Η Φλόρενς Σλέχτερ, ιδρύτρια του Vagina Museum, του πρώτου μουσείου παγκοσμίως για το αιδοίο, εξηγεί την ιδέα της και γιατί απευθύνεται σε όλους- cis, trans, γονείς και παιδιά.
Το Vagina Museum έγινε το πρώτο μουσείο στον κόσμο αφιερωμένο «στον κόλπο, το αιδοίο και τη γυναικολογική ανατομία» όταν άνοιξε για πρώτη φορά στο Κάμντεν του Λονδίνου το 2019. Τον Σεπτέμβριο του 2021 αναγκάστηκε να αναζητήσει νέα στέγη και σύντομα θα ανοίξει ξανά τις πύλες του, σε νέο χώρο, τρεις φορές μεγαλύτερο.
Το ολοκαίνουργιο Vagina Museum θα φιλοξενεί όχι μόνο προσωρινές εκθέσεις, αλλά και μια μόνιμη με τίτλο «From A to V» με πληροφορίες σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη, την ανατομία, τα δικαιώματα των τρανς, τον ακρωτηριασμό, τη σεξουαλική εργασία και την έμμηνο ρύση.
Κορωνίδα το «τείχος του αιδοίου» – ένας τοίχος φωτογραφιών με την τεράστια ποικιλομορφία των αιδοίων. «Είναι το αγαπημένο μου σημείο», λέει στο PinkNews. «Κάτι που πάντα μας λέει ο κόσμος είναι "θέλω να δω πραγματικές εικόνες αιδοίου". Θέλω να δω όλη την διαφορετικότητα, θέλω να δω πώς μοιάζουν, θέλω να δω αν το δικό μου είναι φυσιολογικό».
Και υπάρχουν εκατοντάδες για να διαλέξουν- το μουσείο προμηθεύτηκε τις φωτογραφίες από το Gynodiversity, το οποίο δημιουργεί μια βάση δεδομένων για την αντιμετώπιση της ανασφάλειας του αιδοίου– οπότε η Σλέχτερ «προσπάθησε να επιλέξει τις πιο ενδιαφέρουσες».
«Έχουμε με piercing, μια με κορδόνι από ταμπόν, διαφορετικά σχήματα, χρώματα, τρίχες», εξηγεί.
one of our favourite bits of our new permanent exhibition 'From A to V' is something you'll have to come and see for yourself because we'll be banned forever from social media if we post it: a vulva diversity wall showing how different we all look downstairs. trust us, it's good.
— Vagina Museum (@vagina_museum) March 16, 2022
Ωστόσο ένα μουσείο στο Ηνωμένο Βασίλειο αφιερωμένο στα γεννητικά όργανα, δυστυχώς αλλά αναμενόμενα, έχει ήδη μπει στο «επίκεντρο τρανσφοβίας», όπως συνέβη την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου), όταν δημοσίευσε μια λίστα με τρανς γυναίκες της Ιστορίας.
«Προφανώς εξοργίστηκαν», λέει. «Επειδή έλεγαν, "Μα δεν γεννήθηκαν με κόλπο!". Το θέμα είναι, όμως, ότι εμείς θέλουμε να μιλάμε για τέτοια θέματα. Θα μιλήσουμε για τον καρκίνο του μαστού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε μουσείο αιδοίου. Απλώς σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε την πολύ μεγάλη πλατφόρμα μας στο Twitter για να κάνουμε καλό».
Η Φλόρενς Σλέχτερ έχει δεχθεί bullying κι απειλές και σε προσωπικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να κλειδώσει τον λογαριασμό της στο Twitter. Την ίδια στιγμή, το μπαράζ τρανσφοβίας έχει «ψυχολογικό κόστος» και στο προσωπικό, αλλά με την ομάδα της έχουν γίνει ειδικοί στο μπλοκάρισμα και τα report, ώστε να μπορούν να συνεχίζουν την δουλειά τους.
