Με 738 ψήφους του ιταλικού κοινοβουλίου, σε σύνολο 1.007, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο επανεξελέγη σήμερα πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας. Ο υποψήφιος του κινήματος Πέντε Αστέρων Στέφανο Ροντοτά, έλαβε 217 ψήφους, με την παράλληλη υποστήριξη του κόμματος Αριστερά και Ελευθερία.
Σε ότι αφορά το διαδικαστικό σκέλος της επανεκλογής, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο θα πρέπει, τυπικά, να παραιτηθεί και να ορκισθεί εκ νέου πρόεδρος.
Υπενθυμίζεται ότι είναι η πρώτη φορά που Ιταλός πρόεδρος της Δημοκρατίας επανεκλέγεται για δεύτερη θητεία.
Τα συγχαρητήριά του στον Ιταλό πρόεδρο απέστειλε άμεσα ο Ρομάνο Πρόντι που ήταν ο υποψήφιος της κεντροαριστεράς στη χθεσινή ψηφοφορία.
Η θητεία του 88 ετών Ιταλού προέδρου Τζόρτζιο Ναπολιτάνο θα έληγε στις 15 Μαΐου.
Μετά από πέντε αποτυχημένες προσπάθειες για την ανάδειξη του διαδόχου του, οι Μπερσάνι, Μπερλουσκόνι και Μόντι συναντήθηκαν μαζί του για να τον πείσουν να είναι ξανά υποψήφιος.
Ο Ναπολιτάνο ήταν έτοιμος να αποχωρήσει. Όλες τις προηγούμενες εβδομάδες απέρριπτε το ενδεχόμενο επανεκλογής του, λέγοντας ότι είναι πολύ μεγάλος για μια δεύτερη θητεία. Δεδομένου όμως του πολιτικού αδιεξόδου, αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την απόφασή του.
Ο Ναπολιτάνο τώρα θα παίξει σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό κυβέρνησης. Μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου, η Ιταλία βυθίστηκε στην ακυβερνησία.
Τις προηγούμενες ημέρες το ιταλικό Κοινοβούλιο είχε απορρίψει τόσο τον Φράνκο Μαρίνι όσο και τον Ρομάνο Πρόντι. Τους δύο υποψηφίους είχε προτείνει ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι.
Μετά το εσωκομματικό αντάρτικο, ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος ανακοίνωσε την παραίτησή του, η οποία θα ισχύσει μετά την εκλογή του νέου προέδρου.
Ποιος είναι ο Tζόρτζιο Ναπολιτάνο
Γεννήθηκε στη Νάπολι, στις 29 Ιουνίου 1925. Παντρεύτηκε την Clio Bittoni. Σπούδασε Νομικά και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1953. Υπήρξε σημαντική μορφή του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας ως τη διάλυσή του, το 1991. Ήταν Πρόεδρος της Βουλής (1992–1994), Υπουργός Εσωτερικών (1996–1998) και από το 1999 ως το 2004 Ευρωβουλευτής.
Σε ειδική εκλογή στις 8 και 10 Μαΐου 2006 ήταν υποψήφιος των Δημοκρατών της Αριστεράς και εξελέγη Πρόεδρος στην τέταρτη ψηφοφορία. Ανέλαβε καθήκοντα στις 15 Μαΐου 2006. Διαδέχτηκε τον Πρόεδρο Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι.
Στις 9 Ιουλίου 2006, Ναπολιτάνο ήταν παρών στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου της FIFA, όπου η ιταλική ομάδα νίκησε τη Γαλλία και κέρδισε το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο της, και στη συνέχεια εντάχθηκε στις γιορτές των παικτών. Αυτός είναι ο δεύτερος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας ο οποίος παρίσταται σε μια θριαμβευτικό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μετά τον Σάντρο Περτίνι.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2006, ο Ναπολιτάνο, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, όπου απέτισε φόρο τιμής στην πτώση κατά την επανάσταση του 1956, την οποία αρχικά ήταν αντίθετος ως μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με την κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Ίμρε Νάγκυ.
Στις 24 Ιανουαρίου 2008, ο Ρομάνο Πρόντι έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στη Γερουσία με ψήφους 161 με 156 ψήφους. Ο Πρόεδρος Ναπολιτάνο ζήτησε από τον πρόεδρο της Γερουσίας, Φράνκο Μαρίνι, να εκτιμήσει τη δυνατότητα να σχηματίσει μια προσωρινή κυβέρνηση.
Στις 4 Φεβρουαρίου 2008, ο Μαρίνι αναγνώρισε την αδυναμία σχηματισμού προσωρινής κυβέρνησης, διότι τα κεντροδεξιά κόμματα δεν θα ενταχθούν, και στις 6 Φεβρουαρίου 2008 ο Ναπολιτάνο διέλυσε το Κοινοβούλιο.
Οι εκλογές διεξήχθησαν στις 13 Απριλίου και 14 Απριλίου 2008, μαζί με τις διοικητικές εκλογές, και κέρδισε από ένα συνασπισμό της δεξιάς και κεντροδεξιά κόμματα.
Στις 7 Μαΐου 2008, ο Πρόεδρος Ναπολιτάνο προσέφερε τη θέση του επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μετά τη νίκη του στις βουλευτικές εκλογές. Το υπουργικό συμβούλιο εγκαινιάστηκε επίσημα μία ημέρα αργότερα, με τον Μπερλουσκόνι και έγινε έτσι ο δεύτερος πρωθυπουργός υπό τον Πρόεδρο Ναπολιτάνο.
Τον Νοέμβριο του 2011, ο Μπερλουσκόνι παραιτήθηκε από τη θέση του ως επικεφαλής της κυβέρνησης, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου μετά όλο και πιο δραματικές οικονομικές συνθήκες.
Ο Πρόεδρος Ναπολιτάνο τότε αποφάσισε να διορίσει τον πρώην επίτροπο της ΕΕ Μάριο Μόντι δια βίου γερουσιαστή και έπειτα πρωθυπουργό. Ο Μόντι, επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από τη συντριπτική πλειοψηφία και των δύο σωμάτων του ιταλικού Κοινοβουλίου, σε ό,τι ευρέως αναφέρεται ως "κυβέρνηση του προέδρου".
Πηγή: Εuronews
σχόλια