Αρκετοί είναι οι διάσημοι της show biz που έχουν περάσει λίγη ώρα από τη επαγγελματική τους ζωή προσπαθώντας να τέρψουν με το αζημίωτο, ηγέτες κρατών με βαρύ παρελθόν αλλά και παρόν. Η οικογένεια Καντάφι, είναι η αλήθεια ότι ήξερε να το γλεντάει καλά και να φουσκώνει τους λογαριασμούς καλλιτεχνών που ανταποκρινόταν με μεγάλη χαρά στο κάλεσμα των μελών της. Κατά καιρούς έχουν τραγουδήσει με το αζημίωτο σε πάρτι των γιών του Καντάφι, η Beyonce που έβαλε στην τσέπη 2 εκ. δολάρια για μία εμφάνιση στο πάρτι του Μουτασίμ στην Καραιβική, εκεί όπου βρισκόταν επίσης ο Jon Bon Jovi και η Lindsay Lohan αλλά και ο δικός της Jay-Z. Ένα χρόνο αργότερα σε άλλο πάρτι γόνου του Καντάφι, σε πιο χαμηλό mood μάλλον, στη σκηνή βρέθηκε η Μαράια Κάρει που έφυγε με τον τραπεζικό της λογαριασμό αυξημένο κατά 1 εκ. δολάρια, όσα πήρε και η Nelly Fourtado λίγο αργότερα για να τραγουδήσει για 45 λεπτά, σε πάρτι της οικογένειας σε ιταλικό ξενοδοχείο. Μαζί με την Κάρει ήταν και ο Usher. Βέβαια μετά τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη, η Mαράια και η Fourtado ανακοίνωσαν ότι θα διαθέσουν την αμοιβή τους για φιλανθρωπικούς σκοπούς, προσπαθώντας να "διορθώσουν" κάπως τις αρνητικές εντυπώσεις
Η οικογένεια Καντάφι έχει είναι η αλήθεια, μια αδυναμία στους διάσημους αλλά κι αυτοί, δεν χαλάνε χατήρι στα καλέσματα της. Όταν το 2005 το καθεστώς γιόρταζε με "Συναυλία Ειρήνης" τα 20χρονα αντίστασης στις ΗΠΑ( οι βομβαρδισμοί των αμερικανών στον Κόλπο της Σύρτης), δεν είχε πρόβλημα ένας Αμερικανός, ο Lionel Richie να κάνει έναντι ενός σοβαρού ποσού τη Βέμπο του καθεστώτος, μπροστά σε αξιωματούχους, επιχειρηματίες και διπλωμάτες. Τον προηγούμενο χρόνο είχε τραγουδήσει για χάρη του γλεντζέ γιου Μουτασίμ, στη Βενετία ο 50 cent.
Ο δε συγχωρεμένος Michael Jackson είχε μία "αδυναμία¨στον εμίρη του Μπαχρέιν Abdullah al-Khalifa.
Δεν είναι όμως μόνο η "αφελής" πλευρά της show biz, που τρέχει πάνω στα πετροδολάρια, είναι και η πολιτικοποιημένες περσόνες όπως ο Sting ο οποίος, δέχτηκε πολλές επικρίσεις όταν το Νοέμβριο του 2010, βρέθηκε στο Oυζμπεκιστάν προκειμένου να παίξει την κιθάρα του για την κόρη του δικτάτορα Καρίμοφ, Γκουλνάρα. Οι συνεχείς καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Καρίμοφ αλλά και η αιματηρή καταστολή μιας διαδήλωσης δεν πτόησαν τον ποπ σταρ. Ούτε και οι επικρίσεις του διεθνούς τύπου , στις οποίες ο Sting απάντησε λέγοντας ότι το πάρτι της θυγατέρας ήταν υπό την αιγίδα της UNESCO. Άλλο που η UNESCO δήλωσε μετά ότι δεν είχε ιδέα για αυτό το πάρτι στο οποίο ο Sting "ανακάλυψε" χρυσό.
Υπάρχουν βεβαίως και ηγέτες με πιό vintage γούστα, όπως ο πρόεδρος του Ιραν Mαχμούντ Αχμαντινετζάντ που το 2007, κάλεσε τον Chris de Burgh για να του τραγουδήσει το "Τhe lady in red", παρότι τσαντόρ και μπούργκα σε κοκκινάκι δεν κυκλοφορούν στην ιρανική αγορά.
Η ιστορία με τους διάσημους που ξεχνάνε για λίγο- όσο κρατά η συναυλία τους- ότι τραγουδούν για δικτατορικά καθεστώτα είναι πολύ παλιά. Μην ξεχνάμε τον Μπομπ Μάρλευ που είχε τραγουδήσει για τον δικτάτορα της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε το 1980. Αργότερα, ο γιός του Μάρλει Ντέμιαν θέλοντας μάλλον να πετάξει από πάνω του αυτή τη βαριά κληρονομιά έγραψε ένα τραγούδι κατά του στυγνού Μουγκάμπε, στους στίχους του οποίου τον κατηγορούσε ότι έστρεφε τα όπλα εναντίον αθώων.
Και ακόμη πιο πίσω στο παρελθόν ήταν ο Τζέιμς Μπράουν, η Celia Crouz, BB King, Miriam Makeba και άλλοι που φρόντισαν το 1974 να μείνει αξέχαστη η "Ημέρα Ανεξαρτησίας" στον δικτάτορα του Κονγκό Μομπούτου Σεσε Σέκο.
Βεβαίως δεν ήταν λίγοι και αυτοί που "έσπασαν" το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική για να ξεδιπλώσουν τα φωνητικά προσόντα τους σε χαρτοπαικτικές λέσχες του καταπιεστικού για το μαύρο πληθυσμό, καθεστώτος. Μεταξύ αυτών οι Queen, Elton John, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Julio Iglesias, οι Black Sabbath, ο Rod Stewart. Το ωραίο είναι ότι δεν αρνήθηκαν πρόσκληση και μαύροι καλλιτέχνες, παρότι οι λευκοί καταπατούσαν τα δικαιώματα των ομόφυλων τους. Έλαμψαν στις "λευκές" πίστες τα στράς της Dionne Warwick, της Tina Turner και των Boney M.
Βεβαίως πριν "πετροβολήσουμε" τους stars- τουλάχιστον εκείνους που δεν πουλάνε και ουμανιστικές απόψεις- ας θυμηθούμε ότι πριν και μετά από αυτούς, τους δικτάτορες επισκέφθηκαν και εξακολουθούν να επισκέπτονται, δημοκράτες ηγέτες πολιτισμένων κρατών, των οποίων το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, μένει στο "ψυγείο", όσο κλείνεται το deal.
σχόλια