογείου στην Ανθούπολη το φως αρχίζει να χάνεται. Έχουμε έρθει εδώ για να παρακολουθήσουμε από κοντά μία προπόνηση μπρα ντε φερ.
Ο χώρος, αν και θυμίζει σκηνή από το Fight Club, είναι λίγο πολύ όπως τον περιμέναμε. Στον τοίχο η απαραίτητη ελληνική σημαία σε μεγάλες διαστάσεις. Χαιρετάμε τους παρευρισκόμενους. Οι περισσότεροι έχουν αρχίσει να «βάζουν χέρια».
Ξαφνικά ένας από τους αθλητές βγάζει μία κραυγή που μας κάνει όλους να «παγώσουμε». Ένα μικρό κορίτσι, κόρη ενός εκ των παικτών βγαίνει έξω τρομαγμένη. Ο μπαμπάς της αφήνει το χέρι του αντιπάλου και τρέχει πίσω της. Οι υπόλοιποι γελάνε.
Προσπαθούμε να τους προσεγγίσουμε. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πάνω από 30 ετών. «Όσο περίεργο και να σου ακούγεται, υπάρχει παίκτης στην Ελλάδα που αγωνίζεται ακόμα στα 71 του» λέει ο Παναγιώτης Ξύλος, πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας χειροπάλης, όπως είναι η ακριβής ονομασία του αθλήματος στη χώρα μας.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσεις στο μπρα ντε φερ μόνο και μόνο επειδή είσαι μυώδης ή δυνατός». Έτσι εξηγούνται πολλά βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και δείχνουν «μπραντεφεράδες» ογδόντα κιλών να νικούν συναθλητές τους που ξεπερνούν τα 100 κιλά.
Οι πιο πολλοί ασχολούνται χρόνια. Σχεδόν όλοι ξεκίνησαν από τα βάρη ή το body building. Η Ελλάδα έχει μεγάλη παράδοση στο άθλημα. Δεν έχουν πάνω από τρία χρόνια από την ημέρα που ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος αναδείχθηκε παγκόσμιο πρωταθλητής στο μπρα ντε φερ.
Παραδοσιακά, οι πιο ισχυροί εδώ είναι οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι. Όλα ξεκίνησαν περίπου το 1962 στις ΗΠΑ, αλλά το μεγάλο μπαμ έγινε μετά την προβολή του «Over the top», της γνωστής ταινίας με τον Σιλβέστερ Σταλόνε.
Πλέον η χειροπάλη έχει ξεφύγει από το «έλα να βάλουμε ένα χέρι» και έχει γίνει επίσημο άθλημα. Πρώτα από όλα πρέπει να καταρρίψουμε ένα μύθο που κυκλοφορεί. Δεν υπάρχει ποινή στο επαγγελματικό μπρα ντε φερ επειδή έσπασες τον καρπό. Στη χειροπάλη επιτρέπονται όλα» λέει ο Παναγιώτης Ξύλος.
Οι μόνοι περιορισμοί που υπάρχουν είναι να μη σηκώσεις τον αγκώνα από τη βάση του τραπεζιού και με το άλλο σου χέρι να μην αφήσεις τη λαβή που κρατάς σ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Ο κάθε αθλητής μπορεί να πάρει όποια στάση θέλει. Δεν είναι λίγες οι εικόνες με παίκτες του μπρα ντε φερ να έχουν σχεδόν πέσει το πάτωμα και να προσπαθούν να μην αφήσουν τη λαβή από το χέρι τους.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα διοργανώνεται πανελλήνιο πρωτάθλημα και κύπελλο, με τους αθλητές που συμμετέχουν να ξεπερνούν τους εκατό.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσεις στο μπρα ντε φερ μόνο και μόνο επειδή είσαι μυώδης ή δυνατός» παραδέχεται ο Παναγιώτης Ξύλος. Έτσι εξηγούνται πολλά βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και δείχνουν «μπραντεφεράδες» ογδόντα κιλών να νικούν συναθλητές τους που ξεπερνούν τα 100 κιλά.
