Τις τελευταίες δεκαετίες, το κατεστημένο της αμυντικής βιομηχανίας του Ισραήλ έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για να προετοιμαστεί για ένα πιθανό χτύπημα στο Ιράν, αναπτύσσοντας στην πορεία εξειδικευμένα όπλα.
Μερικές από αυτές τις δυνατότητες του Ισραήλ αποκαλύφθηκαν μόνο μετά την πώλησή τους σε ξένες αεροπορικές δυνάμεις.
Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ πραγματοποίησε ένα άλλο χτύπημα στην Υεμένη, αναπτύσσοντας μαχητικά F-15 από μια βάση σε απόσταση 1.800 χιλιομέτρων, επιδεικνύοντας τις φημισμένες ικανότητές του. Αυτά τα αεροσκάφη, αρχικά σχεδιασμένα για dogfight, τροποποιήθηκαν στο Ισραήλ για αποστολές κρούσης. Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία τα τροποποίησε με τρόπο που να μεταφέρουν σύγχρονα πυρομαχικά αμερικανικής και ισραηλινής κατασκευής. Ωστόσο, μια επίθεση στο Ιράν αποτελεί μια πολύ πιο περίπλοκη πρόκληση, παρά την παρεμφερή απόσταση.
Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι βάσεις βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν βρίσκονται πολύ κάτω από το έδαφος, σε αντίθεση με λιγότερο προστατευμένους στόχους όπως οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Επιπλέον, το Ιράν χρησιμοποιεί ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας, κυρίως εγχώριας ανάπτυξης. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Τεχεράνης, που δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη, αυτό το σύστημα ταιριάζει με τις δυνατότητες των ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, το οποίο μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους που εκτοξεύονται από το Ισραήλ. Ωστόσο, το χτύπημα που αποδόθηκε από το Ισραήλ στο Ισφαχάν μετά την επίθεση του Ιράν τον Απρίλιο δεν αναχαιτίστηκε από αυτές τις προηγμένες άμυνες. Το Ιράν διατηρεί επίσης έναν απαρχαιωμένο στόλο αεροσκαφών, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται ρωσικά MiG-29 και αμερικανικά F-14 από την εποχή του Σάχη, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις διεθνείς κυρώσεις.
Υπό το πρίσμα αυτών των προκλήσεων, οι αμυντικές δυνάμεις του Ισραήλ έχουν περάσει 20 χρόνια προετοιμασίας για ένα πιθανό χτύπημα στο Ιράν, επενδύοντας δισεκατομμύρια δολάρια και σεκέλ. Αυτή η επένδυση περιλαμβάνει την ανάπτυξη εξειδικευμένων πυρομαχικών, μερικά εκ των οποίων ακόμη και οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να πουλήσουν στο Ισραήλ, καθώς και καινοτομίες που δεν είναι διαθέσιμες στις ΗΠΑ.
- Πλήγματα από απόσταση 1.800 χλμ.
Επιδρομές από εμβέλεια περίπου 2.000 χιλιομέτρων πραγματοποιούνται συνήθως από αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις χρησιμοποιώντας πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά. Το Ισραήλ, ωστόσο, έχει διαθέσει σημαντικά τμήματα της βοήθειας από τις ΗΠΑ για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών ικανών να πετούν δύο ώρες σε κάθε κατεύθυνση — από την προηγμένη μοίρα F-15 έως τέσσερις μοίρες F-16I Sufa. Η Lockheed Martin ανέπτυξε δεξαμενές καυσίμου ειδικά για αυτά τα τζετ, ενισχύοντας την εμβέλειά τους χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την αεροδυναμική ή το ίχνος του ραντάρ. Ξένες εκθέσεις αναφέρουν ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμων για αεροσκάφη F-35, επιτρέποντάς τους να φτάσουν στο Ιράν διατηρώντας παράλληλα τις δυνατότητες stealth. Χωρίς αυτά, η εμβέλειά τους είναι ανεπαρκής και οι συμβατικές δεξαμενές κάτω από τα φτερά θέτουν σε κίνδυνο μεγάλο μέρος των stealth δυνατοτήτων.
- Πύραυλοι με βεληνεκές εκατοντάδων χιλιομέτρων
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, οι αμυντικές βιομηχανίες του Ισραήλ αποκάλυψαν δύο πυραύλους επίθεσης μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από μαχητικά αεροσκάφη. Ενώ λεπτομέρειες όπως το ακριβές βεληνεκές τους παραμένουν ασαφείς, είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιτρέποντας πλήγματα εκτός του βεληνεκούς της ιρανικής άμυνας. Αυτοί οι πύραυλοι ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τους χρόνους αντίδρασης του εχθρού και περιπλέκοντας τις προσπάθειες αναχαίτισης, αυξάνοντας τις πιθανότητές τους να χτυπήσουν τον στόχο.
