Πέμπτη 17/4
Ετοιμάζω ένα τυλιχτόελιόψωμο. Είναι μια κυπριακή συνταγήτην οποία φτιάχνω αρκετά συχνά καιειδικά τώρα με τις νηστείες είναιιδανική. Ετοιμάζω τη ζύμη ανακατεύονταςστο μίξερ ένα κιλό αλεύρι, μισό ποτήριελαιόλαδο, ένα ποτήρι φρέσκο χυμόπορτοκαλιού, λίγο αλάτι και όσο νερόχρειαστεί για να έχω μια αφράτη ζύμη,όχι πολύ υγρή. Τη ζυμώνω για πέντε λεπτάκαι την αφήνω σκεπασμένη να ξεκουραστεί.Εν τω μεταξύ ετοιμάζω τη γέμιση. Σετηγάνι σωτάρω δύο ξερά κρεμμύδιαψιλοκομμένα και ένα ματσάκι φρέσκακομμένα σε ροδέλες. Μόλις αρχίσουν ναμαλακώνουν προσθέτω περίπου μισό κιλόελιές Καλαμών από τις οποίες έχω αφαιρέσειτα κουκούτσια και τις έχω ψιλοκόψει.Προσθέτω φρέσκο κόλιανδρο ψιλοκομμένο,δυόσμο ξερό, λίγο πιπέρι και είμαιέτοιμος. Ρίχνω τη ζύμη πάνω στον πάγκοκαι την ανοίγω με έναν πλάστη σε λεπτόφύλλο ορθογώνιου σχήματος. Απλώνω τηγέμιση σε όλο το ανοιχτό φύλλο και τυλίγωσιγά σιγά. Κόβω το σωλήνα που σχηματίστηκεσε δύο μικρότερα σωληνάκια και ψήνωστους 170 βαθμούς για περίπου πενήνταλεπτά. Το σπίτι μυρίζει φρέσκο ελαιόλαδο,ελιές, κόλιανδρο και δυόσμο. Αφήνω τηνπίττα να κρυώσει και κόβω σε φέτες. Τομυστικό είναι ο χυμός πορτοκαλιού στηζύμη, ο οποίος δίνει μια γλυκιά γεύσηπου μετριάζει υπέροχα τις έντονεςγεύσεις της γέμισης. Καταπληκτικό σνακγια τη δουλειά.
Παρασκευή 18/4
Βρίσκω ευκαιρία με τοέθιμο της νηστείας και αποφεύγω ναμαγειρέψω κρέατα. Με επηρεάζει και αυτήη γυναίκα που εκπροσωπεί έναν όμιλοεναντίον της σφαγής των ζώων καιεμφανίζεται κάθε μέρα σε όλες τις πρωινέςενημερωτικές εκπομπές. Μιλά για μαζικέςδολοφονίες αρνιών και για τις δέκαεντολές που στο «Ου Φονεύσεις»δεν καθορίζουν το είδος και άρασυμπεριλαμβάνονται και τα ζώα. Επίσηςμιλά για τον εαυτό της που έχει να βάλειστο στόμα της κρέας εδώ και δεκαπέντεχρόνια. Τη θαυμάζω. Θέλω να γίνω σαν κιαυτήν. Ακόμα έχω εφιάλτες με τον μαλάκα(σόρι αλλά έτσι είναι) καλλιτέχνη πουέδεσε αυτό το σκυλί σε μια γκαλερί.Anyway, στη λαϊκή στρέφω τοβλέμμα μου αλλού όταν περνώ μπροστά απότη βιτρίνα του χασάπη και πάω κατευθείανστα φασολάκια. Υπέροχα και φρέσκα,μαγειρεύονται ονειρεμένα με ντομάτες,πατάτες, αγκινάρες, ένα κομμάτι φέτακαι καλό ψωμί. Έτσι, μπορώ να ξεχάσω τααρνάκια... Στο σπίτι σωτάρω ένα ματσάκικρεμμυδάκια φρέσκα κομμένα σε ροδέλες.Μόλις μαλακώσουν προσθέτω φρέσκεςντομάτες τριμμένες και τα φασολάκια ταοποία έχω καθαρίσει από το κοτσανάκιτους, τις καθαρισμένες αγκινάρες καιμερικές μικρές πατάτες καθαρισμένες.