Η Uber δοκιμάζει μια νέα λειτουργία που επιτρέπει στους πελάτες της να επιλέγουν αν θα τους μιλούν ή όχι οι οδηγοί. Ωστόσο, πολλά στοιχεία δείχνουν ότι η επιλογή αυτή, αν και δελεαστική, δεν είναι απόλυτα σωστή. To mute button, το κουμπί σίγασης δηλαδή, επινοήθηκε το 1956 από τον Robert Adler, έναν Αυστραλό μηχανικό που εργαζόταν στην Zenith Radio Corporation στο Σικάγο. Ήταν ένα από τα συνολικά τέσσερα κουμπιά του πρώτου τηλεχειριστηρίου τηλεόρασης. Τα άλλα τρία κουμπιά –οn/off, αλλαγή καναλιού -φαινόντουσαν πιο σημαντικά, αλλά ο προϊστάμενος του Adler, o Eugene F McDonald, ένας πρώην ναυτικός αξιωματικός επέμεινε πολύ στην ιδέα του mute.
«Μισούσε τις διαφημίσεις» ήταν η πρόταση που ανακάλεσε στην μνήμη του ο Adler το 1987 για τον McDonald. Ο McDonald φοβόταν ότι οι διαφημίσεις, τις οποίες παρομοίαζε ως συνεχείς εισβολές, θα κατέστρεφαν εκείνο το νέο τότε μέσο, την τηλεόραση. Έτσι, η εταιρεία Zenith επεσήμανε ότι το κουμπί σίγασης θα επέτρεπε στους τηλεθεατές ανά πάσα στιγμή «να κλείσουν τον ήχο των μεγάλων σε διάρκεια, κουραστικών διαφημίσεων».
Μόνο τώρα, σε μια εποχή αδιάκοπων διαφημίσεων, έχουμε αρχίσει να κατανοούμε την λειτουργία του muting – όχι μόνο όταν πρόκειται για τα gadget μας, αλλά και για την πραγματική ζωή.
Τον περασμένο μήνα, η εταιρεία των ταξί Uber άρχισε να δοκιμάζει μια σειρά νέων λειτουργιών για τους χρήστες της υπηρεσίας Exec- συμπεριλαμβανομένου ενός κουμπιού, το οποίο έθετε τον οδηγό του ταξί σε κατάσταση σίγασης, σε περίπτωση που ο χρήστης δεν είχε όρεξη για συζήτηση, ενώ υπήρχε και η λειτουργία «Happy to chat» -με την ακριβώς αντίθετη δράση.
«Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αλληλεπιδράμε με ξένους όλη την ώρα. Οι άνθρωποι το βρίσκουν εξαιρετικά κουραστικό. Τουλάχιστον, μέσα στο ταξί έχεις την δυνατότητα να καθίσεις και να βρεις την ησυχία σου».
«Από την οπτική γωνία των οδηγών, θεωρείται αγένεια αυτή η νέα λειτουργία» λέει ένας οδηγός Uber από το Ανατολικό Λονδίνο. «Και προσβλητικό, για να είμαι ειλικρινής», είναι σαν να μας λένε «Σκάσε», λέει πολλά αυτό για την Uber». Η Uber, από την άλλη, ισχυρίζεται ότι ανταποκρίνεται στις ανησυχίες των πελατών και των οδηγών, μια και συχνά δυσκολεύονται να συμμετάσχουν σε συζητήσεις, φοβούμενοι τις αρνητικές ψήφους που μπορεί να πάρουν.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Ποιος από εμάς δεν έχει φανταστεί να βάζει σε σίγαση έναν ενοχλητικό συνάδελφο, ένα παιδάκι που ουρλιάζει ή έναν υπερβολικά φιλικό σερβιτόρο; Η λειτουργία σίγασης υπόσχεται έναν κόσμο, του οποίου το περιεχόμενο μπορείτε να το ελέγχετε εσείς και να το ρυθμίζετε ανά πάσα στιγμή.
