20/01/2009: Τρία χρόνια ακριβώς έχουν περάσει από την ημέρα που ο Μπάρακα Χουσείν Ομπάμα έδωσε τον προεδρικό όρκο που τον έχρισε 44ο πρόεδρο των ΗΠΑ. Περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι συνέρευσαν στο Νational Mall εκείνη την ημέρα σχηματίζοντας ένα ανθρώπινο χαλί.
Προσδοκίες: Εκείνες τις ημέρες το εξώφυλλο του περιοδικού Time κυκλοφορούσε με μία επεξεργασμένη εικόνα του Ομπάμα και του Φραγκλίνου Ρούσβελτ με τίτλο “The New New Deal”. Υπήρχε η προσμονή πως ο Ομπάμα ήταν σε θέση να δώσει τη λύση στην οικονομική κρίση που μόλις ξεκινούσε. Οι ίδιες προσδοκίες υπήρχαν και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Το άνοιγμα προς τον μουσουλμανικό κόσμο θα αντικαθιστούσε την απόρριψη με την αρμονία κατά μήκος της Γης. Εννέα μήνες αργότερα η επιτροπή των βραβείων Νόμπελ έδωσε στον Ομπάμα το Νόμπελ ειρήνης. Κίνηση που προξένησε πολλές και εύλογες απορίες.
Απογοήτευση:Πολλοί από αυτούς που πίστεψαν στον Ομπάμα, έστω και για μία και μοναδική φορα, μαζί με τους δημοκρατικούς και τους φιλελεύθερους έπαψαν να πιστεύουν στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Κατέληξαν μετά από λίγο πως η προεδρική θητεία του Ομπάμα ήταν μία από τις πιο αποτυχημένες και απογοητευτικές θητείες της Ιστορίας.
Κατηγορητήριο: Στον τομέα της Οικονομίας επιρρίπτονται ευθύνες στον πρόεδρο για έλλειψη φιλοδοξίας, για το νομοσχέδιο που αφορούσε το πακέτο των επενδύσεων των 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων που, όπως λένε οι επικριτές του, θα έπρεπε να είναι διπλάσιου ύψους. Σε μία προσπάθεια μάλιστα να κερδίσει την υποστήριξη των Ρεπουμπλικανών, που δεν ήρθε ποτέ, ελλάτωσε το κόστος του επενδυτικού προγράμματος, προσθέτωντας υπερβολικά μεγάλο αριθμό φοροαπαλλαγών και ελαφρύνσεων
Αδύναμος: απέναντι στην κυριαρχία των τραπεζών, αποτυγχάνοντας να επιδώσει κυρώσεις σε όσες από αυτές προκάλεσαν την κρίση του 2008. Ακόμη, μεγάλο μέρος των φιλελεύθερων φαντασιωνόταν πως θα προτιμούσε για την θέση των νευραλγικών πόστων στην οικονομία, τον νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν και τον πρώην υπουργό Εργασίας Ρόμπερτ Ρέιχ, ο Ομπάμα επέλεξε τους Λάρυ Σάμερς και Τίμοθι Γκάιτνερ. Δύο πρόσωπα που μαθήτευσαν πλάι στον Ρόμπερτ Ρούμπιν, πρώην πρόεδρο της Γκόλντμαν Σάκς. Ο Ομπάμα νομοθέτησε πάνω στην οικονομική αναμόρφωση , αλλά το νομοσχέδιο δεν έκανε τις τομές που έπρεπε.
Το ρίσκο με το νομοσχέδιο για την υγεία: Η ψήφιση του νομοσχεδίου για την αναμόρφωση του συστήματος υγείας, θορύβησε τόσους φιλελεύθερους όσους ενθουσίασε, κυρίως επειδή ο Ομπάμα υπάκουσε στην κοινή γνώμη, χωρίς να καταφέρει να εδραιώσει ένα σύστημα υγείας βασισμένο στα ευρωπαϊκά πρότυπα
Καμία ενέργεια για το περιβάλλον: Στις αρχικές του τοποθετήσεις ο Ομπάμα μιλούσε συχνά και με λυρικότητα για την κλιματική αλλαγή. Δεν προχώρησε σε καμία ενέργεια παρότι δεν είχε να αντιμετωπίσει καμία σοβαρή διαφωνία. Ξέροντας ότι οι Ρεπουμπλικάνοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει «ενεργειακό πρόβλημα», αποστασιοποιήθηκε από το να προσφέρει κάποια λύση.
Δεν έκλεισε ποτέ το Γκουαντάναμο παρότι ήταν από τις πρώτες αποφάσεις του.
Φυγόμαχος: Αυτό μας φέρνει ακόμη πιο κοντά στον πυρήνα της κριτικής κατά του Ομπάμα. Ότι αποφεύγει να παλέψει, ότι παραιτείται πολύ νωρίς , ότι η επιθυμία του να ενώσει και να θεραπεύσει ταυτόχρονα συχνά προδίδει την θέση του-σε σημείο μάλιστα που κανείς δεν είναι σίγουρος πια για το ποια είναι αυτή. Υποχώρησε για ακόμη μία φορά όταν ήρθε αντιμέτωπος με Ρεπουμπλικάνους του Κονγκρέσου που αρνήθηκαν στην πρόθεση του να αυξηθεί το όριο του αμερικανικού χρέους τον προηγούμενο Αύγουστο, ακόμη και αν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν πως στο συγκεκριμένο ζήτημα είχε την στήριξη του κόσμου.
New «New Deal»
Πέτυχε: Η αναμόρφωση του συστήματος υγείας που κατάφερε να «περάσει» από το Κονγκρέσο τον διαφοροποίησε από κάθε πρόεδρο που πέρασε μετά τον Τέντι Ρούζβελτ. Το νομοσχέδιο που αφορούσε το πακέτο των επενδύσεων κατάφερε να δημιουργήσει 2,4 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας και απέτρεψε την ύφεση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικονομική δυσπραγία. Την ίδια στιγμή που άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες έχουν βυθιστεί στην δίνη ενός φαύλο κύκλου για την μείωση του ελλείματος. Πρόσφατα ο Ομπάμα κατάφερε να προστατέψει τους μισθούς των χαμηλόμισθων Αμερικανών διαφωνώντας με την επιβολή νέου εισοδηματικού φόρου.
Εξωτερική πολιτική: Κατάφερε αυτό που ο Μπους δεν μπόρεσε ποτέ. Την «απομάκρυνση» του Οσάμα Μπιν Λάντεν.. Τήρησε την δέσμευση του για την επιστροφή των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και κάνει ακριβώς το ίδιο και με το Αφγανιστάν ( ακόμη και αν η απομάκρυνση των στρατευμάτων δεν σημαίνει αυτόματα και το τέλος του πολέμου). Ναι, οι ΗΠΑ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις ταραχές της Λιβύης , αλλά δεν υπήρξε επανάληψη της πολεμοκαπηλίας του Μπους.
σχόλια