Προσθέτω νερό, αλάτι και πιπέρι καισιγοβράζω το φαγητό μου σκεπασμένομέχρι να δέσει η σάλτσα της ντομάταςκαι να έχω ένα φαγητό που μυρίζει τέλεια.Σερβίρω σε λευκά πιάτα προσθέτονταςλίγο ελαιόλαδο, με ωραίο ψωμί και φέτα.Για μετά, έχω φτιάξει χαλβά σιμιγδαλένιοόπως ξέρω εγώ. Ας με συγχωρέσουν οιμαγείρισσες ανά την Ελλάδα, αλλά εγώδεν χρησιμοποιώ ελαιόλαδο όταν θέλω ναροδίσω το σιμιγδάλι. Και ούτε το ροδίζωπολύ. Με λίγο σπορέλαιο ή βούτυρο (ακόμακαλύτερα) τον ανακατεύω στην κατσαρόλαμου για ένα πεντάλεπτο, μέχρι το λάδινα ντύσει το σιμιγδάλι και η φωτιά νατο θερμάνει. Έχω ήδη ετοιμάσει ένα σιρόπι(όχι πολύ σφιχτό) με κανέλα και φλούδαπορτοκάλι και έχω καβουρδίσει ελαφράστο γκριλ μερικά ασπρισμένα αμύγδαλα.Τα ρίχνω όλα στο σιμιγδάλι και ανακατεύωμέχρι να δέσει. Στο τέλος προσθέτω μισόποτήρι καλό ροδόνερο και ρίχνω σε φόρμα.Όταν κρυώσει κόβω σε φέτες και προσθέτωκανέλα. Η διαφορά της δικής μου γεύσηςείναι ότι δεν έχω την έντονη γεύση τουελαιόλαδου αλλά ούτε και του βαρυψημένουσιμιγδαλιού. Έχω ένα πιο απαλό πράγμαπου μυρίζει θαυμάσια με το ροδόνερο καιταιριάζει υπέροχα με ξερά φρούτα, μέλικαι παγωμένο τσίπουρο.
Κυριακή 20/4
Lazy day.Από το πρωί κάθομαι στον κήπο μου πουέχει αρχίσει να οργιάζει. Είναι πολλάνα γίνουν ακόμα, όμως ήδη βλέπω ομορφιές.Η κληματαριά θα παίρνει πάντα το πρώτοβραβείο. Εκτός από πέρσι που την είχαντσακίσει οι ανακαινίσεις των απέναντικαι οι κατασκευές. Φέτος είναι εκρηκτική.Πράσινα φύλλα ξεπετάγονται από τονγερασμένο και σκληρό κορμό και ανεβαίνουνμε ιλιγγιώδεις ρυθμούς πάνω στις καλαμιέςγια να σταθμεύσουν. Όσο περνά ο καιρόςτόσο συνηθίζω τους πάπυρους και τογιασεμί φέτος θα κάνει τεράστια παραγωγή.Διαβάζω ένα βιβλίο της YokoOgawa. Το Άρωμα Πάγου είναιένα θαυμάσιο μυθιστόρημα που κάθεταικαι με περιμένει έξι μήνες τώρα για νατο διαβάσω. Σελίδα σελίδα βυθίζομαι όλοκαι περισσότερο στον παράξενο κόσμοτης ηρωίδας που ο σύντροφός της -έναςταλαντούχος αρωματοποιός- αυτοκτονείχωρίς κανένα προφανή λόγο. Εκείνη ψάχνειτις αιτίες μέσα σε ασήμαντα γεγονότακαι μικρές στιγμές στην καθημερινότητατου μεγάλου της έρωτα. Fascinating.Ετοιμάζομαι για τις διακοπές. Έναδιάλειμμα είναι ό,τι πρέπει πριν απότις μεγάλες ζέστες. Λίγα μπάνια, λίγηφύση, λίγο φαγητό μαγειρεμένο από άλλους.Σας φιλώ.
σχόλια