Στα σχολεία τον τιμούν και τον αποθεώνουν σαν εθνικό ήρωα. Στον στρατό το όνομα του δοξάζεται με όλες τις τιμές. Ακόμη και στη Σιβηρία, όπου μισθοί και συντάξεις κυμαίνονται σε χαμηλότερα επίπεδα απ' ό,τι στη Μόσχα, για παράδειγμα, οι πολίτες έχουν απολύτως θετική άποψη για τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Κι ας είναι η προσωποποίηση του πολιτικού ρεβανσισμού κι ας φημίζεται για τις κάτω από τη μέση επιθέσεις σε πολιτικούς του αντιπάλους. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με αυτόν τον ηγέτη; Γιατί ο κόσμος εξακολουθεί να τον αγαπά, παρά τα διαπιστωμένα τρωτά σημεία του; Η απάντηση βρίσκεται στον εθνοπατριωτισμό που με ζήλο καλλιεργείται στα σχολεία της χώρας και κλιμακώνεται μέχρι τις ανώτερες υπηρεσίες διοίκησης του κράτους. Ακόμη κι αν τίποτα δεν δουλεύει κατ' ευχήν, το σύνθημα (και η πεποίθηση) είναι ότι ο Πούτιν τα λέει σωστά και αποτελεί παράδειγμα για την εθνική υπερηφάνεια της χώρας. Κι ας βυθίζεται στη διαφθορά και την πολιτική εκτροπή...