Παρασκευή 16/11
Τοντελευταίο καιρό, όλο και περισσότεροψωνίζω από μαγαζιά με βιολογικά προϊόντα.Ότι η ποιότητα είναι πάντα καλύτερη απόαυτά που θα ψώνιζα από μια λαϊκή δενμπορώ να το πω. Έχω πάρει μήλα απόβιολογικό μανάβικό που είχαν γεύσηβρεγμένου άχυρου και τιμή πανύψηλη.Αυτό που με οδηγεί σε τέτοια μαγαζιάείναι φαντάζομαι η ιδέα πως αυτό τουλικό που αγοράζω έχει παραχθεί με τίμιοτρόπο, έχει καλλιεργηθεί χωρίς χημικάλιπάσματα, και φυτρώνει/μεγαλώνει σεένα κανονικό χωράφι, μια κανονική φάρμα.Σας ορκίζομαι, έχω μεγάλες τύψεις, όχιγιατί τρώμε κρέας, αλλά γιατίσυμπεριφερόμαστε έτσι στα ζώα. Πείτεμε υποκριτή, όμως εγώ αυτό αισθάνομαι.Θέλω πια να γνωρίζω 100% πως το κοτόπουλοπου βράζω είναι προϊόν μιας ομαλήςπαραγωγικής διαδικασίας και όχι τοέκτρωμα ενός πτηνοτροφείου που τα έχειστοιβαγμένα χιλιάδες σε ένα χώρο πουέχει πάντα φως. Άσε που τουλάχιστον στακρέατα, αλλά και τις περισσότερες φορέςκαι στα λαχανικά, η γεύση είναι ασύγκριτη.Είναι πιθανόν να χρειαστεί να αλλάξεικανείς τις μεθόδους που μαγειρεύει ταυλικά αυτά, όμως η γεύση είναι πολύανώτερη. Πιστεύω πως στο μέλλον η ζήτησηγια βιολογικά προϊόντα θα μεγαλώσειαρκετά για να αλλάξει τον τρόπο πουπαράγουμε και πουλάμε (γιατί έχει καιαυτό σημασία) τις τροφές. Είμαι πάντωςπολύ αισιόδοξος για το φαγητό στηνΕλλάδα, αν και έχω ελάχιστα παραδείγματαγια να στηρίξω την αισιοδοξία μου...
Σάββατο 17/11
Έχωσυγκεκριμένη μουσική που ακούω ότανμαγειρεύω. Όχι συγκεκριμένους καλλιτέχνες.Συγκεκριμένο ήχο. Οι στιγμές στην κουζίναγια μένα σημαίνουν «καταφύγιο».Πάω δηλαδή εκεί που οι άλλοι κάτοικοιτου σπιτιού δεν έχουν δικαιοδοσία καικάνω τα δικά μου. Τα κλισέ. Βάζω έναποτήρι κρασί, φτιάχνω το φωτισμό, καιμουσική. Όχι κατ' ανάγκη easylistening. Απλώς με χαρακτήρασυναισθηματικό. Εσωτερικά πράγματα.Όχι πάρτι, ούτε συναυλίες. Συμφωνίακλασική ή συγκέντρωση φιλική καλύτερα.Ραδιόφωνο ποτέ. Σόρι. Αλλά οι ραδιοφωνικέςδιαφημίσεις μπορούν να καταστρέψουνένα σουφλέ εν ριπή οφθαλμού. Μα γιατίστο ελληνικό ραδιόφωνο όλοι τσιρίζουν;Ποιους αντιγράφουν; Εγώ δεν ξέρω κανένανπου να μιλάει έτσι... Κι αφού έχεικανονιστεί το ambience στηφτωχική μου κουζίνα (ειλικρινά τώρα, ηκουζίνα μου είναι μια τρύπα με ελάχιστεςεπιφάνειες και πολύ παλιές συσκευές.Βγάζει όμως τα καλύτερα ψητά...), αρχίζωτη θεραπεία. Εμένα αυτό είναι το therapysession μου. Ψιλοκόβονταςλαχανικά για μια φασολάδα που θα γίνειμε βιολογικά φασόλια και θα ταΐσεισήμερα τέσσερεις καλούς φίλους πουμόλις γλίτωσαν από τις απίστευτες βροχέςπου έχουν ξεκινήσει. Για μετά ψήνω μήλαγεμιστά με ξηρούς καρπούς, μέλι καιδαμάσκηνα. Σπάνε οι μύτες από την κανέλλα.Οι φίλοι είναι αισθηματίες και ζητάνενα κλείσω όλες τις μουσικές και να ακούμετη βροχή, που είναι μεγάλο σχολείο. Ρίχνωπαγωτό βανίλια πάνω στα ζεστά γεμιστάμήλα και σχεδόν σαδιστικά παρακολουθώτον πάγο που τον λιώνει η καραμέλα. Τοβράδυ κάνουμε το γύρο του κέντρου μεομπρέλες.
