Η selfie ως παγκόσμιο φαινόμενο, η selfie ως μέθοδος πώλησης και προώθησης κάθε λογής προϊόντων στο διαδίκτυο, η selfie ως επιδράστικος τρόπος επικοινωνίας που ξεπερνά το φάσμα των social media. Μέχρι εδώ όλα κατανοητά. Η selfie, όμως, ως μορφή τέχνης μπορεί να υπάρξει; Και κυρίως μπορεί να «γεμίσει» και να κρατήσει το ενδιαφέρον μίας πρωτότυπης έκθεσης στο Λονδίνο; Εξαρτάται. Αν ο θεατής της αντιμετωπίσει ως αυτό που είναι -φωτογραφίες, δηλαδή, που εξυπηρετούν τη φιλοδοξία, έχεις καλώς. Αν αντιμετωπιστούν ως μέσο που επικοινωνεί ιδέες, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει και ίσως χρειαστούμε ακόμη αρκετά χρόνια «προπόνησης» για να φτάσουν οι selfies μας σ' αυτό το σημείο. Κι όταν λέμε «προπόνηση», εννοούμε στην επικοινωνία μηνυμάτων, ιδεολογιών κ.λπ. Όχι στις πόζες και στο duckface.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Πώς τα εστιατόρια σούσι εξαπατούν τους πελάτες σερβίροντας τους τον «λάθος» σολομό
Πλημμύρες στη Βαλένθια: Η αρμόδια για τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης δεν γνώριζε ότι υπήρχε 112
Φωταγωγήθηκε το πρώτο δέντρο για τα φετινά Χριστούγεννα στην Ελλάδα
Καταγγελίες πολιτών για την υποβάθμιση του Λόφου Φιλοπάππου από τον δήμο Αθηναίων
Οι 10 χειρότερες επιθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ κατά της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας
σχόλια