Σήμερα υπάρχουν πολλά πράγματα που έρχονται στο μυαλό όταν ακούς την λέξη «Facebook» - δυστυχώς, η ανωνυμία και η προφύλαξη της ιδιωτικότητας δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτά.
Αναμφισβήτητα, η πιο εντυπωσιακή είδηση της ημέρας σχετικά με το σκάνδαλο της Cambridge Analytica και του Facebook δεν μπορεί να είναι το "χάσιμο" της εταιρείας, ούτε αν τελικά θα φύγει ο Alex Stamos, αλλά μια πιο ανησυχητική αποκάλυψη: το πόσο εύκολο ήταν για έναν προγραμματιστή μιας τρίτης εφαρμογής να έχει πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων ανθρώπων χωρίς να το γνωρίζουν - ακόμα κι αν δεν είχαν κάνει λήψη της ίδιας της εφαρμογής!
Η ιδέα της «ανώνυμης σύνδεσης» παρουσιάστηκε στην εκδήλωση της εταιρείας για τους προγραμματιστές το 2014 από τον ίδιο τον Zuckerberg. Όχι μόνο δεν λανσαρίστηκε ποτέ, αλλά το Facebook δεν την ανέφερε ποτέ ξανά. Γιατί;
Ναι, όλοι το γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό ουσιαστικά οφείλεται στις πολιτικές του Facebook, οι οποίες πριν από το 2014 ήταν πολύ πιο χαλαρές απ' ότι σήμερα. Μέχρι τότε, μπορούσες να συνδεθείς σε οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή μέσω του Facebook, κάτι που ισχύει και σήμερα, απλά το Facebook έχει πλέον διασφαλίσει ένα καλύτερο σύστημα εισόδου στην εφαρμογή, το οποίο για τους πιο ψαγμένους χρήστες μπορεί να απαιτεί και επαλήθευση του λογαριασμού σε δύο βήματα. Όμως, μέχρι τότε όλες οι συνοδευτικές ή δευτερεύουσες εφαρμογές σε ένα κινητό μπορούσαν να αποσπάσουν δεδομένα τόσο από τους χρήστες όσο και από τους φίλους αυτών, εκτός, βέβαια, και είχαν ρυθμίσει επαρκώς την λειτουργία απορρήτου.
Είναι επίσης γνωστό ότι κατά την μεγάλη έκρηξη των εφαρμογών και των έξυπνων κινητών, ο καθένας μπορούσε να μπει στο Soundcloud ή να παίξει ένα παιχνίδι, να γραφτεί στο LinkedIn ή να ψάξει τις λίστες του στο Imdb και στο Pinterest, μέσω του Facebook. Όμως, η εταιρεία γνώριζε ότι αυτή η λειτουργία αφήνει πολλά παράθυρα ανοιχτά και έτσι δημιούργησε ένα πανίσχυρο εργαλείο «ανώνυμου» login το οποίο σχεδιάστηκε ειδικά για να μπορούν οι χρήστες του Facebook να συνδέονται γρήγορα σε υπηρεσίες τρίτων, χωρίς όμως να διαθέτουν όλα τα δεδομένα τους στους προγραμματιστές των «ξένων» εφαρμογών.
Αλλά, το χαρακτηριστικό αυτό δεν φάνηκε να λειτουργεί τόσο γρήγορα όσο ένα login μέσω της Facebook εφαρμογής, ίσως απαιτούσε πιο «χρονοβόρες» ρυθμίσεις και συνδέσεις, οπότε δεν λανσαρίστηκε ποτέ. Εφόσον, η εύκολη πρόσβαση σε μια ξένη εφαρμογή μπορούσε να γίνει πιο άνετα μέσα από μια παράλληλη επαλήθευση, το πρότζεκτ του ανώνυμου login πέθανε ήσυχα λόγω έλλειψης χρηστικού ενδιαφέροντος. Εξάλλου, το μπλε κουμπί της σύνδεσης ήταν πιο γνώριμο και πιο τραβηχτικό από το μαύρο της ανωνυμίας.
Ο Mark Zuckerberg γνώριζε ότι το πανταχού παρόν «Login with Facebook» μπορούσε να μοιράσει πλουσιοπάροχα τις πληροφορίες ενός λογαριασμού σε τρίτους και επίσης ήξερε ότι πολλοί δεν θα το χρησιμοποιούσαν καθόλου. Η λύση λοιπόν ήταν ένα εναλλακτικό login μέσω του Facebook το οποίο θα επέτρεπε στους χρήστες να εγγραφούν σε μια άλλη υπηρεσία χωρίς να δώσουν προσωπικά δεδομένα στους προγραμματιστές της. Η ανώνυμη σύνδεση θα προσέφερε την ίδια ευκολία χρήσης με την κανονική σύνδεση στο Facebook αλλά θα κρατούσε την ταυτότητα του χρήστη ανώνυμη στον προγραμματιστή.
