Το 2015, ο Νικ ΜακΓκλιν έβγαλε για πρώτη φορά το μπλουζάκι του σε μια βραδιά για «bears» (μεγαλόσωμοι και τριχωτοί άνδρες)- κι ακόμη θυμάται πόσο καταπληκτικά ένιωσε.
«Δεν το είχα ξανακάνει ποτέ», λέει ο Νικ, ανθρωπογεωγράφος στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον. «Πάντα φοβόμουν να το κάνω. Έβγαλα την μπλούζα μου και ήταν μια απίστευτη, απελευθερωτική εμπειρία. Ακόμη θυμάμαι τόσο έντονα τα θετικά συναισθήματα που ένιωσα μέσα από αυτό».
Στο Grindr, η «bear» είναι μία από τις πολλές «φυλές» που ενθαρρύνονται να μπουν οι queer άνδρες. Η λέξη χρησιμοποιείται κυρίως από γκέι και bisexual άντρες που είναι μεγαλόσωμοι και τριχωτοί, ενώ περιλαμβάνει συχνά παχουλούς, μυώδεις άνδρες.
Οι «bears» είχαν ανέκαθεν δικά τους αποκλειστικά μπαρ και κλαμπ βραδιές– το να περιτριγυρίζονται από άλλους άντρες που τους μοιάζουν είναι μια εμψυχωτική εμπειρία. Και σε έναν κόσμο όπου το πάχος στιγματίζεται τόσο πολύ, είναι ζωτικής σημασίας.
Γι' αυτό ο Νικ εξεπλάγην, και απογοητεύτηκε λίγο, όταν άρχισε να εξερευνά την ακαδημαϊκή έρευνα για τους συγκεκριμένους χώρους και ανακάλυψε ότι σε μεγάλο βαθμό υπήρχε αρνητισμός και επίκριση. Αυτό δεν συμφωνούσε, σε καμία περίπτωση, με τις δικές του εμπειρίες.
Εμπνεύστηκε να διεξάγει δική του μελέτη και το αποτέλεσμα είναι μια σε βάθος μελέτη που διερευνά τις εμπειρίες γκέι, bisexual και queer ανδρών που βρήκαν μια αίσθηση κοινότητας σε τέτοιους χώρους. «Διάβαζα διάφορα και σκέφτηκα: "Δεν νιώθω έτσι όταν πηγαίνω σε 'bear' χώρους"», λέει ο Νικ. «Πάντα θεωρούσα ότι είναι ένα από τα λίγα μέρη όπου αισθάνομαι καλά με το σώμα μου».
Οι «bears» δεν αναζητούν «ασφαλείς χώρους» – θέλουν να αισθάνονται άνετα
Μέσω της έρευνάς του, ο Νικ διαπίστωσε ότι παχύτεροι queer άντρες, στις περισσότερες περιπτώσεις, πήγαιναν σε τέτοιες βραδιές όχι για να αισθάνονται ασφαλείς, αλλά για να νιώθουν άνετα.
«Μιλάμε τόσο συχνά, δικαίως, για το νόημα των LGBTQ χώρων υπό την έννοια της "ασφάλειας"», λέει ο Νικ. «Έχω απομακρυνθεί αρκετά από την ασφάλεια στην έρευνά μου επειδή δεν έχω πειστεί πως αυτό αναζητούν πραγματικά τις περισσότερες φορές. Νομίζω ότι θέλουν να νιώθουν άνετα και αποδεκτοί σε έναν χώρο. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό για όλους».
Οι χώροι για «bears» βοηθούν τους πιο εύσωμους queer άνδρες να αισθάνονται άνετα και επιθυμητοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια. Η έρευνα του Νικ έδειξε επίσης ότι εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα, από την αποθέωση των μυών μέχρι την επιθυμία ορισμένων να μην είναι το πιο παχύ άτομο στο δωμάτιο.
«Δεν εννοώ ότι οι μυώδεις τύποι είναι πρόβλημα. Δεν είναι αυτό το θέμα και βασικά, πριν ξεκινήσω την έρευνα, ήμουν σίγουρος ότι αυτοί φταίνε. Καμία σχέση», λέει.