«Ξέρουμε πώς να φροντίζουμε τον εαυτό μας», είπε. «Πλέον μας φαίνεται βαρετό, επειδή είναι η ίδια ακριβώς κακοποίηση και φτάνει σε ένα σημείο που γίνεται απλώς ενοχλητικό».
Φυσικά, τα τρανς και non-binary μέλη της ομάδας πλήττονται περισσότερο και η Σλέχτερ φροντίζει να «ξέρουν ότι θα τους υποστηρίζουμε πάντα». «Ξέρουν επίσης ότι αν κάνουμε κάτι λάθος, μπορούν να μας το πουν», προσθέτει.
«Ένα από τα μέλη του προσωπικού είπε, "Όπως το διατύπωσες, ξέρω ότι δεν είσαι τρανσφοβικός, αλλά δείχνεις έτσι". Και ήμουν. Θυμάμαι λέω, "Θεέ μου. Ευχαριστώ". Οπότε ανατύπωσα τον πίνακα με καλύτερα λόγια», εξηγεί.
Το Vagina Museum θέλει να είναι διαθέσιμο σε όλους, οπότε η προσβασιμότητα είναι πρωταρχικής σημασίας. Καθώς βασίζεται σε συνδρομές και δωρεές, κάθε έκθεση είναι δωρεάν, ενώ την ίδια στιγμή οποιοδήποτε σχετικό βίντεο διαθέτει υπότιτλους και δεν υπάρχουν περιορισμοί ηλικίας σε κανένα σημείο του μουσείου.
«Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να μην έχουμε απολύτως κανένα ελάχιστο όριο ηλικίας», σημειώνει. «Ο κύριος λόγος είναι ότι τα παιδιά έχουν αιδοίο και πρέπει επίσης να μάθουν γι' αυτό. Οι ενήλικες μπορεί να γίνουν πολύ περίεργοι όταν μιλούν στα παιδιά για τα γεννητικά όργανα. Αλλά πρέπει να το κάνεις γιατί ως γονιός ή κηδεμόνας, είναι δική σου ευθύνη να τα διδάξεις για τον κόσμο, το σώμα τους, πώς να φροντίζουν τον εαυτό τους. Γι' αυτό επιτρέπουμε οποιονδήποτε άνθρωπο οποιασδήποτε ηλικίας», προσθέτει.
Η Σλέχτερ λέει πως το μουσείο έχουν επισκεφτεί από μικρά παιδιά μέχρι έφηβα αγόρια, και η αντίδραση ήταν πάντα «συγκινητικά θετική».
Παρατηρείται επίσης το «φαινόμενο» με single μπαμπάδων να φέρνουν τα παιδιά τους, επειδή «όταν ένας single μπαμπάς έχει μια κόρη ή ένα παιδί με αιδοίο, πρέπει να του μιλήσει για την εφηβεία, αλλά δεν ξέρει πώς να το κάνει επειδή κανείς δεν το έκανε μαζί του».
Σε κάθε περίπτωση, πολλοί γονείς δεν βλέπουν το μουσείο ως «κατάλληλο» για τα παιδιά τους, κάτι που η Σλέχτερ λέει ότι είναι «δικαίωμά τους». Το μόνο που ελπίζει είναι η ίδια η ύπαρξη του μουσείου να πυροδοτήσει μια συζήτηση.
«Χθες βράδυ πέρασαν μια μαμά και η κόρη της, περίπου 9 ετών. Έδειξε την πινακίδα και λέει: "Α, ένα μουσείο αιδοίου!". Και η μαμά είπε, "Ίσως είναι για μένα, όχι για σένα" και μετά προσπέρασαν. Ας ελπίσουμε να έχει προκαλέσει μια συζήτηση. Τουλάχιστον ίσως φτάνοντας σπίτι, να είπε, "Μαμά, γιατί είναι για μένα και όχι για σένα;". Και να έκαναν μια πολύ ωραία σχετική συζήτηση», σημειώνει.