- Πύραυλος Rampage
Ο πύραυλος Rampage, που αναπτύχθηκε σε συνεργασία μεταξύ της Israel Aerospace Industries (IAI) και της Elbit Systems, βασίζεται στον πύραυλο EXTRA της Elbit. Αρχικά σχεδιασμένος για εκτόξευση από το έδαφος, ο Rampage προσαρμόστηκε για επίθεση από αέρος, αποκτώντας αυξημένη εμβέλεια και ταχύτητα όταν εκτοξεύεται από μαχητικό αεροσκάφος. Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης, παρέχοντας δυνατότητα ακριβούς στόχευσης. Με μήκος 4,7 μέτρα, διάμετρο 30,6 εκ. και βάρος 570 κιλά, φέρει κεφαλή 150 κιλών, κάτι που τον καθιστά αποτελεσματικό ενάντια σε συστοιχίες πυραύλων, διοικητικά κέντρα και άλλους κρίσιμους στόχους. Μπορεί να εκτοξευθεί από τα αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35 του Ισραήλ. Έχοντας ως βάση την υπάρχουσα πυραυλική τεχνολογία είναι σχετικά προσιτός, με κόστος που υπολογίζεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.
- Πύραυλος Rocks
Ο πύραυλος Rocks, που παρουσιάστηκε από την εταιρεία κατασκευής όπλων Rafael το 2019, συνδυάζει τις υπερηχητικές δυνατότητες κρουζ με δορυφορική και αδρανειακή πλοήγηση (αυτόνομα, εσωτερικά συστήματα πλοήγησης), καθώς και οπτική στόχευση. Βασίζεται στον πύραυλο «Anchor» της Rafael, ο οποίος μιμείται τον ιρανικό πύραυλο Shahab σε ταχύτητα και ευελιξία και προορίζεται για δοκιμές. Οι Rocks μπορούν να εκτοξευθούν από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και ενδεχομένως από μαχητικά F-35. Ξένες εκτιμήσεις δείχνουν ότι έχει βεληνεκές 300 km και μπορεί να φέρει κεφαλή 500 κιλών, γεγονός που το καθιστά ικανό να στοχεύει οχυρωμένες ή υπόγειες εγκαταστάσεις.
- Πρόσθετες εξελίξεις
Εξάλλου, ξένες πηγές αναφέρουν ότι το Ισραήλ διαθέτει πυραυλικό σύστημα εδάφους-εδάφους, εξοπλισμένο τόσο με συμβατικές όσο και με πυρηνικές κεφαλές, γνωστό ως πύραυλοι «Jericho». Παρά τους εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους που έχει εκτοξεύσει το Ιράν προς το Ισραήλ, η πιθανότητα το Ισραήλ να χρησιμοποιήσει αυτούς τους πυραύλους σε μια επίθεση φαίνεται χαμηλή. Αυτοί οι πύραυλοι αναπτύχθηκαν αρχικά από τη γαλλική εταιρεία Dassault, και αργότερα αναβαθμίστηκαν από την IAI. Το Ισραήλ διατηρεί μια «πολιτική ασάφειας» σχετικά με τις δυνατότητές του σε αυτόν τον τομέα, ανακοινώνοντας συχνά «δοκιμές εκτόξευσης πυραύλων» από τη βάση του Παλματσίμ. Ωστόσο, το 1988 επιβεβαίωσε τις βαλλιστικές δυνατότητες του Ισραήλ για πλήγματα μεγάλης εμβέλειας, καθώς οποιοσδήποτε δορυφορικός εκτοξευτής μπορεί να προσαρμοστεί για στρατιωτική χρήση. Επιπλέον, η Elbit έχει αναπτύξει βόμβες καταστροφής καταφυγίων, με την ονομασία 500MPR, ικανές να διαπεράσουν έως και 4 μέτρα σκυροδέματος. Αυτές οι βόμβες, που δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφη F-15I, έχουν μικρότερο βεληνεκές, φθάνοντας σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων με βάση τη μέθοδο ανάπτυξης.
- «PopEye Turbo»
Ένα άλλο ισραηλινό όπλο, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος κρουζ «PopEye Turbo», που αναπτύχθηκε από τη Rafael με βεληνεκές 1.500 km. Είναι σχεδιασμένος για εκτόξευση από υποβρύχια του Ισραηλινού Ναυτικού και ικανός να φέρει συμβατικές αλλά και πυρηνικές κεφαλές. Αυτό το βεληνεκές επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να χτυπήσουν το Ιράν από την Ερυθρά Θάλασσα ή την Αραβική Θάλασσα χωρίς να καταπλεύσουν στον Περσικό Κόλπο. Η εξαγωγή αυτών των προηγμένων πυρομαχικών σε αξιόπιστους ξένους πελάτες επιτρέπει στις ισραηλινές εταιρείες να επανεπενδύσουν στην ανάπτυξη πυραύλων και βομβών, μειώνοντας το κόστος για το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ. Είναι πιθανό ότι άγνωστα στο ευρύ κοινό πυρομαχικά αποθηκεύονται σε αποθήκες της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή.
Με πληροφορίες από Jerusalem Post