Αντιθέτως, ο Νικ ανακάλυψε πως η χονδροφοβία είναι τόσο διαδεδομένη που και μόνο η εικόνα ενός μυώδους άντρα σε ένα τέτοιο μέρος μπορεί να καταστεί αποξενωτική εμπειρία για πιο εύσωμους queer άνδρες. Και σε αυτό δεν φταίνε οι μύες, φταίει η κοινωνία που απεχθάνεται το πάχος.
Η χονδροφοβία είναι ανεξέλεγκτη και βαθιά ριζωμένη
Μέσω της έρευνάς του, ο Νικ διαπίστωσε επίσης ότι υπάρχει έντονο focus στα γένια. Η αρχετυπική εικόνα ενός «bear» είναι ένας άνδρας εξαιρετικά τριχωτός. Άντρες με λεπτά και αραιά γένια μπορεί νιώθουν πιο ανεπιθύμητοι.
«Ήταν κάτι που δεν είχα κατά νου, αλλά πολλοί ανέφεραν ότι δεν αρκεί απλώς να έχεις μούσι ή μερικές τρίχες στο πρόσωπο, υπάρχει το σωστό είδος γενειάδας και αυτό είναι που σε κάνει "bear"», εξηγεί ο Νικ. «Πολλοί μάλιστα με έδειξαν και είπαν, "Έχεις το σωστό είδος γενειάδας γιατί είναι πυκνά και στρογγυλεμένα". Άλλοι μού είπαν ότι τα γένια τους είναι αστεία και δεν μπορούν ποτέ να τα κόψουν σωστά ή πως δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν ωραία. Οπότε ένα συγκεκριμένο είδος γενειάδας μπορεί να κάνει κάποιον να αισθανθεί πιο αποδεκτός σε χώρους για "bears"».
Ωστόσο, στον πυρήνα της έρευνας του Νικ είναι η χονδροφοβία, που μέσω συνεντεύξεων με άλλους «bears», έμαθε ότι σπανίως είναι εμφανής ή επιθετική – είναι πολύ πιο ανεπαίσθητη.
«Δεν πρόκειται για άτομα που δείχνουν και λένε, "Είσαι πολύ χοντρός, φύγε από δω", –αν και συνέβαινε μερικές φορές– αλλά αυτό το είδος εμφανούς χονδροφοβίας είναι αρκετά σπάνιο πλέον. Οι περισσότεροι μίλησαν για κάτι πιο αμυδρό, όπως μικρά σχόλια ή βλέμματα. Έτσι φαίνεται να εκδηλώνεται τώρα». Ο Νικ λέει ότι είναι «κάπως προσεκτικός» σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μπορεί να ερμηνεύουν βλέμματα και ματιές σε queer χώρους.
«Μπορεί να σε κοιτάζουν και να μην έχει καμία σχέση με το "Ωχ, μόλις μπήκε ένας χοντρός", αλλά όπως λέω στην έρευνά μου, πρόκειται για το γενικότερο κλίμα. Μπορεί τελικά να μην φταίει κανείς. Είναι καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε και πώς νιώθουμε περισσότερο ή λιγότερο άνετα».
Μια άλλη διαπίστωση ήταν ότι το στίγμα για το πάχος συχνά εσωτερικεύεται. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα της έρευνας είναι ότι πολλοί εύσωμοι queer άνδρες ανέφεραν ότι ένιωθαν ανακούφιση αν ο καθένας τους δεν ήταν πιο παχύς σε μια βραδιά για «bears».
«Νομίζω ότι υποδηλώνει πως όλοι κουβαλάμε το συγκεκριμένο στίγμα, ακόμα κι εγώ», λέει ο Νικ. «Δείχνει ότι η παχυσαρκία εξακολουθεί να στιγματίζεται σε τέτοιους χώρους και, στην πραγματικότητα, ίσως μεταβιβάζεται στον πιο παχύ- κάποιοι νιώθουν άνετα μόνο με αυτόν τον τρόπο. Αυτός ο πιο παχύς τύπος τούς κάνει να νιώθουν άνετα επειδή το στίγμα φεύγει από αυτούς, με το να μην είναι οι πιο εύσωμοι».
Με πληροφορίες από Pink News