Το κουμπί σίγασης δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει από τα Social Media. Το Instagram και το Messenger δίνει την ευκαιρία στους χρήστες του, να πατήσουν σίγαση μηνυμάτων και απόκρυψη των ιστοριών από άτομα που δεν επιθυμούν, και μάλιστα οι περισσότεροι χρήστες είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με αυτές τις λειτουργίες. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Paul Gilbert και συγγραφέα του βιβλίου «Living Like Crazy», στα social media χρησιμοποιούμε μια περσόνα, υιοθετούμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουν οι άνθρωποι να μας βλέπουν και να μας ακούν, οπότε για εκείνον, η καινούργια λειτουργία των Uber είναι ευπρόσδεκτη μια και μας δίνεται η ευκαιρία να ξεκουράζουμε τις περσόνες μας για λίγα λεπτά. «Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αλληλεπιδράμε με ξένους όλη την ώρα. Οι άνθρωποι το βρίσκουν εξαιρετικά κουραστικό. Τουλάχιστον, μέσα στο ταξί έχεις την δυνατότητα να καθίσεις και να βρεις την ησυχία σου».
Καλά όλα αυτά όμως αυτό που είναι εξαιρετικά ενοχλητικό σχετικά με το κουμπί σίγασης της Uber είναι ότι διακόπτει κάθε δυνατότητα ανθρώπινης επαφής. Είναι ένας τρόπος αυτοματοποίησης μιας κατάστασης που κάποτε θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε με τα λόγια. Ένας οδηγός Uber επισημαίνει για παράδειγμα ότι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβει εάν κάποιος έχει ή δεν έχει όρεξη για συζήτηση. «Με τις ερωτήσεις του τύπου «Πού πάτε;» και «πώς σας λένε;» και με τον τρόπο που θα ανταποκριθούν σε αυτές, είναι αρκετά σαφές το αν θέλουν ή όχι να μιλήσουν. Επίσης, πολλοί είναι και εκείνοι που φορούν τα ακουστικά τους. Αυτό κι αν είναι ένδειξη πως δεν έχουν όρεξη για κουβέντα!».
Κατά κοινή ομολογία κατακλυζόμαστε από ήχους και θορύβους όλη τη μέρα, ακόμη μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Αναλογιστείτε τον θόρυβο που κάνει το πλυντήριο και γενικά οι οικιακές συκευές. Κι όμως τον ανεχόμαστε. Οι περισσότεροι από εμάς δεν πατάμε το mute επειδή νιώθουμε κατακυριευμένοι ή σε σύγχυση, αλλά επειδή είτε βαριόμαστε είτε επειδή δεν θεωρούμε σημαντικά αυτά που πρόκειται να ακούσουμε.
Αλλά ποιος ξέρει στο τέλος για τι άλλο θα θελήσουμε να πατήσουμε σίγαση; Εάν ακούμε μόνο μουσική ή podcast απομακρύνουμε ολοένα και περισσότερο τον εαυτό μας από την κοινωνία και χάνουμε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουμε, να βοηθήσουμε και κατ' αποτέλεσμα να νιώσουμε ικανοποίηση.
Εγώ προσωπικά δεν είμαι εναντίον των ακουστικών, λέει ο Δρ. Tom Rise, λέκτορας της ηχητικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Exeter. Αλλά θεωρώ ότι μπορούμε να αποκομίσουμε πράγματα δίνοντας προσοχή στο ηχητικό μας περιβάλλον. Φορώντας τα ακουστικά, χάνουμε την αίθηση του ήχου που δημιουργεί ο αέρας καθώς περνάει μέσα από τα δέντρα, τις μελωδίες των πουλιών και άλλους ήχους που ενδεχομένως να μας ευχαριστούσαν.
Mε στοιχεία από την Guardian.
σχόλια