Το ανώνυμο login ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα εργαλεία που είχε παρουσιάσει το Facebook το 2014, την πρώτη χρονιά που άρχισε να μιλάει και τονίζει ότι πάνω απ' όλα βάζει τους χρήστες του, αυτούς δηλαδή που το έχτισαν. Ίσως, επειδή αυτή ήταν και η πρώτη χρονιά που το Facebook θα έκανε την μεγάλη στροφή στη διαφήμιση και θα ετοίμαζε οικονομικά διαφημιστικά πακέτα για όλους, ακόμα και για τις συνταγές της νοικοκυράς της διπλανής πόρτας.
Η ιδέα της ανώνυμης σύνδεσης παρουσιάστηκε στην εκδήλωση της εταιρείας για τους προγραμματιστές το 2014 από τον ίδιο τον Zuckerberg. Αλλά, όπως είπαμε, όχι μόνο δεν ξεκίνησε ποτέ, αλλά το Facebook δεν την ανέφερε ποτέ ξανά. Γιατί;
Η εταιρεία επιβεβαίωσε ότι σκότωσε επίσημα το χαρακτηριστικό γνώρισμα τον Αύγουστο του 2015, 16 μήνες μετά την αρχική ανακοίνωση, λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από τους προγραμματιστές. Εκείνη τη χρονιά, υπήρχαν ελάχιστα κίνητρα για τους προγραμματιστές να υιοθετήσουν το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό σύνδεσης. Γνώριζαν πολύ καλά ότι οι πληροφορίες που κρατάει στα χέρια του το Facebook είναι ο βασικός στόχος τους. Από την άλλη, το Facebook εξακολουθούσε να γνωρίζει ποιες εφαρμογές άρεσαν στους χρήστες και εάν η ανωνυμία ήταν ένα ζήτημα που έπρεπε να εξετάσει, από την απέναντι μεριά είχε τους developers που κάτι έπρεπε να αποκομίσουν κι αυτοί από τη συμφωνία με το κοινωνικό δίκτυο. Εάν δεν γνώριζαν τίποτα για το ποιός επισκέπτεται την εφαρμογή τους δεν θα είχαν κανένα όφελος να διαφημίζουν το Facebook.
Οι προγραμματιστές, όπως και το Facebook, αγαπούν τα δεδομένα. Όσο περισσότερο γνωρίζουν τους χρήστες τους, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορούν να τους στοχεύσουν με διαφημίσεις ή να μάθουν πώς να τους κάνουν να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στις εφαρμογές τους. Αυτό θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική τους ταυτότητα.
Αλλά φαίνεται επίσης ότι το Facebook δεν το πάλεψε πάρα πολύ με το ανώνυμο login. Δεν έκανε απολύτως τίποτα για να ενθαρρύνει τους προγραμματιστές να υιοθετήσουν το χαρακτηριστικό γνώρισμα. Βασικά, δεν ξεκίνησε ποτέ ευρύτερα πέρα από μια αρχική ομάδα προγραμματιστών. Και παρόλο που το έκανε να φανεί ως μέρος μιας νέας προσέγγισης «να βάλει πάνω απ' όλα τον κόσμο» η εταιρεία δεν ενδιαφέρθηκε για την λειτουργία ή για το αν θα μπορούσε να είχε δουλέψει καλύτερα.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, η Ανώνυμη Σύνδεση δεν θα μπορούσε να είχε εμποδίσει το φιάσκο της Cambridge Analytica. Τα εν λόγω δεδομένα είχαν ήδη ληφθεί τη στιγμή που το Facebook μίλησε πρώτη φορά για το χαρακτηριστικό. Αλλά είναι μια ιδέα που αξίζει να επανεξετάσουμε γνωρίζοντας (τώρα πια πολύ καλά) τι πρέπει να ξέρουμε για τις συνέπειες της πρόθυμης παράδοσης των δεδομένων μας. Αρχικά στους προγραμματιστές του Facebook και μετά σε όλους τους τρίτους. Σε μια εποχή που το κοινωνικό δίκτυο χάνει συνεχώς έδαφος και ενώ οι υπηρεσίες που συνδέονται με αυτό έχουν όλο και υψηλότερες απαιτήσεις, ίσως ένα ταπεινό χαρακτηριστικό σαν την ανώνυμη σύνδεση να μπορούσε να βοηθήσει τους χρήστες να αισθάνονται ότι έχουν έναν καλύτερο έλεγχο των δεδομένων τους.
σχόλια