«Εύχομαι να ήμουν κάποιος άλλος. Να ήμουν σαν όλους τους άλλους. Αλλά αυτό δεν γίνεται». Ο Άλεξ από τότε που ήταν ακόμη βρέφος κυκλοφορεί τη μέρα με ειδική μάσκα ηλιοπροστασίας, διαφορετικά κινδυνεύει η ζωή του.
«Γεννήθηκε Μάρτιο. Στις πρώτες μας διακοπές τον επόμενο Μάιο, όταν τον αφήσαμε για λίγη μόνο ώρα κάτω από το ζεστό φως του ήλιου, μετά από μόλις λίγα λεπτά, το πρόσωπό του άρχισε να γεμίζει φολίδες. Μετά, μια άλλη μέρα, όχι με τόσο ήλιο, τον τακτοποιήσαμε στη σκιά και μετά από λίγη ώρα είχε σοβαρά εγκαύματα. Τότε πια ξέραμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», λέει η μητέρα του νεαρού.
Η σοβαρή φωτοαλλεργία από την οποία πάσχει του απαγορεύει ακόμη και να κάνει λίγα βήματα στο φως της μέρας, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή του. Εδώ και χρόνια κοιμάται το πρωί και εργάζεται ή απασχολείται με τις δραστηριότητές του το βράδυ.
Σε κάθε περίπτωση τα πρωινά "κρύβεται" στο σπίτι. Για χρόνια, οι γονείς του ήταν απαρηγόρητοι με τη μοίρα που επιφυλάχθηκε στον γιο τους. Όμως, πλέον, η Zoe, εφευρέτρια φιλοδοξεί να αλλάξει τη ζωή αυτού του ανθρώπου με κάτι που θα του επιτρέπει να κινηθεί το πρωί, χωρίς να κινδυνεύει να καταλήξει με θανάσιμα εγκαύματα στο κεφάλι και το πρόσωπο.
Κάτι όχι τόσο άβολο, βαρύ και δύσχρηστο όσο η κάσκα με την οποία κυκλοφορεί -όποτε χρειαστεί- το πρωί, εδώ και χρόνια. Την έμπνευση την πήρε από την μεμβράνη που σχημάτιζε στο πρόσωπο της μία προστατευτική από τον ήλιο κρέμα.
Σκέφτηκε ότι μπορούσε από το υλικό της λοσιόν να κατασκευάσει ένα εκμαγείο προσώπου -κάτι σαν τις μάσκες των "Επικίνδυνων Αποστολών"- που θα επέτρεπαν σ' αυτό τον άνθρωπο να κυκλοφορεί όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά και άνετα κάτω από τον ήλιο.
Είναι μια κάποια λύση για τον νεαρό, όπως διαπιστώνει κανείς κι από την αντίδραση τόσο τη δική του όσο και της οικογένειάς του, όταν η Zoe τους παρουσιάζει αυτό που κατασκεύασε...
σχόλια