Είναι κοινή διαπίστωση πως η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας τα τελευταία, τουλάχιστον δέκα χρόνια, μετατοπίζει σταδιακά το κέντρο βάρους της παγκόσμιας οικονομίας στην Ασία. Πράγματι η Κίνα είναι πια 2η οικονομία παγκοσμίως, οι άμεσες ξένες επενδύσεις από δυτικά κεφάλαια, αλλά και οι εξαγωγές της προς τη Δύση πιστοποιούν τη νέα πραγματικότητα. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι πως η κινεζική κυριαρχία δεν αφορά μόνο τον πραγματικό κόσμο, αλλά επεκτείνεται και στο λεγόμενο ψηφιακό.
Σε μια σειρά από διαδικτυακά παιχνίδια, που το πλαίσιο δράσης είναι ένας εικονικός κόσμος, με δικό του νόμισμα, οι πόντοι( που χρειάζεσαι για να περάσεις επίπεδο ας πούμε) κοστολογούνται σε τιμές αληθινών νομισμάτων. Η σύμπτυξη των δύο κόσμων στην περίπτωση αυτή ξεπερνά και τις εικονικές επισκέψεις σε πραγματικά μουσεία ή τις ψηφιακές σπουδές, ακόμα και διαδηλώσεις στο Second Life.
Γιατί η τιμολόγηση των εικονικών νομισμάτων σε πραγματικές τιμές σημαίνει πως αποτελούν αντικείμενα συναλλαγής ή πιο απλά πως κάποιο παίζουν και κερδίζουν «νομίσματα» για κάποιους άλλους που δεν έχουν χρόνο αλλά έχουν χρήμα για να αγοράσουν τους κερδισμένους πόντους. Κι αν υπολογιστεί πως στην Κίνα υπάρχουν αυτή τη στιγμή 100.000 παίκτες, δηλαδή το 80% του συνόλου και πως το 2008 ανταλλάχθηκε 1,4 δις ευρώ εικονικό χρυσάφι, μπορούμε να κάνουμε λόγο για αναπτυσσόμενη αγορά όπου οι Κινέζοι παράγουν εικονικά, δουλεύοντας στον πραγματικό κόσμο και οι Ευρωπαίοι καταναλώνουν εικονικά αγαθά, πληρώνοντας πραγματικά χρήματα
Ως εδώ θα έμοιαζε να δικαιώνεται ο Freedman και η σχολή του Σικάγου, καθώς ο άνεργος του πραγματικού κόσμου, είναι εργαζόμενος στον ψηφιακό και ο καπιταλισμός ως δυναμικό σύστημα ανοίγει νέα πεδία ευκαιριών ανάπτυξης.
Μόνο που σύμφωνα με την Guardian, οι δεσμοφύλακες ενός κινέζικου στρατοπέδου συγκέντρωσης, προσαρμοζόμενοι στην εποχή του διαδικτύου, εξανάγκαζαν τους κρατούμενους να παίζουν συνεχόμενα 12 ώρες μετατρέποντας τους έτσι σε ψηφιακούς παίκτες-σκλάβους. Υπολογίζεται πως κάθε κρατούμενος απέδιδε στους δεσμοφύλακες περίπου 600 ευρώ κάθε μέρα. Ούτε ο Μαρξ θα φανταζόταν, όταν έγραφε πως η ανθρώπινη εργασία είναι η μόνη πηγή κέρδους πως 150 χρόνια, την ύπαρξη του ψηφιακού προλεταριάτου.
σχόλια