Μερικά χρόνια πριν η μητέρα της Romy McCloskey της είχε πει ότι κάθε φορά που θα έβλεπε πεταλούδες γύρω της θα ήταν μία ένδειξη ότι εκείνη τη σκέφτεται κι ότι είναι μαζί της.
Η μητέρα της McCloskey δεν ζει πια κι όταν η τύχη την έβγαλε μπροστά σε μία τραυματισμένη πεταλούδα, η γυναίκα θυμήθηκε τα λόγια της.
Πέρσι τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε αυτό το κάπως παράξενο, ωστόσο, ευγενικό χόμπι, αρχίζοντας με τις κάμπιες μιας πεταλούδας Μονάρχη που βρήκε στην πίσω αυλή της του σπιτιού της στο Τέξας. Στο τραπέζι της που μοιάζει με μινιατούρα χειρουργείου υπάρχει ένα τέτοιο λεπτό πλάσμα με σπασμένο φτερό. «Για να δούμε, φίλη μου, αν μπορούμε να σε σώσουμε», τις ψιθυρίζει.
Ένα από τα φτερά του εντόμου, διάφανα με λεπτές μελανές φλέβες, έχει αποκολληθεί. Με λεπτεπίλεπτα εργαλεία που μοιάζουν με τσιμπίδες, με το πιο λεπτό σύρμα, σχεδόν σαν μεταλλική κλωστή και με πολλή υπομονή η McCloskey κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει ζωντανές πεταλούδες που είχαν κάποια ατυχία στο ταξίδι τους. Στο κομμάτι του φτερού που λείπει η παράξενη αυτή τεχνίτρια θα κεντήσει το φτερό μιας πεταλούδες που δεν κατάφερε να επιζήσει.
Δεν τα καταφέρνει πάντα. Ωστόσο, έχει διαμορφώσει το σαλόνι της έτσι, ώστε να υπάρχει ένας χώρος για τις αέρινες ασθενείς της και για να μεγαλώνουν με ασφάλεια, μακριά από παράσιτα και αρπακτικά πουλιά, οι προνύμφες που σε λίγο θα γίνουν πεταλούδες. Και κάθε φορά που τα καταφέρνει θυμάται τη μητέρα της με όλη την αγάπη και τη ζεστασιά που τη μεγάλωσε για τη ζωή κάθε πλάσματος στη Γη.
«Όταν βρήκα την πρώτη μου τραυματισμένη πεταλούδα πίστεψα ότι ήταν κισμέτ. Ότι ήταν η μαμά μου», λέει.
σχόλια