— Μαρίνα, γιατί καλύπτεις με αυτές τις μάσκες το πρόσωπό σου;
Γιατί μου αρέσει να κουβαλάω στο σώμα μου την τέχνη μου. Οι μάσκες λειτουργούν σαν ένα είδος παραμορφωτικού καθρέφτη για τον θεατή, λαμπερές και τρομακτικές σαν μεταλλική επιφάνεια αντικατοπτρισμού που κομματιάζει, τεμαχίζει το πρόσωπο. Τα υπερβολικά τονισμένα και παραποιημένα χαρακτηριστικά, τα διογκωμένα χείλη, όλα τα στοιχεία παραπέμπουν στις τεχνικές κατασκευής ταυτοτήτων.
— Μοιάζουν με ένα σχόλιο στα πρότυπα ομορφιάς; Αυτός είναι ο σκοπός τους;
Όλο το πρότζεκτ, που το δουλεύω από το 2014, και έχει τίτλο «Facies» (η λατινική λέξη για το προσωπείο) πραγματεύεται τα πρότυπα αναπαραγωγικά μοντέλα.
— Εξήγησέ μου τη διαδικασία κατασκευής τους.
Κάθε φορά η κατασκευή γίνεται επιτόπου, απευθείας στο πρόσωπό μου. Στην ουσία «χτίζω» τη μάσκα-προσωπείο πάνω μου, προσεκτικά κολλώντας μικρά-μικρά κομματάκια χαρτιού περιτυλίγματος με μεταλλική όψη. Η διαδικασία είναι επίπονη γιατί τα τοποθετώ με ταινία διπλής όψης πάνω στο δέρμα μου, ακόμα και σε ευαίσθητα σημεία όπως τα μάτια. Η μάσκα γίνεται σκληρή εμπειρία, ένα καλούπι προσώπου που δεν επιτρέπει καθόλου συσπάσεις. Όταν ολοκληρωθεί και το να μιλάω μου είναι δύσκολο, η αναπνοή γίνεται μόνο από το στόμα. Στο τέλος, όταν την αφαιρώ, με αργές κινήσεις –γιατί επίσης πονάει πολύ όταν ξεκολλάει–, η μάσκα καταστρέφεται ολοκληρωτικά.
Σε μέρη όπως το μετρό έχω αισθανθεί κάποιους ανθρώπους να απομακρύνονται. Άλλοι, πάλι, νομίζω πως πλησιάζουν, μάλλον από περιέργεια, για να δουν καλύτερα.
— Πόση ώρα σου παίρνει να τις φτιάξεις;
Περίπου 5 ώρες.
— Κυκλοφορούσες έτσι έξω στον δρόμο μέχρι να έρθεις εδώ;
Ναι!
— Και ποιες ήταν οι αντιδράσεις των περαστικών;
Με κοιτάζουν έντονα και τις περισσότερες φορές νομίζω ότι περιμένουν να κάνω κάτι, κάτι τόσο εκκεντρικό όσο και η ίδια η μάσκα. Όμως εγώ δεν κάνω τίποτα, απλώς υπάρχω, στέκομαι ή περπατάω. Δεν μου έχει μιλήσει ποτέ κανείς, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Σε μέρη όπως το μετρό έχω αισθανθεί κάποιους ανθρώπους να απομακρύνονται. Άλλοι, πάλι, νομίζω πως πλησιάζουν, μάλλον από περιέργεια, για να δουν καλύτερα. Κάποιες φορές με φωτογραφίζουν, φανερά ή πιο καλυμμένα, με τα κινητά τους.
— Έχεις ξαναβγεί έξω φορώντας αυτές τις μάσκες;
Φυσικά! Αυτή είναι και η ιδέα του πρότζεκτ, να διαδραματίζεται στον δημόσιο χώρο. Εκτός από την Αθήνα, μέχρι στιγμής έχω υλοποιήσει δράσεις στη Γερμανία και στην Αυστρία. Τις καταγράφω σε φωτογραφίες και βίντεο κάθε φορά.
— Δουλεύεις πάνω σε κάποιο καινούργιο πρότζεκτ αυτό τον καιρό;
Ζωγραφίζω, όπως πάντα, και παράλληλα έχω ξεκινήσει ένα πρότζεκτ που έχει σχέση με την παλέτα που ζωγραφίζω, τη δομή και τις ιδιοτυπίες της.
— Υπάρχει κάτι που να έχει ορίσει με κάποιο τρόπο την αισθητική σου;
Τα βιώματά μου, οι προσλαμβάνουσες όσων ζω στην καθημερινότητα, η τέχνη κυρίως, οι σύγχρονες τάσεις, η μόδα. Δηλαδή οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου. Η αισθητική μου επηρεάζεται από ζητήματα κοινωνικά και πολιτικά.
— Τι φοράς σήμερα;
Φοράω μια φούστα κλος Zara την οποία έχω μεταποιήσει, μια μπλούζα επίσης Zara και παπούτσια στυλ Oxford με τακούνι Tsakiris Mallas. Το τσόκερ λουλούδι είναι BSB.
Η Μαρίνα Γκεναντίεβα είναι εικαστικός. Δουλειά της μπορείτε να δείτε στο site www.genadieva.com και στο instagram της (@to_mumu)