Κυριακή 18/11
Ετοιμάζωλαζάνια με κιμά. Λιγάκι χρονοβόρο πιάτο,που αξίζει τον κόπο γιατί είναιπεντανόστιμο. Τηγανίζω κρεμμύδια σεσιγανή φωτιά. Θέλω να γίνουν διάφανακαι χρυσά, για να γλυκάνει η σάλτσα μου.Το έχω ξαναπεί και το λέω και τώρα: στιςσάλτσες, όταν τα κρεμμύδια καίγονται,τα πετάμε και ξεκινάμε πάλι από τηναρχή. Προσθέτω ψιλοκομμένη πράσινηπιπεριά και μανιτάρια. Αφού αρχίσουννα ροδίζουν κι αυτά, δυναμώνω τη φωτιάκαι σοτάρω τον κιμά. Τελειώνω με έναποτήρι κρασί, περιμένω να εξατμιστείτο αλκοόλ και τότε ετοιμάζομαι για τιςντομάτες. Κονσέρβα ντοματάκια που ταπερνώ από μπλέντερ και τοματοπελτές.Δοσολογία δεν θυμάμαι, αλλά να θυμάστεπως η σάλτσα για τα λαζάνια είναι μιασάλτσα ντομάτας με κιμά. Και όχιντοματένιος κιμάς. Άρα διπλή ποσότηταντομάτας. Αλάτι, πιπέρι, λίγη κανέλλα,δοκιμάζω και προσαρμόζω τη γεύση στηνπορεία. Θέλει ώρα πολλή βράσιμο σε σιγανήφωτιά μέχρι να δέσει η σάλτσα και ναέχουμε πέσει κάτω από τις μυρωδιές.Ετοιμάζω μπεσαμέλ. Βαριέμαι να δώσωσυνταγή, είναι απλούστατη, θέλει μόνομοσχοκάρυδο και λίγη ζάχαρη και τρίααυγά ελεύθερης βοσκής. Στρώνω με τησειρά που το καταγράφω, πρώτα σάλτσα,μετά λαζάνια, μετά σάλτσα, λίγη μπεσαμέλ,μετά λαζάνια και στο τέλος μπεσαμέλ καιτυρί. Κανονικά πρέπει να τρίψω πάνω στηνκρέμα μια καλή παρμεζάνα, όμως κάτικατάλοιπα από τη φοιτητική ζωή στηνΑγγλία με κάνουν να τρίβω ένα ωραίο,ώριμο, βαθυκίτρινο τσένταρ. Φουρνίζω,και τρία τέταρτα μετά έχω ένα θαύμα.Πρέπει να πέσει η θερμοκρασία για να τοσερβίρετε, γι' αυτό υπολογίστε τουλάχιστονμία ώρα μετά το ψήσιμο για το σερβίρισμα.Τρώμε με μια πράσινη σαλάτα και φρέσκοψωμί με σκορδάτο βούτυρο. Κρασί, θέλεικόκκινο κρασί αυτό το τραπέζι. Το απόγευμααρχίζω τα σχέδια για τις γιορτές. ΤηΔευτέρα θα αρχίσω να παραγγέλνω ταδύσκολα. Γαλοπούλα, γλυκά του κουταλιούγια τα κέικ, gammon, πού θατο βρω. Κάθε χρόνο οι ίδιες απορίες. Όμωςτα Χριστούγεννα γιορτάζουν οι κουζίνεςκαι οι πιατέλες. Ο δικός μουΔεκαπενταύγουστος. Σαςφιλώ.
σχόλια