Το δυσκολότερο κομμάτι όμως σε έναν αγώνα είναι όταν τα παιχνίδια ''κολλάνε''. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους ότι ένα παιχνίδι μπρα ντε φερ διαρκεί λίγο. Και πράγματι υπάρχουν αγώνες που έχουν λήξει μόλις σ' ένα δευτερόλεπτο. Άλλα παιχνίδια μπορεί να πάρουν μέχρι και δεκατέσσερα ολόκληρηα λεπτά. Δεκατέσσερα λεπτά κατά τη διάρκεια των οποίων οποία οι δύο παίκτες κοιτιούνται συνεχώς στα μάτια και προσπαθούν να λυγίσουν το χέρι του αντιπάλου.
«Πρέπει να παίξεις με τη ψυχολογία του αντιπάλου. Είναι πολύ δύσκολο γιατί οφείλεις να σκεφτείς τι θα κάνεις ενώ σηκώνεις διακόσιες λίμπρες (σ.σ. 90 κιλά) με τα χέρια σου» προσθέτει ο πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας χειροπάλης.
Όλοι οι παίκτες παραδέχονται πως είναι ένα πολύ επίπονο άθλημα με πολλούς τραυματισμούς, ειδικά για τους αρχάριους. Από σπάσιμο τένοντα, εξάρθρωση ώμου, μέχρι και σπάσιμο οστού.
«Είναι όμως μέχρι να "ψηθεί" ο μυς» λένε οι περισσότεροι. Όλοι τους παρατηρούν τα τελευταία χρόνια να αυξάνεται το κοινό που θέλει να αγωνιστεί και να παρακολουθήσει μπρα ντε φερ.
Ομάδες πια υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Στη προπόνηση βρίσκεται και ο υπεύθυνος της μοναδικής ακαδημίας μπρα ντε φερ στη Θεσσαλονίκη, Σπύρος Σκιερός. Ο ίδιος ασχολείται μόλις οχτώ μήνες. Μαζί του η γυναίκα του, η οποία ξεκίνησε και αυτή χειροπάλη για να του κάνει παρέα.
Δεν είναι πολλές οι γυναίκες που κάνουν μπρα ντε φερ στην Ελλάδα. Η ίδια έχει προλάβει να κατέβει και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Έχει πάρει και μετάλλιο. «Ήμασταν δύο. Η μία πήρε το χρυσό και η άλλη το ασημένιο» λέει γελώντας.
«Παλαιότερα στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχε καν το άθλημα. Όλοι μας βάζαμε χέρια αλλά κανείς δεν ήξερε πως μπορεί να το κάνει αυτό επαγγελματικά» παραδέχεται ο Σπύρος Σκιερός. Αρκετοί νέοι πλέον κάθε βδομάδα έρχονται παιδιά από Κομοτηνή, Σέρρες και Λάρισα μόνο και μόνο για να κάνουν προπόνηση.
«Εμείς αυτό που λέμε στα παιδιά είναι να μην ευτελίζουν το άθλημα. Δε θέλουμε οι αθλητές μας να παίρνουν σειρά όλα τα μαγαζιά και να αρχίζουν να παλεύουν με τον κόσμο. Είναι ένα κανονικό, μαχητικό άθλημα όπως όλα τ' άλλα» εξηγεί ο Παναγιώτης Ξύλος.
Στόχος τους, όπως λένε, είναι κάποια στιγμή το μπρα ντε φερ να γίνει ολυμπιακό άθλημα. Ήδη έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2024. «Ίσως βγάλουμε και κάποια στιγμή ολυμπιονίκες, ποτέ δε ξέρεις» καταλήγει ο πρόεδρος.
Μου προτρέπουν να δοκιμάσω και εγώ. Παρά τις αρχικές μου ενστάσεις, κυρίως υπό το φόβο μιας βαριάς ήττας, παίρνω τη μεγάλη απόφαση να «βάλω χέρι». Βάζω δύναμη και στο τέλος νικάω. Το πιθανότερο είναι πως με άφησε να κερδίσω. Ίσως πάλι και ν' ανοίγεται μια εντελώς νέα καριέρα μπροστά μου.
σχόλια