Η ιστορία της Γιούσρα Μαρντίνι είναι από τις πιο διάσημες και εμβληματικές προσφύγων στον αθλητισμό.
Μαζί με την αδερφή της, Σάρα, το 2015 εγκατέλειψαν -λόγω του πολέμου- τη Συρία και επιβιβάστηκαν σε μια βάρκα, προσπαθώντας να φτάσουν στην Ελλάδα. Η βάρκα ναυάγησε και η Γιούσρα Μαρντίνι και η αδελφή της την τραβούν μαζί με ακόμα δύο άνδρες, κολυμπώντας επί τέσσερις ώρες και προσπαθώντας να φτάσουν στη στεριά της Λέσβου.
Τα επτά χρόνια που πέρασαν από τότε είναι μία ζωή ολόκληρη, μία ζωή διαφορετική. Μία ιστορία χαρακτηριστική προς διήγηση (ξανά) σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων.
Η κολυμβήτρια από τη Συρία θα αγωνιστεί για τελευταία φορά ως πρόσφυγας σε διεθνή κολυμβητική συνάντηση στις 23/6 στα 50μ. πεταλούδα και στις 24/6 στα 50μ. ελεύθερο, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος υγρού στίβου της Βουδαπέστης. Μετά από αυτό, περιμένουν μεταξύ άλλων μια ευρωπαϊκή υπηκοότητα -της νέας της πατρίδας, της Γερμανίας- και μια ταινία για την αξιοσημείωτη ζωή της.
Στην ενδιάμεση περίοδο έλαβε μέρος σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες ως μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων της ΔΟΕ και έγινε ένας πραγματικός φάρος ελπίδας για τους εκτοπισμένους σε όλο τον κόσμο. «Ελπίζω να μην κλάψω, γιατί το να είμαι με την Ολυμπιακή ομάδα των Προσφύγων ήταν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου. Απλώς άλλαξε τη ζωή μου για πάντα» είπε η 24χρονη μιλώντας στο Olympics.com.
«Νιώθω σαν να έχω ζήσει δύο ζωές: ήταν τα πρώτα 17 χρόνια της ζωής μου και μετά τα τελευταία ως πρόσφυγας. Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι 50 χρονών, εξαιτίας όλων όσων έχουν συμβεί» πρόσθεσε η Μαρντίνι, η οποία στο βιβλίο της «Πεταλούδα» εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια όλο το ταξίδι της μέχρι να καταφέρει να φτάσει στη Γερμανία, ξεκινώντας με την περίφημη φράση «Πρώτα κολύμπησα, μετά περπάτησα».
Μπορεί η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου να βρίσκεται στη σκέψη κάθε αθλητή, όμως η Γιούσρα, αφού είδε πώς η ιστορία της ενέπνευσε εκτοπισμένους από κάθε φυλή σε όλο τον κόσμο, ανακάλυψε μια νέα πηγή κινήτρων: «Η μετάβαση από τον πόλεμο σε αυτό το κοριτσάκι επικεντρώθηκε μόνο στην κολύμβηση, στην εκπροσώπηση εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο, που άνοιξε τα μάτια μου τόσο πολύ» συνέχισε.
«Αυτό άλλαξε τον τρόπο που σκέφτομαι. Ειλικρινά νοιαζόμουν μόνο για τον εαυτό μου, όταν ήμουν νεότερη. Είμαι ακόμα εξαιρετικά ανταγωνιστική, αλλά έμαθα πολλά για τη φροντίδα των άλλων ανθρώπων. Έμαθα πολλά για τη διαφορετικότητα, έμαθα πολλά για το πώς είμαστε πραγματικά πιο δυνατοί μαζί. Η Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων έχει κάθε εθνικότητα, έχουμε κάθε χρώμα, έχουμε διαφορετικούς ανθρώπους, έχουμε μαμάδες, έχουμε οικογένειες. Τους αγαπώ όλους. Παρά τους αγώνες τους, εξακολουθούν να χαμογελούν και έχουν φέρει ελπίδα σε τόσους πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο» συμπλήρωσε.
Σε αναγνώριση των επιτευγμάτων της και της αφοσίωσής της στη βελτίωση της ζωής των άλλων, η Μαρντίνι διορίστηκε ως η νεότερη Πρέσβειρα Καλής Θέλησης από την Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες το 2017, σε ηλικία μόλις 19 ετών.
Έκτοτε, απευθύνθηκε σε παγκόσμιους ηγέτες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, συνάντησε τον Πάπα και συγκέντρωσε πάνω από 360.000 ακολούθους στο Instagram.
Έτσι, όχι τυχαία, η ιστορία της πρόκειται τώρα να γίνει ταινία, η οποία θα κυκλοφορήσει στα τέλη του 2022 στο Netflix.
«Είμαι 100% σίγουρη ότι αυτή η ταινία θα κάνει τη συζήτηση για τους πρόσφυγες μεγαλύτερη και ότι περισσότεροι άνθρωποι θα καταλάβουν τι συμβαίνει, επειδή υπάρχουν επίσης μερικές σκηνές που σου δείχνουν την πραγματικότητα του να είσαι πρόσφυγας σε έναν πόλεμο. Η ταινία είναι τόσο διαφορετική. Οι αδερφές που παίζουν εμένα και την αδερφή μου είναι από τον Λίβανο. Η γυναίκα που υποδύεται τη μαμά μου είναι μια ηθοποιός από τη Συρία. Ο τύπος που υποδύεται τον ξάδερφό μου είναι Αιγύπτιος ηθοποιός. Ο τύπος που υποδύεται τον μπαμπά μου είναι Παλαιστίνιος. Ο προπονητής μου είναι Γερμανός ηθοποιός. Το αγαπώ αυτό» είπε.
Πρόσφυγας, Ολυμπιονίκης, Πρέσβειρα του ΟΗΕ, συγγραφέας και τώρα το κύριο θέμα μιας ταινίας, τι άλλο θα ακολουθήσει για τη Γιουσρά Μαρντίνι μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης του 2022; Ούτε αυτή το ξέρει, ακόμα. Αλλά το να κολυμπάει και να συνεχίζει να βοηθά και να εμπνέει πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο επίκεντρο της αποστολής της.
«Όταν βγει η ταινία, θα περάσουν λίγοι τρελοί μήνες, οπότε θα επικεντρωθώ μόνο σε αυτό. Μετά από αυτό, θα επικεντρωθώ στη ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) που θέλω να ιδρύσω. Θα συνεχίσω να κολυμπάω. Δεν ξέρω ως πότε» τόνισε.
Με έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό προσφύγων στον κόσμο και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, είχε να πει κάτι περισσότερο: «Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει έναν πρόσφυγα. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα οικονομικό. Εάν ο γείτονάς σας είναι πρόσφυγας, θυμηθείτε ότι είχε ένα δύσκολο ταξίδι. Πάρτε τους ένα κομμάτι κέικ και δώστε τους, αυτό είναι όλο. Χτύπησε την πόρτα λέγοντας: "Γεια, ήθελα απλώς να σου το δώσω"» σημείωσε.
«Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το ξέσπασμα του πολέμου. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πολιτικά τι συμβαίνει στον κόσμο. Αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία, όπου οι πρόσφυγες θα ενσωματώνονται και θα έχουν ένα ασφαλές μέρος για να ζήσουν. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
