Η selfie ως παγκόσμιο φαινόμενο, η selfie ως μέθοδος πώλησης και προώθησης κάθε λογής προϊόντων στο διαδίκτυο, η selfie ως επιδράστικος τρόπος επικοινωνίας που ξεπερνά το φάσμα των social media. Μέχρι εδώ όλα κατανοητά. Η selfie, όμως, ως μορφή τέχνης μπορεί να υπάρξει; Και κυρίως μπορεί να «γεμίσει» και να κρατήσει το ενδιαφέρον μίας πρωτότυπης έκθεσης στο Λονδίνο; Εξαρτάται. Αν ο θεατής της αντιμετωπίσει ως αυτό που είναι -φωτογραφίες, δηλαδή, που εξυπηρετούν τη φιλοδοξία, έχεις καλώς. Αν αντιμετωπιστούν ως μέσο που επικοινωνεί ιδέες, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει και ίσως χρειαστούμε ακόμη αρκετά χρόνια «προπόνησης» για να φτάσουν οι selfies μας σ' αυτό το σημείο. Κι όταν λέμε «προπόνηση», εννοούμε στην επικοινωνία μηνυμάτων, ιδεολογιών κ.λπ. Όχι στις πόζες και στο duckface.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Βέφα Αλεξιάδου: Το τελευταίο αντίο στην «εθνική μαγείρισσα» - Κανένας επώνυμος μάγειρας στην κηδεία της
Καιρός - Κολυδάς: Πού θα χιονίσει από την Παρασκευή
Ο πατέρας του Έλον Μασκ λέει ότι το να κάνεις παιδιά πρέπει να μοιάζει περισσότερο με την εκτροφή αλόγων
Θεσσαλονίκη: Τρίτη καταγγελία για το 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο - «Μου έδωσαν μισό άνθρωπο»
Αντώνης Λυμπέρης: Η οικογένεια και οι φίλοι του τον αποχαιρέτησαν στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών
σχόλια